คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : พิชิดสหรัฐแห่งอเมริกา
เทือเาาโี(Montes Saxosi :ลาิน) โโลราโรั สหรัอเมริา
บลึ้นนนนน
เสียบวนรถ ที่มีรถบรรทุทหารอยู่รลา
ประบหน้าหลัและ้าน้า้วยรถเราะ และยุทธยาน
“อร์เอร์ ไม่้อัวสั่นไปหลอ ที่นี่เป็นหุบเา พวเรือำน้ำเหาะไ้เ้ามาาทะเลนถึนี่ไม่ไ้หลอรับ”
ทหารรหน้าผมพูึ้น
“ุแน่ใไ้ยัไ อาวุธเลเอร์ที่เราทลอมัน็ใ่ไ้ริ่อนเรา
เรายัใ้ไ้แ่ยินิวเรียร์ เป็นรั้ ๆ ยิถี่ไม่ไ้เลย
ารเิมพลัานเรา้อใ้มหาสานว่าะยิไ้ัรอบ นี่มันเอามายิไ้ยัะปืนธรรมา
แถมเหมือนะยิไ้ไม่ำั้วย ใหนะ “ทาน์(Tank)” ไม่มีล้อที่เหาะ้ามทะเล้ามพื้นินไ้ นะที่อเราแ่ำน้ำื่น ๆ ไ้
หรือท่าลอยน้ำ็แ่รอย้วยทุ่นรอยน้ำ ยัมีอีไอเรือำน้ำเหาะไ้
ทุอย่ามันเินเราาเา เหมือนพวนั้นไม่ไ้อยู่ยุเียวันับเรา”
ผมพูึ้นอย่าเรีย
“ใเย็นเื่อพวเรา
่อให้้อายเราะุ้มันท่านไปนถึที่หมายให้ไ้” ทหารนนั้นพูึ้น
เอีย เสียรถเบร
แล้วอยู่ทาลาภูเารหน้า็เปิออ ึรู้ว่ามันเป็นทารับ
นวนรถทหารับเ้าไป แล้วำแพ็ปิล
พื้นที่รถออยู่เลื่อนล้าล่า ที่แท้มันเป็นลิบ นั้นเอ
“สวัสีอร์เอร์ ยินี้อนรับสู่านลับอเรา” ายในุสูร
เินเ้ามาทัผมที่พึ่ลารถ
“มันูปลอภัยสุ ๆ เลย ใรออแบบเนี้ย มันสุยอมา ๆ เลย” ผมพูม
“ีใทีุ่อบนี่ ือ สถานที่ทำานใหม่อุ อร์เอร์รานเีย”
เาพูับผม
“ุ เออ..” ผมพยายามะถามื่อเา
“อ่ออ ผมื่อเปเทร์ เปเทร์ ีราส” เาบอ
“ยินีที่ไ้รู้ั ว่าแุ่้อารให้ผม่วยวิัยอะไรเหลาะ”
ผมถามนะเินามเาไป้าใน
“มันือสิ่ที่ะ่วยพลิวิิให้ับประเทศาิอเรา นี่ือ รวทำรายแรโน้มถ่ว”
เาีให้ผมมอลไป ที่้าร่านอระผมเห็นพวนานและนัวิัย
ำลัวุ่นวายอยู่ับเ้ารว
“โอ ผมว่าแบบนี้เราน่าะมีหวันะท่ามันใ้านไ้ริ” ผมพู
“เพราะแบบนั้นเราถึ้อารใหุ้่วยไละ” เาพู
“แล้วท่าเราผลิมันไ้มันะถูยิที่ใหนละเนี้ย ในนี้เหลาะ” ผมพู
“ถามอะไรแปล ๆ เรามีานทัพมามาย” เาพู
“เออ นั้นสินะ เราสามารถนมันออไปและยิไ้เลย
านนี่เื่อมับพวานทัพทหารัแห่ละนะ” ผมพู
“ผมมันใว่าพวุภาีะหาที่นี่ไม่เอแน่นอน” เาอบผม
“อ่อ แล้วท่าเอระ” ผมพู
“เรา็้อทำรายที่นี่ทิ้แ่อย่าห่วเลยเรายัมีที่อื่นอี” เาพู
“แล้วผมะพัที่ใหนเนี้ย” ผมถาม
“อ่อ ามผมมา” เาว่า และเินนำผมไปยัที่ห้อพั
ปื ประูเปิออ
ผมมอไปรอบห้อ
“มันีมาเลยละ” ผมพู
“เหลาะท่าอบ็ีแล..” ไม่ทันที่เาะพูบ ผมใ้เวทมนท์ทำให้เาเป็นอัมพายับไม่ไ้ทันที
“้ออยืมหน้าาับวามทรำอแ้ะแล้วสิ”
ผมพูึ้น่อนใ้มีหมอ้อย ๆ
ำแหละใบหน้าอเาพล้อมับใ้เวทมนทร์่วยให้สามารถลอมันออมาไ้ในสภาพสมบูร์
่อนที่ผมะใ่เวทมนท์ถอนหน้าอออเอร์ที่ผม่ามันไปแล้วออมาแล้วใส่หน้าอเ้าเปเทร์
เ้าไปแทน และ้วยเวทมน์อีเ่นันทำให้มันิเ้าับร่าายผมน
เหมือนเป็นหน้าผมริ ๆ นะที่ผมยัใบหน้าอใรันที่ผมเอและ่ามันมาระหว่าทา
ไม่นานหลัานั้นเมื่อผมใ้เวทอ่านวามำอมันแล้ว ผม็ทำเป็นเินออาห้อในสภาพเลือเปาะเปื่อนามัว
“่วย้วย ่วยผม้วย” ผมพูึ้น
าร์รีบวิมาูผม
“มันเิอะไรึ้นรับ” มันถาม
“มันไม่ใ่อร์เอร์รานัวริ ูสิมันพยายามะ่าผม” ผมพู
าร์รีบวิไปู้าในที่มีศพอมันอยู่ ่อนะรีบเินออมาและเรียหน่วยเ็บวาเ้าไปแทน
ึ่มันพาผมมาห้อพยาบาลอสูวิัย
พวหมอรีบทำแผลให้ผม
่อนที่พวเาะแยย้ายไปเมื่อเห็นว่าผมไม่ไ้บาเ็บมามาย
ผม้อย ๆ เินไปนถึห้ออเ้าเปเทร์
่อนะลื้อามุที่วามทรำอมันบอไว้ว่า้อนเอสารสำันไว้ที่ใหนบ่า
เมื่อเอผมใ่เวทมนร์อปปี่มัน ่อนะไปที่ห้อทำานและทำเ่นเียวัน
ผมเินไปทั่วทัทายนที่เ้าเปเทร์รู้ับ่า แอบโมยอสารมาใ่เวทอปปี่บ่า
เมื่อผมเห็นว่าไ้ที่้อารหมแล้ว
ึเลิมปิบัาร
ู้มมมมมมมม ห้อที่เ็บศพอเ้าเปเทร์
ึ่ำลัอยู่ระหว่าารันสูรระเบิึ้น้วยเวทมน์ระเบิเวลาที่ผมิไว้บนัวศพ
่อนที่วามวุ่นวายะามมา
ผมเลิมใ้เวทพราัวและหลบหนีไปยัทาที่ผมเ้ามา
่อนะบัับให้ับละเบิเวทมน์ที่ผมวาไว้ามที่่า ๆ
ละเบิึ้นนะที่ลิบำลัึ้นไปไฟ็รุท่วมา้าใ้านมามาย และเมื่อผมออมาพ้น
เรัสมี ภูเาทั้ลู็พัทลายลไป
........
สำนัานให่รุเบร์ลิน สมาพันประารัเร์มานี
“ท่านรับไ้รับารยืนยัน้วยเอสารถึเป่าหมายที่อาวุธรับุ่อนอยู่ในอเมริาแล้วรับ”
ลูน้ออผมเ้ามาในห้อพล้อมวารายานรหน้าผม
“ี ีมา ยอเยียมทีนี้ไ้เวลาปิาันละ” ผมพูึ้น
เมื่อเาออไปผมึนำเรื่อนี้รายานแ่ ท่านประธานประเทศและสภาทันที
“ผมอยาให้สภาอนุมัิารยิใส่ทุานทัพเหล่านั้น้วย หนึ่หมื่น มม.”
ท่านประธานพูึ้น
“สภามีมิอนุมั” หลัารโ้ถียันอยู่นาน สภาึไ้อนุมัิารยิ
....
ลื พื้นินหน้าระทรวลาโหม าฟ้าสภาอาาัร พื้นรอบ้า ๆ
ประูัยและอีหลายที่ไ้เปิึ้นพล้อมับมีรถ ไม่สิ
มันือถานทัพเรื่อนที่ิปืนให่หนึ่หมืน มม. ึ้นมาาใ้ิน
ไม่ีอึใ่อมา พวมันูลำปืนึ้นฟ้าและทันที่ที่เป่าหมายถูล็อ
มันไ้ทำารยิลำแสสีฟ้าพุ่ึ้นท้อฟ้าไปมุสูุ่หมายบนแผ่นินอเมริา
....
มอนทานา สหรัอเมริา
ฟิววว วับ บูบบบ บึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ลำแสสีฟ้าลมาสู่พื้นแผ่นินมอนทานา
และในทันที่ทีระทบพื้นไ้เิลื่นูทุอย่าในรัสมีมารวมัน และระเบิออนทุอย่าลายเป็นสีาวโพน
ไม่ใ่แ่ที่นี่แ่อีหลายรัในอเมริา็โนเ่นัน
บันี้สภาพอรัที่โนเหล่านั้นแทบะลายเป็นแผ่นินว่าเปล่าเิอาบเอร์อ
สผลไปถึรั้าเีย
ผู้นายมามายนไม่อานับไ้
สหรัอเมริาประาศยอมำนนและวาอาวุธอย่าไม่มีเื่อนไ่อฝ่ายุภาี
......
รุมอสโ
หลัาพาระิามล่ารวในรุสเียบล ผม็ลับมาทำพาระิ่อในมอสโ
ามล่าโยเฟ ปาินา
นะนี้ในรุมอสโ แทบะเป็นาเมือ อทัพฟินและเยอรมันมามาย
ถาโถมเ้าสู่มอสโแ่าวมอสโ็ไม่ยอมแพ้ทุน่าสู้ันอย่าล้าหา
ทุบ้านในมอสโ ะหันระบอปืนเ้าสู้ับ้าศึอเา
แ่ไม่ว่าบ้านใหนมีารยิ่อสู้ึแถบนั้นะ้อพินา้วยารถล่มอฝ่ายเยอรมันและฟิน
บันี้มันเป็นาร่อสู้แบบห้อสู่ห้อ อาารสู่อาารไปะแล้ว
“เเอร์ หลัพื้นที่รนั้นไปเป็นายแนรุสแล้ว
เห็นเส้นถนนรนั้นหรือเปล่า นั้นระเส้นายแนอนนี้ระ ระวััว้วย”
ท่านนายพลบอผม
“อบุโีรับ”
ผมพูึ้น่อนระับปืนไรเฟินและวิไปยัแนวรบ้าศึ
ผมหลบสายพวทหารยามรุส้าำแพเี้ย ๆ
่อนะใ้มีสันพุ่ออไปเือพวมันอย่ารวเร็ว
ผมเลาะไปามออยเพื่อเ้าไ้ลานอมันที่เรมลิน
ลอทุถนน เ็มไป้วยแนวรบอพวรุส และปืนให่
พึบบบ
“อะไรผ่านันไปวะ” ทหารรุสที่ผมใ่วามเร็วเสียวิ่ผ่านมันไปพูึ้น
“ไม่เห็นมีอะไรเลยนายแ่เรียิไปเอ” เพื่อนมันอีนพู
ผมผ่านมาไ้นถึไ้ล ๆ เรมลิน นั้นไเหยือผม
ผมเห็นปาิน่า ำลัให้ราวัลพวทหารเ็้วยเหลียนล้าหา
พล้อมับพล่ามื่นมอยู่ ่อนที่มันะให้พวเาแยย้ายไป
ผมามรอบูนปาิน่าเปิทารับที่ำแพในสวนสาธาระเ้าไปและมีทหารยามยืนุมหน้าประูอยู่อหนึ่
******************************************************************************************************
หลัาี่เียและนึผอสายลับไม่ออมานานสุท้าย็้อเผา แย่ ๆ นี่็ะสอบแล้ว ุลานี้สอบแล้ว 3 ุลาสอบแล้ว ีเียท้อประมวละมั ไปละเียวะแอบลอีอนเร็ว ๆ นี้รู้สึภานี้บทะน้อยะมั ะไม่ับแ่หาทาลไ้ระ อีไม่ีอน็ะบภาะที
อนนี้้ออัว่อน อให้ท่านผู้อ่านโี ใรสอบ็อให้ทำไ้อให้ผ่านไ้เรสวย ๆ ทุนนะรับ
ความคิดเห็น