คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 7
ปั่!!! ปั่!!! ปั้!!!
เสียปืนัวานึ้นาในฤหาสน์ แน่นอนเป็นเสียที่เิาผม แลทำเป็นวาอาวุธ
และพอทหารเ้ามาไ้ล็ับลออ ทำเป็นโล่ำบั สวนอีมือ็เอา AK 47 ยิสวนใส่พวทหารที่เหลือ เอาระไ้เวลาฝ่าวล้อมระ อนนี้พวทหารำลัแห่ึ้นมาในอาาร
ผมสพวนายทหารที่ับไ้ทั้ 3 น สร่วหน้าไปโรนอส่อนแล้ว
ที่ผมอยู่ประทะับพวทหาร เพราะผม้อารพบน ๆ หนึ่เสีย่อน “มันอยู่นั้นับมัน”
เสียะโนอทหารัึ้น และพวพลทหาร็แห่ันวิึ้น มา “าหน้าเ้ามาเลยไอ่พวสุนัรับใ้รับาล”
ผมพูึ้น่อนะระหนำ AK 47 แบบรัว ๆ
ปั่!!! ปั่!!! ปั้!!! ทุนัไม่มีพา
และเพื่อวามเหนียวผมเอาโะ ที่อยู่้าโถทาเินมาล้มเป็นที่ันระสุนั่วราว “่ามันนนนนนน”
เสียอทหารที่เริมบ้าเลือหลัเห็นเพื่อนัวเอายำลั
ถือปืนที่ิมีปายปืนวิเ้ามาหา “ย๊า”เสียทหารวิเ้ามา ผมรัว AK
47 ใส่พวที่วิเ้ามา
อนนี้ผม้อทิ้ AK 47 ่อนแล้ว เพราะพวทหารเ้ามาประิแล้ว ผมับปืนอทหารนแร และ ใ้าบที่้อนอยู่ในปอแนแทท้อมันหลัานั้นผม็ใ้ปืนที่ิมีปลายปืน สู้ับนที่เหลือ ผมเอาามปืนสอใส่หน้านแร เอามีปายปืนแททหารอีน และยิใส่อีนที่วิเ้ามา ผมเอามีปายปืนแทอทหารที่นอนโอวนอยู่ที่พื้น ผมเลิมไป่อ ผมันไปนไปามห้อ และ ประทะับพวทหารมาามทา “ฟอน ฮินเนบรู อยู่ที่ใหน”ผมถามทหารที่ผมับมาไ้ “ถุยยย” มันถมน้ำลายใส่หน้าผม “ั้น ผม้อใ้ไม้แสินะ” ผมหยิบบุหรีในระเป๋าเสื้ออทหารนนั้นออมา “้าว่าแ้มันเ็เินว่าะสูบมันนะ ไอ่เ็ปาไม่สิ้นินน้ำนม ไอ่ลูลิเหลือ” มัน่าผม “ใรว่าผมะสูบระ ไอ่ลิแ่สีเผือ” ผมุไฟที่บุหรีแล้ะเอาทิ้มเ้าไปที่า้ายอมัน “ะบอผมไ้หรือยัรับ” ผมพูเสียเลียบ “อา” เสียมันรอโหยหวนหลัาโนบุหรีร้อน ๆ ทิ้มามัน “บอมา” ผมทำเสียแ “ไมมม่ให้ายู็ไม่บอ” มันแหปาพู “ปาแริไอนี่นิ มึะบอี ๆ หรือไม่บอ” ผม้อย ๆ เอามีถอเล็บเท้าอมันออมา เลือแสใหลลไปที่พื้น พรมสีแ ผมรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ี แ่มัน็เหมือนสรามนะระ เรา้อหา้อมูลออีฝ่าย แมนวิธีาระั่วร้าย็าม “ไมมม่้าไม่มีวันบอ” มันปาแริ ๆ ผมเลิมะเปลียนาถอเล็บเป็นันิ้วมันทีละนิ้วแทนแล้วระ “เฮ นี่นายทรมานนเหลาะนั้น าิสิบ” ฮายะมันเินเ้ามา “นั้นสิผมไม่ิว่าุัะเป็นนแบบนี้นะรับ” มิเินเ้ามาพร้อมับราฟ ูเหมือนะเ็น รถเ็น อนแ่ ๆ นนึเ้ามา้วย เาอยู่ในอาารหวาลัวหน้าูเลย “นที่นายเ็นเ้ามา ใ่ พาลูน ลูวี ฮาน์ อันโทน ฟอน เบเนเนอฟฟ์ ฟอน ฮินเนบรู หรือเปล่า” ผมถอมพร้อมมอไปที่ายแ่นนั้น “ใ่ เราเอรถำลัะับออหนีออไป เราเลยลีบับัวไว้นะ” ผมพยัหน้า “ท่านประธานาธิปี ผมอเินท่านนัในห้อ่อนนะรับ ภาพรนี้ไม่หน้าู เรามีเรืออยาะถามท่านเยาะเลย” แล้วผม็ให้ราฟับมิรีบ พา ฟอน ฮินเนบรูไปที่ห้อไ้ล ๆ โยที่ ฟอน ฮินเนบรูไม่ไ้พูอะไรัำ “เอาระ เมือะีแปาแไม่ยอมพูสินะ ะถ่วเวลาให้ยนายหนี ัื้อสัย์ริ ๆ ในเมือประสะไม่พู็ไม่้อพูไปอีรอารเลยไป” ว่าเสร็ผม็ัารเปิปา แทลินเียวออมาแล้วเอามีัลิ้นมันออมา มันทำท่าทุลนทุราย และทำเสียอื่ออามเหมือนพยายามพูไรัอย่า “สวนนี่ ือ ราวัลในวามรัภัี ายอย่ามีเียและหายาทรมานเถิ” ผมเอามีัหัวมัน ายในับเียว แล้วผม็เินเ้าไปในห้อ “ท่านรู้เรื่อารเผาสภาอาาัร หรือไม่” ผมถาม “ันไม่รู้ว่าใรทำ แ่ัน้อทำให้ทุอย่าอยู่ในวามสบ ันรู้แ่นั้น” ฟอน ฮินเนบรู ล่าว “ุเลยสั่ยิพวประานที่ออมาประทว และสัับุมผู้เห็น่าและแสวามิเห็นทาารเมือนะหรือ” ผมถาม “พวมันสมวนาย พวไม่รู้บุนุน เยอรมัน เป็นเยอรมันวันนี้ไ้ เพราะใร ท่าไม่ใ่ เพราะพระบารมีออ์ัรพรริ และ เหล่าทหารุนนาเสนาทหาร ผู้ราหาร” ฟอน ฮินเนบรูพูแมนเสียะแหบเพราะอายุ แ่ผม็รู้ไ้ว่าำลัมีโทษะ “พวเาไม่รูุ้ยัไ และพลทหารที่ไปายในสนามลบ ไม่ใ่ลูหลานพ่อพี่น้ออประานหรือไร” ผมยิำถาม “หึ ลำพัแ่ไอ่พลทหารโ่ ๆ มันะไปทำไรไ้ท่าไม่มีนายทหารผู้านลา หรือ อ์ัรพรริผู้ทรพระปรีา บันาาร แู่ที่พวมันทำสิ ทั้ไอ่พวเสรีนิยม พวสัมนิยม และ ไอ่พวาิสัมนิยม พวมันรวมหัวันโ้นบันลัอฝ่าบา พวมัน้อระบอบเสเร แ่เรา้อมานัอยฟัวามเห็นโ่ ๆ อไอ่พวประาน ึ็เป็นแ่ ไอ่พวนั้นำ พวสถุน พวรมร พวาวนาาวไร่ ไอ่พวไร้ารศึษา ถึไ้ศึษาพวมัน็เป็นไ้แ่ไอ่พวโ่เ่าเท่านั้นระ พวมันะมี้า่อเมืออยู่ใ้บันาอุนนา นายทหาร และ ราว์ ผู้มีปัาเป็นเลิเท่านั้นระ พวมันมีหน้าที่้อายภาษีอบแทนที่พวเราและเหล่านั้นสูเสียสระ ัวเอใ้ปัาและเวลา มาพันาประเทศให้พวมันมีที่อยู่ ที่ทำิน และ มีหน้าที่มาายแทนพวเราในารปป้อาิ ปป้ออ์ัรพรริ ไม่ใ่มาเลียร้อสิทธิเสรีภาพบาบอ ไม่ใ่มาบอริหารประเทศ หน้าที่อพวมัน ฟัและทำามพวเรา่าหา ูสิูพวมันสิพวมันล้มลาระบอบศัินาทำรายพวเรา พวมันั้ระบอบสวะที่เรียว่าประาธิปไยึ้น พวมันนั้นระ ือ ัวทำรายประเทศาิ พวมันทรยศ่อยุ ษัริย์ และ ัรพรริที่ทำให้มันมีอำนาุ้มระลาหัว” ฟอน ฮินเนบรูล่าวอย่าึ้นเสีย “ไอแ่ใแบ ไอ่พวยุเ่า แ่ที่แวามา็มาพอแล้ว ที่แร้วมาแ็อ่าประาธิปไย อ่าปป้อผู้นนไ้มานั่แภาษีผู้นบนำแหนประธานาธิปี ในอีพวแ็ูลีผู้นเอาลุหลานเ้าไปายทำรายรอบรัว อ่าเ้าโหนประมุ ใ้อำนาบาให่ ยนมท่าน หึ ออย่าไ้อยู่ีผู้อื่นอีเลย” ผม้อย ๆ ับฟอน ฮินเนบรูที่เินไม่้อยไหวแล้ว โยนลบนพื้นและ้อย ๆ ถลหนัมันทั้เป็น มันทำสีหน้าเ็บปว ผม้อย ๆ ถอเล็บมันออมาที่ระเร็บ และ าม้วยันิ้วมันนหม มันร้อและทำท่าเ็บปว “แอบสูปิาสินะ ั้นสูให้เ็มที่ไปเลยนะ” ผมุิาอฟอน ฮินเนบรูึ้นมา และแทไปที่ลูระาทั้ 2 ้าอ ฟอน ฮินเนบรู “อา” เสียฟอน ฮินเนบรูร้อ้วยวามเ็บปว “อุ้ย ผิลู” ผมพูและแลทำท่าใ แล้วผม็แทิาล้อน ๆ อีแทไปที่ลินและปาอ ฟอน ฮินแนบรูบัับให้มันินเ้าไป “อีัแท เมือะีินไปแล้ว อืม เอาสูมให้เยาะ ๆ นะ ิาที่แใ้ภาษีึเป็นเินเือนอแที่ไ้าประาน มาื้อ” ผมุิาสอแทและแทมันเ้าไปในมู อ ฟอน ฮินเนบรู มันิน และ ทำท่าหายใไม่ออ าเหลือ ัพั และ ็สินใไป้วยวามเ็บปว “ไปันเถาะเราลับไปสอบสวนพวนายทหารพวนั้น่อเถาะ” ผมพู พว ฮายะ มิ และ ราฟ มอหน้าันและ ยอมลับไปับผมแ่โยีไม่ถามสิใเลย
*********************************************
สำหรับ ื่อ พาลูน ลูวี ฮาน์ อันโทน ฟอน เบเนเนอฟฟ์ ฟอน ฮินเนบรู ูแปล ๆ แ่ผมพยายามอ่าน้วยสำเนียเยอรมัน(แบบสวนัว ไม่อ่าอิใร 5555+) เพราะั้นไม่ถือันนะ อย่าถือละ มันหนั ผู้เียนเป็นห่วนอ่าน -..-
เพราะหายมานาน วนี้เลยเียนยาวเป็นพิเศษละ อ่านให้สนุันนะ ผิพาอะไรยัไเม้นันไ้นะ
ความคิดเห็น