คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 13
“วายุโหมระหน่ำ
หรืออาทิย์สาแสสอ
ลาวันที่ร้อนแร
หรือลาืนที่หนาวเน็บ
ฝุ่นโรนเปือนบนใบหน้าอเรา
ใเรายัเบิบาน
ใ่ ใเบิบาน
ยานเาะพวเราพุ่เ็มั้นฝ่าวายุ
ฝุ่นโรนเปือนบนใบหน้าอเรา
ใเรายัเบิบาน
ใ่ ใเบิบาน
ยานเาะพวเราพุ่เ็มั้นฝ่าวายุ
ยานเาะพวเราพุ่เ็มั้นฝ่าวายุ
พุเร็วเหมือนสายฟ้า
้วยเรื่อยนอพวเรา
่อสู้ับศัรู
้วยเาะหนาที่ยาทะรว
สหายอเรามุ่ไป้าหน้า,
ไปวนัว่อัว ใ่ ัว่อัว
ันันเราไปหาำแหน่ศัรู
สหายอเรามุ่ไป้าหน้า,
ไปวนัว่อัว ใ่ ัว่อัว
ันันเราไปหาำแหน่ศัรู
ันันเราไปหาำแหน่ศัรู
และแมนโไม่ี
เรายัื่อสัย์่อไป
และแมนะไม่มี-
วันไ้ลับไปบ้านอเรา
พวเราทุนพร้อมที่ะาย
นั้นือะาอเรา
ใ่ ะาเรา
ยานเาะอพวเรา
ือโรศพอเรา
พวเราทุนพร้อมที่ะาย
นั้นือะาอเรา
ใ่ ะาเรา
ยานเาะอพวเรา
ือโรศพอเรา
ยานเาะอพวเรา
ือโรศพอเรา”
เสียบทเพลแห่ยานเาะถูับานึ้นโยอทัพยานเาะนานาาิ
ยูเรน เเนีย ฟินแลน์ โปแลน์ เยอรมัน บริทิ อเมริา
ำลัเียมีโอบระหนามาทุทิศเ้ามอสโ อ่อ ผมไม่ไ้บอสินะ นี่ผ่านมาแล้ว 5
เือน หลัผมส่มิไปทำสัาพันธมิรและเ้าร้วมอทัพพันธมิร
สถันารเปลี่ยนไปมา โรมาเนีย และ ฝรั่เศสหัหลัเรา
ประารัีนเ้าร้วมสรามอยู่ฝั่โเวีย
เหุารเหล่านี้ทำให้ารรุอพันธมิรเือบหยุะั
นอทัพอบริทิและเรือัรภพเ้าร้วมสราม
พร้อมับรัสเปนที่เ้าร้วมสรามอยู่ฝั่พันธมิรแบบที่ฝรั่เศสไม่ทันาิ
สถันารึพริลับ แ่อทัพี่ปุ่นหยุะัที่ายแนฟินแลน์หลัแม่น้ำโว้า
เพราะศึิพันธ์ ในระหวานั้นอทัพประานยูเรนไ้เ้าปลปล่อยเเนียและาวเเน
าวเิร์ที่อยู่ใ้ารปรออโเวียไ้รับารปลปล่อย
และเ้าร้วมพันธมิร่วยเหลือี่ปุ่น่อ้านีน
ุรีที่เป็นเิร์เหมือนันึเ้าร้วมฝ่ายพันธมิรโยให้าร่วยเหลือี่ปุ่น้านีน
และไม่นานสหรัอเมริา็ทนเป็นลา่อไปไม่ไหวระโเ้ามาร้วมับพันธมิร
ในนะที่มหาอาาัรไทยเอ็เริมเ้าร้วมสรามทวินแนอนาิไทในแนีนใ้และในารปรออฝรั่เศส
สผลให้ไทยเ้าร้วมพันธมิร
และบันี้สรามในยุโรปไ้ลบลแล้ว ้วยอทัพพันธมิรร้อมรุมอสโไว้ทุทิศทา
“อทัพยูเรน
เเนีย ทุท่านไว้ีวิเหล่าเ็ผู้ไม่ไ้ิะสู้หาถูยัอาวุธใส่มือมา
แมนพวรัสเียไม่เยปรานี้ท่าน แ่ท่านอย่าเอาามพวมัน
ไวีวิพวเาปลอาวุธพวเาะ บันี้โเวียไม่เหลือทหารหนุ่มะันไว้อีแล้ว
มีเพียเ็ นราภาพ และ นไม่สมประอปเท่านั้น แ้แ่พันธมิรทุอทัพ ผม
ัวุร์ แล้วศาสรา
รัษาารประธานาธิปีแห่สาธารรัาินิยมประานยูเรนะแผัวเ้าไป้าในเอ
ไม่นานพวเาะยอมำนน” ผมพูับอทัพพันธมิรโยอให้หยุเรื่อนพล
านเมือรุมอสโ
“หิ
ประูแทบเปิโล่ เมือเสียหายหนัมาเลยแฮะ” ผมเินเ้าไปในเมือ
ปั้!!!
เปี้ย!!! เสียระสุนแหวอาาศ พร้อม้วยบาู้า ท่าผมหลบาว่านี้ไปเฝ้ายมพระบาลแล้ว
เร้ ๆ
เสียผมบรรุระสุน และปีนอาารหนีไปทาอื่น ผมไม่อยายิใส่เ็พวนี้ เอ๊ะ
เ็พวนั้นหลบอะไรัน ผมส่อล้อไปู สิ่ที่เห็นือ เ็พวนันไม่ิะ่อสู้
แล้วมีพวผู้ให่ในุทหาร เอะ นะมันพวอมมิสาร์ มันเินเามาบเ็นนั้น นั้นมันะทำอะไรนะ ไม่นะบ้าเอ๊ย
มันับเ็นนั้นและนอื่น ๆ ที่ไม่ยอมสู้แวนอ
ปั้!!!
ปั้!!! ปั้!!! ผมยิ Kar 98 K ปิีพพวอมมิสาร์
และยิปลเือทั้หม ผมะแ้เรื่อนี้ให้พวพันธมิรทราบ
ุบบบ!!! เสียผมระโุ่มโมีพวอมมิสาร์
และปิีพพวมัน้วยาบที่้อนอยู่ในปอแน “ปล่อยูนะ!!! ปล่อยเพื่อนูนะ!!!” เสียเ็วาพวอมมิสาร์
ที่ำลัับเ็ลุ่มหนึ่ที่ไม่ยอมสู้อยู่
“พวแ้ไม่ยอม่อสู้ี่ลา
้วยำสั่อท่านเสนาธิารประเทศ พวเ้ามีโทษประหารอหาบ่อแนมารา
ายะเถาะ” พวอมมิสาร์ัปืนึ้นเียมยิ
ปั้!!!ปั้!!!ปั้!!!ปั้!!!ปั้!!!ปั้!!! เสียผมรัว
เอม 40 ใส่พวมัน
“เ้าหนูไม่เป็นไรใ่ใหม”
ผมเินไปถาม
“ุเป็นใร?
พวพันธมิรเหลาะ?” เ็นนึถามแบบไม่ไว้ใ
“ใ่
ถามหน่อยมันเิอะไรึ้น พวอมมิสาร์ พวนั้นเป็นบ้าอะไรัน
แล้วทำไมสภาพเมือเละแบบนี้ระ” ผมถามเป็นุ
“ทีระำถามนะท่าน
้อแรพวเราำลัแพ้สราม
และพวอมมิสาร์รับำสั่อสาลินให้่าทุนที่ไม่ิะสู้ หรือ สู้ไม่ไ้
นอานี้พวมันยัป้นสะมและเผาเมือามำสั่สาลิน อี้วยและนี้ือำอบ้อสุท้าย”
เ็นนั้นบอผม
“แ่อบในะพี่ายที่่วยพวเราไว้
ผมื่อ วลาิเมีย วราิน แล้วพี่ระ” เ็นนั้นหันมาถามอย่าเป็นมิร
“ัวุร์
แล้วศาสรา เป็นนไทย” ผมอบ
“ราอนฮะ
ัวันผมะไปอบแทนพี่ให้ไ้” เ็นนั้นพู่อนวิ่าไป
พระราวัเรมลิน
“ท่านเสนาธิารรับ
เรา้าน่อไปไม่ไหวแล้วนะรับ” ูโฟเินมารายานสาลิน
“อย่ามาลนะ
เราำลัะปิวัิโลสำเร็แล้ว่าหา” สาลินพูเสียเ้ม
“ท่านนั้นละอย่ามาล
อนนี้อทัพพันธมิรล้อมไว้หมแล้ว ท่านทำอะไรอยู่ ลีบ ๆ ยอมแพ้ไ้แล้ว ไอ่โ่!!!” ูโฟ วาใส่สาลิน สผลให้ทั้ห้อ
เหล่านายทหารใหม่เ่าพาันอึ้
“ยอมแพ้บิามาราท่านนะสิ
ไอ่นทรยศ อีไม่ีนาที
อทัพรถถัอันภาภูมิใอเราะับพวมันออไปาแนมาราแล้ว” สาลินวาลับ
“หยุสิแและลับมาประเินวามริไ้แล้ว
อทัพที่แว่ามาทั้หมนะ ไม่ว่าะรถถั ทหารราบ มันไม่มีอีแล้ว อนนี้เรามีแ่
เ็ นไม่สมประอป นแ่ รับวามริะ เราแพ้แล้ว” ูโฟ วาลับเ่นัน
“ูโฟ!!! ันปลแออ!!! ใสหัวไปะ!!!”
สาลินวาไรู่โฟอย่าหัวเสีย แล้วเินลับเ้าห้อัวเอ
พร้อมพึมพำว่าเรานะเห็น ๆ อะไรัอย่าที่นื่นฟัไม่ไ้ับ
สวนูโฟ็เินเปลี้ยปล้าออไปาบัเอร์แบบหัวเสีย
หน้าพระราวัเรมลิน
ปั้!!! เสียประูถูถีบ ผมลีบหลบมุม
แล้วผม็เห็นูโฟเินหัวเสียออมาาประูที่หน้าาเหมือนำแพไม่มีผิ
สใสะเป็นทารับ ผมไ้ยินเสียูโฟุยับลูน้อไ้วามว่า
เหมือนูโฟับสาลินะทะเลาะันแฮะ เอาเถาะไ้เวลาปิาละนะ
ปั!!! ปั!!! ปั!!! เสียปืนเ็บเสีย เาะหัวพวลูน้อูโฟอย่ารวเร็ว
“ไม่อยาายอยู่เยท่านอมพล
แล้วลีบไปเนสัายอมแพ้ะ ท่าไม่ไปผมะเป่าหัวะ” ผมพู
แล้วผม็ับูโฟใสุ่ลแมือ
ูโฟไม่มีทีท้าัืน เหมือผมับเสร็
ผม็โยนมันลถัยะแถวนั้นมัปามันไว้แล้วปิฝาถัอย่าเนียน
“อยู่ในนี้่อนนะท่าน
เสร็ทุระแล้วะมารับ” ผมพู แล้ว็เินลไปในบัเอร์
********************************************************************************************************
อนนี้อาไม่้อยมันมานั แ่ะพยายามแ่้วมอสโแให้บโยไวรับ
ความคิดเห็น