คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : วันสบาย ๆ ของเหล่าร้อยโท ณ เมืองโวโฟ
่วเวลาเียวันับที่พวเอโมนและอามัน อยู่ในยุทธารเพโทรา
้านใ้อแนรุส
“ร้อยโท ้าหน้านั้น ือ ....” พลทหารใ้บันาหันมาพูับผม
“ใ้แล้ว ินแนที่ในอีเลยเยพายแพ้นเสียหายยับเยินไละ โฟโรา”
ผมพูึ้น
“สมัยสรามโล รั้ที่ 2 เรามาแพ้ันที่นีนะระ” ผมอย้ำ
“แ่วนี้ะไม่เหมือนเิม พวมันะพินายับทั้เมือและเราะไป่อโยไม่สนใมันอี”
ท่านนายพลเินมา้า ๆ ผมและพูึ้น
“สวัสียามบ่ายรับท่านนายพล วันนี้หนาวันะรับ”
ผมหันไปทำวามเารพท่านนายพล
“เียว็ร้อนแล้วละ 55555+” ท่านนายพลพูแล้วเินลับเ้าไปที่านทัพ
“หมายวามว่าไเียว็ร้อน” ผมพูึ้นแล้วหันไปมอทาโฟโรา
ฟื มีพลัานแสนาให่ถูยิออมาาานทัพ ผมหันมอามแส
มันไปลที่โฟโรา
ู้มมมมมมมมมมมมบึ้มมมมมมมมมมมมมมม
เมื่อมันระทบเ้าับเมือโฟโ มัน็เิแส้าาวโพนนผม้อหลับา
ผมและพลทหารไ้ล ๆ ้อเอามือบัไว้ และเมื่อหันไปมออีที
“.... บ..บ้านา นี่มันอาวุธเี่ยอะไรเนี้ย” ผมอึ้ับภาพรหน้า
เมือโฟโทั้เมือ หายไป ทิ้ไว้เพียาี่เถ้า อึรามบ้าน่อ
ที่ไม่เหลือแม่แ่โร้า
“เมื่อะี้ นายพลอแสั่ยิอะไรออไปนะ” นายทหาราวโเอเียวิมาถาม้วยวามใ
“รู้็ีสิ ผมว่าเราลับไปที่านทัพและถามูีว่า”
ผมพู่อนเินลับไปที่าน
...
“น่าใริ ๆ นี้พวเร์มาเนีย
ลัวารเ้าเมือโฟโนาทำรายทิ้ทั้เมือเลยเหลาะ ี่ลาะรินะ”
นายทหารฝรั่เศส พูึ้นแบบหาเรื่อ
“อาววว ร้อยโท าร์เลส เอ ลูอิเวเรอ(Charles
de Luoiswére) ยัอยู่ีเหลาะ
นึว่าเลาะเอาแถบธสีน้ำเินับแลาธาิไปโบอวามเมาับพวรุสแล้วะอี
อ่อ อย่าว่าละนะ เียถอยอันเลียไวะายไม่โนับ่าย ๆ หลอ เรื่อหนีพวันเลีย
นี่เ่ไม่เป็นสอรอใรนิ” ผมพูึ้น
“ร้อยโท โอทโท
ผมว่านั้นมันพวเร์มาเนียมาว่า ที่ไม่ล้าแมนแ่ะผ่านมาสู้ันร ๆ
นาอนสรามโลยั้ออ้อมไปเลย” เาพูอบลับ
“แหม
็เรามีสมอไไม่ไ้อบใ้แ่ำลัแล้วไปแพ้โ่ แล้วพรานนลายเป็นพวี่แพ้วนี
แบบพวันเลียีแ่หอน สินนาโพลีโอน
็ไม่เห็นมีใรเยนะับเาไ้เลย้อลอาิอื่นมา่วยลอ
ยัมีหน้ามาว่านอื่นี่ลาอีเหลาะ” ผมใส่ร ๆ
“อาวว นั้นพวป่าเถื่อน ับ ัวถ่วพันธมิรนิ
ุยอะไรันอยู่เหลาะ” มีเสียแึ้นมาพวเราึหันไปมอ
“อ่อออ นึมาใรพวบริทาเนีย นี่เอ”
าร์เลสพูึ้น
“หวัี ร้อยโท ูร์ิลล์ โมโลนา
ไม่นึว่าะมาอยู่ที่นี่้วย” ผมพูทัทายพร้อมแสอาารวัธยาหัสามธรรมเนียม
“อ่อ
ถึเป็นพวป่าเถื่อนแ่็้อวัยาหัสอบสินะ ่วยไม่ไ้เราเป็นอรยนอะนะ
อีอย่าเรานามสุล รูมานาลี ไม่ใ่ โมโลนา เอาเถาะพวป่าเถื่อนอ่านภาษาสู ๆ
อาวบริทิไม่้อยออสินะ” มันพูยืยาวแล้วทำวามเารพลับ
“อ่ โทษ ที รับร้อยโท โรมูนา
นามสุลท่านเรียยาอะนะ” ผมอบวนประสาไอ่บริทาเนียลับ
“็บอว่า รูมานาลีไ
อย่ามาทำให้นามสุลเราเสียสิ ละูลอเราสืบสายเลือาวอัโั้เิมมาแ่โบราน
เพราะั้นไปฝึเรียให้ถูมาะเราื่อ ูร์ิลล์ เอะ รูมานาลี(Churchill the Rumanaly) บรรพบุรุแรเริมอเราเป็นาวโรมัน
่อนะมาแ่เาับฝ่ายอัโในยุหลั เราึสืบเื้อสายบริสุแห่าวอัโ-โรมัน
ไม่าสาย เพราะั้นให้เียริเราะ เราไม่ใ่พวสายเลือำ้อยป่าเถื่อนแบบพวุ”
มันพูอวะยืยาว ไอ่หลัวเอเอ๊ย
“แ่ในสูิบัรท่านไม่มีำว่า เอะ ในื่อนะ”
ผมแย้มหมัใส่
“แ่ไปเอาสูิบัรันมาาใหน”
มันพูอย่าโมโห
“อแ่นี้ผมสืบ้นหาไ้นะอย่าูถู
นอผมสิ” ผมพู
“เอ๊ ไม่มีเหลาะอะไรัน
สายเลือแท้ผู้ยิ่ให่ โหสูิบัรัวเอเหลาะ เอาะริ้วย ผมำไ้ว่า
ทวอทวอทวอท่านร้อยโทโล้ำปั่นหนี่สรามลาเมือฮิพาเนีย
มาพัที่ันเลีย ่อนหนี่อไปอยู่บริทาเนีย อนสรามโล รั้ที่ 2 ประทุนะ”
ไอ่เ้าาร์เลส เริมแย้มหมับ่าละ
“เรา็ไม่ไ้โหอะไรนิ
็เราสืบสายเลืออาวโรมันที่หลเหลืออยู่ในในสเปนมาแบบไม่าสายที่มาแ่านับาวอัโเลือแท้ในบริทาเนียไ”
มันยัพยายามแถ
“เอา ๆ รนั้นสุมหัวอะไรันนะ”
เสียบุนที่สีำลัเินไ้ลเ้ามา
“ำลัลแบ่ินแนโพโลเนีย
อยู่มั้ท่านร้อยโท น..น... อะไรนะผมลืมแล้ว อโทษทีแล้วัน” ผมเาหัวแบบสำนึผิ
“เหมือนเยบอไปแล้วนะเราื่อ Niejewolnopols Szczębożwars ไ” มันอบลับมา เี่ยอะไรเนี้ยฟัไม่ทันโวย
“เอาใหมนะ สหายร้อยโพโลเนีย อทีระำเน้น” ผมพูออไป
“ไ้ Nie-je-wol-no-pols Szczę-boż-wars อ่าน่ายใ่ปะ” ้าย็บ้าแล้ว (ใ่ ่าย็เหี้ยละ นาูยัอ่านไม่ออ :นแ่)
“็ Niejewolnopols
มาาำว่า niech żyje Wolność Polska แปลไ้ว่า โปแลน์แห่เสรีภาพทรพระเริ ส่วน Szczębożwars มาา Szczęść Boże Warszawa แปลว่า
พระเ้าทรอวยพรแ่รุวอร์อร์” มันอธิบาย
“ภาษาโพโลเนียอ่านยาะายผมอแปลื่อเป็นภาษาเยอรมันละัน
ะไ้เรีย่าย ๆ” ผมพู
“พวเรา็อแปลื่อเป็นภาษาเรา้วยละัน” พวาร์เลส ับ
ูร์ิลล์็เห็น้วย
“ั้น่อานี้ผมะเรียื่อท่านว่า ไฮลโพเลนไฟร โทเทุท์วาร์(Heilpolenfrei Gottesschutzwars) ึะอเรียย่อ ๆ
ว่าร้อยโทไฮลโพเลน แล้วัน” ผมเสนอ
นอื่น็เสนอทำนอเียวันึ ไฮลโฟเลน ็ยอมรับ
“เฮ่ ุยอะไรันทุน” ร้อยโทหนุ่มอี 2 นเินเ้ามาสมทบ
วันนี้มันวันรวมาิหรือไันนะ
“สวัสี ร้อยโท โบฮาาน โมเโ(Богадан Модехко) สวัสีร้อยโท อันริอุ ุทเฟิอุ(Andrius
Chutkevius)” ผมหันไปทัทาย
“อาววว นั้นุร้อยโทอ อุไรนา และ ลิเทาเนีย นี่น่า” เ้าาร์เลส
หันไปทัทาย
“อะไรเนี้ยรวมัวพวั้น่ำเหลาะไ” ูร์ิลล์ มันพูและสสายาูถูทุน
“ท่าวันใหนุภาีไปีหัวพวอัเลีย ผมยินีไปเป็นทหารอาสาให้เลย”
โบฮาาน พูึ้น
“ผม้วยอีน” ไฮลโพเลน พูึ้นอีน
“ันว่าเราะมาถามเรื่อไอ่อาวุธเมื่อะี้นะไม่ไ้มาทะเลาะัน”
อันริอุพูึ้น แม้นสายาะู่อ้านูร์ิลล์สุ ๆ ็าม
“เออ ริ้วย ไปที่ห้อนายพลันเถาะ” ผมพูึ้น่อนพวเราะไปรวมันที่ห้อนายพล
อ ๆ
“เ้ามา” เสียนายพลอนุาิ
“สวัสีรับท่านนายพลอาโรน/นายพลโรมเมล”
พวเราทุนทำวามเารพท่านนายพลอาโรน โรมเมล
“สวัสีให้เาะมาถามเรื่ออาวุธเมื่อะี้สินะ
แล้วบัเอินร้อยโทโอทโท ไปเอับร้อยโทาร์เลส และร้อยโทุร์ิลล์
เลยเลยเถิเป็นสรามน้ำลาย นมาถึนี้าว่าที่ผมาสินะ” ท่านโรมเมลพูึ้น
พร้อมับวาปาาล
“รเหมือนเห็น้วยาัวเอเลยรับท่านนายพล” อันริอุ ล่าวื่นม
“เ้าสิ่ที่เห็นนั้นือ ปืนให่แส 5000 มม. ำรอมาา 10000
มม.ที่ถูแบนไป ทำให้อานาเทำรายล้าลล
แ่็ินพื้นที่ไ้แบบเมือให่ทั้เมืออยู่ี หายไปเลยอย่าที่เห็น”
ท่านนายพลอบ
“แปลว่าท่าใ้ 10000 มม. อาะปิสรามไ้นะสิ ทำไมไม่ใ้” ผมถามึ้น
“มันรุนแรแบบเปลี่ยนสภาพพื้นที่ไ้เลย มันอาสผล่อระบบนิเวสและภูมิศาสร์อโลไ้เียวนะ”
ท่านนายพลพูในสิ่ที่ผมไ้เรียนมาแล้วาแบบบทเรียนอยู่โรเรียนฝึทหารอฝ่ายุภาี
“ร้อยโทุร์ิลล์ ร้อยโทาร์เลส
ผมอยาให้พวุนำทัพไปสมทบับอทัพาัที่ทาทาสถานเราะ้อยบีบว์ล้อมัพวรุสที่อยู่ามแนวเาอุลาสาพวไบีเรีย
ส่วนร้อยโทโอทโท และร้อยโทโบฮาาน นำำลัไปยึแหลพลัาน่า ๆ ในแถบอเั
ปลปล่อยเเนีย และแถมอเัะ” ท่านนายพลบันาโยร
“รับผม” พวเราสี่นประสานเสียรับำสั่พร้อมวัธยาหัส
********************************************************************************************
ในที่สุ็ไ้ลับมาแ่่อฝืนวามี่เลียับสมอันนี่ยาริ ๆ แถมนี้็มหาลัยปีสุท้ายแล้ว้วยะหายอมไ้ไม่ 4 ปีมานี้นอาภาษาอัเลียที่ไปปีแลและแ้แล้ว ผมยัไปเลยัวิา ันั้นผม้อพยายาม่อไป
ความคิดเห็น