คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : วีรบุรุษแห่งอุนคาเนียบูรภา
“ื่ออะไร” พลทหาร้าศึที่นัอยู่บนโะ ถาม้าึ้น
“เมาน าโลนอฟ ฟาน ิวิรอฟ” ้าพูื่อัวเอออไป
เ้าทำทาัพั และสั่ให้้าไปยืน รที่มีภาพเป็นเส้นีรและมีรอยีพรา
พอผมเ้าไป ็มีแสาเรื่อมืออะไรัอย่าอพวทหาร้าศึ
นะที่ทหารที่สั่ให้้ามายืนหันไปเ้าสีเหลี่ยมามอเ้าสีเหลียมมีแสออมานั้นไม่นาน
เา็เอาเ้าสิ่แ ๆ สีเหลียมมีอัษรภาษาอเา และ โอ พระเ้านั้นมันผมนิเป็นภาพเหมือนที่เหมือนมา
“นี้ือบัรประำัวุห้ามหาย มันะรับรอสถานะเลยศึอุ
เอาไว้แรอาหาร” เาบอผม และเริมเรียเลยศึนอื่น ๆ ่อ
“เ้านี้ืออะไรัน” ผมเินมาเ้าไปถาม แม่ทัพฝัร้าม
ึ่มันเ็ั ๆ แ่เานั้นระที่สามารถพิิอทัพนับล้านอ้าไ้ที่ แม่น้ำโ
“บัรประำัวเลยศึ เป็นเรื่อยืนยันัวบุล อุ
พึีใไวเถาะปิเราไม่ับเลย
และบอ่อนโลอเราไม่มีประเพีไถัวเลยศึับ่าเลยอีแล้ว มันผิอโลเรา ันั้นอย่าฝันะไ้ลับบ้านนว่าสรามะบ”
แม่ทัพ้าศึอบ้าแบบนั้น
“ทำไม้อเสือสนมาบุอีโล้วย ไม่เ้าใเลย” ผมแล้เปลย
“นั้นสิ ทำไม ไอ่สวะรามาโนฟาิั่ว
้อระเสือระสนมาบุบ้านพวผมลาเมือ ่าประานเราทั้เ็
ทั้ผู้หิที่ไม่ทันระวััว ทั้นแ่ และพลเรือนมือเปล่ามาว่าพัน ๆ น
้อายล อีหลายพันสูหาย ึ่อนยึราฟ ับ เวียสุสไ้
ถึไ้เอพวเาในสภาพเหมือนไม่ใ่มนุษย์อยู่ร้วมับเผาพันธุ์ลึ่สัว์ในถานะทาสนี่ระ
ฝาไปถามพระัรพรริอแ้วยแล้วัน ท่าไ้ลับอะนะ”
มันพูแันัพระประมุอเรา แบบนี้้อสั่สอน
“บัอา แล้าี...” ผมหันไปวาทันที้วยเสียัวานประหนึ่แม่ทัพผู้ทรอำนา
แ่ยัพูไม่ทันบ
ผั่ว!!! เสียเ้าปลายอาวุธอพว้าศึที่ยืนุ้มันแม่ทัพอมันอยู่ฝาใส่หน้าผมอย่าเ็มแร
“อย่ามาึ้นเสีย้า ไอ่สวะ!!!” เสียวาาแม่ทัพฝ่าย้าศึพร้อมสสายาุมาทา้า
อั ้าระอัเลือออมามีฟันหลุออมา้วย รุนแรริ ๆ
“มันล้าทำรายท่านแม่ทัพ แถมูถูัรพรริอเรา้วย พวเราเอามัน”
พวทหารอ้าทำทาะูเ้าใส่
ปั้ ปั้ ปั้
เสียัและมีแสออมาาอาวุธอ้าศึใส่พวทหารอผมที่ทำท่าะรุฮือ
ล้มลไปเป็นร่าไร้วิาน มาว่า 10 นายทำให้พวที่เหลือหวาลัว
บานทำท่าะสู้ลับถู แสาอาวุธ้าศึลไปที่า บานที่ทำท่าะสู้ลับถูไฟเผาทั้เป็นาทหาร้าศึที่ใ้ไฟ
“หยุอย่าพยายามสู้ไอ่พวโ่เอ๊ย ท่าเราสู้ไ้
ไม่ายเือบยอทัพแบบนี้หลอเวย ท่าไม่รัีวิพวแ้็หือไปสิ
เรือนี้้าผิเอที่ไม่เียมสถานะัวเอ
อนนี้เราเป็นเลยีวิเราอยู่ในมือ้าศึ” ้าทนไม่ไ้้อะโนออไป
“ใ่ เพราะั้นเียมระลาหัวะ
พวพร้ออพวแปิบัิับประานอเรา ที่ถูับมาเหมือนไม่ใ่น
แถมยัปิบัิับน่าเผ่าพันธุ์เยี่ยสัว์ไม่แพ้ัน
ันั้นารที่้ารับเลยศึและปิบัิเหมือนพวแเป็นนไม่ับมาใ้แรานทาส็บุุท่วมหัวแล้ว
ท่าไม่ิบัรสหประาาิที่ทุประเทศบนโล้าั้ไว้ ถุยยย
ูะปิบัิับพวมึทุัวเยียที่พวมึเยทำับประานู”
แม่ทัพ้าศึพูแบบพยอ และแสิริยาูถูพวเรา
แ่ที่้าสใส ือ อทัพที่เราสไป่ามิิ
นี้ัรพรริทรเอาริเหลาะนี้ ทั้ที่้ารู้แ่ใว่าริแ่ ้าไม่อยาะยอมรับ
วามริ ว่าเราเป็นฝ่ายผิ แู่ท่าแล้ววามเลียันี้เป็นอริสินะ แ่ว่า
“แ่ีวิทหารที่เ้า่าไปมันเินว่านอเ้าที่ายอีนะ”
ผมหันไปพู
“แ่นอ้าเป็นประานไม่เยถือาบวิะไป่าพวแ
และเราะ่าไอ่พวทหารอพวแ แบบไม่ให้พวมันไ้ายสบาย่อไปแบบนี้เลื่อย ๆ
เราะ่วยนอเราลับมา ปลปล่อยประานบนแผ่นินนี้ าพวทรราผู้มืมน
และอทัพ้อสาป อย่าพวแ พวมัุราศัรูอปวน”
แม่ทัพ้าศึหันมาพูใส่ผมให้ัและไ้ยินยันเลยศึทุน้วยน้ำเสียเหี้ยมเรียม
“แล้วไว้ีวิพวเราทำไม” ผมหันไปถาม ุถามอะไรออไปเนี้ย
เียวมัน็หาเหุ่าเอาหลอ ไอ่เมานโ่เอ๊ย
“เพราะแเป็นนายทหารยศสูไ หวัว่าะมีประโยน์นะ
ไม่ั้นัน้อเอาทหารอแไปใ้ทลออาวุธใหม่ที่ระน ที่ระนแล้วละ”
เาหันมาพู
โหเหี้ยม!!! หน้าไอ่เ็นี้มันบอว่าเอาริ!!! นั้นสินะท่าไม่มีีเ็ไม่ไ้เป็นแม่ทัพแน่ ๆ
หลวอาาัราฮาร์ิฟ
ู้มมมมมมมมมม ู้มมมมมมมมมม ู้มมมมมมมมมมมม
“บุเ้าไป บุเ้าไป สหายทุท่าน
นำัยมาสู่แนมาราอเรา” ผมล่าวึ้นนะนำลอำลัปลปล่อยประาน
บุเ้าสู่เมือหลวอาฮาร์ิฟ
ที่ถูยิถล่มเ้าใส่้วยนานาระสุนปืนให่
และ รว ใส่ทั้ำแพและปราสาท
“้าศึูธาวแล้วรับ”
พลอำลันหนึ่ี้ให้ผมู
“ีเราไปเราัน สหายทุนายล้อมเมือไว้”
ผมหันไปสั่
“้าเอิร์(หลว)าโรอร์ฟ ฟอน นาโรอบ
แห่าฮาร์ิฟ” เาทัทายผม
“เราันทราพันะ สุริยศัิ์
ผู้บัาารอำลัปลปล่อยประานพิเศษ ยินีที่ไ้รู้ั” ผมยืนมือวาให้
เาทำหน้า
ประเพี่ที่โล้าแสวามเป็นมิรเวลารู้ััน้วยารับมือนะ
“อ่ออ” เาทำหน้าเ้าใและับมือับผม
“ท่าน้อารอะไร” เาถามผม
“ลนามในสนธิสัายอมแพ้ะ” ผมล่าว
“มีทาเลือ้วยหรือ?” เาพูและอ่านสัา
ึ่มีเนื้อหาราย ๆ
ับที่ราฟับเวียสุสโนไป
แ่่าที่ผมเ็าว่าที่ะไม่เ็บสถาบันนั้นปรอเอาไว้
“เรายินยอมทุปราาร แ่เราอนย้ายสมบัทั้หมอเราให้เป็นอเรา”
เา่อรอ
“แ่สมบัอท่านนะ ไม่มีทาส
และปราสาท้อเป็นอรัาฮาร์ิฟ” ผมพู
“ล” เาล่าว และลนาม
เราทำารัธเราึ้นเหลือยอปราสาท
และให้ทหารอเราหน่วยนึอยู่รัษาวามสบหลัาที่เรายทัพไปที่่อไปหลััละเบียมเสร็แล้ว
เราใ้เวลาเินทาแ่ 3
วัน็บุไปไ้ลึ่หนึ่อาร์ทะวันออึ่เราพบ้าศึรอทา และอี 4
วันเรา็มาถึเมือหลวอาร์ทะวันออ ปราารบนแม่น้ำาเนียเพอร์
“นี้ผู้บันาารันทราพันะ
อำลัสนับสนุนทาอาาศ้วย” ผมหยิบวิทยุึ้นมาพู
“ทราบแล้วเปลี่ยน ้อารให้ทำอะไร”
ทาอบินถามมา
“ส่พลล้มลไปในเมือาโพริ
และสฮอทำรายอาวุธหลับนำแพอ้าศึ้วย ย้ำเรา้อารให้สพลล้มและฮอ
เ้าทำรายารป้อารา้าใน อย่าทำรายปราารเราอาใ้มันไ้” ผมสั่
“รับทราบ” เาอบมา
ฟิ้ววววววว ึึึึึึ
ไม่นานพลล้ม็โลสู่เมือ าเรื่อบิน พร้อมับอำลั ฮ เริมยิมิายถล่ม
พวเรื่อยิหิน และแนวป้อัน่า ๆ บนำแพเมือ
นะที่เราเริมรุเ้าประิประูเมือ
ไม่นานประูเมือ็เปิออ
ทำให้เราสามารถบุเ้าไปสู่เมือั้นในไ้สำเร็
“่าให้หม” ผมสั่
“ัยโยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เสียโหร้อออำลัปล่อยปล่อยประานที่ทลัเ้าสู่เมือเ้าไป้นามบ้านเลือนเพื่อหาทหาร้าศึ
ไม่นาน้าศึ็ประาศยอมแพ้เพราะราาออาาัรถูพลล้มับุมัวไวไ้แล้ว
เราให้เาเ็นสัายอมำนนเ่นัน
และให้เาสสารไปสั่ให้ทั่วราอาาัรยอมำนน
ไม่นานเรา็สามารถวบุมทุเมือไ้ และเลิมัระเบียบ
่อนที่อำลัอาสาะถูัั้ึ้นูแลวามเรียบร้อยอแ่ละเมือ
่อนเราะเริมทุ้มำลับุอาาัราร์ทะวันและสหพระยารั(สหัี่)ลูฮาน-โเนทา ึ่ผมนั่บัาาราที่นี้
และไม่นานพวมัน็้อยอมแพ้เป็นอันนะสรามรั้นี้ที่เหลือ็ัระเบียบ
“ท่านรับมีำสั่ลมาาสวนลาว่า
รัาร์ททั้ 2 รัราฟ รัลูฮาน รัโเนทา รัาฮาร์ิฟ ะถูยุบและรวมันในนาม
อาาัรสุวรรภูมิอันศัิ์สิทธิ์แห่อุนาเนีย
ให้เป็นรัอประอบอสหภาพแห่อาาัรสุวรรภูมิอันศัิ์สิทธิ์รับผม”
พลสื่อสารเ้ามารายาน
“ั้นเหลาะ ประาศไปามนั้น แสว่าสวนลาะเริมเ้ามาปิรูปที่นี่แล้วสินะ
อย่าน้อย็สนมา่วยเราูแลที่นี่สินะ เฮออ ็ีไม่เหนื่อย” ผมพู
********************************************************************************************************
ไม่ใ่พระเอเอไม่้อมีบทเออะไรเอร์ไพหลอนะ ันทรานะ
ันทราพันะ: ็ีนะ
เทวินทร์: ลำเอีย
ผู้แ่: เียวไวะหาโอาศให้้าศึใ้ลยุทเอร์ไพรนะ สหายเทวินทร์
เทวินทร์: ไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม่
ความคิดเห็น