คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3
นี่็ปาเ้าไป 3 เือนแล้ว ในโลริ
ที่พวผมถูพวพ่อับแม่สเ้ามาในเรื่อแปลอะไรัอย่า
ที่เราิว่าเป็นเรื่อย้อนเวลา
แ่พอเรารู้ศึัวอีที็อยู่ที่ใหนัแห่ที่ทุอย่าเป็นาวำไปหม
พ่อและแม่ิ่อมาทานาฬิาสือสาร ที่พ่ออุสรืไฟร์ไฮร์
สร้าึ้นแล้วบอพวเราว่า ที่นี่ือ โรนอส สถานทีที่อยู่ในฮ้วมิิเวลา
ที่นั้นเวลาะไม่เิน และเราะไ้รับารฝึฝนารใ้อาวุธาทุยุสมัยที่นี่
นับแ่นั้นมาเรา็ถูฝึฝน โยหุ่นรูฝึำรออะไรัอย่าที่พ่ออฮายะ
สร้าึ้นแล้วสมาไว้ที่นี่รอสามเือนในโลริ แ่ในนี้เหมือนะผ่านไป 13
ปีแล้ว เราถูฝึอย่าหนั และวันนี้พวเรามารวมัวันลาัุรัสโรนอส
แว๊ววว!!! มีแสสว่าวาปึ้น เสร็แล้วพ่อับแม่อพวเรา็มาโผรหน้า!!!
“สวัสีเ็ ๆ” พ่อผมพูึ้น
“เอาระเ็ ๆ ที่ริพวนาย้ออายุ 19 ปีแล้ว แ่เพราะที่นี่เวลาไม่เินพวเธอเลยอายุแ่ 15 เหมือนเิม เอาระพวพ่อะสพวนายไปปิบัิหน้าที่เสียที เอานี่พิัวไว้” พ่อพูเสร็็ยื่น เหมือนไมร์ิหูอะไรัอย่ามาให้เรา
“นี่ือ เรื่อแปลภาษาที่ันประิษเอ เอามันิไว้หลัใบหู ไม่ว่าอีฝ่ายพูภาษาอะไรมา ็สามารถรู้เรื่อหม และ ะมีผลเป็นัวสสัานให้อีเ้าใภาษาที่เราส่ลับไปอี้วย โยอีฝ่ายะไ้ยินเป็นภาษาัวเอเลยระ” พ่ออุสร์ไฟร์ไฮร์พูึ้น
ผมรับมาและ็ิไวที่หลัใบหู ฮายะ ุสไฟร์ไฮร์ ฮานรี เอ็ทำเหมือนัน
“เอาระทุนอให้โีนะ” พ่ออฮานรีพูึ้น
วาฟฟฟ!!!
มีแสสว่าึ้นรอบัวพวเราแล้วทุอย่า็าวโพน
รุเบอร์ลินมหานร,
สาธารรัไวร์มาร์ ปี 1933
วาปปป!!!
พวผมมาโผลาเมือที่ใหนัแห่ ึมีบ้านเลือนเป็นแบบยุสรามโล เป็นบ้านปูนบ่า ไม่บ้า แ่ทรยุโรป รอบ้ามีแ่ธ ิเ็มไปหม ทุธร้วนมีแ่สวัสิะ
“เอาไ่อีระ” ผมถามทุน
“ภาระิอเราวนี้ืออะไรละ” ุสร์ไฟร์ไฮร์ หันมาถาม
“อื่มมมม เ้าสั่ว่า ับัวผู้ที่เผาสภาอาาัร(Reichstag) ให้ไ้่อนนอรับาล หรือ พรรนาีะับไปไ้ ภาระิว่าั้นอะ” ฮานรี หันไปมอที่นาฬิา แล้วพูึ้น
“วันนี้วันที่เท่าใหลแล้วราฟ” ุสร์ไฟร์ไฮร์ หันไปถาม ฮานรี
“วันนี้ วันที่ 26 ุมภาแล้ว” ฮานรีอบ
“โอววว แย่ระั้น็ืนนี้แล้วสิ” ุสร์ไฟร์ไฮร์พูึ้น
“อะไรนะหมายวามว่าเรามีเวลาแ่ไม่ีั่วโมเอนยะสิุุสร์ไฟร์ไฮร์” ผมพูอย่าเล่เรีย
“มิ เรียผมมิเย ๆ ็ไุ้แร้วศาสรา” ุสร์ เอ๊ย มิ บอให้ผมเรียแบบนั้น
“ั้นมิ นาย็เรียผมว่า ั เย ๆ ้พอ” ผมอบลับไป
“ั้นันาย็เรียเรา ราฟ เย ๆ ็พอเหมือนัน” ฮานรี บอให้ผมเรียว่า ราฟ
“ั้นพวนายสอน็เรียผม ฮายะ เย ๆ ็ไ้ เราะเรียพวนาย ว่า มิ ับ ราฟ เ่นัน” เ้าฮายะพูึ้น
“ผมว่าอนนี้เราวนไปหาทีุ่ยที่ปลอภัยและไม้โเ่นันีว่า” ผมว่า่อนพาทุนไปนัุ่ยันในร้านาแฟไ้ล ๆ แถวนั้น
“เอาระ่อนแลเรา้อไปหา้อมูลัน่อนีว่า” ว่าบผม็เินไปที่เ้าเอร์ร้านายาแฟ
ึเ้าเอร์ทำาไม้ร้วน ๆ และมีมอน้ำให่ ๆ อยู่ไ้ล ๆ นายแ่ ๆ ำลัาแฟอยู่
“เออ สวัสีรับ” ผมทั
แล้วเา็หันหน้ามามอ และพูว่า “นายไม่ใ่าวเยอรมัน เป็นนาิใหน”
“ไทย รับผมเป็นนไทย” ผมอบลับไป
“อ่อ แล้วไป นึว่าพวยิว หรือ พวสลาฟ” เาอบ
“ฮะ ผมเหมือนไอ่พวสวะพวนั้นมาหรือไ” ผมถามลับไป
พร้อมับแลใส่อารมอนเหยียนาิ เาหันมามอผมทำาโ
“ที่ประเทศไทย เหยียนาิ้วยเหลาะ” เาถามผม
“เออ ็มีบ่ารับ เ่นพว ฝรั่เศส ับ บริทิ” ผมอบไป
“ทำไมระ” เาถามผม
“เพราะว่าพวมันเ้ามาเหยียบยำเียริยศอาิ ีินแนอเรานเราเหลือแผ่นินเพียแ่วานเล็ ๆ าินแนที่เยว่าให่ไพรสาน เสร็แล้วมัน็ีระทำับพี่น้อร้วมาิอเราเยี่ยทาส” ผมอบลับแบบใส่อารม
“ไอ่พวฟอี่ ับ บริทิ มันเทียวลัแนอื่นไปทั่วริ ๆ เื่อเถาะไม่นานหลอพวมันะไ้สำนึ เยอรมันะแ้แ้นแทนุเอ เพราะมัน็ทำับเราเหมือนันับที่ทำับพวุ” เาพูอบผม้วยวามรู้ศึเียัและเห็นใ
“เหนือสิ่อื่นใเราเียผู้ที่หนุนหลัและบารพวมันอยู่้าหลั และผมเื่อว่าาวเยอรมันทุนที่นี่็เียมัน มันือนที่พวุรู้ัรีเลยระ” ผมพู่อ
“พวาวยิวสินะ” เาพู
“ใ่ พวาวยิว พวมันั่วร้ายพวมันเห็นแ่ัว มันเามาอบโยและทำรายวามเป็นาิอเราทุนในทุ ๆ ้าน” พูเริมอบลับแบบใส่อารมบ่า
“โอ เรื่อที่พวุุยันหน้าสนใีนะ ผมอร้วมุย้วยนไ้หรือเปล่า” มีเสียนพูแึ้นมา้า ๆ
เมือผมหันไปมอ พบว่าเป็นายรรน 5 น ใส่เสือสีรีมาเทีำ ใส่หมวูแล้วเหมือนยาม หรือ ำรว ในยุนี้มา มีปืนับระบอิัวับปืนพ บาน็สพายปืนบาโลไวบนหลั พวเามานั่้า ๆ ผม
“สวัสีรับ ผมื่อ อัโร ไฮร์เร์ เป็นผู้อออทัพวายุ ประำเนี้รับ” เาพูแล้วยืนมือมาให้ผม
ผมเลยยืนมือไปับแล้วพูว่า “สวัสีรับ ผม ัวุร แร้วศาสรา รับผมเป็นนไทย ผมเินหลบเ้าประเทศเยอรมันาายแนฝรั่เศส พวมันแอบับรอบรัวและาวเอเียอีหลายรอบรัวมาทำเป็นทาสโยอ่าาร้าผลไม้บัหน้า แ่ริ ๆ แล้วพวมันแอบ้ามนุษย์ และ ละเมิสิทธิมนุษย์นอย่ามามีแ่ผมับเพื่อนอี 3 นที่หนีรอมาไ้นอนั้น นอนั้น ทุน ฮื่อๆๆๆ” ผมีบทเนียนร้อให้และุเรื่อึ้น
“ไม่้อหวไม่เป็นไรแล้ว ทุนี่ทุนะปลอภัยแล้ว ไอ่พวฝรั่เศสสาระเลวนั้นะไม่มีวันทำอะไรใร็ามที่อยู่ในอานัแห่เยอรมันที่ื่นแล้วนี่ไ้อี วาใเถาะ แถมที่นี้พวเราอพลน้อยออทัพวายุ เินรวารอ 24 ั่วโม รถะับวนผ่านแถวนี้ ทุ ๆ 5 ั่วโม พวเธอะปลอภัย ันเื่อว่าไม่ว่า ฝรั่เศส หรือ ยิวะไม่อาลำลายใรไ้อี ไม่นานหลอพวเธอะไ้แ้แ้นแน่นอน” อัโร พูึ้นปลอบใผม
หลัานั้นา็อธิบายเรื่อ่า ๆ แถวนี้ที่เิึ้นให้พวเราฟั ทั้ยับอเราอีหลายเรื่อ ๆ ทั้เรื่อ อำลัิอาวุธอพวสมัาแ ึ่เป็นพวพรรอมมิวนิส์อี้วย หลัานั้นพวผมเมือเห็นว่านานพอสมวนแล้ว็อัวลาลับโยอ่าว่าไปหาทีุ่หัวนอน อันโร ำและให้เินเรามาำนวนหนึ่อย่าใี และยับอพวเราว่า พวเรายัโีที่มาถึเวลาแบบนี้เพราะ ท่านผู้นำไ้ทำให้เศรษิับมาแ่แรอีลั้ไม่้อหวเรื่อ้ารอีพแพอี่อไป พวผมึพาันเินออาร้านและลำลาพวอัโร่ อย่าเป็นมิร เพื่อเียมวาแผนทำพาระิให้รุร้ว่อไป
ความคิดเห็น