คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ประถมศึกและประถมชัยชนะ
1 ั่วโมหลัแ้ารโมี
“เียมให้พร้อมเราะไปยี้าศึ
เพื่อัรวรริอเรา ไปแสให้เห็นถึทัพม้าอันเรียไรอเรา
ในนามายาม้าเหล็โราร์” ยุูิรอฟึ้นสั่ารบนหลัม้า
“ท่านรับ ้าศึมาแล้วอรับ
แ่ไม่รู้ว่าสิ่ที่มันนำมาเปิารโมี ือ อะไรอรับมันทำ้วยเหล็
ให่มาท่านรอูเอเถิ” ทหารเ้ามารายานยุ
“ั่มันเียว็รู้
ทหารทุนายั้โลึ้นเอาหอวาไวร้อว่าอโลและหน้าเินอย่าให้้าศึทรวมาไ้”
ยุสั่าร
ลื่นนนนน
เสียรถ่อสู้หุ้มเาะ(อนที่แล้วใ้ำว่ายานยน์่อสู้มีเราะ ึ่มันืออันเียวันไม่้อ
มันือ Panzerkampfwagen) ับวนฟัปลามุ่เ้ามาและเริมเปิายิ
ปั้ ปั้
ปั้ ปั้
ู้มมม
ู้มมมม ู้มมมม
เสียปืนให่ารถ่อสู้หุ้มเราะยิออไป
เมือลที่รใหนอทัพ้าศึมีแ่เพียอเลือและศพระัระาย
ู้มมมม
ู้มมมม ู้มมมม ู้มมมมมม
เสียปืนให่ารถ่อสู้หุ้มเราะ
และ ปืนให่าถานยิปืนให่อสุวรรภูมิ
ที่ยิออมาอย่า่อเนื่อและรลามแนวรบ่า ๆ อ้าศึ
มีทหารบานวิ่เอาหอมาแทีนะาบรถ่อสู้หุ้มเราะ แ่ปล่าวประโยน์
พวเาถูยิโยปืนลมืออเหล่าอำลัทหารราบ
แ่บานโร้ายว่าือพาโนล้อรถ่อสู้หุ้มเราะ
เหยียบแบบิีนะาบร่าเละเหมือนยุถูี
อี้านนึ
“ไปบุเ้าไป
ยิ่าพวมันให้หม ไม่้อไปปรานี้”
ผมะโนสัทหารพร้อมทั้เอาปืนลยิใส่พวที่รอาแนวรถ่อสู้หุ้มเราะไปไ้
“ท่านรับมีทหารม้าอให่อ้อม
มาาหลัแนวนะรับ” ทหารนายหนึ่เินมารายานผม
“มันไปทาใหน
ทาเรา หรือ านที่มัน” ผมหันไปถาม
“ทาานที่มัน”
เาอบ
“ั้นเียวมัน็โน
ปืนลหนัที่แนวสนามเพราะสอยเอละ ท่ามันหันมาทานี้เรา็ระหน่ำยิไ้เลย”
ผมสัาร พร้อมทั้ยิหัวทหาร้าศึที่โนรถ่อสู้หุ้มเราะยิแ่ยัไม่าย และ
ำลันอนุมท้ออยู่
“ท่านรบทา้ายมีทหารม้าอให่อีอออ้อมแนวรถ่อสู้หุ้มเราะมาไ้ำลัรมาทานี้รับ”
ทหารอีนรายาน
“ัรูปทัพเอาหลันันใรเห็นทหารม้าโผมาไม่้อลอสัานยิไ้เลย่าให้หม”
ผมสั่
“รับผม”
เาอบรับ
ไม่นานทัพม้าับวนเป็นรูปทรู็ปรารหน้าพวเรา
ึ่พวเรา็ยิใส่ไม้ยั้ เมื่อพวมันเ้ามาไ้ลห่าไปไม่ีเน
พวมันมีเหลือันแ่สี่นึ่เรา็ยิโนพวมันายเรียบ่อนมันะไ้ฟันเรา
“ท่านรับอทัพ้าศึถอยไปอยู่หลัำแพเมือแล้ว”
ทหารรายาน
“ีมาแ้อบันาารหรือยั
ท่ายัแ้เลย เราะไ้เปิายิถล่มเ้าไปเลย” ผมหันไปถามและสั่
“อบันาารบอว่าท่าทำแบบนั้นประานะเือร้อน
ให้ทหารราบบุเ้าไปเลย ่าทหาร้าศึให้หมห้ามแะ้อพลเรือน” เารายาน
“บออบันาารว่ารับทราบ
และแ้ไปว่าใรทำผิบัรสหประาาิแะ้อพลเรือน่าทิ้ไ้” ผมสั่
“รับผมม”
เารับและรีบวิทยุแ้ทุหน่วย
“บุ”
ผมะโนและวินำหน้าพาอำลัอผมเ้าประิำแพเมือ
“หลบให้รถ่อสู้หุ้มเาะทำรายำแพ”
ผมสั่
และลอนรถ่อสู้มีเาะนำแพนพัลมาหรือเิเป็น้อนาให่
ในระหวาลอเรา็เสียทหารเพราะโนทนู้าศึไม่เยาะอยู่ แ่ไม่มีปัหา
“โมี”
ผมะโนเสียันำหน้าวิเ้าไปในเมือและเริมยิใส่ทหารฝ่ายร้ามทุนายที่ะวิเ้ามาฟัน
“พลไรน์เฟิลิมีปลายปืน
และโมีไ้” ผมสั่ให้พวเาเอามีปลายปืนมาใ้
“สวนพลปืนลอยยิสนับสนุน
เอาละยิใส่พวอยู่บนำแพ่อนเลย” ผมสั่่อ
ปั้
ปั้ ปั้ ปั้
เสียปืนลและไรเฟินัไปทั่วเริมาประูเมือไปยันอีฝาอเมือ
“บ้านใหนที่ทหาร้าศึเ้าไป้อนเราะามเ้าไป่าพวมัน และ
ามล่าพวมันแบบหลั่อหลั” ผมสั่ให้อำลัอผม้นทุบ้านที่หน้าสใส
แ่ไม่ให้แะ้อพลเรือน
มีบานพยายามมืนสาวผม็ยิหัวมันไปหลายนแล้วและเ็บอาวุธมันสให้นอื่นัน้าศึเอาไปใ้
ในที่สุเรา็ีโ้ไร้พวมันนมาล้อมปราสาทไว้ไ้
“ท่านรับ
ฝันูนสูถือธาวมารับเา้อารยอมำนน่ออำลัอเรา” ทหารเ้ามารายาน
“บอมันให้ลับเ้าไปะเราไม่มีเสบียมาพอะูแลเลยศึไ้”
ผมสั่
“รับผม”
และทหารนนั้น็วิไปหาูึ่ผมำไ้ว่าเป็นนายทหารที่ประูเมืออนผมมา
“ไม่ไ้เลย
เหลาะอย่าน้อยไว้ีวิทหารที่เหลือ็ยัีนะ” เาเริมอ้อนวอน
“ั้นไปบอท่านยุให้ประาศยอมแพ้ะ”
ผมเินไปพูับเา
“ท่านูอนนั้น”
เาทำหน้าใ
“อนนี้ผมเป็นผู้บัับบัาพื้นที่รนี้”
ผมบอ
“ั้นท่านเรายินีที่ะยอมำนน
ไม่สิเรายอมสวามิภัิ์แล้ว
อนนี้ทหารอเราเป็นโรหวาลัวันเ็มที่แ่เห็นพวท่านเา็แทบะ่าัวายหนีันอยู่แล้ว
ไ้โปรเถิ” เาอร้อ
“ท่าอย่านั้นมาเนสัาัน
ใรมีอำนาเนไ้บ่า” ผมถาม
“ท่านยุแน่นอน
ผมะพาท่านไปพบเาเพื่อยุิศึนี้โยเร็ว” เาบอผมและรีบนำผมไป
ผมเลยสั่ให้อทัพอผมามมา
“พวนายอย้านอนั้นนะท่ามีอะไรเิึ้น
ถล่มไ้เลย” ผมและทหารมือีอี 3 นเินามเ้าไปในปราสาท
ทร้ามลาทหารฝ่าย้าศึที่มีทั้สายาหวาลัว เรียแ้น และนิ่เย
“ท่านยุรับ
ผมพาท่านูมาพบท่านแล้วเ้า้อารให้เราเนสัายอมแพ้รับ” เารายานยุ
“เินท่านูอยาไ้อะไร็เอาไปเถาะละเว้นเมือเรา้วย”
เาพู
“ท่าเ่นนั้นเรามาทำสัาัน”
ผมหยิบระาษสนธิสัายอมแพ้ึ้นมาให้เาเนโยในสัาร่าไว้ เป็น 2 ภาษา
“ามสนธิสัานี้เราอให้ท่าน้อปิบัิามั่อไปนี้
1.สั่ให้ทหารทุนายวาอาวุธและสมอบอาวุธแ่อำลัอเราในเที่พวเาูแล
2.นับแ่นี้เมือราฟและทุเมือภายใ้อำนาอท่านยุแห่ราฟ
ทุารานิ้วอยู่ในารวบุมอสุวรรภูมิอันศัิ์สิทธิ์
3.ท่ามีระบบทาส หรือ ระบบศัินาอยู่้อยเลิไปในทันทีและประานทุนเสมอภาัน
4.ประานทุน้อึ้นทะเบียนราษร์่อสุวรรภูมิอันศัิ์และะไ้รับสวัสิารและสรูแลเสมือนเป็นประานอเรา
5.รัธรรมนูแห่สหภาพแห่อาาัรสุวรรภูมิอันศัิ์สิทธิ์
ถือเป็นหมายสูสุร้วมัน
6.สัานี้อาเปลี่ยนไ้ท่าไ้รับันธมิอมหานทุฝ่าย”
ผมอ่าน้อสัาให้ฟั
“เอาเถาะเรายอมรัษาีวิีว่าอำนา
แ่ไม่นึประเทศท่านะปลปล่อยทาส” เาพูแบบอารมี่อนเนเพื่อยุิสราม
“ประเทศผมยเลิระบบทาสมาเือบ
2 ร้อยปีแล้ว” ผมพู
“แล้วเป็นไบ่าระ”
เาถาม
“สิน้ามีุภาพ
ประานมีวามสุ ประเทศเริึ้น” ผมอบ
“ั้นหวัว่าเมือแห่นี้ะเริึ้นนะ”
เาพูและยื้นเอสารืนให้พร้อมทั้เ็บสวนอัวเอไว้
“านอฟ
นายเอาไปประาศให้ทั่วันนะ” เาสั่
“ท่านานอฟมาับผมพาท่านะเวนประาศไปทั่วเมือ้วยรถอผม
เ้าภาหะนะที่เราเอันรั้แรนะระ” ผมหันไปบอ
“โอ
น่าสนแฮะ” เาพูแบบื่นเ่นพอู
“ั้น้าไป้วย
เียว่วยประาศ อยารอนัมัเหมือนัน”ท่านยุเินออไปพร้อมับผม
และเริมารประาศยอมแพ้และหยุยิ
ความคิดเห็น