คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โต้ตอบการโจมตีปริศนา
“ไปายะไอ่พวสวะ” ผมพูึ้นพร้อมับเอาปืนพยิใส่พวมันอย่าแม่นยำ
“ยา” พวมันลุ่มหนึ่วบมารมาทาผม แ่ิว่าผมลัวเหลาะ
ผมโยนระเบิไป รหน้าโยำนวนไว้แล้วว่ามันะวิมารนั้นพอีรับอนระเบิทำาน
และไม่พรา ร่าพวมันแหลแหเป็นิ้น ๆ
“ประานทุท่านอย่าไปลัว อีไม่นานอำลัปอันอาาัระมาสมทบ
แ่ในอนนี้เรา้อทำหน้าที่อเราเพื่อลูหลานรอบรัว
เ็บอาวุธที่หาไ้และไปไร่เะไอ่พวหนูสปรออไปาแนพ่ออเราัน
ัยโยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมะโนพร้อมับหยิบธทอาวแ ธาิอสหภาพที่หาไ้แถวนั้นึ้นสบั
และ ถือปืนวิไปยิ่อสู้ับพวอัศวิน หลยุนั้น่อ พร้อมับพวประานำนวนมา
เริมับอาวุธทั้ปืน หรือ อะไรที่พอเป็นอาวุธไ้ร้วมทั้ าบ หอ
าศพพวอัศวินหลยุนั้น้วย พวมันเริมถอยไปรวมันและั้โลึ้น
และมีธนูยิมาา้าหลัแ่ว่า มันไม่อาหยุเราไ้
“เพื่อแนบิาอเรา ัยโยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมหยิบระเบิที่เอว
เวี่ยไปลาลุ่มพวมันและละเบิ นพวมันแระาย
ปั้ ปั้ ปั้ ปั้ เสียปืนยิอบโมาา้าหลัใส่พวมัน
้วยระสุนที่เร็วแรทะลุโลโ่ ๆ อมัน เมือผมหันไป พบว่าเป็นอำลัป้อันพรร
อสาาไล ๆ นี้ วิมา่วยพวผมสู้พร้อมอาวุธรบมือ ีระไ้เวลาอบโ้
“มีไรน์เฟินมาไม้” ผมถาม พร้อมูราประำัว
“มีรับท่านรับไปสิ” พวเาโยนไรน์เฟิน พร้อมระสุนมาให้ผม สนุระสิ
“ไปายะไอ่พวหนูโสโร” ผมวิเ้าใส่พวมันพร้อมทั้ยิไรเฟินในมือใส่พวมันอย่าแมนยำ
พร้อมทั้อำลัอพรรเริมรุแนวามผมไป
ไร้ให้พวมัน้อถอยล่นไปเรื่อย ๆ
ุบ ุบ ุบ ุบ เสียทัพมาอให่อมันำลัรมาหาที่าย
ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้
เสียปืนลหนัาหน่วยัพผอยิมาไม่ยั้วาพวทหารมานเรียบบ
“เราไม่รู้พวมันเป็นใร แ่วันนี้เราะมอบบทเรียนให้พวมันว่า
อย่าไ้มาเหยียบย่ำบนแผ่นินพ่ออเราอี”
ผมะโนและยิใส่พวมันแบบบ้ารั่พร้อมับผัันแนวรบอมันให้ถอยออไปอี
าม้วยพวประาและอำลัป้อันที่วิามมาิ ๆ พร้อม้วยเสียโหร้อัยโย
ัสนั่น ไม่่าาอทัพแีโ้เยอรมัน เราถลมใส่พวมัน้วยทุอย่าที่เรามี
นพวมันเละเป็นโ และอนนี้แนวรบอเราไ้ผัันมันมานสมทบับพวอื่น
ทั้อำลัป้อันพรรอื่น ๆ และอำลัป้อันอาาัรพาพื้นิน อนนี้มีทั้
ยานยน์่อสู้มีเาะ และ ฮ. ยิถลมใส่พวมัน นราบราบ
“ทำับมันเหมือนที่มันทำับประานอเรา”
นายพันนหนึ่วินำหน้าผมไปและสัาร
พร้อมับารรุอย่าหนัอำลัป้อันอาาัรพาพื้นิน
“่าพวมันอย่าไ้ปรานี ับเป็นแ่บานนอนั้น่าให้หม
อย่าไปสสารพวมัน ิเสียว่า่าหนู่าแมลสาปที่เ้ามาในบ้านอเรา”
ผมพูพร้อมทั้ยิใส่พวมันทั้ที่ทิ้อาวุธ ทั้ที่บาเ็บบนพื้น
ทั้ที่ยั่อสู้อยู่
ไม่นานพวมัน็วิหายเ้าไปในรอยแย ึหน้าะเป็นรอยแยมิินาให่
นหมและมิิ็ปิล
“เรานะแล้ว” ผมพูเบา ๆ
ัพั็มีนายทหารในุนายพลปีนึ้นไปบนยานยน์่อสู้มีเาะ และ
พูใสโทรโ่
“ประาศารับาล
มีผุ้สูเสียำนวนมาาารโมีอพวนในุยุลาไม่ทราบฝ่าย แ่ทั้นี้เพราะ
ประานเ็เียว่อสู้อาหาปป้อแนบิาอเราเอาไว้ไ้
ทำให้ารสูเสียไม่มาไปว่านี้ พวท่าน่อสู้านทานและรุรืบ
นอำลัป้อันมาสมทบ ับไร่พวผู้รุรานสวะเรานพวนั้นลับไปไ้ และ
ในอนนี้ศึนี้ พวเรานะา และพร้อมะสพวมันไปนรทุเมือที่มันล้าโผมาอี
ทั้นี้รับาลและอำลั ะทำทุวิถีทาเพื่อป้อัน หรือ ไปยัที่ ๆ พวมันมาให้ไ้
และสัสอนพวมันให้ไม่ล้ามาหยามับเราอีเลย ลื่อ รับาลสุวรรภูมิ”
นายพลท่านนั้นประาศเสร็็มีเสียโหร้อแ่ัยนะ เสียัยโยััวานึ้น
พร้อมับเพลาิสุวรรภูมิ ามมา
“ที่นี้ประเทศอเรา
เป็นแนแห่เสรีภาพ
และปวประา
เป็นแนแห่ัยนะ
วามสุ และ เียริยศ
ำลสิทธิ์มนุษย์น
ยืนยหมื่นปี
เป็นแนแห่ัยนะ
วามสุ และ เียริยศ
ำลสิทธิ์มนุษย์น
ยืนยหมื่นปี
โอ พระ และ ศาสา
โปรทรุ้มรอผอน
และแนบิา
อให้พวทรรา
และผู้รุรานทั้หลาย
พินามะลายสิ้นไป
เสรียืนย
อให้พวทรรา
และผู้รุรานทั้หลาย
พินามะลายสิ้นไป
เสรียืนย
เราออุทิศายใ
มอบให้บ้านเิเราและ
ประาธิปไย
อีรัธรรมนู
วามสุอปวประา
เราอสุีให้ท่าน
ยืนยหมื่นปี
อีรัธรรมนู
วามสุอปวประา
เราอสุีให้ท่าน
ยืนยหมื่นปี”
ความคิดเห็น