คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter7 :: เป็นแฟนฉันน่ะสิ!!
Chapter7 :: เป็นแฟนฉันน่ะสิ!!
โอนยูเดินล้วงกระเป๋าไปตามระเบียงทางเดินของหอพัก ในใจก็คิดสับสนวุ่นวายถึงเรื่องของคนบางคนที่ยังคงมีฐานะเทียบเท่ากับ 'เพื่อน' ของเค้า
"อ้าว ... มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย"
คนหน้าใสรำพึงกับตัวเองเมื่อสองเท้าพาเค้ามาที่หน้าห้องของ 'คีย์' และ 'มินโฮ' โดยไม่รู้ตัว โอนยูนึกอยากเป็นรูมเมทของห้องนี้บ้างจัง
"ก๊อกๆ"
โอนยูเอื้อมมือไปเคาะประตูห้องของเพื่อนสนิททั้งสอง นึกถึงคำพูดของมินโฮเมื่อวานที่สั่งไว้ก่อนเลิกเรียน
'พรุ่งนี้เช้าแวะมาปลุกฉันด้วยนะ'
แล้วทำไมจะต้องให้เรามาปลุกด้วยนะ ตัวเองเป็นหัวหน้าหอพักต้องตื่นเช้ากว่าเป็นไหนๆ?
โอนยูคิดในใจพลางยืนรอคนข้างในมาเปิดประตู แต่รออยู่นานสองนานก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆมาเปิดประตูทั้งสิ้น
'อ้อ .. ถ้าฉันยังไม่ลุกมาเปิดประตู ก็เข้ามาได้เลย ฉันนอนไม่ล็อคห้องหรอก'
มินโฮยังย้ำกับเค้าอีกด้วยว่า ถ้ายังไม่ลุกมาเปิดประตูก็ให้เปิดเข้าไปได้เลย เออ ... พึ่งจะรู้ว่ามันนอนไม่ล็อคห้อง ไม่กลัวของหายบ้างเลยเนอะ
"แกร๊ก"
เสียงบิดลูกบิดประตูห้องดังขึ้น โอนยูสอดส่ายสายตาเข้าไปในห้องนั้นอย่างระแวดระวัง นั่นไง .. นอนหลับสบายอยู่บนเตียงเลยนะ
"มินโฮ มินโฮ ... ตื่นๆ ฉันมาปลุกแล้ว"
โอนยูเดินเข้าไปที่เตียงคู่ของมินโฮและคีย์ (อ๊ากกก ปวดใจแทนป๋า) พลางดึงผ้าห่ม หมอน หมอนข้างที่กองสุมๆทับไอ้คนที่นอนสบายอยู่ออก
"จะนอนไปถึงไหนเนี่ย สั่งให้ฉันมาปลุกไม่ใช่รึไง ตื่นๆๆๆ"
"เดี๋ยวสิ ... ขอนอนอีกหน่อยไม่ได้เหรอ"
"??"
โอนยูรู้สึกแปลกๆกับเสียงนั้น เอ ... ปกติเสียงมินโฮมันไม่ใช่แบบนี้นี่นา .... สงสัยจะเป็นหวัดล่ะมั้ง
'ถ้าปลุกแล้วฉันยังไม่ตื่น ก็กอดฉันได้เลยนะ คือ .. ฉันเป็นโรคจิตอ่ะ เวลานอนถ้าใครมากอดจะตื่นทันที'
นี่คืออีกคำพูดจากเจ้าคนตาสวยที่บอกเค้าไว้เมื่อวาน เออ.. คนแปลกๆแบบนี้ก็มีแฮะ เอาวะ .. กอดเพื่อนตัวเองมันก็ไม่ได้เสียหายตรงไหน
"หมับ"
อืมมม ... จะว่าไปแล้ว ทำไมวันนี้กลิ่นตัวเจ้านี่มันหอมแปลกๆนะ แถมเอวก็บางอีกต่างหาก
"จะกอดฉันทำไมเนี่ยมินโฮ...."
"??"
เสียงของคนที่โอนยูกอดอยู่ดังขึ้นเบาๆ และเมื่อโอนยูเปิดผ้าห่มที่ปิดหน้าคนที่นอนหลับอยู่ออก ก็ต้องตาโตด้วยความตกใจ (เฮียน่ะมีตากะเค้าด้วยเรอะ!!)
"...."
คนที่เค้ากอดไม่ใช่มินโฮ แต่เป็นคีย์!! คีย์!! และคีย์อย่างนั้นเรอะ!! แถมตอนนี้หน้าตาของคีย์ตอนหลับยังอินโนเซ้นส์แบบสุดๆ ชวนให้จับกดซะจริงๆ
'ไอ้มินโฮมันต้องแกล้งตูแน่ๆ'
โอนยูคิดในใจแต่สองมือก็ยังไม่ปล่อยร่างบางที่ยังคงนอนหลับอยู่ ... สายตามองไปยังใบหน้าเนียนด้วยความหลงใหล อา ... อะไรกันนี่ โอนยูไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เมื่อใบหน้าใสๆของเค้าค่อยๆก้มลงไปเพื่อที่จะเอาปลายจมูกแตะบนแก้มเนียนๆของคีย์ ...
"เฮ้!! ทำอะไรของนายน่ะ"
คีย์ต้องตกใจเป็นอย่างมาก ที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าคนที่กอดเค้าอยู่ไม่ใช่มินโฮ แต่เป็นอีตาเต้าหู้ ที่กำลังทำท่าคล้ายๆจะหอมแก้มเค้าด้วย!!
"เฮ้ย!! ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะคีย์ คือว่า ...."
โอนยูพยายามอธิบายแต่มันก็อธิบายไม่ออก เมื่อได้มองสีหน้าของคีย์ที่กระเด้งตัวจากเตียงไปยืนทำตัวลีบอยู่ที่มุมห้อง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย
"นายจะปล้ำฉันเหรอโอนยู เราเป็นเพื่อนกันนะ"
เราเป็นเพื่อนกันนะ ...
เราเป็นเพื่อนกันนะ ...
เราเป็นเพื่อนกันนะ ...
คำๆนี้ดังก้องอยู่ในหูของโอนยู ทำไมล่ะคีย์ ฉันจะคิดกับนายมากกว่าเพื่อนไม่ได้รึไง นายเห็นฉันเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งใช่มั้ย??
"ใครบอกว่าฉันจะปล้ำนายเล่า .. มินโฮสั่งให้ฉันมาปลุกต่างหาก แล้วฉันก็นึกว่านายเป็นมินโฮน่ะ"
โอนยูแก้ตัวด้วยน้ำเสียงกวนๆ กลบเกลื่อนความเสียใจที่คีย์ยังคงมองเห็นเค้าเป็นเพียง 'เพื่อนคนหนึ่ง' เท่านั้น
"อ้าวเหรอ .. ขอโทษทีนะโอนยูที่ฉันเข้าใจนายผิดไป ฉันนี่ก็คิดมากไปได้ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ไม่มีเหตุผลอะไรที่นายจะต้องมาปล้ำฉันซักหน่อย"
คีย์พูดพลางเกาหัวยุ่งๆของเค้า โอนยูมองออมม่าด้วยสายตาที่ยากจะเข้าใจ
'นายดูไม่ออกจริงๆเหรอคีย์ .. ว่าคนๆนี้คิดยังไงกับนายน่ะ'
"เดี๋ยวฉันอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ มินโฮนี่ก็เหลือเกินจริงๆ ทำไมไม่ล็อคห้องให้ดีนะ"
ออมม่าคีย์บ่นพลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้คนหน้าใสยืนเสียความรู้สึกตรงนั้นคนเดียว เอะอะอะไรก็มินโฮๆ เต้าหู้ก็น้อยใจเป็นนะ!
.
.
.
.
แทมินนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะอาหารในโรงอาหาร โดยมีบอดี้การ์ดตาสวยนั่งฟังไอพอดอยู่ข้างๆเงียบๆ แต่สักพักเจ้าคนตาสวยก็เริ่มออกท่าทางเต้นไปตามเพลงเล็กน้อย คุณหนูแทมินปรายตามองอย่างสมเพช
"ฟังด้วยกันมั้ย"
อยู่ดีๆไอ้เจ้าใบ้นี่ก็ถามเค้า พลางส่งหูไอพอดข้างหนึ่งมาให้ แทมินส่ายหน้าพลางอ่านหนังสือต่อ
"อ้าว .. จงฮยอน ไปไหนล่ะ มานั่งด้วยกันก่อนดิ่"
มินโฮเรียกเพื่อนสนิทของเค้าที่บังเอิญแวะเข้ามาหาข้าวกินในตอนเช้า และทันที่จงฮยอนเห็นมินโฮนั่งอยู่กับเจ้าตัวร้าย เค้าก็รีบปรี่เข้าไปหาตามคำชวนทันที
"ไง .. อยากกินขนมอีกมั้ย วันนี้ฉันได้มาอีกเพียบเลยนะ"
จงฮยอนเอ่ยถามคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่ แทมินเงยหน้ามองไอ้หล่อตรงหน้า
"ฉันไม่ได้อดยากขนาดที่จะมาขอของกินนายทุกวันนะ"
เอ้า ... จงฮยอนเอ๋อไปชั่วครู่ พูดดีๆด้วยก็โดนด่าได้เหมือนกันแฮะ
"ก็บอกแล้วไงอย่าไปถือสาไอ้เจ้านี่มันเลย มันก็เป็นคนแบบนี้แหละ"
มินโฮอธิบายให้จงฮยอนฟังเบาๆ เกรงว่าเจ้าตัวร้ายจะได้ยินแล้วอาละวาดเอาอีก แต่หารู้ไม่ว่า .. ยิ่งแทมินร้ายมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งโดนใจจงฮยอนมากขึ้นเท่านั้น
ขณะที่สามคนกำลังนั่งสุมหัวกันอยู่นั้น (จริงๆแล้วต้องเป็นมินโฮกับจงฮยอน เพราะไอ้เห็ดมันไม่ยอมสุมหัวด้วย) หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามาหาทั้งสามคนทันที
"ขอโทษนะครับ ลีแทมิน ที่เป็นเน็ตไอดอลใช่มั้ย"
หนุ่มน้อยคนนั้นเอ่ยถามแทมินด้วยน้ำเสียงอายๆ ก็จะไม่ให้อายได้ไงล่ะ ทั้งแทมิน จงฮยอน มินโฮต่างหันไปมองที่เค้ากันหมด
"ไม่ได้เป็นเน็ตไอดอลหรอกครับ แต่เป็นเห็ดไอดอล"
"เงียบไปเลย!!"
แทมินหันไปตวาดมินโฮ ที่อยู่ดีๆก็แซวเค้าแทรกขึ้นมา มินโฮเลยหันไปหัวเราะกับจงฮยอนแทน เจ้าเห็ดเลยหันกลับมาที่หนุ่มน้อยคนเมื่อกี๊แทน
"กรุณาคบกับผมด้วยนะครับ ผมชอบคุณมากจริงๆ ได้โปรด"
"!!"
โอ้ ... เคยโดนแต่ผู้หญิงขอคบ แต่นี่เป็นครั้งแรก!! ที่มีผู้ชายมาขอคบกับแทมิน ... ทั้งสามคนที่นั่งอยู่ต่างมีสีหน้าแบบเดียวกันทันทีโดยอัตโนมัติ --> OoO
"อะไร"
มินโฮเอ่ยถามเมื่อเจ้าเห็ดกระโดดมาเบียดเค้า จงฮยอนแอบมองด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความอิจฉา
"ทำไงดีอ่ะ ..." แทมินเอ่ยขอความช่วยเหลือจากมินโฮอีกแล้ว
"จะไปรู้เรอะ ชอบเค้ารึเปล่าเล่า ถ้าชอบก็ตอบตกลงไปดิ่"
มินโฮเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไง เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ผู้ชายมาขอเป็นแฟนแบบนี้
"จะบ้ารึไง ยังไม่เคยรู้จักนิสัยกันเลยจะให้ชอบได้ไงเล่า!! ทำไงดีล่ะ จะปฏิเสธไปเลยดีมั้ยอ่ะ"
"เดี๋ยวหมอนั่นก็เสียใจตายหรอก"
ขณะที่สองคนกำลังเถียงกัน หนุ่มหล่อสุดป๊อป คิมจงฮยอน ก็ได้ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดฝัน!!
"ขอโทษที นายชื่ออะไรนะ" อยู่ดีๆ จงฮยอนก็ถามชื่อหนุ่มน้อยคนนั้นซะเฉยๆ
"เอ่อ ... ซึงรีครับ" (ยกโขยงบิ๊กแบงมาเลย เหอๆ)
"อืม ... ซึงรีใช่มั้ย ขอโทษด้วยนะ แทมินเค้าคงคบกับนายไม่ได้หรอก"
จงฮยอนพูดขึ้นมาแบบนั้น ซึงรีที่ยืนรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อจึงหน้าเสียขึ้นมาทันที แทมินกับมินโฮเงยหน้ามองหนุ่มหล่อด้วยสายตาสงสัย 'อะไรของมันอีกวะนี่'
"ทะ ... ทำไมล่ะครับ" ซึงรีเริ่มปากคอสั่นคล้ายๆจะร้องไห้
"ก็แทมินเป็นแฟนฉันน่ะสิ!!"
เป็นแฟนฉันน่ะสิ
เป็นแฟนฉันน่ะสิ
เป็นแฟนฉันน่ะสิ...........
จงฮยอน!! พูดอะไรออกไป๊!! รู้ตัวม้ายยยยย!!! ไอ้เห็ดมันงงจนไม่รู้จะงงยังไงแล้วนะ!!
Bl ing
ความคิดเห็น