คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter5 :: เห็ดโดนกด
Chapter5 :: เห็ดโดนกด
ภายในโรงอาหารของโรงเรียน นักเรียนเกือบทั้งโรงอาหารต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่มตัวสูงที่รู้จักกันดีในนามหัวหน้าหอพัก กับหนุ่มน้อยหน้าใสหัวเห็ดที่เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่วัยทีน ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังเถียงกันยกใหญ่
"บอกว่าไม่กินไงเล่า!!"
แทมินโวยวายพลางทำหน้าตาเอาแต่ใจเหมือนอย่างที่เคยทำ และหน้าตาแบบนี้นี่แหละที่ทำให้สาวๆหรือแม้กระทั่งหนุ่มๆคลั่งนัก
"จะเรื่องมากอะไรกันนักหนา ... อาหารแบบนี้ใครๆเค้าก็กินกันทั้งนั้นแหละน่า"
มินโฮพูดด้วยน้ำเสียงออกแนวรำคาญนิดๆ พลางมองหน้าใสๆของคนตรงหน้าอย่างเบื่อหน่าย เบื่อจริงๆ พวกคนรวยเนี่ย!!
"จะกินรึไม่กิน"
มินโฮถามย้ำอีกครั้งเมื่อเจ้าหัวเห็ดยังไม่ยอมแตะต้องอาหารในจานที่เค้าอุตส่าห์สละเงินส่วนตัวซื้อมา
"ไม่"
"ดี งั้นนั่งรอไปละกันนะ"
มินโฮพูดจบก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารจานนั้นอย่างเอร็ดอร่อย ทำเอาคุณหนูแทมินเหวอ เพราะคิดว่าไอ้เจ้าตาสวยนี่จะต้องง้อเค้าอีกแน่นอน
"เฮ้! ทำอะไรของนายน่ะ"
มินโฮเหลือบตามองคนถามแว่บหนึ่งก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อ ถึงแม้ว่าอาหารในจานจะดูไม่น่ากินนักแต่ท่าทางการกินของมินโฮก็ทำให้แทมินรู้สึกหิวขึ้นมาเฉยๆ
"ก็นายไม่กินไม่ใช่รึไง ฉันก็เลยกินเอง"
มินโฮตอบทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก แทมินมองด้วยสายตาละห้อย กลืนน้ำลายลงคอด้วยความอยากกิน และมินโฮก็สังเกตุเห็นถึงสายตาอ้อนวอนจากแทมิน
"อ่ะๆ จะกินก็ได้นะ ไม่หวงหรอก"
มินโฮพูดพลางดันจานข้าว(ที่ตัวเองกินไปแล้วนิดนึง)ส่งไปทางคุณหนูแทมินที่นั่งทำหน้าตาน่าสงสารอยู่ และแอบกระหยิ่มในใจ
'ยอมแพ้ฉันแล้วล่ะสิ คุณหนูหัวเห็ดเอ๊ยยย'
แต่ทว่า ...
"โครม!!"
มือเล็กๆของคุณหนูแทมินปัดเอาจานข้าวกระเด็นหกเลอะเทอะโต๊ะอาหารไปหมด!! แถมยังกระเด็นมาโดนเสื้อสูทของมินโฮอีกด้วยนี่สิ!
"ทำอะไรน่ะ!!"
ผู้เป็นบอดี้การ์ดเอ่ยถามอย่างโมโห ในขณะที่ผู้เป็นคุณหนูยืนทำหน้าตาเชิ่ดอยู่เฉยๆ ไม่หวั่นเกรงต่อสายตาอาฆาตจากคนตาสวยและคนรอบๆข้างในโรงอาหารที่กำลังตื่นตะลึงกับเหตุการณ์ที่ตัวเองเป็นผู้ก่อขึ้นเลย
"บอดี้การ์ดทุกคนของฉัน ไม่มีสิทธิ์กินอาหารจานเดียวกับเจ้านาย รู้ไว้ซะด้วยนะ"
แทมินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจพลางเชิดหน้า นั่นยิ่งทำให้มินโฮรู้สึกหมั่นไส้ท่าทางแบบนี้ของคุณหนูแทมินยิ่งนัก ถึงแม้ว่าจะเป็นคนใจเย็น แต่โดนป่วนแบบนี้ก็หมดความอดทนได้เหมือนกัน
"เออ!! จะทำอะไรก็ทำไปเลย รำคาญ"
คนตัวสูงเอ่ยขึ้นอย่างหมดความอดทนก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดหนีเจ้าหัวเห็ดออกไปจากโรงอาหาร ส่วนคนเอาแต่ใจได้แต่ยืนมองคนตัวสูงเดินจากไปอย่างสะใจ
'เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับแทมิน คุณหนูเล็กของตระกูลลี ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ'
.
.
.
.
"ฉันเตือนนายแล้วนะมินโฮ ว่าอย่าไปออกฤทธิ์อะไรกับคุณหนูแทมินให้มากนัก"
เสียงของคีย์ที่อยู่ในห้องน้ำ พูดขึ้นระหว่างที่กำลังซักเสื้อสูทที่เปียกให้กับชเวมินโฮ ส่วนเจ้าตัวก็กำลังนั่งหงุดหงิดอยู่บนเตียงนอน
"ฉันไม่น่าไปรับหน้าที่บ้าๆนี้เลย ไอ้เด็กบ้านั่นก็กวนชะมัด วันๆนึงฉันต้องทนฟังเสียงแหลมๆของเจ้านั่นโวยวายเป็นพันรอบ หูจะหนวกตาย"
มินโฮบ่นพลางขมวดคิ้ว ระหว่างนั้นคีย์ที่พึ่งซักเสื้อสูทเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี และหน้าตาของมินโฮในตอนนี้ก็ดูน่าเอ็นดูมากสำหรับคีย์
"มองอะไรน่ะ"
คนตัวสูงที่นั่งเอนหลังพิงหมอนอยู่บนเตียงถามขึ้น เมื่อสังเกตุเห็นรูมเมทของเค้ายืนมองมาที่เค้าด้วยสายตาแปลกๆแถมยิ้มอีกต่างหาก
"ปะ..เปล่าน่ะ"
คีย์ปฏิเสธพลางส่ายหน้ายิ้มๆ ทำเอามินโฮต้องทำสีหน้าสงสัยในอาการแปลกๆของคีย์
"วันนี้โอนยูถามหานายอยู่นะ"
"เหรอ ... ช่างเถอะ เจ้านั่นก็เป็นอย่างนี้แหละ"
ดูเหมือนคีย์จะไม่ได้แคร์อะไรกับเรื่องของโอนยูนัก ทำให้มินโฮที่เป็นเพื่อนของทั้งสองฝ่ายเกิดไม่ค่อยพอใจขึ้นมา เพราะเค้าเองรู้ดีว่าโอนยูคิดยังไงกับคีย์
"โอนยูเค้าแคร์นายมากนะคีย์ อย่าไปพูดแบบนี้ให้มันได้ยินล่ะ ไม่งั้นคงเสียใจตาย"
มินโฮบอกกับคีย์ด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ในใจของคีย์กลับมีอะไรมากกว่านั้น สิ่งที่คนตัวสูงคนนี้คงไม่มีวันเข้าใจ .. รู้รึเปล่า ว่าฉันคิดยังไงกับนาย?
"เดี๋ยวฉันออกไปตรวจหอก่อนนะ ดึกมากกว่านี้เดี๋ยวยุงกัด นอนไปเลย ไม่ต้องรอ"
คนตัวสูงบอกกับคีย์พลางเดินออกไปนอกห้อง คีย์มองตามหลังของร่างสูงนั้นไปด้วยความรู้สึกทรมาน อึดอัด ...
'แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ...รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด...'
.
.
.
.
"ให้ตายสิ ไม่มีร้านสะดวกซื้ออยู่แถวนี้เลยรึไง"
คุณหนูแทมินที่หลุดจากการควบคุมของหอพัก แอบหนีออกมาข้างนอกในกลางดึกบ่นขึ้น หลังจากที่เดินออกไปในรัศมี100เมตรแล้วไม่พบร้านค้าเลย ปกติอยู่บ้านก็ต้องมีขนมราคาแพงๆกินแล้วนี่อะไร?? มีแต่มันเผาเย็นๆชืดๆของอาจารย์มินซุกที่เก็บเอาไว้ให้ในตู้เย็น
"ทางเดินนี่ก็ยังไงกันนะ มืดก็มืด"
ทางเดินที่จะเข้าหอพักนั้น แทมินใช้ทางลัดด้านหลังหอ เนื่องจากกลัวว่าไอ้หัวหน้าหอพักหรือไอ้ผู้ชายโรคจิตของเค้าจะมาเจอเข้า แล้วจะโดนทำร้ายร่างกายอีก บ่นไปก็ตบยุงไปอย่างรำคาญ
"อ้าว .. คุณหนูแทมิน เดี๋ยวก่อนสิ"
ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเพลินๆนั้น เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ผิวขาว คิ้วเข้ม ที่หน้าตาดูหื่นๆก็โผล่ออกมาจากประตูด้านข้างของหอพัก แทมินมองหน้าไอ้เจ้านี่อย่างไม่ไว้ใจ
"แกเป็นใคร"
"อ้อ ... คงยังไม่รู้จักผมสินะ ผมชื่อ ท็อป เป็นแฟนคลับของคุณหนูตัวยงเลยล่ะ แถมเรายังอยู่หอพักชั้นเดียวกันด้วย"
เจ้าหนุ่มหน้าเข้มแนะนำตัวพลางยิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้แทมินไม่ค่อยไว้ใจท่าทางของไอ้เจ้านี่มากนัก
"ดีแล้วนี่ .. หลีกทางหน่อยฉันจะเดิน"
แทมินพูดอย่างไม่ไว้ใจพลางทำท่าจะเดินสวนนายท็อปขึ้นไป แต่ทว่า ... นายท็อปก็เอาตัวเองมายืนขวางแทมินเอาไว้
"เดี๋ยวก่อนสิครับคุณหนู มืดแล้ว ... ไม่ต้องเสียเวลาเดินขึ้นไปถึงห้องหรอก ไปนอนห้องผมดีกว่า"
เอาล่ะสิ ... สายตาของเจ้านี่แสดงแววหื่นกามออกมาอย่างชัดเจน คุณหนูแทมินผู้แกร่งกล้าเริ่มจะหน้าเสีย
"อะไรของแกน่ะ ถอยไปนะ!!"
แทมินโวยวายเมื่อเจ้าท็อปเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในขณะที่ตัวเองก็ถอยหลังหนีจนหลังติดกับกำแพง
"ปล่อยนะไอ้บ้า!! ฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆนะ"
แทมินร้องพลางขัดขืน เมื่อตนเองโดนท็อปจับกดกับกำแพง เดาได้ว่าเหตุการณ์ต่อไปจะต้อง ... (คิดเอาเอง)
"ไม่ต้องตกใจนะครับคุณหนู นายท็อปคนนี้จะทำกับคุณหนูอย่างนิ่มนวลที่สุดแน่นอนครับ"
"อ๊า!!!!!! ปล่อยนะ!! ช่วยด้วยยยยย ใครก็ได้ช่วยฉันที!!!!!!!!!"
ระหว่างที่กำลังดิ้นรนขัดขืนแรงควายของเจ้าท็อปอยู่นั้น พลันมีเสียงสวรรค์เข้ามาช่วยไว้ทันทีทันใด!!
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!"
Bl ing
ความคิดเห็น