คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter4 :: ไอ้หล่อจอมกวน
Chapter4 :: ไอ้หล่อจอมกวน
"อะไรนะ เป็นบอดี้การ์ดให้คุณหนูแทมินเหรอ"
ชายหนุ่มหน้าใส ที่ผู้หญิงหน้ากร้านคนไหนเห็นเป็นต้องอิจฉาผิวหน้าของเค้า เอ่ยถามมินโฮด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความตกใจอย่างเห็นได้ชัด
"จะตกใจไปทำไมกัน"
มินโฮย้อนถามหลังจากที่เล่าเรื่องที่จะเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับคุณหนูแทมิน ให้ โอนยู เพื่อนสนิทอีกคนนึงฟัง
"ทำไมจะไม่ตกใจล่ะ รู้มั้ย คุณหนูแทมินน่ะเป็นเน็ตไอดอลที่มาแรงที่สุดเลยนะตอนนี้"
"อะไรคือเน็ตไอดอล"
โอนยูแทบจะยื่นมือขาวๆของเค้าไปตบกบาลของไอ้คนตัวสูงตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอด ช่างไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าบ้างเลย วันๆก็มัวแต่อุดอู้อยู่แต่ในห้อง
"คือคนที่ได้รับความนิยมจากทางเน็ตน่ะ พูดง่ายๆก็คือหน้าตาดีมากๆจนเป็นที่พูดถึงในเน็ต"
"เหรอ แล้วไงล่ะ"
มินโฮทำหน้าตาเฉยเมยไม่สนใจเรื่องที่เต้าหู้หน้าใสกำลังพูดเลยสักนิด ทำให้คนที่พยายามจะพูดเริ่มเหนื่อยหน่ายกับความไร้อารมณ์ของคนฟัง
"เออช่างมันเหอะ แล้วนายต้องทำอะไรบ้างล่ะนี่"
"ก็แค่คอยปราบอาการพยศของไอ้เด็กบ้านั่นแค่นั้นแหละ ท่านซองมินเค้าให้สิทธิ์ฉันเต็มที่อยู่แล้ว"
"นี่แสดงว่าคงจะยังไม่เคยรู้กิตติศัพท์ของคุณหนูเล็กของตระกูลลีสินะ ใช่มั้ย"
มินโฮขมวดคิ้วอย่างสงสัย ได้ยินคำนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงได้พูดถึงไอ้เด็กบ้านั่นแบบนี้
"หมายความว่ายังไง"
"เดี๋ยวนายก็รู้เองแหละ เออ ... เห็นออมม่าคีย์บ้างมั้ยเนี่ย หายหน้าหายตาไปเลย"
โอนยูเงยหน้าใสๆของเค้าขึ้นเพื่อมองหาคีย์ คนพิเศษและสำคัญสำหรับเค้า
"ไม่รู้สิ เมื่อเช้าเห็นตะโกนโหวกเหวกดีใจอะไรก็ไม่รู้แล้วก็หายไปเลย"
"ประจำเลย ตาคนนี้นี่ หายหัวอยู่เรื่อย"
โอนยูบ่นพลางลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินตามหา ออมม่าคีย์ คนพิเศษของเค้าคนเดียวเท่านั้น ส่วนมินโฮในสมองก็คิดไปคิดมาว่าจะปราบคุณหนูแทมินยังไงดี
.
.
.
.
ช่วงพักกลางวันของโรงเรียน คนอย่างคุณหนูแทมินคงไม่ยอมแตะต้องหรือย่างกรายเข้าไปในโรงอาหารเล็กๆแคบๆแน่ๆ คิดได้ดังนั้นก็สะพายกระเป๋าเตรียมเดินออกนอกโรงเรียนทันที
"ตุบ"
ระหว่างที่กำลังเดินผ่านสนามฟุตบอลของโรงเรียนอยู่นั้น ลูกบอลลูกหนึ่งก็กลิ้งมาหยุดที่เท้าของแทมิน เจ้าตัวมองอย่างไม่สนใจใยดีเท่าไรนัก
"เก็บบอลให้หน่อยคร้าบบบบ"
เสียงขอความช่วยเหลือดังมาจากในสนาม คุณหนูแทมินใช้หางตากราดมองไปตามต้นเสียงนั้น ภาพที่เห็นคือ หนุ่มหล่อคนหนึ่ง ไม่สิ! หล่อมากเลยด้วย! กำลังวิ่งมาหาเค้าอยู่พอดี พร้อมกับส่งเสียงบอกให้เค้าช่วยเก็บบอลให้ด้วย
"เก็บบอลให้หน่อยครับ"
หนุ่มหล่อคนนั้นพูดขึ้นเป็นครั้งที่สองเมื่อวิ่งมาแล้วหยุดยืนห่างจากแทมินประมาณร้อยเมตร
"ไม่มีมือเหรอ เก็บเองเซ่ะ!!"
หนุ่มหล่อคนนั้น หรือนาย 'คิมจงฮยอน' ถึงกับมึนไปนิดหนึ่ง เมื่อไอ้เจ้าเด็กหัวเห็ดหน้าตาน่ารักตรงหน้าพูดจาไร้มารยาทกับเค้าแบบนี้ แถมพูดจบยังเชิ่ดหน้าใส่แล้วเดินหนีอีกต่างหาก
"นี่ ขอโทษทีนะ ไอ้หัวเห็ด"
คำพูดจากปากไอ้หล่อคนเมื่อกี๊ ทำให้แทมินที่เดินเชิดต้องหันหลังกลับไปมองหน้าไอ้หล่ออย่างเดือดดาล กัดฟันแน่นด้วยความโมโห สายตาฉายแววอาฆาตอย่างเห็นได้ชัด
"ว่าไงนะ"
"บอกว่า ขอโทษทีนะไอ้หัวเห็ด"
ท่าทางกวนประสาทคนไอ้หล่อตรงหน้ามันช่างกวนหัวใจของแทมินจริงๆ ท่าทางแบบนี้เหมือนกับไอ้โรคจิตชเวมินโฮ บอดี้การ์ดของเค้าไม่มีผิด
"กล้าดียังไงมาเรียกฉันไอ้หัวเห็ด!! รู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร"
เอาแล้ว ... คุณหนูแทมินอาละวาดอีกแล้ว
"ทำไมฉันจะต้องไปอยากรู้ด้วยว่าไอ้เด็กมารยาทเน่าๆแบบนายนี่เป็นใคร"
"หนอย...."
ระหว่างที่กำลังกำหมัดแน่นและเต้นเป็นเจ้าเข้าอยู่นั้น คนตัวสูงที่กำลังตามหาคุณหนูผู้อยู่ในความดูแลของเค้าก็วิ่งมาถึงที่ตรงนั้นพอดี
"นี่ .. ทำอะไรอยู่น่ะ ไม่กินข้าวกลางวันเหรอ แล้วเป็นอะไรเนี่ย"
มินโฮเดินเข้ามาถามคุณหนูแทมินที่กำลังทำท่าทางแปลกๆอยู่ สองมือก็กำหมัด ส่วนปากก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน สายตาจับจ้องไปยังหนุ่มหล่อในชุดกางเกงบอลเขม็ง
"ไอ้บ้านี่น่ะสิ!!มันกวนฉันอ่ะ"
คุณหนูแทมินโวยวายกับบอดี้การ์ดส่วนตัวของเค้าทันที ทำให้มินโฮที่พึ่งมาถึงเอ๋อไปชั่วครู่
"นายไปทำอะไรไอ้เจ้านี่ จงฮยอน"
แทมินต้องแปลกใจเมื่อพบว่าบอดี้การ์ดที่เค้าหวังจะพึ่งพากลับพูดคุยหยอกล้อกับไอ้หล่อปากดีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม รื่นเริง ลันล๊าที่สุด
"เปล่านี่ ก็แค่ขอให้เก็บบอลให้แค่นั้นเอง ไม่ยอมเก็บให้แล้วยังมาด่าฉันซะงั้นอ่ะ"
คิมจงฮยอนได้โอกาสจึงฟ้องมินโฮใหญ่ แต่มินโฮก็ส่ายหน้าอย่างระอาในนิสัยแย่ๆของคุณหนูแทมินคนนี้
"เหรอ .. อย่าไปถือโทษโกรธเจ้านี่ละกัน นิสัยมันก็แย่อย่างนี้แหละ"
"อืม .. ไม่เถียงๆ"
แทมินยิ่งต้องโกรธมากขึ้นไปอีก เมื่อไอ้หนุ่มหล่อทั้งสองคนยืนนินทาเค้าต่อหน้าโดยไม่มีทีท่าว่าจะเกรงใจเค้าสักนิดแถมยังหัวเราะกันอย่างสนุกสนานอีกด้วย!!
"อะไรกันน่ะ!! ทำไมไม่จัดการไอ้ปากดีนี่เล่า ไปยืนหัวเราะคิกคักกับมันทำไม"
แทมินโวยวายใส่เจ้าคนตาสวย พลางกระชากแขนเค้าให้ออกมาจากคิมจงฮยอน ใบหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ
'ทำไมพี่ซองมินถึงจ้างไอ้บ้านี่นะ ไม่เห็นว่ามันจะคุ้มครองได้ตรงไหน??'
"ก็เค้าเป็นเพื่อนฉันนี่ นายนั่นแหละที่ผิด ขอให้เก็บบอลให้แค่นั้นไปโวยวายใส่จงฮยอนทำไม"
คำตอบจากคนตาสวยยิ่งทำให้แทมินหงุดหงิด เมื่อบอดี้การ์ดของเค้าไม่ได้เข้าข้างเค้าสักนิดแถมยังไปเข้าข้างไอ้หล่อปากดีนั่นอีก
"นี่!!นายเป็นบอดี้การ์ดของฉันนะไอ้เจ้าบ้า"
"แล้วยังไง ฉันมีหน้าที่คุ้มครองนายนี่ไม่ใช่สนับสนุนให้นายทำนิสัยแย่ๆแบบนี้"
มินโฮเถียงเจ้าเด็กหัวเห็ด พลางมองหน้าใสๆที่ตอนนี้ยุ่งจนไม่รู้จะยุ่งยังไงแล้ว
"เอาน่า .. ช่างมันเถอะมินโฮ เรื่องเล็ก งั้นฉันไปซ้อมบอลต่อนะ"
"อืม"
คิมจงฮยอนโบกมือบ๊ายบายเพื่อนรัก ก่อนจะปรายตามามองคุณหนูแทมินอย่างมีเลศนัย แล้ววิ่งเข้าสนามบอลไป
"ฉันจะฟ้องพี่ซองมิน"
แทมินหยิบพี่ชายมาขู่ทันที
"เชิญ ไม่กลัวหรอก"
หน้าของแทมินต้องหดลดลงเหลือสองนิ้วเมื่อมินโฮไม่ได้แสดงท่าทางว่ากลัวพี่ชายของเค้าสักนิด
'ลืมไปว่าพี่ซองมินให้สิทธิ์ไอ้บ้านี่ดูแลเค้าเต็มที่' ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดเลยตัดสินใจเดินหนีดีกว่า
"จะไปไหน"
แขนข้างซ้ายถูกมือสวยๆของคนตัวสูงจับเอาไว้ พร้อมกับถามคำถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แทมินขมวดคิ้วอย่างอารมณ์เสียก่อนตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
"เรื่องของฉัน"
"แต่ฉันเป็นบอดี้การ์ดของนาย"
"โอ๊ยยยย ... เรื่องมากที่สุดเลย!! จะไปกินข้าว!!"
คุณหนูแทมินอารมณ์เสียจนต้องโวยวายอีกแล้ว (จริงๆแล้วมันก็อารมณ์เสียมาตั้งแต่ต้นแล้วล่ะ)
"ดี ไปกินกับฉันเดี๋ยวนี้เลย ฉันก็กำลังจะไปพอดี"
มินโฮจับแขนของเจ้าตัวเล็กผู้แสนจะเอาแต่ใจมาคล้อง พร้อมกับใช้แรงของเค้าลากคุณหนูแทมินที่ดิ้นเป็นเห็ดโดนทุบให้เดินตามมาด้วย
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้โรคจิต!! ใครบอกว่าฉันจะไปกับนายกันเล่า ปล่อยยยยย!!"
มินโฮยังคงลากเจ้าตัวเล็กจอมเอาแต่ใจที่โวยวายเสียงดังลั่นจนนักเรียนรอบข้างหันมามอง เพื่อที่จะพาไปกินข้าวที่โรงอาหาร โดยไม่ได้สนใจสักนิดว่าไอ้คุณหนูบ้านี่จะโวยวายแหกปากร้องเสียงดังเพียงใด
"คอยดูนะ!!นายจะต้องถูกจัดการแน่ๆชเวมินโฮ ที่บังอาจมาเล่นกับคุณหนูแทมินแบบนี้"
แทมินโวยวายจนฟังไม่ได้ศัพท์ แต่คนตัวสูงที่ลากแทมินกลับยิ้มอย่างพอใจ ที่สามารถทำให้เจ้าเด็กหัวเห็ดโมโหจนหัวปั่นได้
Bl ing
ความคิดเห็น