คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter3 :: บอดี้การ์ดจำเป็น
Chapter3 :: บอดี้การ์ดจำเป็น
คนตัวเล็กกำลังกำโทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุดราคาแพงจ่อที่หูอย่างเดือดดาล ใบหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ นึกถึงไอ้คนตาสวยเมื่อกี๊แล้วก็ยังโมโหไม่หาย เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคุณหนูแทมินเรอะ!!
"ฮัลโหล พี่ซองมินเหรอครับ"
ทันทีที่พี่ชายตัวเองรับสาย เจ้าตัวเล้กก็ทำน้ำเสียงออดอ้อนทันที
"อือ ก็แกโทรมาหาใครล่ะ มีอะไร"
ลีซองมินรับสายด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา เบื่อหน่ายกับงานกองโตตรงหน้าแล้วไหนจะไอ้ตัวเล็กจอมเอาแต่ใจที่โทรมาหาอีก
"มีคนรังแกผมอ่ะ"
เสียงเล็กๆนั้นบ่งบอกถึงความน้อยใจและความโกรธในเวลาเดียวกัน
"หืม?? ใครกันที่รังแกแกน่ะ"
ซองมินเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยจะใส่ใจนัก เพราะลีแทมินชอบมาฟ้องเรื่องไม่เป็นเรื่องทุกที แต่ครั้งนี้ ดูเหมือนมันจะแปลกๆสักหน่อย เพราะน้ำเสียงของลีแทมินฟังดูเหมือนกำลังโกรธ
"มันชื่อชเวมินโฮครับพี่ มันด่าผมแล้วพอผมจะต่อยมันมันก็จับมือผมเอาไว้ แล้วยังจะมากวนประสาทผมอีกอ่ะ"
เรื่องที่ลีแทมินเล่าทำให้ลีซองมินรู้สึกสนใจเจ้าของชื่อ ชเวมินโฮ ขึ้นมาน้อยๆ นึกไปถึงบอดี้การ์ดของน้องชายคนก่อนๆที่ต้องลาออกไปเพราะทนความเฮี้ยวของเด็กหัวเห็ดคนนี้ไม่ไหว
"ชเวมินโฮเหรอ ... อืม พรุ่งนี้พี่จะไปหาแกที่โรงเรียนก็แล้วกัน"
"จริงๆนะครับพี่ จัดการมันให้หงอไปเลยนะ"
ลีแทมินวางสายพลางกระหยิ่มยิ้มย่อง นึกไปถึงหน้าหงอๆของชเวมินโฮตอนที่จะโดนพี่ชายเค้าเล่นงานแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
.
.
.
.
"มินโฮ!! มินโฮ!!"
"มินโฮ!! ตื่นสิ"
เสียงปลุกจากคีย์ รูมเมทที่สนิทสนมกันดีทำให้คนตาสวยต้องค่อยๆงัวเงียลืมตาขึ้นมา พลางมองนาฬิกาปลุกที่ตั้งเอาไว้บนหัวเตียง
"อะไรเล่า .. นี่ยังไม่หกโมงเลยนะจะรีบปลุกทำไมกัน??"
มินโฮเอ่ยขึ้นอย่างงัวเงียพลางเอาหมอนปิดหน้า เพื่อที่จะหนีจากแสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง
"ไม่รีบได้ไง ท่านซองมินมารอนายอยู่ข้างล่างแล้วนะ!!"
"ห๊ะ!?"
ที่ห้องโถงของหอพัก ชายหนุ่มผิวขาวจนอมชมพูหน้าตาน่ารักแต่ท่าทางน่าเกรงขามนั่งรอชเวมินโฮอยู่ ข้างๆมีบอดี้การ์ดตัวสูงใหญ่ประมาณสี่ห้าคน และข้างๆอีกข้าง เด็กหนุ่มหัวเห็ดหรือ "คุณหนูแทมิน" ก็นั่งทำหน้าเชิ่ดอยู่เช่นเดียวกัน
'ตายแน่แล้วตู!!'
มินโฮคิดในใจพลางจัดผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงให้เรียบร้อยและพยายามทำหน้าตาให้สดชื่นมากที่สุด
"ชเวมินโฮใช่มั้ย? นายน่ะ"
เสียงเล็กๆของซองมินนั้น ไม่ได้ฟังดูน่ากลัวเท่าไหร่ แต่สิ่งที่มินโฮกลัวก็คือ กิตติศัพท์ของตระกูลลีต่างหาก ไหนจะไอ้บอดี้การ์ดร่างยักษ์นั่นอีก
"ครับ" คนตาสวยตอบอย่างนอบน้อม
"อืม ... มานั่งนี่สิ"
ซองมินเรียกหนุ่มตาสวยให้มานั่งที่โซฟาตัวตรงข้ามกับเค้า ชเวมินโฮลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปนั่งอย่างจำใจ
"ได้ยินมาว่า ... นายมีเรื่องกับน้องชายฉันเหรอ"
มินโฮจุกอก!! เมื่อท่านซองมินพูดออกมาแบบนี้ พอจะรู้ชะตากรรมตัวเองในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ขาข้างซ้ายเข้าไปอยู่ในโลงแล้ว
"ใช่! ไอ้เจ้านี่แหละที่รังแกผม จัดการมันเลยพี่ซองมิน"
เจ้าเห็ดช่วยเสริมพลางชี้ไปที่คนตาสวยที่นั่งเจี๋ยมเจี้ยมอยู่อย่างได้ใจ
"แทมิน!!"
ในเมื่อพี่ชายห้ามปรามเช่นนี้ เจ้าเห็ดเลยต้องหุบปากไปอย่างจำใจ ทั้งๆที่ยังอยากจะฟ้องต่อใจจะขาด
"มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย มินโฮ"
ซองมินถาม คนตัวสูงส่ายหน้า ไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว ตอนนี้ฉี่จะราดอยู่แล้วเพราะความกลัว
"ดี!! งั้นตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป นาย .. ชเวมินโฮ จะต้องเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของลีแทมิน น้องชายฉัน"
"อะไรนะครับ!!"
ชเวมินโฮถามย้ำอีกครั้งอย่างตกใจ ส่วนคุณหนูหัวเห็ดก็ตกใจไม่แพ้กับมินโฮเลย หันไปมองหน้าพี่ชายอย่างสงสัย ดวงตาบ้องแบ๊วของเค้าฉายแววตกใจอยู่เล็กน้อย
"อะไรกันพี่ซองมิน!! จัดการมันสิ!! ให้มันมาเป็นบอดี้การ์ดผมทำไม"
"เงียบน่าแทมิน!!"
ซองมินชูมือไปทางน้องชายเป็นเชิงให้หยุดพูด แทมินเลยได้แต่ทำหน้าง้ำหน้างอนอย่างไม่พอใจ
"ฉันจะให้นายมาดูแลน้องชายฉันในฐานะบอดี้การ์ด และฉันให้สิทธิ์ในการดูแลน้องชายฉันอย่างเต็มที่"
"เอ่อ ... แต่ว่า"
"ที่ผ่านมาไม่เคยมีบอดี้การ์ดคนไหนสยบเจ้าแทมินได้สักคน นายเป็นคนแรก ฉันจึงคิดว่าตำแหน่งนี้น่าจะเหมาะกับนายมากที่สุด"
ชเวมินโฮเอามือปาดเหงื่อที่ไหลย้อยอย่างเหนื่อยใจ อยู่ดีๆก็มาแต่งตั้งให้เป็นบอดี้การ์ดเฉยเลย อะไรกันฟะนี่!!
"ถ้าผมจะปฏิเสธล่ะครับ"
ชเวมินโฮทำใจดีสู้เสือ หัวเราะแหะๆให้กับท่านซองมินด้วยสีหน้าเจื่อนๆ
"ฉันจะให้เงินเดือนนายเดือนละ แปดหมื่นวอน!!"
"ตกลงครับ"
ไม่ต้องคิดอะไรอีก ตอบรับซะเลย พ่อหนุ่มคาริสมาเอ๋ย จะรวยแล้วๆ!! ทีนี้ล่ะ จะกว้านซื้อของที่อยากได้ให้รึ่ม
"ดีมาก อย่าลืมนะ ดูแลแทมินให้ดีๆ ถ้ามันพยศอะไรล่ะก็จัดการได้เต็มที่ ไม่ต้องกลัว"
"พี่ซองมินอ่ะ ผมไม่เอาไอ้เจ้าบ้านี่เป็นบอดี้การ์ดหรอกนะ นี่มันผู้ชายโรคจิตชัดๆ"
แทมินเข้าไปโวยวายกับพี่ชายพลางเต้นเป็นเห็ดจิตตก ซองมินส่ายหน้าให้น้องชายก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นยืนเตรียมกลับบ้าน
"เชื่อฟังบอดี้การ์ดของนายเอาไว้ให้ดีแทมิน อย่าให้พี่ได้ยินนะว่าแกไปก่อเรื่องอะไรที่ไหนอีก"
ซองมินทิ้งท้ายกับน้องชายก่อนที่จะเดินออกไปที่รถ โดยไม่สนใจเจ้าเห็ดที่กำลังหงุดหงิดอยู่เลยซักนิด
"ได้ยินแล้วนะคุณหนู ต่อไปนี้ ฉัน ชเวมินโฮ คือผู้ดูแลนาย ฉะนั้น ฉันพูดอะไรนายต้องเชื่อฟัง เข้าใจมั้ย!!"
แทมินมองผู้ชายตัวสูงตรงหน้าที่ตอนนี้ยืนกอดอกสั่งเค้าราวกับว่าเป็นเจ้านาย เห็นอย่างนั้นแล้วมันก็ยิ่งหงุดหงิดใจจนอยากจะร้องตะโกนออกมาเลยทีเดียว
"ฝันไปเหอะว่าคนอย่างคุณหนูแทมินจะยอมเชื่อฟังไอ้บ้าโรคจิตแบบนาย ชิ!!"
คนตัวเล็กสะบัดหน้าให้ ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปอย่างอารมณ์เสีย
'พี่ซองมินนะพี่ซองมิน ไม่ได้ห่วงน้องชายตัวเองบ้างเลยว่าจะต้องผจญเวรกรรมอะไรบ้างกับไอ้หมอนี่'
'ทีนี้ล่ะ จะได้รู้กันว่าฉันน่ะ เป็นคนแบบไหน นายเสร็จฉันแน่ แทมิน'
ชเวมินโฮคิดพลางยืนยิ้มคนเดียว ตอนนี้กำลังนึกภาพเงินแปดหมื่นวอน ปลิวว่อนอยู่ข้างหน้าแล้วก็ช่างมีความสุข ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียนดีกว่า
"เย้!!! มีคนมารับกรรมแทนแล้วววว"
ตามมาด้วยเสียงของคีย์ ที่แหกปากร้องอย่างดีใจที่ตนเองจะได้ไม่ต้องมารับมือกับอารมณ์ร้ายๆของคุณหนูตัวแสบนี่อีก
Bl ing
ความคิดเห็น