คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {❤} Chapter1 ,,, เหตุเกิดบนรถไฟฟ้า
:: Chapter1 ::
:: เหตุเกิดบนรถไฟฟ้า ::
"ครืนนนนนนน"
ณ สถานีรถไฟฟ้าแห่งหนึ่งในใจกลางกรุงโซล ประเทศเกาหลี สาวน้อยตัวเล็กหน้าตาน่ารักกำลังเบียดเสียดกับผู้คนมากมายบนรถไฟฟ้า ผู้คนเหล่านี้ต่างหนีมาจากอากาศร้อนข้างนอก จึงทำให้ตามตัวมีเหงื่อและขี้ไคล กลิ่นผสมปนเปกันเหม็นคลุ้งไปหมด ซึ่งก็ทำให้สาวกระต่ายของเราแทบจะเป็นลมตายคารถไฟฟ้าเลยทีเดียว
"โอ๊ย! วันนี้มันวันอะไรกันนะ ทำไมคนถึงได้เยอะแบบนี้ หวังว่าป้ายหน้าคงไม่มีคนแล้วนะ"
เสียงบ่นในใจของ 'มินซอนเย' ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะเมื่อรถไฟฟ้าจอดที่สถานีถัดไป คนนับสิบก็กรูกันเข้ามาเหมือนฝูงแมลงตอมขนมหวานยังไงยังงั้น
ระหว่างที่กำลังเซ็งกับฝูงคนอยู่นั้น ซอนเยก็รู้สึกถึงสัมผัสบางอย่างข้างหลังของเธอ!!
'โอ้! ไม่นะ นี่ฉันกำลังถูกลวนลามบนรถไฟฟ้าหรือนี่'
มือเจ้าปัญหาที่แตะอยู่ที่ก้นเธอกำลังลูบไปมาอย่างช้าๆ ซอนเยรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า ขืนโวยวายไปตอนนี้ ได้อายคนทั้งรถไฟฟ้าแหงๆเลย!!
'เย็นไว้ ซอนเย เย็นไว้ ... ป้ายหน้าเราก็จะลงแล้ว'
กระต่ายน้อยพยายามคิดปลอบใจตนเอง พลางยืนกัดฟันนิ่ง และระงับอารมณ์โกรธ เย็นไว้ ... เย็นไว้ ....
"โครม!!"
เสียงเหมือนอะไรล้มสักอย่างดังขึ้นข้างหลังซอนเย ทำให้เจ้าตัวต้องรีบหันกลับไปดูด้วยความสงสัย
นั่น ... ผู้ชายตัวอ้วน หัวล้าน แถมใส่แว่น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นไอ้โรคจิตที่จับก้นเธอเมื่อกี๊แน่ๆ แล้ว แล้วทำไมมันถึงได้ลงไปนอนกองแบบนั้นล่ะ ผู้คนบนรถไฟฟ้าซุบซิบกันอย่างเปิดเผย
"แก่จะลงโลงอยู่แล้วยังจะมาทำตัวโรคจิตอีก!! อายลูกหลานมั่งสิครับ"
คราวนี้เป็นเสียงดังมาจากหนุ่มตัวเล็ก ที่ใส่เสื้อกันหนาวมีฮู้ดคลุมหัวอยู่ ซอนเยมองหนุ่มคนนั้นอย่างประทับใจ
'โอ้ ... ใครกันน่ะ พ่อเทพบุตรของฉัน'
ยังไม่ทันที่จะปลื้มอะไรจบ หนุ่มคนนั้นก็ดึงมือซอนเยให้ออกจากรถไฟฟ้าไปทันที โชคดีจริงๆที่ถึงสถานีที่ซอนเยจะลงแล้ว
"เอ่อ .. ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยฉัน..."
"เธอนี่ก็เหลือเกิน! ยืนนิ่งให้ไอ้แก่นั่นจับก้นอยู่ได้ อยากโดนลวนลามมากนักรึไง"
ซอนเยเริ่มเปลี่ยนสีหน้าและความคิด เมื่อไอ้หนุ่มฮิพฮอพตรงหน้าเริ่มด่าเธอด้วยถ้อยคำที่ไม่น่าฟังนัก ซอนเยหน้าเหวอไปชั่วครู่ สายตาที่มองหนุ่มน้อยคนนี้เป็นเทพบุตร กลับกลายเป็นไอ้มารร้าย ปากหมาซะแล้ว
"ตัวก็เตี้ยแล้วยังจะงุ่มง่ามอีก เฮ้อ..."
หนุ่มตัวเล็กบ่นเบาๆแต่ก็ตั้งใจจะให้ซอนเยได้ยิน ทำเอาสาวน้อยซอนเยหมดความอดทน จ้องหน้าไอ้เจ้าฮิพฮอพนั่นอย่างเอาเรื่อง
"นี่!! โทษทีนะ ไม่ทราบว่าฉันจะขอซื้ออะไรจากนายหน่อยได้มั้ย"
หนุ่มคนนั้นทำหน้างงๆ นิดหนึ่งที่ซอนเยถามอะไรแบบนั้น ไม่เข้าใจว่าต้องการสื่อถึงอะไร
"หมาในปากน่ะขายเท่าไหร่ เหมาหมดเลย ท่าทางจะชุมนะ สงสัยจะเปิดฟาร์มได้เลยล่ะ"
ซอนเยพูดพลางทำสีหน้าให้ดูกวนประสาทผู้ฟังมากที่สุด ได้ผล! หนุ่มตัวเล้กนั่นถึงกับถอดฮู้ดที่คลุมหัวอยู่ออก เผยให้เห็นใบหน้าใสๆ น่ารักๆ ขัดกับคำพูดของเจ้าตัวเหลือเกิน
"ยัยเตี้ย! อย่าปากดีให้มันมาก อย่าลืมนะ ถ้าฉันไม่ช่วยเธอเมื่อกี๊ ป่านนี้มือไอ้แก่นั่นคงเข้าไปอยู่ในก้นเธอแล้ว"
"หนอย!! ไอ้ปากดี ไอ้ผู้ชายปากหมา อย่าหวังว่าชาตินี้แกจะมีแฟนกับเค้าเลย"
ซอนเยเผลอด่าไอ้เจ้านั่นออกมาอย่างลืมตัว ก็มันน่าโมโหจริงๆนี่นา พึ่งจะเจอกันครั้งแรกดันรู้ฉายาลับๆที่คนที่สนิทของเธอเท่านั้นจะเรียกด้วย แถมยังด่าเธออย่างเอาเป็นเอาตายอีก
"เธอเองก็เหมือนกันน่ะ! เตี้ยแบบนี้ใครเค้าจะเอาไปทำพันธุ์ ลูกออกมาเป็นดักแด้กันพอดี"
"ว่าคนอื่นเค้าไม่ดูส่วนสูงตัวเองเลยนะ ไอ้เตี้ย!"
"ตื๊ด ตื๊ด"
ยังไม่ทันที่ซอนเยจะด่าจบ เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นซะก่อน เธอหันไปมองตาเจ้าหนุ่มฮิพฮอพอย่างอาฆาตแค้นอีกครั้ง
"อย่าให้เจออีกนะ"
เหมือนจะนัดกันพูด ทั้งสองพูดพร้อมกันก่อนจะเดินแยกกันไปคนละทาง ซอนเยรีบรับโทรศัพท์ เมื่อหน้าจอโชว์เบอร์ของ 'เยอึน' เพื่อนสาวคนสนิท
"ฮัลโหล เยอึนเหรอ เออๆ ฉันอยู่ที่สถานีแล้ว ใกล้จะถึงหอพักแล้วล่ะ พอดีไปเดินเหยียบหางหมาเข้าน่ะเลยเกือบโดนมันกัด เออ แค่นี้นะ"
ซอนเยวางสายจาก 'ปาร์คเยอึน' ไป พลางส่ายหน้าอย่างหัวเสีย 'วันนี้มันวันอะไรกันนะ คนก็เยอะ ร้อนก็ร้อน แถมยังเจอผู้ชายปากหมาอีก'
======================================
ที่หอพักของซอนเย เธอพักอยู่ที่นี่กับรูมเมท 'ปาร์คเยอึน' สาวสวยผู้ที่ทำหน้าที่เป็นเหมือนแม่ของซอนเย คอยดูแลในเรื่องต่างๆให้กับเธอเสมอๆ วันนี้ปาร์คเยอึนบอกว่ามีรุ่นพี่ที่ชมรมที่รู้จักกันจะมาหาที่ห้อง เนื่องจากรุ่นพี่คนนี้ของปาร์คเยอึนมีส่วนช่วยให้เธอสอบได้เกรดดีในเทอมนี้ เธอก็เลยอยากจะเลี้ยงขอบคุณเค้า และนี่คือสาเหตุที่ซอนเยต้องออกไปหาซื้อของ เพื่อมาทำอาหารเลี้ยงรุ่นพี่ของปาร์คเยอึน
"วันนี้มันวันอะไรก็ไม่รู้ ร้อนก็ร้อน คนก็เยอะ แถมยังโดนไอ้โรคจิตจับก้นบนรถไฟฟ้าอีก"
ซอนเยบ่นให้เยอึนฟังขณะที่กำลังช่วยกันทำอาหารในครัวเล็กๆ ในห้องพัก
"จริงเหรอ! แล้วแกทำไง"
เยอึนเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น ตาเบิ่งโตเท่าไข่ห่าน หยุดทุกสิ่งทุกอย่างในมือพลางหันหน้ามาหาซอนเยทันที
"ตอนแรกฉันก็ไม่กล้าโวยวายหรอกนะเพราะเห็นว่ามันจะถึงสถานีที่จะลงแล้ว"
"โธ่เอ๊ย! อะไรของแกเนี่ย ถ้าเป็นฉันนะซอนเย จะอัดไอ้โรคจิตนั่นให้ตายคารถไฟฟ้าเลย"
เยอึนไม่พูดเปล่า ยังออกท่าทางบ้าๆ เหมือนจะต่อยใครจริงๆให้ซอนเยดูอีกต่างหาก
"ก็ฉันอายนี่เยอึน! คนก็เยอะแล้วมันก็เบียดกันซะขนาดนั้นน่ะ แต่ว่านะ ... ก็มีคนมาช่วยฉันไว้ทันล่ะ"
"ห๊ะ! ใครกัน ใครมาช่วยแก ซอนเย ผู้หญิงหรือว่าผู้ชายอ่ะ"
ปาร์คเยอึนกลับมาที่อารมณ์ตื่นเต้น อยากรู้อยากเห็นอีกครั้ง
"ผู้ชาย แต่ฉันไม่รู้หรอกว่าหมอนั่นเป็นใคร ปากหมาที่สุดเลย ไม่รู้ว่ามันตั้งใจจะช่วยฉันหรืออยากจะด่าฉันกันแน่"
ซอนเยพูดไปก็หน้าบึ้งไป เมื่อนึกถึงหน้าตากวนๆของอีตานั่น แถมยังมาเรียกเธอว่า 'ยัยเตี้ย' อีก ทั้งๆที่ส่วนสูงของหมอนั่นกับเธอก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่
"อย่างน้อยเค้าก็ช่วยแกน่า ยังดีกว่าที่แกจะยืนเอ๋อให้ไอ้โรคจิตนั่นจับก้นเฉยๆไม่ใช่เหรอ"
เยอึนปลอบเพื่อนสาวตัวเล็กพลางตบไหล่ ก่อนจะเดินถือผักที่ล้างเสร็จเรียบร้อยแล้วไปหั่น
"เออ! แล้วรุ่นพี่แกที่บอกว่าจะมาล่ะ ป่านนี้อยู่ไหนแล้วเนี่ย"
ซอนเยเอ่ยถามถึงรุ่นพี่ของเยอึนที่บอกว่าจะมาปาร์ตี้วันนี้
"อ๋อ ... เมื่อกี๊หลังจากที่โทรหาแกฉันก็โทรไปหาพี่เค้าแล้วล่ะ บอกว่าอยู่สถานีรถไฟฟ้าเหมือนกัน คงจะใกล้ถึงแล้ว"
"อืม ... แสดงว่าคงจะมาถึงพร้อมๆกับฉันเลย อยากเห็นหน้ารุ่นพี่แกจริงๆเลยเยอึน ที่บอกว่าเก่งนักหนาจนติวให้แกได้เกรดเทอมนี้เพิ่มขึ้นตั้งหลายจุด"
"เออ ... เดี๋ยวแกได้เห็นแน่ซอนเย พี่เค้าน่ารักมากเลย เป็นคนเงียบๆนิ่งๆ แถมยังเรียนเก่ง รับรอง แกต้องชอบเค้าแน่ๆ"
เยอึนพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ซอนเย ซอนเยมองรอยยิ้มนั้นของเยอึนพลางส่ายหน้า
"หวังว่าแกคงจะไม่จับคู่ให้ฉันกับพี่ของแกนะ"
"โธ่เอ๊ย! รู้ทันทุกทีเลย"
เยอึนโพล่งออกมาอย่างเบื่อหน่าย ที่ซอนเยจับได้ทุกที เวลาเธอจะหาคู่ให้ซอนเย สาเหตุเนื่องจาก ซอนเยไม่เคยจะสนใจผู้ชายคนไหนที่มาจีบเลยสักคน โดยให้เหตุผลว่า 'รักแท้ ไม่มีในโลก' ไม่ใช่เพราะซอนเยไม่เชื่อในรักแท้ แต่เธอเคยอกหักมาแล้วต่างหาก
"ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า อย่า!! เยอึน แกเลิกหาคู่ให้ฉันสักทีเหอะ แกก็รู้นี่ว่าฉันไม่สนใจหรอก"
ซอนเยปฎิเสธพลางส่ายหน้าอย่างรำคาญ เยอึนเป็นแบบนี้ประจำ ชอบหาผู้ชายมาให้เธอ คราวที่แล้วก็ไปพาไอ้หน้าปลาจวดที่ไหนก็ไม่รู้มานัดบอดด้วย ทำเอาซอนเยแทบจะลมจับ เมื่อเห็นหน้าคู่นัดบอดของตน
"แหม ... ก็แค่อยากให้เพื่อนมีความรักมั่ง ฉันผิดตรงไหน"
ขณะที่กำลังง้อเพื่อนสนิทตัวเองอยู่นั้น เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นขัดจังหวะ ซอนเยยักไหล่น้อยๆให้เยอึน ก่อนจะหันไปทำอาหารในครัวต่อ
"โอเค ไปเปิดเองก็ได้"
เยอึนบ่นอุบอิบพลางเดินไปที่ประตูหน้าห้อง 'คอยดูนะ ถ้าขึ้นคานแล้วจะสมน้ำหน้าให้'
"พี่จียง มาแล้วเหรอ หวัดดีค่ะ เข้ามาข้างในก่อนสิคะ"
เสียงเยอึนต้อนรับแขกของเธอดังเข้าไปถึงในครัว แต่ซอนเยยังคงไม่สนใจ ทำอาหารของเธอต่อไปเรื่อยๆ
"ซอนเย ซอนเย ออกมานี่เร็ว จะแนะนำพี่จียงให้รู้จัก"
เสียงของเยอึนที่เรียกซอนเยให้ออกไปทำความรู้จักกับรุ่นพี่ของเธอ ทำให้ซอนเยต้องเดินออกไปหาอย่างเสียมิได้
"ซอนเย นี่พี่จียงนะ พี่จียง นี่ซอนเย เพื่อนปาร์คเอง" เยอึนแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกันพร้อมรอยยิ้ม
"อันยองค่ะ ... เฮ้!!"
ซอนเยที่กำลังจะก้มหัวทักทายรุ่นพี่ของเยอึนต้องร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อได้เห็นหน้ารุ่นพี่ของเยอึนชัดๆ!!
เสื้อกันหนาวมีฮู้ดตัวนั้น กางเกงตัวนั้น และใบหน้ากวนๆนั้น ซอนเยยังจำได้ดี!! ก็ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ อีตานี่แหละที่มันด่ากับเธอเมื่อกี๊นี้!!
ความคิดเห็น