ยัยบ้า กะ นายซ่าส์ รักเปรี้ยวอมหวาน

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1

มือใหม่ค่ะ ช่วยแนะนำด้วย

----------------------------------------------

Chapter1

“ให้ตาย!!!! นี่ชั้นได้คะแนน5 เต็ม 10 เหรอเนี่ย!!!

ตั้งแต่ขึ้นม.4 พึ่งได้คะแนนคณิตน้อยก้อครั้งนี้แร่ะ ตรูยิ่งเรียนยิ่งโง่เหรอว่ะ..T_T

“ไม่เป็นไร  สอบใหม่ก้อได้นี่..^^”

ชั้น มินามิ  ยูคาริไม่เคยสอบได้คะแนนห่วยแตกขนาดนี้เลยนะ..เชื่อเหอะ!!!!!!

ตุ้ง แช ตุ้ง แชๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!

ออดเลิกเรียน(ร.ร.ไหนว่ะ)ดังขึ้นหลังจากชั้นนั้งคิดเริ่องคะแนนของชั้นมาครึ่งวัน..-

“นี่ยูคาริ เราไปหาอะไรกินกันเถอะ”

“อืมมม”

“นี่ๆเทอยังเครียดเรื่องบ้าบอคอแตกนี่นอีกเหรอ??????”

เรื่องบ้าบอคอแตก??ที่ชั้นได้ได้คะแนน5เต็ม10เนี่ยนะบ้าบอคอแตก0-0?????-

“ได้นี่...เทอมันเก่งไปซะทุกเรื่องนิ????  ชั้นสู้คนเริดๆแบบเทอไม่ได้หรอก”

“โธ่!!!!ยูคาริ ชั้นขอโทดน้า ไม่ได้ตั้งใจจะว่าเทอโง่หรอกนะ”

“ยัยบ้า !!!!! นาโอะ”

“เฮ้อออ  ชั้นว่าชั้นกับบ้านดีกว่าอยู่ครงนี้เหมือนชั้นต่ำต้อยมากขึ้นทุกที”

“หา??อ่ะ..ยูคาริ”

ชั้นรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันทีT_T

ยัยบ้านาโอะ ยัยปากเสีย

กับถึงบ้านชั้นก้อรีบอาบน้ำ จะได้รีบทำการบ้านหลังจากที่ไม่ได้ทำมานาน(เอาแต่หลอกคนอื่น อ่ะดิ)

ความจิงชั้นก้อไม่น่าโกดยัยนาโอะมันเลย จะโกดต้องโกดที่ตัวเองโง่

“ยูคาริลุก  เดี๋ยวมาม้ามานะ  ไปข้างนอกหน่อย”

“ไปไหนเหรอมาม้า!!!!!???”

“ไม่ใช่เรื่องของลูกนี่ ยุ่งอะไรด้วย!!!!!!”

O-O---O-O  แม่ง่ะ  T_T…

“นี่ยูคาริฝากดูเจ้ายูคิด้วยนะ”

อีตาน้องชายตัวแสบ นั่นน่ะเหรอ  น้องชายชั้นมันโคตะระแสบเลยล่ะ กัดกันทุกวัน(ไม่เว้นวันหยุด)  ใครๆก้อบอกว่ายูคิมันหล่อ  แต่ชั้นว่ามันหน้าเหมืแนไก่แจ้มากกว่านะ อิอิ^-^

“ค่ะมาม้า หนูจะดูแลอย่างดีเลยค่า”

“ดีจ้ะ”

“บะบายค่ะมาม้า”

“อย่าล็อกประตูด้วยล่ะ ยูคาริ แม่ไปล่ะ”

“ค่ะ”

“อ้อเดี๋ยว ถ้ายูคิหิวหาอะไรให้น้องกินด้วยนะ”

โครมมม!!!!!!!!!!!!!!

ไม่มีวันซะหรอก!!!!!!! ป่านนี้มันนั่งเล่นเกมอยู่แน่  ให้ตายสิ ทำกิงเองแล้วกัน

อารมเสียจิงเลยทำการบ้านดีกว่า หุหุ

กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!

O-Oใครโทรมาตอนนี้ฟะ!!!

“ฮัลโหล!!!!!”

“เฮ้ย!!!!!บ้าชิบ  ใครว่ะ?????”

นี่ใครเนี่ยยย??????

“เฮ้ย!!!!!!ที่ถามไม่ได้ยินรึไงว่ะ   บ้าชิบ”

-O-    -O-

”เฮ้ย!!ขอสายยูคิหน่อยดิ”

“ทำไมต้องกะโกนใส่ชั้นด้วย!!!!!พูดกันดีก้อได้ คนบ้าอะไรไร้มารยาทสิ้นดี”

“นี่เทออยากอยากตายรึไงวะ  เทอเป็นใครเนี่ย?????พี่สาวไอ่ยูคิมันเหรอ”

“เออออ!!!!!”

ชั้นกำโทรศัพท์แน่น  อารมมันพุ่งปีดขึ้นมา   ไอ่ยูคิมันคบคนแบบนี้ด้วยรึไงว่ะ ไอ่น้องชายตัวแสบ

“ไอ่ยูคิ!!!!มีคนบ้าโรคจิตโทรมาแกน่ะ รับด้วยในห้องนอนน่ะ”

“เฮ้ย!!!!!นี่เทอใครบ้าโรตจิตห้ะ ??ให้ตาย นี่ชั้นควรอัดผู้หญิงคนนี้ดีมั้ยว่ะ”

แล้วชั้นก้อได้ยินเสียงโห่เป็นสิบจากข้างหลังไอ่เบื้อกนี่ ตอนนี้ชั้นเครียดกะคะแนนแล้วยังเครียดกะไอ่บ้านี้อีก

อยากระบายอารมจิงๆๆ 

“นี่เทอเป็นใครล่ะ ?????   อยู่ๆก้อมาตะโกนใสชั้นน่ะหา!!!!!!”

พูดภาษาสุภาพไม่รึไงนะ  ทำไมนิสัยเสียอย่างนี้

“พี่ยูคาริ!!! หยุดพูดได้แล้วผมรับแล้ว”

“คราวหลังอย่ามาด่ารุ่นพี่ผมนะ ไม่งั้น-----“

“คิดว่าพี่กัวเหรอ!!!!  ยูคิ แกไปคบกับตาบ้าจิตทรามแบบนี้ได้ไงห้ะ  ไอ่บ้านี่มันเป็นรุ่นพี่แกตอนไหนห้ะ  แล้วพี่เป็นพี่สาวแกแกกล้าว่าพี่เหรอห้ะ”

“เฮ้ยยย!!! ใครจิตทรามว่ะ ยัยขี้เหร่  ยูคิพี่สาวแกปากบูดจิงๆะ”

“ยัยบ้านี่กับชั้นอารมเสียว่ะ”

“พี่ยูคาริ วางโทรศัพท์เดี๋ยวนี้นะ”

“วางก้อได้ไม่อยากคุยกะคนปากหมาจิตทรามแบบนี้หรอก”

“เฮ้ย!!ใครปากหมาห้ะ”

โครมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ชั้นวางโทรศัพท์สุดแรงเกิด อารมเสียมากๆๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย

ไอ่โรคจิตนี่เป็นใครนะ  นายทำให้ชั้นอารมบูดมากอีตาบ้า!!!!!!!!!!!!!!!!