ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ...10... พันธนาการบันดาลรัก
10
พันธนาการบันดาลรัก
“แบบนี้ฉันจะเข้าห้องน้ำอย่างไรล่ะคะ?”
ความจริงเธออยากถามว่า ‘แบบนี้เธอจะหนีอย่างไร’ มากกว่า!
“ฉันก็เข้าไปด้วยไง” สารวัตรหนุ่มตอบเสียงเรียบ พยายามไม่ให้เธอจับได้ว่าความจริงเขาอายแค่ไหน
“บ้าสิ! จะให้ฉันฉี่ทั้งที่ตัวติดกันเป็นแฝดสยามเนี่ยนะ?” เธอท้วง
“ทำไมจะไม่ได้ แค่มือติดกันเท่านั้น ไม่เห็นเป็นปัญหาอะไร ไม่ใช่อวัยวะอื่นนี่ เธอถึงฉี่ไม่ได้” เขาเถียงอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ทันคิด แต่อีกครั้ง ที่คนฟังคิดลึกทะลุโลกไปไกลถึงไหน
“อ๊าย! ...ตำรวจอะไรทะลึ่งที่สุด”
“ทะลึ่งอย่างไร?” ถามออกไปแล้ว ท่านสารวัตรก็ค่อยนึกภาพตามทัน รู้สึกร้อนวูบไปหมดทั้งหัวใจและใบหน้า ต้องรีบปั้นเสียงโหดตะคอกใส่ผู้ต้องหา
“อย่ามาเพ้อเจ้อถ่วงเวลา รีบทำธุระเร็วๆ” เขาก้าวยาวๆ ลากเธอไปส่งถึงโถสุขภัณฑ์แล้วรีบหมุนตัวกลับหลังหันทันที
ชิ... ทำเป็นเก๊กมาดสุภาพบุรุษ
พญาแอบแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา... แต่แผ่นหลังกว้างของคนรูปร่างสูงใหญ่นั้นยังคงตั้งตรง ไม่ได้รู้สึกรู้สมอันใด นิ่งเฉยราวแนวปราการอันแข็งแกร่งกักกันนักโทษ
หนอย... ไม่ยอมปล่อยให้เธอหนีงั้นหรือ ก็ดี!... ในเมื่อเขาอยากเอาตัวมาพัวพันกับเธอเอง ช่วยไม่ได้นะ อย่ามาสำนึกเสียใจทีหลังก็แล้วกัน ให้มันรู้เสียบ้างว่ากำลังตัวติดกับใคร!
ถ้าเขาไม่คลั่งตาย เธอก็ไม่ใช่นางสาวพญามารร้ายแล้ว!!!
ด้วยความสูงเกือบร้อยเก้าสิบของเขา เมื่อต้องมาร่วมกุญแจมือเดียวกับสาวรูปร่างเล็กบางอย่างพญาซึ่งอยู่ในท่านั่งทำธุระบนโถสุขภัณฑ์ จึงดึงรั้งให้เขาต้องโก้งโค้งลง แต่แทนที่เธอจะเลี่ยงไม่ใช้มือข้างที่ถูกพันธนาการ เธอกลับจงใจแกล้งให้แผ่นหลังแกร่งดุจกำแพงคุกเอียงกระเท่เร่บิดงอไปมา ด้วยการใช้มือข้างนั้นทำทุกอย่าง ตั้งแต่ถอดกางเกงยีนส์... ตามด้วยกางเกงใน...
องค์อาตม์ยืนกลั้นใจนับหนึ่งถึงล้าน พยายามบังคับไม่ให้สมองซีกขวาทำงาน จินตนาการกิจกรรมส่วนตัวของพญามารสาวจากความเคลื่อนไหวของมือเขาซึ่งถูกลากจูงไปทางนั้นทีทางนี้ทีอย่างไม่เกรงใจ ทำราวกับเขาเป็นตุ๊กตาที่ถูกเธอชักใย
แม้ไม่อยากจินตนาการ แต่ก็อดรู้สึกวูบไหวในอกไม่ได้ทุกครั้งที่มือของเขาสัมผัสโดนเนื้อนุ่มนิ่มอุ่นระอุของเธออย่างไม่ตั้งใจ
สารวัตรหนุ่มไม่รู้เลยว่า มืออีกข้างที่ผูกพันติดกันอยู่นั้นตั้งใจสุดๆ !
เขาได้ยินเสียงน้ำไหล... ซึ่งความจริง มันไม่ใช่อะไรใหม่เลย คนเคยผ่านร้อนผ่านหนาวมาสามสิบกว่าปี ย่อมได้ยินเสียงนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาไม่เคยได้ยินแล้วรู้สึกแปลกประหลาดขนาดนี้มาก่อน มันทำให้เขาเกิดอาการคันในหัวใจและวูบไหวในช่องท้อง
สิ้นเสียงนั้น ยังไม่ทันที่เขาจะได้เป่าปากโล่งอก ก็มีเสียงน้ำไหลอีกครั้ง คราวนี้ฟังดูก็รู้ว่าไม่ใช่น้ำสายเดิม แต่เป็นฝักบัวสำหรับชำระล้าง... สัมผัสละอองไอน้ำที่กระทบซอกหลืบส่วนเร้นลึกของเธอกระเซ็นใส่มือ กระตุ้นอารมณ์บางอย่างซึ่งก่อให้เกิดปฏิกริยาธรรมชาติกับร่างกายของชายหนุ่ม แม้น้ำเย็น แต่กลับทำให้เขาร้อนรุ่มราวไฟสุมอย่างน่าอัศจรรย์
นอกจากผิวหนังสัมผัสน้ำแล้ว หูยังได้ยินเสียงพากย์สดประกอบภาพในหัวอีกด้วย
“ดีจังเลย… อา... ฉีดน้ำใส่ตรงนี้รู้สึกสบายดีจัง ซื๊ด... น้ำแรงไปหน่อย ...แสบเลย”
ซึ่งความจริง พญาฉีดน้ำชำระส่วนบอบบางเสร็จแล้วเลยไปฉีดรดใส่แผลตามแขนขาซึ่งเกิดขึ้นระหว่างถ่ายทำฉากระเบิดวันนี้ ตรงไหนเป็นแผลฟกช้ำดำเขียวโดนน้ำเย็นๆ ก็รู้สึกดี ส่วนแผลถลอกโดนน้ำย่อมแสบเป็นธรรมดา แต่เธอจงใจทำให้คนที่ยืนหันหลังจินตนาการไปไกลถึงไหนๆ
“นี่เธอ หยุดพล่ามแล้วรีบๆ เสร็จสักทีได้ไหม?” เขารีบใช้เสียงโหดดุเธอ ก่อนที่เขาจะเหลืออด
โชคดีจริงๆ ที่เขาหันหลังให้เธอ ไม่อย่างนั้น ถ้าหันหน้าเข้าหากันล่ะก็ คงได้ชี้หน้าพญามารสาวเต็มๆ แน่!
“อย่าเร่งซิคะ สรีระสุภาพสตรีมีซอกมีหลืบมาก ก็ย่อมต้องใช้เวลานานกว่า ไม่เหมือนของสุภาพบุรุษมีส่วนยื่นออกมาเป็นอุปกรณ์เสริม คิคิก... สงสัยฉันคงต้องเป็นครูให้ความรู้ด้านเพศศึกษาแก่ท่านสารวัตรสักหน่อยแล้วมั้งคะ จะได้ไม่ไปทำขายหน้าสาวๆ” ว่าแล้วเธอก็ล้วงมือเข้าไปในกางเกงของเขา!
“เธอจะทำอะไรของเธอน่ะ!?” ท่านสารวัตรโวยลั่น
นิ้วนุ่มนิ่มซุกซนสร้างสัมผัสแปลกใหม่พิศดารสุดบรรยาย ลูบคลำบั้นท้ายด้วยมือซ้าย ทักทายท่านองค์ฯ ด้วยมือขวาซึ่งใส่กุญแจมือไว้
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!” เขาทำเสียงแข็งตะคอกใส่ หวังให้เธอเลิกราพามือซนออกไปเอง
ความจริง มือแข็งแรงของเขาทรงพลังกว่าตั้งเยอะ แต่กลับไม่อาจกำจัดมือเล็กๆ ที่ไม่มีทางสู้แรงเขาได้ให้พ้นไปจากกางเกง
“ไม่ต้องอายน่า”
โอว... พญา เธอรู้หรือเปล่าว่ากำลังเล่นอยู่กับอะไร
“อย่าลืมสิคะว่าฉันน่ะ มือระดับไหน”
อา... เขาลืมไปว่าเธอชำนาญการจนหนังหน้าชาด้าน
อีกนิดเดียว... นิดเดียวเท่านั้น เขาจะทนไม่ไหวแล้ว! หากด้วยขันติอันแรงกล้า สารวัตรหนุ่มก็สามารถรวบรวมพลังยับยั้งชั่งใจเฮือกสุดท้ายกระตุกมือซ้ายขึ้นดึงมือนุ่มนิ่มออกมาจากกางเกงได้สำเร็จ
ทว่า... เมื่อหันหลังกลับมาเผชิญหน้าด้วยอารมณ์ ‘ของขึ้น’ โดยไม่สนว่าเธอจะอยู่ในสภาพไม่เรียบร้อยขนาดไหน เขากลับต้องพบกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
เขาไม่ทันได้ดูด้วยซ้ำว่าท่อนล่างของเธอไม่มีอะไรปิดบังนอกจากนั่งหนีบเอาไว้ สิ่งที่เขาเห็นเป็นรอยยิ้มของพญามารสาว... ยิ้มยั่วเย้าแบบผู้ชนะขี้โกง กับวัตถุสีเงินเป็นประกายในมือเธอ... ลูกกุญแจเล็กจิ๋วดอกหนึ่งซึ่งล้วงมาจากกระเป๋ากางเกงเขาเอาไว้ไขปลดล๊อคกุญแจมือ
มันคือกุญแจแห่งอิสรภาพ!
สารวัตรหนุ่มเจ็บใจเหลือจะกล่าว เขาไม่เคยโดนใครลูบคมจนทื่อขนาดนี้มาก่อนเลย ปกติเขามีมีสติตื่นตัวอยู่เสมอ ประสาทการรับรู้ไว เคลื่อนไหวคล่องแคล่ว ไม่มีทางเลยที่ใครจะขโมยของจากตัวเขาได้ง่ายๆ แต่พญามารร้ายจงใจลูบไล้เขาจนอารมณ์กระเจิดกระเจิง ปลุกปั่นอย่างอื่นให้ตื่นตัวแทนสติ จึงเสียท่าอย่างไม่น่าให้อภัย
แต่ที่ไม่น่าให้อภัยยิ่งกว่า เขาเสียท่าเธอซ้ำ!...
“เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะ” เขาพยายามยื้อแย่ง
“ไม่! ใครจะโง่ยอมคืนง่ายๆ”
มือใหญ่รีบดึงมือน้อยที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยกันมาไว้เบื้องหลังตัวเขา เพื่อป้องกันกุญแจมือมิให้เธอไขกุญแจได้ แต่กลับกลายเป็นกระชากร่างเล็กบางให้ลอยขึ้นมาจากท่านั่งโผเข้าสู่อ้อมอกเขาในสภาพท่อนล่างเปลือยเปล่า!
“อ๊าย!... ฉันโป๊อยู่น้า” พญามารร้ายโวยวาย
สารวัตรหนุ่มได้ยินคำว่า ‘โป๊’ ก็ตกใจ ชะงักงันไปวินาทีหนึ่ง...
ชั่ววินาทีเดียวเท่านั้น ที่เขาพลาด ปล่อยให้เธอเอาลูกกุญแจในมืออีกข้างใส่ปากกลืนลงท้องไป!
“บ้าที่สุด!” เขาสบถอย่างหัวเสีย
“แค่กๆๆ ขอ... นะ... น้ำ...”
สารวัตรหนุ่มอยากจับเด็กบ้ามาล้วงคอริบของคืนนัก หากเมื่อเห็นเธอไอจนตัวงอหน้าแดงเหมือนจะหายใจหายคอไม่ออกก็ตกใจ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งคิดจะทรมานเธอด้วยน้ำ แต่พอถึงคราวคับขัน กลับไม่รอช้ารีบโอบอุ้มเธอไปที่ตู้เย็นเพื่อให้น้ำดื่มทันที แม้รู้ดีว่า น้ำจะพากุญแจดอกจิ๋วล่วงผ่านลำคอเธอลงไปได้อย่างราบรื่นตามแผนร้ายของยัยตัวแสบ แต่ทำอย่างไรได้ ดีกว่าเสี่ยง ปล่อยให้กุญแจติดคอเธอตายต่อหน้าต่อตา
“แฮ่กๆ... ค่อยยังชั่ว” พอมั่นใจว่า ‘รอด’ แล้ว พญามารสาวจอมเจ้าเล่ห์ก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้
เป็นยิ้มที่ทำให้เขาอยากจับเธอมายิงเป้าเอาให้ตายเสียเลยจริงๆ!
แต่เจ้าของเป้าเปลือยเปล่า ไม่รู้ตัวเลยว่าโดนเล็งยิง ยังคงดีใจกับชัยชนะที่ขี้โกงได้มา
“ขอบคุณมากนะค้า ที่ให้ช่วยให้ความ ‘ร่วมมือ’ !”
เธอยกมือข้างที่คล้องกุญแจคู่กับเขาชูขึ้นโบกไปมาตรงหน้าแล้วหัวเราะ
“คิกคิก... ชั่วฟ้าดินสลาย!”
ตายแน่ๆ สารวัตรหนุ่มคร่ำครวญในใจ... ตัวติดกันแบบนี้ เขาจะทนไปได้สักกี่น้ำ?!
มันจะไม่ชั่วฟ้าดินสลายน่ะสิ แต่จะกลายเป็น ชั่วช้า...อะไรบุบสลายหรือเปล่า เขาไม่กล้ารับประกัน!
“ใส่กางเกงเดี๋ยวนี้!” เขาตะโกนย้ำเสียงลั่นจนบ้านทั้งหลังสั่น!
ประโยคนั้นฟังคล้ายพ่อโมโหลูกสาววัยซน อาบน้ำเสร็จวิ่งเตาะแตะไม่ยอมนุ่งผ้า แต่นัยน์ตาคมพราวระยับวับวาบคู่นั้นไม่ใช่พ่อมองลูกสาวแน่ๆ พญามารร้ายเห็นแล้วเสียววาบ รีบดึงกางเกงขึ้นมาปกปิดทันที
ตายแล้ว! ตายๆ เธอมัวแต่ดีใจ ลืมไปเลยว่า โป๊จริง แถมโดนเขาอุ้มมา ไม่ใช่นั่งหนีบอยู่บนโถส้วม! ไร้มุมกล้องช่วยแล้ว เขาได้กำไรเห็นอะไรๆ ไปบ้างก็ไม่รู้ พญามารสาวสั่งตนให้รีบๆ ใส่ก่อนที่จะไม่ได้ใส่ดีกว่า ตัวติดกันแค่มือก็ว่าแย่แล้ว ถ้าเพิ่มอวัยวะอื่นเข้าไปอีกล่ะก็... มีหวัง... ซื้ด...
เขาควรแก้ปัญหาบ้าๆ นี่อย่างไรดี?
สารวัตรหนุ่มมองมือที่ติดกันอยู่ด้วยความรู้สึกคับแค้นแสนจะกล่าว มันน่าจับเธอมาตัดมือหรือไม่ก็ผ่าท้องเสียให้เข็ด!
ความจริงกุญแจมือทุกอันมีลูกกุญแจสำรอง แต่เขาจะมีหน้ากลับไปได้อย่างไร รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ท่านสารวัตรพลาดท่า โดนผู้ต้องหาสาวจับกุม ล้วงเอากุญแจไปกิน เลยต้องตัวติดกันแบบนี้ หมดกันพอดี ชื่อเสียงเขาคงป่นปี้
หากใช้คีมตัด ก็ย่อมทำได้ไม่ยาก หากเขาไม่อยากทำลายของหลวง
หรือถ้าจะหาอะไรเขี่ยแทนลูกกุญแจ ก็สามารถ แต่มันจะเป็นตัวอย่างเลวร้ายให้พญามารสาวจอมเจ้าเล่ห์จดจำไปใช้ได้ เหมือนสอนโจรให้ขี้โกงตำรวจ
มีทางเดียวคือรอ... รอให้เธอถ่ายท้องออกมา
สารวัตรหนุ่มดูนาฬิกา... ทุ่มกว่าแล้วหรือนี่! เสียเวลาจริงๆ ตั้งแต่เกิดเหตุระเบิดตอนเช้าจนถึงป่านนี้ นอกจากรวบตัวผู้ต้องหาได้แล้ว งานของเขาแทบไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย น่าหงุดหงิดเป็นที่สุด เขาไม่เคยพบเคยเจอคดีที่ทำให้เขาเหนื่อยใจ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กโข่งเล่นโปลิดวิ่งไล่จับผู้ร้ายแบบนี้มาก่อน
หากผู้ต้องหาสาวกลับมีมุมมองที่แตกต่าง... เธอกำลังสนุกกับประสบการณ์ชีวิตรูปแบบใหม่ และแสนสุขใจที่ได้คล้องมือคู่กับเขา แม้รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เธอกับเขาจะตัวติดกันแบบนี้ตลอดไป แต่ก็แอบภาวนาให้เวลาที่แสนดีนี้ดำเนินต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด
โครก...
เสียงท้องร้องดังขึ้นเบาๆ ทำลายความเงียบ เรียกให้ทั้งสองหันมามองหน้ากัน เหมือนสงสัยว่าท้องใครกันแน่ที่ร้อง
โครก โครก... เสียงนั้นดังขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง จึงรู้ว่าท้องทั้งสองร้องขึ้นพร้อมกันราวกับประสานเสียง
“เหมือนแฝดสยามจริงๆ เลยเน๊อะ!” พญามารสาวหันไปส่งยิ้มสวยพร้อมทำเสียงอ้อน “...หิวจังเลย”
เขาเพิ่งนึกได้ว่า ทั้งตำรวจและคนร้ายยังไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน ดีเหมือนกัน หาอะไรใส่ท้องเธอจะได้ ‘คืนลูกกุญแจ’ เร็วๆ
เสียงท้องร้องดังขึ้นพร้อมกันเป็นครั้งที่สาม เป็นดั่งเสียงระฆังพักรบสงบศึก
“ในครัวบ้านฉันมีเสบียงเยอะ ท่านสารวัตรกินเต็มที่ได้เลยนะคะ”
เพราะประโยคนั้น ทำให้คนตัวโตยอมให้คนตัวเล็กกว่ากึ่งลากกึ่งจูงออกจากห้องทรมานบ้านป้าของเธอ เดินลัดสวนไปยังบ้านที่เธออาศัย
แล้วเขาก็ได้พบหลักฐานสำคัญ... วัตถุระเบิด!
ซีโฟร์... ชนิดเดียวกับเศษระเบิดที่พบบริเวณจุดเกิดเหตุทั้งสามแห่ง พร้อมทั้งตัวจุดระเบิดชนิดแสวงเครื่องแบบตั้งเวลาที่ยังไม่ได้ประกอบ วางปะปนกับอุปกรณ์ต่างๆ สำหรับถ่ายทำภาพยนตร์ในห้องโถงซึ่งเต็มไปด้วยข้าวของกองพะเนินอย่างไม่ปิดบังราวกับจะใช้ความรกช่วยอำพราง หากผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธอย่างเขากลับเห็นมันตั้งโดนเด่นเป็นสง่าท้าทายสายตาเหมือนคอยต้อนรับเขาอยู่!
“ไหนเธอบอกฉันว่าไม่มีวัตถุระเบิดไง แล้วนี่อะไร?!”
“ไหนคะ... ไหน?”
พญามองตามทิศที่นิ้วชี้ของเขาพุ่งไปก็พบกับก้อนสี่เหลี่ยมห่อกระดาษมีตัวอักษร ‘C-4’ ซึ่งเธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีนาฬิกาดิจิตอลและสายไฟขดใหญ่วางข้างกันเป็นชุด
“อ๋อ... อุปกรณ์ประกอบฉากมั๊งคะ ของเก๊ค่ะ” ผู้กำกับสาวฟันธง หากสารวัตรหนุ่มไม่เชื่อ เขาฉีกกระดาษห่อออกแล้วลองใช้มือบิสารประกอบสีขาวนั้นดู เท่านั้นก็รู้แล้วว่า...
“ของจริง!”
“หา?! ทำไมจริงล่ะคะ?” เธอตั้งคำถาม
“คำถามนี้ คงต้องเป็นเธอตอบฉันมากกว่านะ” สารวัตรหนุ่มบอกเสียงเย็นเยียบ
“อา... หรือว่า... ” เธอทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ แล้วคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากด แต่กลับถูกมือใหญ่หยุดไว้
“เธอจะโทรหาใคร?”
“โทรไปด่าผู้ช่วยของฉันน่ะสิ สงสัยมันซื้อระเบิดมาใช้เพื่อความสมจริง?”
สารวัตรหนุ่มเป่าปากถอนหายใจเสียงดัง...
เฮ่อ... นี่แปลว่าสาเหตุระเบิดเกิดจากเธอจริงๆ หรือนี่ ผู้กำกับสาวโรคจิตอยากสร้างหนังแอคชั่น ลูกน้องก็บ้า ดันเล่นซีโฟร์ โดยที่เจ้าตัวคนสั่งงานก็ไม่ยังรู้???
ใจหนึ่งเขาก็โล่งใจ ที่คดีนี้ไม่ใช่ฝีมือผู้ก่อการร้ายที่ไหน ถ้าเป็น ‘แก๊งค์คบเด็กสร้างหนัง’ อย่างเธอกับพรรคพวก เรื่องก็คงจบแค่นี้ เพราะเขารวบตัวหัวหน้าคนร้ายได้แล้ว
แต่อีกใจก็กลุ้ม เธอเป็นผู้ต้องหาคดีระเบิดสะเทือนขวัญแบบนี้ แม้ไม่มีเจตนาร้าย แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ระดับชาติ ไม่รู้ว่าเธอจะต้องเจอโทษสถานใด เขาสามารถช่วยเธอได้หรือไม่แค่ไหน ...สมควรทำอย่างไรดี?
“อย่าเพิ่งโทรต่อว่าใคร เธอแค่เรียกทุกคนไปช่วยให้ปากคำที่สน.ก็พอ เข้าใจไหม?”
เขาไม่อยากให้เธอโวยวายทำไก่ตื่น หากมือระเบิดเกิดตกใจหลบหนี จะไม่เป็นผลดีต่อรูปคดี งานนี้ เธอคงต้องโดนเต็มๆ คนเดียว
สารวัตรหนุ่มนั่งฟังผู้ต้องหาสาวโทรหาพรรคพวกทีละคนๆ จนครบ... ไม่พบว่ามีพิรุธอันใดก็เบาใจ รีบโทรไปสั่งลูกน้องของเขาให้สอบปากคำทีมงานพญาโปรดักชั่นทุกคน แล้วควบคุมตัวไว้รอเขากลับไปจัดการดำเนินคดี
เขาตรวจสอบวัตถุระเบิดจนแน่ใจว่าอยู่ในสภาพที่ไม่เป็นอันตราย จึงค่อยสบายใจ วางแผนว่า จะทิ้งไว้ในบ้านเธอเพียงชั่วคราว อีกเดี๋ยวจะสั่งให้ลูกน้องมาช่วยกันขนย้ายไปเก็บในที่ปลอดภัยเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
เหลือแต่รอเวลา ให้เธอ ‘คาย’ ลูกกุญแจออกมาเท่านั้น!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น