ปฎิบัติการร้ายรับใช้คุณชายปีศาจ

Mechanic girl 
ปฏิบัติการร้ายรับใช้นายปีศาจ 
ตอนที่1 DEVIL ROCK 
แสงแดดจ้าส่องสว่างมากระทบบานกระจกภายในห้องของหญิงสาวคนหนึ่งที่ตึกหอพักของคณะวิศวกรรมศาสตร์ประกอบกับเสียงดนตรีที่ดังผ่านเข้ามายังห้องนี้ทำให้สาวน้อยผู้ที่มีชื่อว่าน้ำชาคนนั้นงัวเงียตื่นขึ้นมาเธอมองดูนาฬิกาที่อยู่บนหัวเตียงก็พบว่านี่มันใกล้เที่ยงแล้วเพราะว่าเมื่อคืนเธอนั่งทำงานในห้องแล็ปคอมพิวเตอร์ประจำคณะจนถึงตีหนึ่งโดยที่เมทของเธอนั้นไม่ช่วยอะไรเลยเธอจึงรีบไปอาบน้ำและก็เดินออกมายังระเบียงชะโงกมองไปยังชั้นล่างก็พบว่ามีพวก devil rock บรรเลงดนตรีอยู่ท่ามกลางผู้คนที่คลั่งไคล้ในเสียงดนตรีร็อคและเมทของเธอนั้นเป็นหนึ่งในสมาชิกวง devil rock นั้นด้วยที่สำคัญงานการออกแบบเชิงกลจะต้องนำไปส่งก่อนเที่ยงซะด้วยซิเธอจึงมองลงไปข้างล่างนั่นอีกครั้งเพื่อหาเมทของเธอในวงล้อมของพวกกลุ่มคนบ้าคลั่ง devil rock กลุ่มนักดนตรีประจำคณะวิศวกรรมศาสตร์หรือไม่ก็อาจจะเป็นวงดนตรีประจำมหาวิทยาลัยเลยก็ได้ไม่มีใครที่ไม่รู้จักพวกเขาทั้งห้าคนนี้เลยในมหาวิทยาลัยหลังจากที่สอดส่องสายตาก็พบเป้าหมายคือชายผมทองสไลด์ปะต้นคอสวมเสื้อสีน้ำตาลเข้มทำท่าทางกำลังเมามันอยู่กับการเล่นเบสนั่นเองไม่รอช้าเอรีบวิ่งลงบันไดไปที่ชั้นล่างเธอเดินอย่างโมโหบวกกับความเหลืออดเหลือทนและเธอก้าวขึ้นไปหยุดยืนอยู่บนเวทีข้างหลังเมทของเธอแล้วจัดการดึงสายเบสออกคนดูทุกคนต่างงึมงำเป็นเสียงเดียวกันเมทของเธอนั้นเลยหันมาดูด้วยความแปลกใจ 
นายโซนิค ผู้ชายที่กำลังเมามันอยู่กับการเล่นเบสถึงกับชะงักเช่นเดียวกับนักร้องนำ มือกลอง และมีกีตาร์ 
 
นายต้องรีบเอางานไปส่งให้ฉันก่อนเที่ยง ทุกคนบริเวณนั้นมองมาที่น้ำชาเป็นสายตาเดียวและก่อนที่นักร้องนำเดินก้มหน้าปัดผมตัวเองอย่างเซ็งอารมณ์ที่ทำให้การบรรเลงดนตรีต้องยุติลงเขาหยุดยืนข้างน้ำชาแล้วเงยหน้าขึ้นมองต้นเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นน้ำชาเองก็มองใบหน้าออกแนวหาเรื่องของเขาเช่นกัน 
ฉันไม่อนุญาต นักร้องนำปีสามคนนั้นตอบอย่างเสียงแข็ง 
นายมีสิทธิอะไรด้วยนายเด็กปีสาม 
ฉันมีสิทธิยุ่งเพราะว่าฉันเป็นหัวหน้าวง เขาพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันจนจมูกของนายนั่นเกือบจะชนแก้มฉันอยู่แล้ว^^ 
อ๋อหัวหน้าวง...นายคงจะมีหน้าที่รับผิดชอบลูกน้องของนายด้วยซินะ 
ใช่...แล้วไง 
งั้นก็ช่วยเอางานไปส่งแทนลูกน้องนายด้วยก็แล้วกันนะ ฉันพูดเสียงเรียบแล้วยื่นแผ่นงานให้กับอีตานั่น 
นั่นมันไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องรับผิดชอบ 
สงสัยนายอยากจะลองดีกับฉันซะแล้ว เขายิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัยแล้วจ้องตาฉันพลางมองไปที่คนดู 
ถ้าเธอทำอะไรฉันเธอคงรู้ใช่มั๊ยว่าจะเกิดอะไรขึ้น นายนักร้องนำจอมเจ้าคารมเดินหน้าตายไปอย่างช้าๆไปประจำที่ไมค์เพื่อที่จะร้องเพลงต่อน้ำชาคิดแค้นจนอยากจะกระโจนเข้าต่อยหน้าอีตานั่นให้หมดความดูดีไปเลยน้ำชากำมือแน่นและเดินไปยังนักร้องนำคนนั้นที่ยืนหันหลังให้เธออยู่น้ำชายกมือที่กำไว้แน่นด้วยความโกรธต่อยไปที่หน้าของอีตานักร้องนำนั่นแต่นายคนนั้นเอียงตัวหลบด้วยความรวดเร็วไม่ใช่แค่นั้นเขายังเอามือข้างขวาของเขากำมือของน้ำชาที่มีพลังความโกรธเอาไว้อย่างดิ้นไม่หลุดโซนิคที่ยืนมองอยู่นายจึงตัดสินใจวางเบสลงแล้วพูดด้วยความเป็นสุภาพบุรุษจัด
 พาสเซิลนายพอได้แล้ว ปล่อยผู้หญิงคนนั้นลงซะเดี๋ยวฉันไปเอง 
แล้วนายทำไมพึ่งจะมาพูด น้ำชาหันมาต่อว่าโซนิคพลางดิ้นให้หลุดจากห้วงอำนาจอันร้ายกาจของพาสเซิล 
ฉันไม่อนุญาตให้นายไป อีตาปีศาจพาสเซิลนั่นยังยืนยันคำพูดเดิมและบีบแขนฉันแรงขึ้นด้วยเขามองฉันด้วยแววตาสีน้ำตาลเข้มด้วยความโกรธ 
แต่เรื่องงานของฉันนายไม่มีสิทธิสั่ง โซนิคและพาสเซิลมองหน้ากันด้วยความโมโหเพราะทั้งคู่ต่างก็อารมณ์ร้อนและไม่ยอมใครง่ายๆ 
 
ปล่อยมือน้ำชาเดี๋ยวนี้ 
พลั่ก!!! เขาไม่เพียงปล่อยฉันแบบธรรมดาๆฉันยังพลักฉันอย่างแรงมากระทบหน้าอกของโซนิคและโซนิคก็รับฉันแบบสุภาพบุรุษคนหนึ่งและเขาก็หยิบแผ่นงานของฉันเดินลงจากเวทีไปโดยไม่รอฉันเลยพอฉันเห็นใบหน้าที่อารมณ์เสียอย่างรุนแรงของพาสเซิลทำให้ฉันต้องรีบตามโซนิคไปน้ำชาเดินตามโซนิคไปโดยที่ยังแค้นไม่หายเช่นเดียวกับโซนิคที่แค้นไม่แพ้กันพวกคนดูทยอยกันกลับไปยังที่พักบ้างก็เข้าเรียนพาสเซิลกระโดดลงจากเวทีที่ไม่สูงมากเดินไปยังรถสปอร์ตคันสีดำที่จอดไว้หน้าหอพักคณะวิศวะโดยทิ้งให้เพื่อนร่วมทีมอีกสองคนเก็บอุปกรณ์พาสเซิลขับรถอย่างรวดเร็วด้วยอารมณ์ร้อนสุดๆขณะเดียวกันระหว่างทางเดินโซนิคไม่พูดอะไรกับน้ำชาซักคำคงจะโกรธฉันเหมือนกันล่ะมั้งและทั้งสองก็เห็นพาสเซิลขับรถผ่านไปอย่างรวดเร็วโซนิคมองตามพาสเซิลด้วยท่าทางอึดอัดใจพาสเซิลเองก็มองทั้งสองคนอย่างแค้นใจมากกว่า ทั้งสองคนนำงานไปส่งได้ทันเวลาและโซนิคก็นำกระเป๋ามาวางที่โต๊ะไม้แล้วนั่งด้วยท่าทางอิดโรยเต็มทีน้ำชาจึงไปซื้อน้ำอัดลมมาให้กับโซนิคและก็คุยกันตามประสาเพื่อนๆ 
ฉันให้นายถือว่านายช่วยชีวิตฉันไว้จากนายนั่น น้ำชาพูดพลางยื่นน้ำอัดลมให้กับโซนิค วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ 
ก็เพราะนายคนเดียวแหละฉันเลยเจ็บตัวฟรีแถมงานก็ยังไม่ช่วยทำอีก
-{}- ขอโทษ...วันนี้ฉันผิด 
ช่างมันเถอะหากการเล่นดนตรีมันคือชีวิตของนาย-[]- "
กินอะไรหรือยัง 
ฮืม...นี่นายไม่สบายรึเปล่าเนี่ยร้อยวันพันปีฉันไม่เห็นนายจะพูดคำๆนี้เลย 
เอาดีๆ หิวมั๊ย 
เลี้ยงเหรอ
 ไม่เลี้ยงแล้วจะถามเหรอถือว่าฉันเลี้ยงเธอเพื่อตอบแทนน้ำใจที่เธอทำงานให้ฉันน่ะ ok ฉันเห็นนายเป็นคนดีก็วันนี้แหละ<3> 
โซนิคขับรถสปอร์ตคันสีบรอนอย่างรวดเร็วแซงซ้าย-แซงขวาแล้วยังจะฝ่าไฟแดงอีกนี่นายจะไปกินข้าวหรือจะไปเชียงใหม่กันแน่เนี่ยขับรถเร็วเป็นบ้าคนอะไร 
ขับรถช้าๆกว่านี้หน่อยได้มั๊ยฉันคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่มากับอีตานี่ 
มันเป็นนิสัยไปแล้วน่ะสิ เลือดร้อนน่ะ 
อีตาบ้า 
พาสเซิลมันขับเร็วกว่าฉันอีก 
แต่นายไม่ใช่นายเปี๊ยกนั่น 
ฮืม... เปี๊ยก?
ก็เด็กปี3นั่นไง 
เค้าก็รุ่นเดียวกับเราแหละยัยบ๊อง 
ไม่รู้แหละอย่างไงซะฉันก็จะเรียกนายนั่นว่าเปี๊ยก 
เดี๋ยวก็โดนดีหรอก 
อะไร 
เดี๋ยวซักวันเธอก็รู้ แล้วอย่ามาหาว่าฉันไม่เตือน 
ชิ อยู่ดีๆนายโซนิคก็เลี้ยวโค้งอย่างกะทันหันจนฉันเกือบจะตกจากรถเปิดประทุนของเขาซะแล้ว อีตาบ้าเอ๊ย
 นี่ไงถึงแล้วภัตรคารของพี่ฉัน 
ร้านพี่นาย...
 ก็ใช่น่ะซิ 
นายไม่เห็นบอกฉันเลยว่าพี่นายเปิดภัตรคารหรูๆแบบนี้นะ 
ไม่จำเป็นหรอกที่เธอจะต้องรู้ 
เอ๊ะ...อีตานี่ รีบๆเข้าไปเหอะ 
ร้านอาหารญี่ปุ่น...ฉันสั่งไม่เป็นง่ะ-0- 
โซนิคพาฉันไปที่โต๊ะVIPที่เปิดเพลงคลาสสิคเบาๆแล้วโซนิคก็เปิดเมนูอาหารแล้ว จัดการสั่งกับบริกรที่ยืนแต่งชุดกิโมโนที่ดูไฮโซสุดๆ 
จะรับอะไรดีค่ะ บริกรที่ใส่ชุดกิโมโนถามโซนิค 
ชาบู ชาบู 2 ชาม แล้วเอา ชูซิ 1 เซต แล้วก็สเต็กปลาเซลมอน 2 ที่ สุกี้รวมทะเลอีก 1 ชุดใหญ่ รอซักครู่ค่ะ บริกรพูดจบก็เดินออกไปยังเคาน์เตอร์สั่งอาหารที่มีเซฟ 4-5คน ปรุงอาหารกันอยู่ 
นี่ร้านของพี่นาย นายต้องจ่ายเงินป่ะ 
ไม่ ทำไมไม่จ่ายล่ะ 
ก็คนมันไม่อยากจ่าย
 กวนประสาท-0- อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ รอไม่นานนักอาหารน่าตาน่ากินก็ถูกจัดวางเต็มโต๊ะไปหมด 
งืมแล้วคนที่นี่เค้าไม่เห็นทักนายเลยง่ะ 
ก็ฉันไม่ได้เป็นเจ้าของพี่ฉันต่างหาก 
แล้วพี่นายไปไหน 
โน้นไง
 เหอะๆ ฉันหันหลังไปมองตามที่โซนิคบอกก็พบกับชายผู้สง่างามในชุดสูทสีดำราวกับสุภาพบุรุษที่อยู่ในร่างซาตานซึ่งต่างจากผู้น้องที่นั่งอยู่ข้างหน้าฉันราวฟ้ากับเหว
 อันที่จริงพี่ฉันเป็นนักบินน่ะ
 นายพูดเล่นใช่ป่ะ 
เฮ้อไม่เชื่อก็ตามใจเธอ 
เฮ้ย...นักบินแล้วมาเปิดร้านอาหารเนี่ยนะ 
อืมก็ใช่น่ะซิ
 ไม่เคยรู้มาก่อนว่า2อาชีพนี้เข้ากันได้ ฉันกับโซนิคกินไปก็คุยกันไปพอกินเสร็จโซนิคก็เดินไปหาพี่ชายของเขาและคุยกันแบบเชิงชายไม่ว่าฉันจะ(แอบ)มองพี่ของโซนิคมุมไหนก็ดูดีไปหมดออกแนวสุภาพบุรุษจริงๆแล้วโซนิคก็ขับรถพาฉันไปห้างสรรพสินค้าต่อนายนั่นก็ยังคงขับรถเร็วอยู่เหมือนเดิม 
ว่าแต่พี่นายชื่ออะไรเหรอ
 ซีเนียร์
 เหรอ ณ.ห้างสรรพสินค้า 
คนเยอะจังเลยฉันพูดราวกับไม่เคยเที่ยวห้างมาก่อน 
อืมวันนี้ได้ข่าวว่ามีการแสดงคอนเสริต 
จริงดิ ฉันอยากดูอ่ะ ไม่เห็นจะน่าสนใจตรงไหนเลยแล้วเธอก็ห้ามสน เพราะนั่นวงที่เล่นวันนี้เป็นคู่แข่งของวงเรา โซนิคทำท่าทางโมโหนิดนึงก่อนที่จะถือโอกาสกับมือฉันเดินผ่านฝูงชนมากมายขึ้นไปชั้นบนชั้น2โซนิคหยุดยืนอยู่ที่ร้านขายเครื่องดนตรีสากลและเดินเข้าไปในร้านโดยยังคนจับมือฉันอยู่และก็พบกับบางสิ่งที่เคืองตาฉันมาก มากถึงมากที่สุดก็คือพาสเซิลนั่นเองเค้าหันหน้ามาทางฉันกับโซนิคเค้ามองฉันกับโซนิคอย่างไม่พอใจ 
ไม่มีเรียนเหรอครับรุ่นพี่ถึงได้มาเดินควงแขนกันในห้างน่ะ พาสเซิลพูดกับฉันด้วยคำพูดที่ดูประชดประชันโซนิคจึงปล่อยมือฉัน 
จะเรียนหรือไม่เรียนมันก็ไ่ใช่เรื่องของนายหรอกเด็กปี3แถมยังตัวกะเปี๊ยกแค่นี้ริอาจจะมาสอนรุ่นพี่ เธอเรียกฉันว่าเปี๊ยกงั้นเหรอ 
ใช่ 
ไม่เอาน่าน้ำชา เลิกทะเลาะกันซะทีเหอะโซนิคห้ามปราม 
ไง ยัยชาเขียว 
ชิ แล้วไงล่ะนายเปี๊ยก การทะเลาะของฉันกับพาสเซิลยุติลงชั่วขณะเมื่อเจ้าของร้านโอมิวซีเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส 
วันนี้เจอวงคู่แข่งล่ะซิ 
เห็นแล้วครับพี่ โซนิคเป็นคนตอบเจ้าของร้านพาสเซิลยังคงไม่ละสายตาไปจากโซนิค พยายามเข้านะ พวกนายน่ะ 
........ทุกคนก็ต่างเงียบ 
ครับผมโซนิคพูดเสียงเรียบ 
ไอ้โซแกต้องจัดการกับยัยนี่ซะ พาสเซิลพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ 
แกจะเอาอะไรกับผู้หญิงว่ะ โซนิคย้อนกลับซึ่งฉันก็เห็นด้วยจึงทำให้พาสเซิลโกรธมากยิ่งขึ้น 
นายเห็นยัยนี่ดีกว่าเพื่อนนายก็ออกไปจากวงได้เลยพาสเซิลพูดจบก็เดินออกไปจากร้านทันทีด้วยความโมโห 
พาสเซิล โซนิคเดินออกจากร้านตามพาสเซิลไปเพื่อที่จะไปเคลียร์เรื่องทุกอย่างให้เข้าใจกันฉันก็เดินตามโซนิคไปติดๆแต่ก็ไม่ทันพาสเซิลที่ขับรถอย่างรวดเร็วไปยังมหาวิทยาลัยอย่างกับที่โซนิคพูดไว้จริงๆด้วยพาสเซิลนั่นขับรถเร็วกว่าเค้าเยอะพอไปถึงที่มหาวิทยาลัยพาสเซิลจอดรถเฉียดกับเสาไฟริมถนนเพียงนิดเดียวโซนิคก็หยุดจอดท้ายรถของพาสเซิลซึ่งไม่ถึงคืบเหมือนกันที่จะชนกับรถของพาสเซิลโซนิคเดินไปจับที่ไหลของพาสเซิลนายนั่นไม่ฟังเสียงหันมาต่อยที่หน้าของโซนิคเค้าถึงกับล้มไปกองอยู่กับพื้นแต่โซนิคไม่ตอบโต้กลับได้แต่ยืนลูบหน้าเก็บความรู้สึกว่าเจ็บไว้ภายในใจ 
นายต่อยฉันอีกก็ได้ถ้ามันทำให้นายนั้นสบายใจ 
นายพาสเซิล ฉันพูดด้วยความโกรธสุดขีดพร้อมกับยกมือขึ้นมาตบที่หน้าอย่างแรงสุดชีวิตของเค้าเหมือนกับที่เขาทำไว้กับเพื่อนของฉัน 
รักกันมากนักนี่นายพาสเซิลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรุนแรง 
นายมันไม่ใช่คน ฉันพูดออกมาทั้งน้ำตา เรื่องเมื่อเช้าฉันผิดเองเพราะฉันเคยไม่ช่วยน้ำชาทำงานเลยน้ำชาจึงมาเล่นงานฉันด้วยวิธีนี้ซึ่งมันอาจจะเลวร้ายกับจิตใจของนายมาก นายก็พูดง่ายหนิ 
เล่นดนตรีเมื่อไหร่ก็เล่นได้ นายอย่าทำตัวแบบนี้ซิแล้วถ้าไม่มีฉันวงdevil rockก็จะไม่กลับไปเป็นตัวของตัวเองน่ะซิ 
พาสเซิลเงียบและฉันก็เงียบ 
ได้...ครั้งนี้ฉันจะให้อภัยนายส่วนเธอโดนดีแน่ยัยชาเขียวของเธอมันหลายข้อหาซะด้วยซิ พาสเซิลพูด 
ไม่กลัวหรอกย่ะ แบร่ -[]- ฉันเตือนเธอแล้วนะ ยัยชาเขียว ฮ่ะฮ่า พาสเซิลยิ้มอย่าเจ้าเล่ห์ทั้งสองแปะมือและคืนดีกันกันก่อนที่พาสเซิลจะเดินเข้าไปในหอพักชายของคณะวิศวกรรมโซนิคขยี้ผมของฉันเบาๆก่อนจะเดินตามฉันล่ะสงสารตัวเองก็วันนี้แหละเฮ้อ...~~~ เช้าวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันเสาร์วงdevil rockเตรียมที่จะเล่นดนตรีกันและก็ถูกโอบล้อมด้วยแฟนเพลงอีกเหมือนเดิมโดยไม่มีข้อครหาจากแฟนเพลงคนไหนเลยเกี่ยวกับเรื่องเมื่อวานนี้และแล้วเรื่องไม่คาดฝันมาอีกทุกทีเมื่ออีตาพาสเซิลประกาศชื่อฉันต่อหน้าสาธารณะชนชาววิศวะว่าฉันเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเขาฉันแทบเป็นลมตายเมื่อส้นเสียงพาสเซิล แน่ล่ะ!!!ทุกคนต่างมองฉันเป็นตาเดียวด้วยสีหน้าอิจฉาเหมือนเมื่อวานฉันเพียงแค่ทำในสิ่งที่ฉันควรทำนี่น๊า เฮ้อหนักใจรอบ2การเล่นดนตรีสิ้นสุดลงเกือบเย็นโซนิคเดินมาหาฉันพร้อมกับอีตาปีศาจพาสเซิลจอมเจ้าเล่ห์ที่ในมือถือกระดาษอะไรไว้ซักอย่าง อ่านซะพาสเซิลพูด อ่านอะไร 
ข้อตกลงในการที่เธอมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของฉัน 
นี่ฉันยังไม่ตอบตกลงเลยนะ 
งั้นเธอก็ตอบตกลงซะซิ 
ไม่มีทาง
 เธอต้องรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดที่ทำไว้กับฉัน 
แล้วไงล่ะ 
ก็ถ้าเธอไม่ตกลงฉันก็จะแก้แค้นให้ถึงที่สุด 
เหรอ กลัวจังเนอะ โซนิคทำหน้านิ่งในขณะที่พาสเซิลไม่ละสายตาไปจากหน้าฉันเลย จะอ่านมั๊ย ฉันกระฉากแผ่นกระดาษในมือของพาสเซิลออกมาดู
 1.ต้องทำทุกอย่างตามที่ฉันสั่ง 
2.นอกเหนือจากเวลาเรียนต้องมาทำงานในบ้านdevil rock  
3.ต้องทำให้แฟนเพลงของฉันประทับใจ 
4.ต้องทำทุกอย่างให้ฉันออกมาดูดี 
5.ห้ามขัดคำสั่งของฉัน 
6.ห้ามพูดมาก ไม่งั้นเจอดี 
7.ห้ามออกไปไหนกับใครโดยไม่ได้รับอนุญาติ ยกเว้นไปกับฉัน
 '8.ห้ามโดดเรียน โดยไม่มีเหตุจำเป็น 
9.ถ้าฉันยังไม่กลับเธอก็ต้องรอจนกว่าฉันจะกลับบ้าน 
10.ถ้าผิดคำสัญญาเธอจะหมดสิทธิ์ได้รับการปกป้องจากฉันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอก็ตาม และฉันจะช่วยเธอตามหาน้องชายของเธอเอง
 เฮ้ย นายรู้ได้ไงเนี้ยว่าฉันกำลังตามหาน้องชายฉันอยู่น่ะ 
ฉันรู้แล้วกันน่ะ โอ๊ยๆคิดข้อตกลงบ้าๆนี่ได้ปวดประสาทชะมัดทำอย่างกับว่าจะไม่ให้ฉันมีอิสระงั้นแหละและเหมือนต้องย้ายสำมะโนครัวจากหอพักไปยังบ้านอีตาบ้านี่ด้วย มันเวรกรรมอะไรของฉันกันเนี่ยแต่ฉันไม่มีทางเลือกนี่กับการที่ฉันอยากจะเจอน้องชายที่หายไปนานเลยต้องเซ็นต์ซะโดยดีติดFยังแก้ไม่ยากขนาดนี้เลย
 สัญญานี่เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป 
ห๊า...0-0วันนี้เลยเหรอ 
ใช่เพราะเดือนหน้าเราต้องเตรียมทีมไปประกวดระดับประเทศ โซนิคตอบ 
แล้วเป็นไปนานเท่าไหร่ 
ไม่รู้แล้วแต่ฉันจะเห็นว่าสมควรที่เธอจะลบล้างความผิดที่เธอทำไว้กับวงของฉันได้พาสเซิลตอบ 
ชิ แล้วมีค่าตอบแทนมั๊ยล่ะ 
ชดใช้ความผิดไง
 โซนิคนายช่วยพายัยนี่ไปที่บ้านdevil rockแทนฉันด้วยนะพาสเซิลบอกโซนิคและเตรียมตัวที่จะขึ้นรถ 
อืม ว่าแต่นายไม่พายัยนี่ไปเองล่ะ
 ฉันจะไปแข่งรถ 
เออ...โชคดีโว๊ย
 จีซัคกับเรเชลไปด้วยกันมั๊ยโซนิคหันไปถามเพื่อนร่วมวงที่หน้าตาดีแบบใสซื่อบริสุทธิ์ วันนี้ฉันต้องไปดูพาสเซิลแข่งกับจีซัคเรเชลผู้น่าตาอย่างกับเจ๊ซินพูด 
เฮ้ยแข่งกันเองไงโซนิคถามด้วยท่าทางแปลกใจ 
แค่ท้าดวล จีซัคที่น่าตาคมเข้มตอบแบบเสียงลูกผู้ชายแล้วจีซัคก็ขับรถโดยที่เรเชลเป็นคนนั่นข้างๆตามพาสเซิลไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วเหรอฉันหันไปพูดกับโซนิคที่นั่งอยู่ข้างๆ 
จนกว่าเธอจะทำให้พาสเซิลพอใจนั่นแหละและทำให้วงเราไปสู่ชัยชนะ 
แล้วทำไมพวกนายไม่ร่วมมือกันเองล่ะเอาแต่ไปแข่งรถกันน่ะ คิดว่าจะเอาชนะได้เหรอ ไงถ้าไม่มีการฝึกซ้อม 
ฉันเชื่อว่าเธอทำได้เราเป็นเพื่อนต้องเชื่อใจกันเพราะฉันรู้นิสัยเธอดีและฉันก็เชื่อว่าไม่มีอะไรที่เธอทำไม่ได้และจะได้สะสางความผิดของเธอด้วย 
ขอบคุณที่ให้กำลังใจ รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
 แค่เธอทำให้พาสเซิลพอใจก็พอคนอื่นไม่ต้องพูดถึง 
ได้แน่นอนคนอย่างอีตาปีศาจนั่นต้องเจอคนอย่างฉัน โซนิคขับรถอย่างช้าๆไม่เหมือนเมื่อวานพาฉันไปที่บ้านของพวกdevil rock บ้านหลังใหญ่มากนี่แค่บ้านพักซ้อมนะใหญ่กว่าบ้านฉันซะอีกมีสนามเทนนิสสระว่ายน้ำภายในบ้านมีห้องนั่งเล่นโซฟานุ่มๆมีห้องครัวห้องซ้อมดนตรีที่ใหญ่มากและห้องนอนที่มีถึง5ห้องดวงตาคู่น้อยๆฉันหันไปเห็นรูปภาพรวมของdevil rock เข้าเป็นรูปที่น่าประทับใจเพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่พวกเขาได้ไปแข่งดนตรีร็อคที่ประเทศญี่ปุ่นโดยอันนี้ฉันทราบข่าวมาจากโซนิคเพราะเขาหยุดเรียนไปตั้ง3เดือนภาพนี้รู้สึกว่าพาสเซิลจะถือถ้วยรางวัลอันใหญ่อยู่ตรงกลางทุกๆคนใส่เสื้อสีน้ำตาลประจำวงและพาสเซิลก็ถือถ้วยรางวัลอันใหญ่อยู่ในมือซึ่งถ้วยรางวัลนี้เป็นแท่งแก้วสวยงามมากและมันถูกวางไว้ข้างๆรูปนี้เองฉันสำรวจทั่วบริเวณบ้านซึ่งรกน่าดูและฉันก็เหมือนกับมาทำหน้าที่นี้ไม่ต่างจากคนใช้ของบ้านนี้เลยโซนิคมาเรียกฉันเข้าไปในห้องนั่งเล่นพอฉันเข้าไปก็เห็นว่าเขากำลังดูการประกวดการเต้นบี-บอยเข้าทำท่าทางไปพร้อมกับหยิบขนมเข้าปากอยู่แล้วข้างๆก็มีขวดไวน์ กระป๋องน้ำอัดลม และขนมเค้กที่ฉันมองแล้วรู้สึกอ้วนถึงแม้ว่ายังไม่ได้หยิบเข้าปาก 
กินป่ะ โซนิคหยุดท่าเต้นแล้วพูดพรางใช้มือหยิบชิ้นเค้กมาให้ฉัน 
ไม่ย่ะ นี่นายเต้นบี-บอยเป็นด้วยเหรอ 
อืม 
เฮ้ย...ระวังนะ เพราะเพื่อนฉันน่ะมันเต้นบี-บอยแขนมันหักไปแล้วด้วย 
อ่อนหัด 
ชิ นายมันเก่งนี่ 
แน่ล่ะ 
แต่ยังไม่เก่งเท่าพี่นาย 
ใครบอก ฉันกับพี่น่ะต่างชั้นกับเยอะ
 อืมหลงตัวเองมากกว่า 
นี่ห้องเธออยู่ข้างบนนะห้องซ้ายมือน่ะส่วนห้องไอ้พาสเซิลอยู่ทางขวา อ่ะนี่ดูอะไรก็เรื่องของเธอ แต่เธอช่วยเก็บของกินเข้าตู้ให้ด้วยฉันจะไปอาบน้ำ โซนิคพูดพร้อมกับยื่นรีโมทให้ฉันคำพูดแรกดูดีนิดนึงที่ให้ฉันดูอะไรก็ได้เนี่ยน่ะแต่ให้ฉันเก็บของให้เนี่ยออกจะเกินไปหน่อยล่ะมั้ง-0- เฮ้ออ...ฉันเริ่มจากการเก็บขยะที่อีตาโซนิคกินเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็มานั่งดูทีวีให้สบายใจและเสียงโทรศัพท์ของโซนิคก็ดังขึ้นทำเอาฉันตกใจไปชั่วขณะฉันหยิบมันขึ้นมาดูพบว่าพาสเซิลโทรมา 
ว่าไง 
(นี่ยัยตัวแสบโซนิคมันยังไม่กลับอีกเหรอ) 
ยัง มีอะไรมิทราบ 
(บอกมันว่าให้กลับบ้านมันได้แล้ว) 
เหอะๆเขาอาบน้ำอยู่ 
(แล้วเธอล่ะ) 
ดูทีวี 
(แล้วจะกินอะไรมั๊ย) 
ไม่กิน นี่แล้วเมื่อไหร่จะกลับ 
(เป็นห่วงเหรอ) 
ใครบอกว่าฉันเป็นห่วงนายกันล่ะ เป็นห่วงวงพวกนายต่างหาก เอาแต่แข่งรถกันแล้ววงนายจะชนะวงอื่นด้ป่ะ
 (เดี๋ยวก็กลับแล้วครับ) 
ทำเสียงประชดฉันเหรอ 
(ป่าว พูดมากจริงเลยนะเธอเนี่ย) 
โอ้โฮเปี๊ยกนายด่าฉันเหรอ 
(ป่าว) 
รีบกลับด้วย 
(รอจีซัคมันแข่งกับรุ่นน้อง)
 เชิญตามสบายเถอะ ฉันไม่สน พอวางสายลงโซนิคก็ลงมาพอดีพร้อมกับใช้มือขยี้ผมที่เปียกของเขา
 ใครโทรมา 
พาสเซิล 
แล้วมันว่าไง 
พาสเซิลบอกว่านายให้นายกลับได้แล้ว
 เฮ้อดีเหมือนกันฉันจะได้ไปหาสืบคดีต่อ 
เฮ้ออีกคนก็บ้าสืบคดี อีกคนก็บ้าแข่งรถ มีอะไรดีบ้างมั๊ย 
ช่างฉันเถอะน่า 
ไปไหนก็ไปเลยไป 
ไปนะ  ว่าแล้วโซนิคก็หยิบกุญแจรถบนโต๊ะข้างหน้าฉันแล้วเดินออกไปที่รถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้ฉันนั่งดูทีวีด้วยความหดหู่ใจ