คะแนน 5/5
นักวิจารณ์ Amsawriter
\r\n ส่งงานวิจารณ์นิยายเรื่อง Just One Night ตกกระได (หัวใจ) พลอยรัก
\r\n สวัสดีค่ะ คุณ นับดาวจอมเพ้อ คิวที่ 2 เนอะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยนะคะ ><
\r\n อย่าลืมคอมเมนต์รับงานสักเล็กน้อยนะคะ จะทางนี้หรือบอร์ดก็ได้ค่า
\r\n
\r\n\r\n 1.ชื่อเรื่องเข้ากับเรื่องไหม 18/20
\r\n เป็นแนวรักชัดเจนเลยค่ะ ถือว่าเข้า พออ่านแล้วเห็นภาพโครงเรื่องมาเลยค่ะ แล้วจากที่อ่านตอนแรก ทำให้พอเข้าใจว่าไรท์ต้องการจะสื่อทำนองว่าเพียงคืนเดียว ก็ทำให้เผลอตกกระไดพลอยรักกันได้ระหว่างพระนางเนอะ แต่จะหักนิดหน่อยในส่วนที่ชื่อเรื่องไม่ได้แปลกใหม่หรือก็คือเคยเห็นผ่านๆ ตามาบ้างแล้ว ทำให้ค่อนข้างกลืนกันไปกับเรื่องแนวๆ คืนเดียว
\r\n
\r\n 2.ภาษาสำนวนลื่นหรือเปล่า 17/20
\r\n สำหรับหัวข้อนี้เราขอออกตัวว่า เมื่ออ่านแล้วเจอข้อบกพร่อง เราจะชี้แจงเป็นจุดๆ นะคะ แล้วอธิบายพร้อมยกตัวอย่างให้เข้าใจด้วย ฉะนั้น หากพบว่ามีปัญหาซ้ำหลายๆ ที่ เราจะขอยกสักที่สองที่ เพื่อเป็นกรณีศึกษานะคะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยค่ะ
\r\n บทนำ
\r\n ขอกรี๊ดกร๊าดนิดหน่อยนะคะ อยากจะบอกว่า สำหรับบทนี้ไม่มีอะไรให้ติค่ะ ฮ่าๆ ชอบการบรรยายแบบนี้มากค่ะ ภาษาสำนวนลื่นและสวยมากๆ เห็นภาพชัดเจนเลยค่ะ
\r\n บทที่ 1
\r\n ขอเสริมนิดหนึ่งในเรื่องของ ‘ๆ’ นะคะ เราขอแนะนำให้ไรท์เคาะเว้นว่างหนึ่งครั้งหลังใส่ไม้ยมกดูนะคะ จะทำให้การจัดบรรทัดน่าอ่านขึ้นค่ะ แล้วส่วนใหญ่นิยายก็จะเคาะเว้นกันโดยปกติด้วยค่ะ
\r\n อ่านมาเรื่อยๆ พบบางประโยคที่สามารถปรับได้ค่ะ เหมือนไรท์จะใช้คำฟุ่มเฟือยและยืดเยื้อไปในบางประโยค ทำให้ขาดตอนเวลาอ่านค่ะ เช่น
\r\n
\r\n ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอื้อมมือไปหยิบหมอนขึ้นมาบังแสงนั้นเพื่อตัดรำคาญ
\r\n ประโยคข้างบนสามารถปรับให้กระชับลงได้ค่ะ โดยการตัดคำว่าชายหนุ่มออกและคำว่านั้นออกไป เราลองอ่านดูปรากฏว่ามันติดๆ ขัดๆ แปลกๆ เลยย้อนกลับไปอ่านบรรทัดแรกใหม่ เลยเจอคำบรรยายที่เรียกชื่อพระเอกออกมาแล้ว แถมใส่คำว่าร่างสูงไปด้วย พอบรรทัดที่สองต่อมา ก็มาเจอคำว่าชายหนุ่มอีก ทำให้การบรรยายมันดูรกตาและขัดเวลาอ่านค่ะ มันมีการใส่คำเรียกของตัวละครเยอะจนเกินไป บางทีเราสามารถตัดได้ เพื่อให้จำนวนคำลดลงและอ่านได้กระชับมากขึ้น ยกตัวอย่างการปรับประโยคด้านบน ถ้าสำหรับเรานะคะ เช่น
\r\n
\r\n ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบหมอนมาบังแสงเพื่อตัดรำคาญ
\r\n ตรงส่วนที่เราแนะนำให้ตัดจะเป็นคำว่านั้นและคำเรียกตัวละครค่ะ จากที่บอกไป ประโยคบรรทัดแรก ไรท์บอกลักษณะตัวละครมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดเพิ่มในวรรคนี้ก็ได้นะคะ พอตัดแล้วจะอ่านง่ายขึ้นด้วยค่ะเวลาอ่านต่อจากประโยคก่อนหน้า ประมาณนี้ค่ะ
\r\n นอกจากนั้นแล้วเรายังพบปัญหาคำซ้ำในบางจุดด้วยนะคะ เช่น
\r\n
\r\n มือเรียวกำลังควานหาอะไรบางอย่างที่โต๊ะเล็กที่อยู่มุมเตียงอย่างสะเปะสะปะ
\r\n ในส่วนที่ขีดเส้นใต้ข้างต้นจะเห็นได้ว่ามีคำว่าที่ซ้ำอยู่สองที่ เวลาอ่านมันสะดุดไปเลยค่ะ ทำให้เสียอรรถรส เราขอแนะนำให้ไรท์ปรับคำไปใช้คำอื่นแทน เช่น อาจจะเปลี่ยนเป็น บนโต๊ะ แทนก็ได้ค่ะ
\r\n อ่านมาเรื่อยๆ พบประโยคนี้ค่ะ
\r\n
\r\n ภัทรวรรธน์เดินงัวเงียพาร่างสูงของตน...
\r\n เขาพาร่างสูงของตนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ...
\r\n
\r\n จากที่อ่านลงมาเรื่อยๆ พบว่าไรท์ใช้คำซ้ำค่อนข้างบ่อยค่ะ ไม่ใช่แค่ตรงจุดนี้ที่ยกมาเท่านั้น คือ ไรท์ไม่จำเป็นต้องใช้คำซ้ำกันก็ได้ สามารถตัด พาร่างสูง ออกไปได้ค่ะ อาจใช้แค่วรรคใดวรรคหนึ่งหรืออาจห่างๆ กัน นานๆ ทีหน่อยหรือจะบรรยายแค่ เขา เฉยๆ ก็ได้ อันนี้ที่เราอ่านแล้วสะดุด เพราะวรรคมันอยู่ห่างกันแค่คนละย่อหน้าเท่านั้นเองค่ะ เลยอ่านสะดุดไปและไรท์ก็ใช้คำเหล่านี้ค่อนข้างบ่อย
\r\n แล้วที่เห็นได้ชัดอีกเรื่องหนึ่งคือ ไรท์ ใช้คำขึ้นย่อหน้าด้วยชื่อพระเอกซ้ำกันทั้ง สามย่อหน้าเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกขัดๆ เราขอแนะนำให้ไรท์ใช้คำว่า เขา ร่างสูง หรือ ชื่อ สลับกันไปบ้าง ไม่จำเป็นต้องบรรยายของมาพร้อมกันภายในย่อหน้าเดียวหรือบรรยายติดกันทั้งสามย่อหน้า เช่น ตรงที่บรรยายว่าพระเอกมาเที่ยวกรุงโซลครั้งที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ ตรงนั้น เปลี่ยนจากชื่อพระเอกแล้วใช้คำว่า เขา แทนก็ได้ค่ะ นอกจากนั้นไรท์ก็สามารถทวนๆ ดูในส่วนนี้ เพื่อปรับคำได้ค่ะ
\r\n อีกเรื่องที่เราค่อนข้างงงคือ ไรท์บรรยายว่าพระเอกลุกไปดูตู้เย็นโรงแรมแล้ว แต่ทำไมพอย่อหน้าถัดมา พระเอกถึงเพิ่งลุกจากเตียงคะ พระเอกลุกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ไปเปิดดูตู้เย็นไง กลับมานั่งเมื่อไหร่ ไม่เห็นมีบรรยายอะไรเลยค่ะ เราว่าไรท์อาจจะพลาดตรงนี้ไปนะคะ เพราะเราอ่านแล้วสะดุดไปงงๆ เลยย้อนกลับไปอ่านสองสามรอบเลยค่ะ แต่ไม่เห็นมีบอก ลองอ่านทวนดูนะคะ
\r\n เราอ่านมาเรื่อยๆ ยังไม่ค่อยพบปัญหาอื่นๆ เท่าไหร่ค่ะ จะมีคำซ้ำประปรายค่ะ เช่น
\r\n
\r\n อยากจะคบหาแบบจริงจังด้วยสักครั้ง...
\r\n ทว่าไม่มีใครเคยได้สัมผัสตัวตนจริงๆ ของเขาเลยสักครั้ง
\r\n
\r\n ใช้คำซ้ำกันในย่อหน้าเดียวกัน อ่านแล้วขาดตอนไปเล็กน้อยค่ะ ไม่ได้มากมายอะไรเนอะ นอกจากนั้นยังมีคำซ้ำอีก ขอยกมาอีกสักที่นะคะ
\r\n
\r\n ซึ่งเขารู้สึกติดอกติดใจตั้งแต่ตอนมาเที่ยวเกาหลีครั้งแรกๆ ซึ่งการได้กินแป้งต๊อกร้อนๆ ในวัน...
\r\n ซึ่งภัทรวรรธน์ก็สามารถพูดสื่อสารกับแม่ค้า...
\r\n สองซึ่งแรกที่ซ้ำกันอยู่ในย่อหน้าและบรรทัดเดียวกัน ต่อกันเลยค่ะ ไรท์สามารถปรับประโยค แล้วใช้คำอื่นได้ ลองอ่านทวนอีกทีนะคะ แล้วก็มีประโยคที่พระเอกคุยกับแม่ค้า ไรท์จะใช้คำเรียกเหมือนเดิมทั้งสองครั้งในสองย่อหน้าต่อกัน คือ แม่ค้าขายต๊อกโบกี เราขอแนะนำว่าไรท์สามารถปรับอีกคำเป็นคำว่า อีกฝ่าย ได้ เวลาที่คุยกันนะคะ เพราะคุยกันแค่สองคนเนอะ
\r\n อ่านมาเรื่อยๆ ภาษาบรรยายยังคงดีและสวยงามชัดเจนสม่ำเสมอดีค่ะ ชอบมาก อ่านแล้วเห็นภาพตลอดเวลาเลยค่ะ จังหวะการบรรยายลงตัวด้วย ไม่ว่าจะฉากที่พระเอกคุยกับแม่ค้า หรืออ เพื่อนนางเอกสองคนคุยกันก็ตามค่ะ จะมีคำตกที่เราเห็นบ้าง เช่น
\r\n
\r\n ทำให้นิศานาถต้องเหลือบตามองบนกับเยอะของเพื่อนซี้
\r\n น่าจะตกคำว่า ความ หลังคำว่า กับ ใช่ไหมคะ ประมาณความเยอะงี้เนอะ
\r\n อ่านต่อมาเจอประโยคคำซ้ำเล็กน้อยค่ะ เช่น
\r\n
\r\n ณัฐรดาบ่นพึมพำ เธอทำท่าคิดนิดหน่อย ก่อนจะพูดต่อไปว่า...
\r\n นิศานาถส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ ก่อนจะกางแผนที่ในมือให้ดู...
\r\n คำว่า ก่อนจะ ที่ยกตัวอย่างมา อยู่สองบรรทัดต่อเนื่องกัน ไม่ไกลกันมาก ทำให้สะดุดนิดหน่อย ลองอ่านดูนะคะ นอกจากนั้นในบทนี้ก็ไม่พบอะไรแล้วค่ะ
\r\n ยังคงบรรยายดีมากเช่นเดิมเลย มาดูบทต่อไปกันนะคะ
\r\n บทที่ 2
\r\n อ่านมาเรื่อยๆ พบประโยคบรรยายยืดเยื้อเล็กน้อยนะคะ อยู่ย่อหน้าแรกเลยค่ะ
\r\n
\r\n สายลมหนาวที่ยังคงพัดเข้ามาจากผืนน้ำประกอบกับการที่ความมืดมิดค่อยๆ เข้ามาแทนที่ความสว่าง...
\r\n ในประโยคนี้มีทั้งคำซ้ำและคำยืดเยื้อ บางส่วนอาจสามารถตัดได้ในความเห็นของเรานะคะ เช่น
\r\n สายลมหนาวที่พัดเข้ามาจากผืนน้ำประกอบกับความมืดที่ค่อยๆ เข้ามาแทนความสว่าง...
\r\n เราได้ประมาณนี้ค่ะ คำจะดูกระชับและอ่านไม่ขัดนะคะ ลองปรับดูตามความเห็นของไรท์ได้เลยค่ะ บทนี้ยังคงพบคำเรียกทนตัวที่ใช้ซ้ำและต่อเนื่องกันอยู่นะคะ อย่างชื่อนางเอก ย่อหน้าแรกก็ใช้มิ่งกมล อันที่สองก็เป็นมิ่งกมล ไม่ไกลกันมาก เราแนะนำว่า มิ่งกมลอันที่สองลองปรับเป็นคำว่าหญิงสาวดูก็ได้นะคะ
\r\n เราลองอ่านมาเรื่อยๆ ยังไม่มีติดขัดอะไร เพลินมากค่ะ จนกระทั่งมีย่อหน้าที่เล่าถึงชยพล ตอนบรรยายที่อ่านลงมาเหมือนบรรยายความคิดขอนางเอกเรื่อยๆ แต่พอมาขึ้นย่อหน้าที่พูดถึงเรื่องที่ชยพลยอมสัญญากับนางเอกเพราะอยากให้เธอโอนอ่อนผ่อนตาม ตรงนั้นเหมือนเป็นการบรรยายความคิดในมุมของชยพลมากกว่า เหมือนเขายืนอยู่ตรงนั้นด้วย แต่ความจริงคือไม่มี มีเพียงนางเอก ซึ่งนางเอกไปรู้ได้ยังไงในจุดนั้น แม้จะเลิกกันเนื่องจากจับได้ว่าชยพลนอกใจ แต่ไม่น่าจะเล่าหรือบรรยายได้ละเอียดในส่วนของแรงจูงใจขนาดนั้นนะคะ แต่ถ้าหากไรท์บรรยายในมุมของพระเจ้าเล่า เราว่าบรรยายได้นะคะ แต่ที่เราติขึ้นมา เพราะรู้สึกขัดกับย่อหน้านั้นลงมาเลย เหมือนอารมณ์ขาดตอนไป เพราะก่อนหน้าบรรยายเรื่องฝั่งนางเอกมา แต่ต่อมาดันมาพูดในมุมชยพล จริงๆ ก็พูดได้ แต่ถ้าเพื่อความต่อเนื่องกัน เราแนะนำว่าให้บรรยายในมุมของนางเอกไปเลยดีกว่าค่ะ ว่าเจอชยพลยังไงหรือรู้ถึงแค่ไหนอะไรประมาณนั้นค่ะ ไม่ใช่ลงรายละเอียด เหมือนเป็นเจ้าตัวเสียเอง
\r\n นอกจากนั้นอ่านลงมายังพบจุดที่ใช้คำซ้ำประปรายนะคะ เช่น
\r\n
\r\n เพราะในตอนนี้สิ่งที่เธอรู้มีแค่เพียงในหัวสมองของเธอมันขาวโพลนไปหมด
\r\n ส่วนที่ขีดเส้นใต้เป็นคำซ้ำนะคะ อย่างที่เห็น นอกจากนั้นประโยคนี้ยังถือเป็นประโยคคำฟุ่มเฟือย อ่านไปแล้วรู้สึกขัดเล็กน้อยค่ะ เราว่าสามารถตัดบางคำออกได้ค่ะ เช่น
\r\n เพราะตอนนี้หัวสมองของเธอขาวโพลนไปหมด
\r\n ก่อนหน้านี้บรรยายว่านางเอกไม่รู้ว่าจะหนีไปที่ไหนใช่ไหมคะ ฉะนั้นประโยคถัดมาไรท์บรรยายอาการของนางเอกได้เลยค่ะ บางคำไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้เนอะ
\r\n อ่านต่อมาเรื่อยๆ ยังมีอีกย่อหน้าที่บรรยายในมุมของชยพลนะคะ ซึ่งมันคือความทรงจำของนางเอก แต่บรรยายในมุมพระเจ้าอีกแล้ว บางทีไรท์อาจจะไม่ได้จงใจสื่อแบบนั้นก็ได้ แต่เราอ่านแล้วได้แบบนี้น่ะค่ะ ฉะนั้นก็อาจจะขึ้นอยู่กับการอ่านของแต่ละคนด้วยค่ะ ยังไงเรื่องนี้ไรท์ก็ลองนำไปทวนดูนะคะ อาจจะปรับหรือไม่ แล้วแต่ผู้เขียนเลยค่ะ
\r\n เราอยากบอกว่าต่อจากนั้นก็อ่านค่อนข้างเพลินเลยค่ะ ไม่ค่อยพบปัญหาเท่าไหร่ จะมีช่วยท้ายๆ หลายย่อหน้ามาก ไรท์ใช้คำว่า ซึ่ง แทบจะทุกย่อหน้าใกล้ๆ กัน ทำให้สะดุดไปบ้าง แต่เราเคยยกไปแล้วเนอะ ไรท์สามารถกลับไปอ่านและปรับแก้ได้เลยค่ะ
\r\n บทที่ 3
\r\n อ่านมาเรื่อยๆ เจอตรงประโยคที่นางเอกท้องร้องน่ะค่ะ แล้วไรท์บรรยายในประโยคสุดท้ายของย่อหน้านั้นว่า ยังไงยังงั้น ซึ่งมันน่าจะเป็น อย่างไรอย่างนั้น มากกว่า จากที่เห็นนิยายแนวนี้ก็มักจะใช้ภาษาแบบนี้เนอะ แล้วที่ผ่านมาไรท์ก็ใช้คำประมาณนี้ด้วย เลยคิดว่าจะพิมพ์เพลินหรือเปล่าเลยยกมาพูดนิดหนึ่งค่ะ
\r\n คืออ่านจนจบตอนและอ่านตอนต่อได้เรื่อยๆ เลยค่ะ ปัญหาก็มีแต่เรื่องแนวเดิมที่ยกไปพูดแล้ว ก็เลยไม่มีอะไรจะพูดต่อแล้วค่ะ อ่านสนุกและเพลินมากเลยค่ะ ฮ่าๆ
\r\n บทที่ 4
\r\n ตอนแรกว่าจะแจงปัญหาจบที่ตรงนั้น แต่บังเอิญเราอ่านต่อแล้วเจออีกประเด็นที่เราว่าควรบอกให้ไรท์ทราบไว้ก่อน เพราะมันจำเป็น
\r\n จะพูดถึงฉากที่เพื่อนไปซื้อของกัน แล้วมีการชี้ชวนให้ดูหนุ่มหล่อที่สองนาฬิกา ซึ่งไรท์เขียนบทสนทนาไว้ว่า
\r\n
\r\n “แกๆ ดูทางโน้นสิ สองนาฬิกาโอปป้าหล่อม๊ากกกก”
\r\n เราไม่แน่ใจว่าไรท์พิมพ์ผิดหรือเปล่านะคะ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่า อักษรต่ำจะผันได้ 3 เสียง คือ สามัญ/โท/ตรี โดยวรรณยุกต์เสียงโทจะอยู่ในรูปเอกและเสียงตรีจะอยู่ในรูปโท
\r\n ซึ่งคำว่า ม๊ากกกก ในที่นี้ต้องเขียนด้วยวรรณยุกต์รูปโทเป็น ม้ากกกก นะคะ
\r\n แล้วก็มีคำว่า สเปค ที่เห็นหลายรอบแล้ว แต่เรายังไม่ได้ยกพูดค่ะ คำนี้ ทับศัพท์ที่ถูกต้องคือ สเปก นะคะ บางทีเราก็แอบสับสนเหมือนกัน ฮ่าๆ
\r\n นอกจากนั้นมีคำว่า ช้อปปิ้ง อีก ที่จริงๆ ต้องใช้ ชอปปิง แต่ในกรณีนี้เราว่าสิ่งที่ไรท์เขียนยังพอเข้าเค้ามากกว่าทับศัพท์อีกค่ะ ฮ่าๆ ทับศัพท์บางคำอ่านแล้วก็เพลีย ส่วนใหญ่ก็มีใช้คำแบบไรท์เหมือนกัน เพราะมันอ่านง่ายกว่า แถมไม่รำคาญตาด้วย ฮา ฉะนั้นคำนี้ก็ผ่านไปแล้วกันเนอะ
\r\n
\r\n 3.โครงเรื่องน่าสนใจไหม 17/20
\r\n น่าสนใจมากค่ะ มันน่าติดตามต่อนะคะ อาจด้วยการบรรยายส่วนหนึ่ง รวมถึงบุคลิกที่ขัดแย้งในตัวพระเอกเองด้วย ทำให้เรื่องนี้ดูน่าสนใจว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ซึ่งน่าสนุกตรงที่นางเอกทิ้งพระเอกไว้นี่แหละค่ะ แถมพระเอกเป็นคาสโนว่าด้วย เพียงแต่การดำเนินเรื่องดูเนิบช้าค่ะ เนื่องจากมีการบรรยายสวยงามเยอะมาก ในขณะที่บทสนทนาออกมาไม่เท่าไหร่เอง ทำให้เราได้เห็นตัวละครผ่านเรื่องเล่ามากกว่าแอคชั่นของตัวละคร แล้วด้วยความที่เนื้อหาบรรยายไรท์ใส่มาแน่นมากในแต่ละตอน ทำให้บางครั้งเราอ่านๆ ไปแล้วเบื่อ เพราะได้อ่านแต่บทบรรยาย นั่งอ่านอยู่นาน ลุ้นมากว่าเมื่อไหร่จะเจอบทสนทนาสักทีนะ เวลาอ่านก็เลยเนิบๆ เรื่อยๆ ช้าๆ ไปจนแอบหยุดอ่านเล็กน้อยก็มีค่ะ
\r\n
\r\n 4.ตัวละครมีมิติไหม 17/20
\r\n ไรท์ใส่พื้นเพ ลักษณะนิสัย รวมถึงรูปร่างออกมาอย่างเห็นภาพเลยค่ะ ทำให้เรานึกภาพคนในชีวิตจริงชัดเจนมาก แล้วตัวละครแต่ละตัวก็มีเสน่ห์และจุดขายที่ต่างกันออกไป ทำให้ค่อนข้างจดจำง่ายด้วย พระเอกคาสโนว่าติดซีรีส์ นางเอกหัวโบราณแต่กำลังจะเปลี่ยนตัวเองหลังเสียความบริสุทธิ์ ทุกการกระทำมีแรงจูงใจชัดเจน แต่มีส่วนหนึ่งที่ทำให้เรื่องมันดรอปลงไปหลังอ่านจบ คือ ฉากที่พระนางเจอกันครั้งแรก เราพอเข้าใจว่ามันน่าจะเป็นการเจอกันถูกใจตั้งแต่แรกพบหรือเปล่า แต่เราว่าไม่นะคะ พระเอกแค่ไปสะดุดตานางเอกตอนนั่งเมาเฉยๆ ไหม คือนางเอกสวยสะดุดจนคิดว่าเป็นสาวเกาเนอะ จากนั้นจึงคุยกัน ซึ่งเราขอติงตรงส่วนที่ไรท์บรรยายในมุมพระเอกไว้ คือ ส่วนตัวพระเอกเป็นคาสโนว่าอยู่แล้ว เข้าใจว่ารอคอยรักแท้ของตัวเอง แต่เราไม่คิดว่าพระเอกควรจะปักใจเชื่อในทันทีว่านางเอกอาจจะใช่คนที่ตัวเองรอมานานนะคะ อีกทั้งพระเอกยังบรรลุในทันทีว่ารักลึกซึ้งไม่ต้องมีสัมพันธ์ก็ได้หลังเจอนางเอกอีก ไหนจะที่พระเอกบอกว่าอยากครอบครองรอยยิ้มนางเอกไว้คนเดียวด้วย เรารู้สึกว่ามันยังเร็วเกินไปที่จะรู้สึกแบบนั้นกับนางเอกค่ะ กับคนที่เพิ่งพบกันแป๊บเดียว ความรู้สึกไม่มีทางลึกซึ้งถึงขั้นอยากครอบครอง บรรยายแบบนี้เหมือนรักนางเอกมานานแล้วมากกว่าค่ะ ฉะนั้นมันค่อนข้างไม่สมเหตุสมผลเท่าที่ควร เรื่องต่อจากนั้นเลยดูไม่สมจริง ถ้าให้แนะนำ ไรท์สามารถลดความรู้สึกพระเอกลงมา ให้อยู่ในระดับที่สนใจนางเอกจนอยากทำความรู้จักให้มากขึ้นก็พอ ตัดในส่วนที่บรรยายความรู้สึกพวกนั้นออกไปก็ได้ค่ะ เราว่ามันน่าจะโอเคขึ้น ดรอปแค่ตรงความสัมพันธ์พระนางนี่แหละค่ะ ที่ดูก้าวกระโดดเกินความเป็นจริงไปหน่อย
\r\n
\r\n คะแนนพิเศษส่วนตัวให้ 17/20 ชอบการบรรยายสวยงามแบบนี้ค่ะ แต่ถ้าหากลดลงมาหน่อยในบางฉากจะดีมากๆ ทีเดียว
\r\n
\r\n 5.โดยรวมบอกจุดที่ควรปรับเป็นข้อๆ 86/100
\r\n - มีในส่วนของคำเรียกตัวละครที่ไรท์ควรจะปรับใช้ให้ไม่เยอะจนเกินไปในแต่ละย่อหน้าค่ะ อาจมีปรับใช้คำอื่นมาสลับบ้างเนอะ
\r\n - มีในส่วนของคำซ้ำและคำยืดเยื้อฟุ่มเฟือยประปราย แต่พบแค่ไม่กี่ประโยคนะคะ ส่วนใหญ่ไรท์จะบรรยายดีมากอยู่แล้วค่ะ ชอบมากเลยล่ะ บางคำพิจารณาลองตัดออกดูก็ได้ ภาษาจะได้ลื่นขึ้น ใส่เยอะมากไปก็ไม่ดีค่ะ
\r\n - การบรรยายบางส่วนทำให้เราสับสนว่าพูดในมุมของใคร อาจจะมีบ้างแต่ก็เท่าที่ยกไปให้ลองสังเกตดูก็จะประมาณนั้นเลยค่ะ
\r\n หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆ ค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ อย่าซีคะแนนนะคะ สู้ๆค่ะ ><
\r\n