Twain

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : บทนำ

          ในอดีตที่มนุษย์ได้ถูกวิวัฒนาการเรื่อยมาจนโลกอยู่ในยุคที่โลกได้ถูกครอบครองไว้ด้วยพลังแห่งวิทยาศาสตร์และวิทยาการที่ล้ำสมัยจนไม่มีสิ่งใดขึ้นมาเทียบเคียงได้ แต่แล้วยุคสมัยก็เปลี่ยนไปจากเหตุการณ์เมื่อ 100 ปีก่อน อุกกาบาตลึกลับที่หลุดลอดจากการตรวจจับที่วิทยาการล้ำสมัยสามารถตรวจจับและทำลายได้เกือบทุกครั้งมาได้  ได้จู่โจมพื้นโลกจากสี่ทิศทางพร้อมกันโดยมีผู้คนลมตายไปครึ่งโลก และเกือบทั้งโลกได้รับรังสีประเภทหนึ่งที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนเข้าสู่ร่างกาย คนส่วนใหญ่เซลล์ในร่างกายถูกเปลี่ยนแปลงให้มีพลังพิเศษ และโลกถูกปรับเปลี่ยนให้มีพลังงานพิเศษเกิดขึ้น พลังนั้นทำให้เหล่าสัตว์โลกต่างๆ วิวัฒนาการและพัฒนาการสูงขึ้นจนวิทยาการสมัยใหม่เริ่มจัดการได้ลำบาก

********************************************************************

          สวัสดีครับผมชื่อ 'ลูห์' ตามจริงผมอายุราวๆ จะ 50 แล้ว แต่ตอนนี้กลับอยู่ในร่างเด็กน้อยอายุที่ไม่ถึง 15 ถามว่าทำไมน่ะหรอ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ถ้าจะให้เดาจากสมองอันน้อยนิดของผมแล้ว น่าจะมาจากการลองใช้พลังที่มีแต่ไม่เคยใช้ แต่หลังจากใช้พลังครั้งแรก ผมก็กลายเป็นหนุ่มอีกครั้ง แต่ด้วยความที่ผมไม่แน่ใจเลยลองใช้พลังอีกรอบ ทีแรกนึกว่าจะกลับไปอายุเท่าเดิม ที่ไหนได้กลับทำให้อายุลดน้อยลงกว่าเดิมอีก จนผมไม่กล้าจะใช้พลังนั้นอีกเลย กลัวจะกลายเป็นเด็กทารกที่ต้องคลานต้วมเตี้ยมอีกครั้ง('น่าเบื่อตาย') แล้วถามว่าผมทำไงน่ะหรอ ทำไงได้ก็ต้องทำใจยอมรับสภาพเพราะยังไม่รู้วิธีกลับคืนร่างเดิมเนี่ยสิ จะไปคุยกับคนสนิทก็ไม่มี เพื่อนข้างบ้านก็ไม่ค่อยสนิท บอกไปก็จะหาว่าเป็นเรื่องไร้สาระอีก เฮ้อ จะไปทำงานในสภาพนี้ก็ไม่ได้ถึงจะมีความจำของร่างเดิมอยู่ก็เถอะ สุดท้ายก็มาลงเอยที่คงต้องศึกษาพลังของตัวเองซะก่อน เอาล่ะตอนนี้ผมคงต้องเขียนจดหมายลาออกจากที่ทำงานเดิมก่อนละกันเพราะคงไม่ได้กลับไปที่ทำงานในเร็ววันนี้แน่ จะลาก็ไม่รู้ว่าจะใช้เวลากี่เดือนถึงจะคืนร่างเดิมได้ลานานขนาดนี้โดนไล่ออกพอดีชิงลาออกก่อนดีกว่า ผมก็ไม่ค่อยสนิทกับใครซะด้วยสิ คงไม่ต้องไปลาด้วยตัวเองก็ได้มั้ง ขอเวลาเขียนจดหมายแปบนะครับ(ลูห์: 'สปอยแปบหลังจากนั้นตัวตนที่อายุราวๆ 50 ปีของผมก็หายสาบสูญไป')

          "เอาล่ะเขียนเสร็จแล้ว ต่อมาเราก็ต้องไปหาข้อมูลสถาบันผู้มีพลังพิเศษซินะ มีอยู่ซะเยอะเชียวเอาที่ไหนดีหว่า" หลังจากที่ลูห์นั่งดูข้อมูลสถาบันผู้มีพลังพิเศษจากที่หามาได้ซักพัก สายตาก็ไปหยุดอยู่ที่สถาบันผู้มีพลังพิเศษแห่งหนึ่ง
          "เอาที่นี่ละกันคนเยอะดีน่าจะเข้าง่าย ไหนดูซิรับสมัครวันไหน" หลังจากตัดสินใจได้แล้ว ก็เลื่อนหน้าจอลงไปอีกเพื่อดูวันรับสมัครที่แจ้งอยู่บนเว็บไซต์
          "โอ้ เปิดรับสมัครพอดีเลยนี่หว่าไม่ต้องเอาอะไรไปเลยเรอะ ก็ดีขี้เกียจแบก จะว่าไปเลยดีกว่า นี่ก็เพิ่งสายๆ เอง" ลูห์พูดออกมาหลังจากเหลือบมองนาฬิกาเหนื่อโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่ขณะนี้เป็นเวลา 10.30 นาฬิกา
          "เดี๋ยวนะ ขอแวะทำงานบ้านก่อน กลับมาจะได้ไม่ต้องเหนื่อย เฮ้อ! ชีวิตชายโสดนี่มันช่างวุ่นวายซะจริง" พูดจบลูห์ก็เดินเข้าไปในครัว