[ Fic'exo_KrisTao ] The Killer ฆาตรกรแอ็บแบ๊ว...

ข้อมูลเบื้องต้น

มาต่อแล้วนะจร๊

ขณะนี้ 70 เปอร์เซ็นแล้ว

ต้องขอโทษอย่างแรงด้วยนะจร๊

พอดีไรท์เตอร์เป็นประธานนักเรียนด้วยสิ..

งานเลยเยอะ ที่สำคัญ ยุ่งเรื่องเรียนต่ออยู่น่ะจ่ะ

งัย...ก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาจร้า

แล้วจะรีบมาอัพให้ครบ 100 นะจ๊ะ ...แต๊ง กิ้ว

เนื้อเรื่อง

ปั้ง.....ปั้ง.....เอี๊ยด....ปั้ง............!!!!!

       เสียงลูกตะกั่วที่ออกมาจากปากกระบอกปืนขนาดต่างๆดังสนั่น ทั่วบริเวณเชิงลาดเขา ระหว่างที่ตำรวจกำลังไล่ล่า  ฆาตรกรก็ได้ยิงสวนใส่ตำรวจ เพื่อหาทางหนีเอาตัวรอดจากเรือนจำและศาลอาญา ด้วยคดี  ฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา ทำให้เสียชีวิต  และการยิงปะทะของคนร้ายในครั้งนี้    ทำให้มีนายตำรวจผู้หนึ่งโดนยิงได้รับบาดเจ็บสาหัส จนแทบจะขาดใจเสียให้ได้  และการปะทะระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ  จนเจ้าหน้าที่ตำรวจต้องแจ้งกำลังหน่วยรบพิเศษ และตำรวจ FBI ให้มาเป็นกำลังเสริมช่วยจับฆาตรกรผู้นี้นำไปลงโทษภายใต้อำนาจกฎหมายให้ได้ เพราะถึงแม้ฆาตรกรจะมีเพียงแค่คนเดียว แต่นั่นคือข้อปราบเซียนเลย เพราะฆาตรกรผู้นี้นั้นถือว่าเป็นทั้งอดีตมือปืนและเป็นราชองครักษ์ของพระราชาธิบดีที่ 99 มาแล้ว

ฮู้.....ฮู้ ...ฮู.......!!!

“ สวัสดีค่ะ..สำหรับช่วงนี้พบ รายการข่าว สกายนิวส์  กับดิฉัน คิม ฮโยริน ผู้ประกาศข่าวสุดเซ็กซี่ที่สุด ในเกาหลี...นะคะ  ค่ะ ยังคงเป็นประเด็นสำคัญในการตามล่าฆาตรกรมือสังหาร ขณะนี้ทางตำรวจได้ประสานติดต่อมาทางรายการดิฉันนะคะ ความคืบหน้าตอนนี้คือ ฆาตรกรได้ยิงปะทะกับตำรวจจนทำให้มีเจ้าหน้าที่นายหนึ่งบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังไม่สามารถจับกุมคนร้ายได้ค่ะ อีกทั้งยังประสานงานกับตำรวจชั้นต่างๆให้เป็นหน่วยเสริมเพื่อจับกุมคนร้ายเพียงแค่คนเดียว ค่ะ และอีกซักครู่เราจะมากล่าวความคืบหน้าของคดีนี้นะคะ สำหรับช่วงนี้ ขอบคุณมากค่ะ อ้อ อย่าลืมนะคะ เพลง alone ของ sistar เซ็กซี่มากๆค่ะ อย่าลืมติดตามนะคะ อ้อ หรือจะเป็นเบาๆใสๆต้องเพลงนี้เลยค่ะ Lead me รับรองไม่ผิดหวังแน่ๆค่ะ อย่าลืมนะคะ บ๊ายบ่ายยยย.....”

ปั้งง.....ปั้ง......!!!

    เสียงการปะทะกันก็ยังไม่จบลง เท่านั้น แต่ฝ่ายคนร้ายนั้น กระสุนหรือเพียงนัดสุดท้าย และจะต่อกรกับเจ้าหน้าที่ได้อย่างไรกัน

ปั้ง.....ฟี๊ดดดดดดดดดดดด  ....???

     ไม่ทันที่คนร้ายจะยิงอีกฝ่าย  เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ยิงสกัดโดยการยิงเข้าที่ล้อหลัง จนเป็นเหตุให้รถของคนร้ายนั้นเสียหลัก ตกลงข้างทาง และที่แน่ๆ บริเวณนี้เป็นทางลาดเขา ซึ่งข้างล่างต้องเป็นเหวอย่างแน่นอน..

บึ้มมมมมมมมมมมมมม...............ฟู่.......!!!

      และไม่ทันที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะได้จับกุม  คนร้ายผู้นี้เห็นถ้าไม่ดีตั้งแต่แรกจึงหยิบระเบิดออกมา และปาไปที่รถของเจ้าหน้าที่ตำรวจ  ก่อนที่รถของคนร้ายจะตกเขาลงไป เป็นเหตุให้รถตำรวจ และเจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างในนั้น เสียชีวิตทุกนาย อีกทั้งหน่วยรบพิเศษก็ยังมาไม่ถึง การติดต่อประสานงานกับผู้ประกาศข่าวจึงไร้ผล  

โครมมมมมมมมมมมมมมมมมม...............??

     เสียงรถที่กำลังจะพลิกคว่ำลงเขา และกำลังจะเกิดประกายไฟขึ้นก่อนที่จะเกิดการระเบิดขึ้นอย่างโชติช่วงชัชวาล ไฟลุกท่วมรถ และคาดว่าคนข้างในต่อให้เป็นพระเจ้าก็คงไม่รอด หากแต่....

ครืดดดดดด......!!!

   เสียงกิ่งไม่ขนาดใหญ่ที่ตอนนี้กำลังเกี่ยวกับเสื้อของใครบางคน  ปล่อยให้คนๆนี้ได้แต่ก้มลงมองที่เหวเห็นไฟท่วมรถอยู่ด้านล่าง และดูท่าจะตกลงไปเรื่อยๆอาจจะไม่มีที่สิ้นสุด 

ฮ่า ๆๆๆ  ในที่สุดชั้นก็รอด...ฮ่าๆๆ  เอ๊ะ..!!!   ครืดดดดดด

    ในที่สุดฆาตรกรผู้นี้ก็รอดจากความตายมาได้อีกครั้ง  ถึงแม้ว่าตอนนี้เลือดที่หลังเค้าจะไหลอยู่ตลอดเวลาก็ตาม คงเป็นเพราะตกลงจากเขาแล้ว ตั้งสติได้กระโดดออกจากรถก่อนที่จะเกิดการระเบิด เป็นเหตุให้กิ่งไม้ขนาดใหญ่เกี่ยวเสื้อเขาไว้ แต่ก็คงได้ไม่นานเพราะเสื้อของเขากำลังจะขาดแล้ว ซึ่งข้างล่างก็เป็นเหวเช่นกัน

เฮ้ยยย !!  ไม่นะ....ครืดดดด

      ไม่ทันรัยเสื้อของเขาก็ขาดออก ทำให้คนร้ายผู้นี้ร่วงลงไปอีก หากแต่ เข็มขัดของเขาก็รั้งไว้ และเมื่อเขาตั้งสติได้จึงค่อยๆเอาเท้าเกี่ยวกับกิ่งไม้และปืนไปเกาะที่ไหล่ถนน  ซึ่งเขาก็ทำจนสำเร็จ เพราะเขาสามารถที่จะดั้นด้นปืนขึ้นมาจากเหวที่ห่างจากถนนไม่กี่เมตรได้  แต่ไม่ทันไรเขาก็ต้องรีบวิ่งเข้าป่าไปอีก  เนื่องจากตำรวจกำลังจะมาถึง ....

“ โอ๊ยยยย.......ซี๊ดดดดด   ไอ้พวกตำรวจหน้าโง่เอ๊ยย  แกจงไปนรกซะเถอะ แส่ไม่เข้าเรื่องดีนัก ”

     ประโยคเดียวที่ตอนนี้เขาสามารถพูดออกมาพร้อมสะแหยะยิ้มได้เล็กน้อย เพราะร่างกายของเขากำลังจะไม่ไหวแล้ว และสิ่งที่เขารู้ว่าตำรวจกำลังมาถึงตัวเขาน่ะหรือ  หึๆๆ   คนอย่าง Wu Fan : Kris : Kevin Wu  (ชื่อเยอะแท้ ไรท์เติมเอง)  หึๆ   คนอย่างไอ้คริสไม่ยอมให้ไอ้ตำรวจหน้าโง่จับได้หรอก

“ ให้ตายสิ ระบบจีพีเอส ฮิดเดน ซิสเตม นี่ดีชะมัด แกจับชั้นไม่ได้หรอกไอ้พวก...หน้าโง่ทั้งหลาย ”

      แต่ไม่ทันรัยสัญญาณของเขาก็หายไปเนื่องจากเป็นเขาและไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ตำรวจจะมาเมื่อไหร่ แต่เขาก็วิ่งเข้าป่าไปเรียบร้อยแล้ว

....
 

ครืดดดด   ครืดดด  วออออ

     เสียงวอสัญญาณดังขึ้น ทำให้มีความคืบหน้าและเกิดการสนทนาในที่สุด

     เราเห็นคนร้ายแล้ว  ตอนนี้คนร้ายกำลังจับสัญญาณมาที่รถของพวกท่าน เราขอให้ท่านเปลี่ยนรถเดี๋ยวนี้     ถ้าไม่เปลี่ยนอาจจะเกิดระเบิดก็ได้   และขอให้ทำตามที่เราบอกก่อนที่คนร้ายจะรู้ตัว

เข้าใจมั้ย !!  คนร้ายกำลังมุ่งหน้าไปทางทิศตะวักตกของป่า  ข้างหน้าเป็นน้ำตก  ผมคิดว่าคนร้ายไม่น่าจะไปไหนไกลได้เพราะบาดเจ็บจากอุบัติเหตุเมื่อกี๊  

“ แล้วตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหนล่ะ  ถึงได้รู้ว่าคนร้ายอยู่ที่นั่น ”

      เสียงจากปลายสายสัญญาณถามกลับ ทำเอาอีกฝ่ายถึงกลับหูผึ่งกันเลยทีเดียว

“ แกถามอะไรโง่ๆฮะ  ชั้นเป็นตำรวจ FBI นะ ”

      ตำรวจนายหนึ่งตอบไปด้วยอาการไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่

“ ผมก็รู้ว่าคุณเป็นตำรวจ FBI  แต่ที่ผมถาม ผมถามว่าคุณรู้ได้ไงว่าคนร้ายอยู่ที่นั่น  แล้วผมจะเชื่อใจคุณได้ยังไงว่าคุณไม่หลอกพวกเรา  เพื่อแย่งผลงานครั้งนี้ ”

        เสียงจากปลายสัญญาณตอบกลับอีกครั้งทำเอาอีกฝ่ายอยากจะบีบคอซะตอนนี้เลยก็ว่าได้

“ แหม...ไอ้เวรตะไลบรรลือโลก  กูคงวิ่งตามคนร้ายอยู่มั้ง มึงเอาสมองส่วนไหนคิดวะ   เอาน่าตอนนี้ชั้นอยู่บนฮอล์  ส่วนพวกนายทำตามที่ชั้นสั่งก็พอ เข้าใจ๊  และที่สำคัญนายควรเลิกล้มความคิดที่หาว่าชั้นแจะแย่งผลงานของนายเด็ดขาดซะ เพราะคนที่จะแย่งผลงานในครั้งนี้มีอยู่คนเดียวแหละ”

ฝื่อๆๆๆ  หวื่อๆๆ.... เสียงฮอล์ที่ดังขึ้นทุกขณะจนทำให้ฮอล์ด้านข้างถึงกลับตกใจ

เฮ๊   !!!!  ว่าไงคะคุณ FBI สุดหล่อ  

“เฮ๊ยยย    นี่เธอ......จะบ้าหรือไง  ”

      ตำรวจสุดหล่อตะโกนออกไปสุดเสียงด้วยอาการงงๆ และตกใจ แม้ว่าจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม

ก็ดูสิ เล่นนั่งฮอล์ตามมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ 

ฮู๊  ฮู   ฮู.......!!!

     คิม ฮโยริน สวัสดีค่ะ  ..  มาต่อกับสถานการณ์ที่กำลังเป็นที่จับตามองอยู่ตอนนี้นะคะ ขณะนี้คนร้ายกำลังมุ่งหน้าไปทางทิศตะวักตกของป่า  ซึ่งข้างหน้าเป็นน้ำตก  และดิชั้นคิดว่าคนร้ายไม่น่าจะไปไหนไกลได้เพราะบาดเจ็บจากอุบัติเหตุเมื่อครู่นี้ค่ะ 

    นักข่าวสุดเซ็กซี่ ก็ยังคงพูดจาทำหน้าตาเล่นใส่กล้องที่ตอนนี้ออนแอร์สดๆออกทั่วประเทศ ให้ตายสิ งานประกาศผลรางวัลปลายปีนี้ต้องเป็นของเธอแหงๆ ก็แน่ล่ะสิ มีผู้หญิงที่ไหนจะทำข่าวอาชญากรรม และกล้าเสี่ยงขึ้นฮอล์เพื่อตามตำรวจ  เอ๊ยย คนร้าย เพื่อหาบทสรุปให้กับสังคม อย่างเธอ  คิม  ฮโยริน

“ นี่เธอ.....รู้ได้ยังไงฮะ..”

     เสียงตำรวจผู้หนึ่งดังขึ้นด้วยความโมโห  ที่เพิ่มขึ้นทุกขณะ   ก็นักข่าวสาวผู้นี้เล่นยิ้มหวานใส่เขา แถมยังชี้ไปทางเบาะข้างๆตัวเขาอีกด้วย  แต่พอเขาหันไป  ให้ตายสิ นี่มันเครื่องดักฟังกันชัดๆ  และที่เธอสามารถสนทนากับตำรวจนายนี้ได้ก็เพราะ สัญญาณ ทอล์กเกอร์  ฮิดเดน ซิสเต็ม ซึ่งตำรวจอย่างเขาก็คงนึกไม่ถึงแน่นอน ว่านักข่าวสาวผู้นี้จะเร็วยิ่งกว่าจรวดเสียอีก 

“ หึๆๆ  ถึงว่าสิ  พูดใส่กล้องป๋อเชียวนะ ยัยตัวแสบ...”

      ตำรวจผู้นี้พูดไปก็ได้แต่รู้สึกโกรธเพิ่มขึ้น  แต่อีกฝ่ายหาสนใจไม่...!!!

“ ค่ะ..และตอนนี้เราอยู่กับตำรวจ เอฟบีไอ ชื่อดังค่ะ  และตอนนี้เขาอยู่ในสายแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ ”

     นักข่าวสาวพูดใส่ไมค์แถมยังหันมายักคิ้วข้ามฮอล์ให้กับตำรวจอีก ทำเอาอีกฝ่ายทำหน้าเหวอเลยทีเดียว พูดอะไรไม่ออก นอกจาก..

ฝากไว้ก่อนเถอะ....จบภารกิจเมื่อไหร่มีเคลียร์..!!!
 

ฝื่อ...ออออ........

      เสียงฮอล์ที่กำลังค่อยๆลงจอดเครื่องใกล้ชายป่า เพื่อตามหาฆาตรกร ตัวฉกาจ

ฝื่อ....ออออออออออออออออออ....

      เสียงฮอล์อีกคันก็กำลังลงจอดใกล้ๆฮอล์เมื่อซักครู่ นี้  ซึ่งทำเอาตำรวจนายนี้ถึงกับตะลึงเพราะไม่ใช่นักข่าวนั่น เพราะเป็นชายร่างบาง ผมสีน้ำตาลอ่อน ในตาใส บวกกับปากที่ชมพู รับกับใบหน้าที่หวานคมคาย  และถ้ารู้จัก นี่แหละคือลูกพี่ลูกน้องของ นักข่าวสาว คิม ฮโยริน  หากแต่  นี่คือ โด  คยองซู  หรือ ที่พี่สาวเขาเรียกว่า ซูโฮ

ฮู๊  ...ฮู ....ฮู

     สัญญาณเข้ารายงานข่าวซึ่งเป็นเสียงเพลงที่พี่สาวเธอก็ถือช่วงโปรโมทมันซะเลย 

สวัสดีค่ะ  ขณะนี้นะคะ คนร้ายกำลังหลบหนีการจับกุมเข้าไปทางด้านทิศตะวันตกของป่าค่ะ ซึ่ง ตอนนี้ชั้นขอให้น้องชายของชั้นเป็นผู้ประกาศข่าวแทนชั่วคราวค่ะ  

“ เจ้าหน้าที่ก็เร่งกำลังสกัดจับคนร้าย โดยการเดินเท้า ไม่สิ  วิ่งเท้าครับ ใช่ วิ่ง   แล้ววิ่งไม่รอผมด้วย ...ครับ   แล้วเราจะมารายงานใหม่นะครับ สวัสดีครับ ”  คุณ...รอผมด้วยสิ..

โอ๊ยยยยย......เจ็บชะมัด...สัญญาณขัดข้อง  ...!!

      ชายผู้ต้องหาหรือที่ตำรวจและประชาชนกล่าวขนานนามว่าเป็นฆาตรกรร้อยศพ ก็เอ่ยขึ้น เมื่อสัญญาณที่ดักจับรถตำรวจนั้นหายไปแล้ว สงสัยเขาจะหนีมาไกลแล้วล่ะ

หึ ๆๆๆ  ยังไงพวกแก..ก็จับชั้นไม่ได้หรอก  ไอ้พวกตำรวจหน้าโง่....โอ๊ยยยย  ซี๊ดดดด !!

    ด้วยความที่ร่างกายเจ็บ และเสียเลือดมาก  ทำให้เขาแทบจะไม่มีแรงหนีไปไหนได้แล้ว และเขาคงคิดว่าตำรวจคงไม่ตามมาอย่างแน่นอน   หากแต่......

ปัง....ปั๊งงงงงงง........

       เสียงปืนที่ออกมาจากปากกระบอก ที่ตอนนี้ฆาตรกรเองก็ไม่สามารถที่จะคาดเดาได้เลยว่าเป็นขนาดเท่าไหร่ เพราะ เสียงค่อนข้างอยู่ใกล้มาก จน....

ปั๊งงงงงง...... ปั้ง....

      เสียงปะทะกันระหว่างคนตัดไม้กับนายทุน ที่ขณะนี้คงขัดแย้งกันเองในหมู่นักลงทุนและคนงาน ทำให้ตำรวจ FBI วิ่งมาตามเสียงที่เกิดขึ้น

“ หยุดนะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ”

       ยังไม่ทันที่จะมีใครได้รับบาดเจ็บ  ต่างก็พากันหนีออกจากป่าไปตามยถากรรมของแต่ละคนโดยไม่คิดชีวิต….

“ นายรอชั้นด้วยสิ....”

        เสียงน้องนักข่าวจอมจุ้นก็ยังวิ่งตามมาอีก  โดยไม่คิดกลัวเลยซักนิด ทำเอาตำรวจผู้นี้หัวเสียกันเลยทีเดียว

“ นี่คุณ....เฮ้อ..ให้ตายสิ ผมไม่รู้จะบอกคุณยังไงดีนะ  นี่มันเรื่องจริงนะ ถ้าคุณโดนยิงขึ้นมาจะว่าไง ”

        นายตำรวจก็ยังสบถด้วยความโมโห..ที่น้องชายนักข่าวสาวผู้นี้ยังตามเขามาอีก

“  คุณก็ต้องช่วยผมอยู่แล้วจริงแมะ....” น้องชาย ยัยนักข่าวจอมจุ้นก็ยังทำหน้าเหรอหราอีก  ที่สำคัญ พอเขาเห็นสีหน้าของตำรวจว่าไม่ดีนักเลยเปลี่ยนคำพูด 

“ โอเค...ผมขอโทษ  แต่ผมจะระวังตัวนะ  เพื่อข่าวที่ออกมาดีที่สุด  ก็ บ.ก. บอกกับผมว่าถ้าผมทำข่าวนี้ได้นะ เขาจะยอมร่วมลงทุนกับค่ายเพลงและโปรโมทเพลงของพี่สาวผมให้บูมยิ่งขึ้น  ”

     น้องชายยัยนักข่าว ฮโยริน ก็ยังพูดต่อไปเรื่อยๆจนตำรวจพูดตัดบทเลยว่า

“ หรอ..... ”  มีเสียงห้วนๆกลับมาทำเอาแม่น้องชายนักข่าวสาวถึงกับกับเอ๋อเลยทีเดียว  แต่มีหรือเขาจะยอม

“ ทำไม....คุณไม่เชื่อหรอ  ถ้าโปรโมทจริงน่ะ ดังแน่ๆ เพลง alone น่ะเคยฟังมั้ย  นั่นไม่เคยฟังล่ะสิท่า ถ้างั้นผมร้องให้ฟังดีมั้ย  อ่ะๆ เดี๋ยวผมเต้นแถมเลยก็ได้ จะดูมั้ยล่ะ ” น้องชายยัยนักข่าวก็พร่ำไปเรื่อยๆ

“ พอๆๆๆ  ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว  จะมาก็ตามมา แต่ผมขอร้อง..ห้ามพูดมาก ”เขาตัดบทไปเสียดื้อๆ

“  ได้ๆๆ  ..แต่ผมขอถามหน่อยนะ...นะ...คำถามเดียวเอง คุณชื่ออะไร ”น้องชายยัยนักข่าวก็

ยังขยั้นขยอที่จะถามแต่ตำรวจเห็นว่าเขาสัญญาจะไม่พูดแล้ว ก็เลยตอบไปว่า

“ ผม....ตำรวจ FBI  สายลับสืบคดี ชื่อจริง ก็  คิม  จงอิน....อ่ะ  แล้วก็ไม่ต้องถามอะไรอีก”
     

.............โอเค....ครับผม    คุณ คิม  จงอิน............ผม โด  คยองซู ครับ

“ เรียก ไค เฉยๆ ก็ได้ ”

ปั๊งงงงงง........เสียงปืนดังขึ้น ทำเอาทั้งสองคนที่ยืนอยู่ถึงกับวิ่งมาตามเสียงกันอย่างจริงจัง  สิ่งที่เขาเห็นอยู่ขณะนี้มีเพียงแต่  นายทุนกำลุงปะทะกับใครซักคน และไม่ใช่ใครที่ไหน  คนร้ายนี่เอง  ทำให้ตำรวจรีบวิ่งมาในจุดเกิดเหตุด่วน 

หยุดนะ.....บึ้มมมม......+++++

      ไม่ทันที่ตำรวจจะได้จับกุม ก็โดนฆาตรกรรายนี้ ปาระเบิดควันใส่เสียก่อนแล้วรีบวิ่งหนีไป ดีนะที่ไม่มีใครเป็นอะไร ตำรวจกับน้องชายนักข่าวสาวก็วิ่งตามไปห่างกันไม่กี่ เมตร ในขณะที่นายทุนที่ยิงปะทะเมื่อครู่นั่นแหละเป็นผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ  แต่ตำรวจหาได้สนใจไม่ เพราะสิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้ก็คือ  จับกุม คนร้ายให้ได้ก่อนตะวันจะตกดิน  เพราะ ป่าแถวนี้ เขายังไม่เคยย่างกรายเข้ามาเลย  แต่ขึ้นชื่อว่าตำรวจ เอฟ บี ไอ ซะอย่างแล้วต้องทำได้ทุกอย่าง  แต่สำหรับเขา  เขากลัวผีเป็นที่สุด

ไอ้ตำรวจบ้าเอ๊ยย  ยังตามมาอยู่ได้  โอ๊ยยยยยย  ซี๊ดดดดด !!!!

    คนร้ายยังบาดเจ็บอยู่คงไปไหนได้ไม่ไกล แต่เขาก็วิ่งมาเรื่อยๆแม้ว่าตำรวจจะวิ่งไล่ล่า จนเวลาล่วงเลยมากว่า ครึ่ง ชม. แล้วก็ยังไม่มีหยุดให้จับกุม จนกระทั่ง

“ อ๊ะ....!!!   หน้าผาน้ำตก .....”

      คนร้ายสบถออกมาด้วยความตะลึงเพราะ  มันช่างสูงมากๆเลย แถม ตำรวจก็วิ่งมาติดๆแล้วด้วย ยังไม่พอยังพ่วงน้องยัยนักข่าวตัวแสบมาอีก

“ ยอมให้เราจับกุมซะดีๆ   วอ......ๆ   324  ขณะนี้ คนร้ายอยู่บริเวณหน้าผาน้ำตก  ทิศใต้ ขอให้ส่งเจ้าหน้าที่มาสกัดจับกุมด้วย เพราะบาดเจ็บและที่สำคัญไปไหนไม่ได้แน่ๆ หึๆๆ ”

      คิม  จงอิน  สั่งลูกน้องให้เข้ามาจับกุม   และมีหรือว่าฆาตรกรอย่างเขาจะยอมให้จับกุม

“ มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ    ไอ้หน้าโง่   .......ปั๊งงงงงง ”

       ขณะนี้คนร้ายยิงแขนตำรวจทำเอา โด คยองซู ถึงกับตกตะลึงกับเหตุการณ์ก่อนที่คนร้ายจะคิดอะไร ซึ่งมันคงไม่ต่างไปจากละครแน่ๆ  เมื่อ....

ตู้มมมมมมมม ++++!!!!!!!

     ฆาตรกร  ร้อยศพ  ฉายาผู้ที่ไม่มีใครไม่รู้จัก  เขาได้เอาตัวรอดโดยการกระโดดหน้าผาน้ำตกลงไปแล้ว  จะรอดหรือไม่ก็คงไม่มีใครสนใจแล้ว ณ ตอนนี้ เท่ากับน้องยัยนักข่าว อย่าง โด คยองซุ อีกแล้ว ที่ได้เห็นสภาพตำรวจที่ตนต่อปากต่อคำเมื่อครู โดนลูกตะกั่วเข้าไปที่แขนซ้ายอย่างจัง

“  ฮือ ๆๆ  สวัสดีครับ....ตอนนี้    กระผมอยู่กับ นาย คิม จงอิน  ตำรวจเอฟ บี ไอ ฮือๆๆ ซึ่งได้รับบาดเจ็บจากการโดนคนร้ายยิงเข้าที่แขนซ้าย  ซึ่งคนร้ายก็กระโดดลงหน้าผาน้ำตกไปแล้ว  ขณะนี้ความคืบหน้ามีเพียงแต่ รอเจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังเสริมมาค้นหาคนร้ายที่บริเวณน้ำตกอย่างเดียวครับ ฮือๆๆๆ”   เสียงร่ำไห้อย่างกับว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้นี้เสียชีวิตอย่างไงอย่างงั้น ก่อนที่เขาจะกดปิดเครื่องอัดเสียงลง

“ นาย....อย่าเป็นอะไรไปนะ...เดี๋ยวกำลังเสริมต้องมาช่วยเรา แข็งใจไว้นะ ”


........

.......
 

โพะ อา แค เราะ มา ฝะ ..... ย่ะ ห้า คู ด้า กี ....ผะ มี วิ ตา มี ....ม่า ต้อ กี ค้อ แพง

โพะ อา แค เราะ มา ฝะ ...ย่ะ ให้ เธอ แข แรง....แก้ ขอ เธอ จ่า แด ....แด เหมือ สี แค เราะ ....

ล้า...ลัล ล้า ลัน ลา ลัล ลั้น ลา .....

เสียงเพลงที่ออกมาจากกลีบปากสีชมพูเล็กๆนี้ ซึ่งเจ้าตัวก็ร้องไปตามประสาชาวเขานั่นแหละ

“ เอ๊ะ ....วันนี้ ไม่เห็นมีเห็นโคลนเลย สงสัยเฮาจะต้องเข้าไปในป่าแล้วเน้อ เทาเทา ”

เพื่อนสนิทเทาๆที่รู้ใจกันมามากกว่าสิบแปดปี เค้าผู้นี้คือ แบ็คฮยอน หากแต่จะเข้าไปในป่าเรอะ ก็คงต้องกู่รีบเข้าไป เพราะจังหวะนี้เองเหมาะซึ่งไร้ผู้คนและเจ้ากรรมนายเวรของแบ็คฮยอนที่ชอบตามติดเจ้าตัว ยิ่งกว่ากาวดักหนูเสียอีก .....หากแต่.....

“จะไปไหนจ๊ะ แบ็คไปไหน...ไม บ่ บอกเฮาซักคำเลยเน้อ ”

ยังไม่ทันขาดคำเจ้ากรรมนายเวรของบยอน แบ็คฮยอน ก็มาทันที ช่างตายยากเสียจริง...

“ นี่....นาย...นายจะตามเฮาไปถึงไหนฮะ...เดี๋ยวแม่นางทั้งหลายก็มาว่าเฮาอีก เลิกยุ่งกับเฮาได้แล้ว เฮาไม่ชอบ เฮาเป็นผู้ชายเน้อ แม่นางมีต้องเยอะแยะไม่ไปยุ่งด้วยเล่า.”

ยังไม่ทันจะได้ตามเข้าไป ชานยอล ก็เจอกับคำพูดของแบ็คฮยอนซะเต็มที่เลย

“ ก็เจ้าน่าฮักนี่....น่าฮักกว่าแม่นางพวกนั้นอีก ที่สำคัญแม่นางพวกนั้น ง่ายไป...เราชอบของยากๆเน้อ ”

แบ็คฮยอนมองด้วยสายตาที่ลังเล แอบดีใจเล็กๆ แต่ชานยอลนี่สิ ยิ้มร่าเลย

“ ไอบ้า.....เฮาไม่เล่นด้วยหรอก ไอบ้า เฮาเป็นผู้ชายนะ ไอบ้า ...เทาเทา ไปกันเถอะ ”

ยังไม่ทันที่ชานยอลจะได้หยุดยิ้ม หากแต่แบ็คฮยอนก็เอ่ยปากออกไป ทั้งๆที่ในใจก็รู้สึกดีเบาๆ แถมเบี่ยงคำถามและรีบดึงมือเพื่อนสนิทเข้าป่าไป....

“ อ้าว...รอ เฮาด้วยเน้อ เฮาชอบเจ้าจริงๆนะ แบ็คฮยอน ...เฮ้ ..รอ ด้วยสิ ”

ยังไม่ทันจะได้หยุดยิ้ม แบ็คฮยอนก็พาเทาเทาเข้าป่าไปแล้ว ปล่อยให้ชานยอลต้องรีบวิ่งกู่เข้าไปด้วยแทบไม่ทัน

“ เฮ้อ...แบ็คฮยอน เฮาถามจริงๆนะ ทำไม เจ้าไม่บอกกับชานยอลไปล่ะ ว่าเจ้าก็ชอบเค้าเช่นเดียวกัน ”

เทาเทา ถามแบ็คฮยอนด้วยความจริงใจ และส่งสายตามาที่เพื่อนสนิทคนนี้เพื่อรอคำตอบ

“ โอ๊ยย ชอบ เชิบ อะไร กันเล่า เฮาน่ะ ไม่ชอบ ไม่ชอบซักหน่อยเลยเน้อ ”

แบ็คฮยอน...ในขณะที่ปากก็พูด แต่หน้านี่แดงกล่ำเชียว..มีหรือจะหลอกคนอย่างเทาเทาได้หรือ แม้จะหลอกเทาเทาได้ แต่ก็คงหลอกใจตัวเองไม่ได้อย่างแน่นอน ว่าเจ้าตัวรู้สึกอย่างไรกับ นาย ชานยอล ลูกชายหัวหน้าหมู่บ้านเอโซ

“ แหมๆๆ หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเลยเน้อ....โอเค ..ไม่ชอบก็ไม่ชอบ งั้นเรารีบไปเก็บเห็ดเถอะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อนนี่ก็เริ่มโพล้เพล้แล้วเน้อ ”

เทาเทาหวังว่าจะแหย่เพื่อนสนิทเค้าเล่นๆซักหน่อย หากแต่เห็นสีหน้าเหยเกแล้วก็เลยปล่อยเลยตามเลย และก็ชวนเพื่อนรักไปเก็บเห็ดต่อ หากแต่ระหว่างการเดินทางก็เกิดการสนทนาไปเรื่อยๆตามประสา คนชาวเขา เค้าเมาท์กัน....

ซ่า....................ซ่า.....................

เสียงน้ำตกที่ดังระห่ำ และทำให้อากาศบริเวณรอบๆนั้น เย็นและบริสุทธิ์มาก ที่สำคัญแสงจันทร์คืนเดือนหงายที่ทอแสงลงมาอย่างอ่อนๆ แต่ก็สามารถเห็นทัศนียภาพรอบๆได้

“ โห....เทาเทา ข้างน้ำตกนี่เห็ดเยอะจริงๆเลย ”

แบ็คฮยอน มือก็เก็บเห็ดส่วนปากก็พลางบอกเพื่อนข้างๆ แต่ทันใดนั้น

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย............................

สิ้นเสียงของเทาเทา แบ็คฮยอนรีบวิ่งมาดูเพื่อนที่หลังต้นไม้ข้างๆ ซึ่งนั่นทำให้เขายิ่งเป็นห่วงเพื่อนเอาเสียอย่างมาก

“ เทาเทาเป็นอะไร............”

แบ็คฮยอนถามด้วยความเป็นห่วง ที่เกิดจากเสียงเพื่อนซี้เมื่อครู่

“ แบ็คฮยอน ใครจับขาฉันก็ไม่รู้ ฮือๆๆ ”

เทาเทาร้องออกมาอย่างตกใจกลัวเป็นอย่างมากหากแต่แบ็คฮยอน

“.........................!!..............!!!!!!! ”

ยืนมองเฉยๆก่อนที่จะรวบรวมสมาธิทั้งหมดของเค้าที่มีอยู่ ณ ตอนนี้

“ เจ้าป่าเจ้าเขา อภัยให้ลูกด้วย ลูกแค่เข้ามาเก็บเห็ดเฉยๆ ไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่อย่างใดเลย ฮือ ๆ”

ในขณะที่เทาเทากำลังเกิดความกลัวอย่างมาก หากแต่สมาธิของแบ็คฮยอนที่ไม่ได้ช่วยเพื่อนแถมมองเฉยๆ ก่อนที่สมาธิที่รวบรวมทั้งหมดจะกระเจิงออกไปพร้อมกับ

“ ฮ่าๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ +++ ”

“ นี่...ลืมตา ดูสิ เทาเทา ....มีสติหน่อย ฮ่าๆ นึกว่าใครจับขารึไง ที่แท้ก็แค่เถาวัลย์ลอยตามน้ำมาติดขาเอง ”

แบ็คฮยอนพลางพูดพลางหัวเราะ ......

“ ฮือๆๆ ....”

เทาเทาค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วก็มองมาที่จุดเกิดเหตุ.....แล้วก็

“ ฮ่าๆๆๆๆ......อืม....แหะๆ สงสัยฉันคงตกใจไปนิดหน่อยเองน่ะ.....”

เทาเทา ลืมตาขึ้นพร้อมหัวเราะร่า อย่างโล่งอก

“ หรออออออออออ โอเค...ไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันไปเก็บเห็ดต่อนะ ”

แบ็คฮยอน ก็กู่รีบไปเก็บเห็ดของตนเองให้เต็มกระบุง ก่อนที่จะเดินทางกลับ เพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้ว

“ เฮ้อ...เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ....ฮ่าๆๆ ก็แค่เถาวัลย์ โถ เทาเทาเอ๊ย..มีสติหน่อยสิแก ”

เทาเทาได้แต่ถอนหายใจและหัวเราะอยู่กรายๆ แถมยังรู้สึกตลกตัวเองอีก มีหวังถ้าเพื่อนรักไปป่าวประกาศให้ใครรู้เข้าคงอายแย่เลย...

“ โห.....เห็ดโคลนนี่ใหญ่มาก ท่าทางคงจะหวานน่าดูเลย เห็ดในป่านี่น่ากินจริงๆ ”

เทาเทา ตะโกนคุยกับแบ็คฮยอนข้ามต้นไม้ ที่อยู่กันคนละฝั่งกัน

“ ใช่แล้ว....เห็ดในป่านี่น่ากินมากเลยเนอะเทาเทา งั้นเรารีบเก็บดีกว่า มืดแล้ว ”

แบ็คฮยอนกล่าว และทั้งสองคนก็รีบเก็บเห็ด หากแต่ .............????

“ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..............”

สิ้นเสียง เทาเทาแล้ว แบ็คฮยอนเพื่อนรักกลับไม่วิ่งไปดูเพื่อนของเขา หนำซ้ำยังหัวเราะร่าอีก เพราะคงจะนึกว่าเทาเทายังไม่ได้ทานข้าวแล้วจะมึนๆ เพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้ว คงจะตาฝาดเห็นเถาวัลย์เป็นนู่น เป็นนี่อีก

“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ........ไง เทาเทา ใครจับขาล่ะ”

แบ็คฮยอนก็ยังหัวเราะอย่างกึกก้องกังวานแบบไม่ยั้ง ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับเสียงสั่นเครือเลยทีเดียว

“ แบ็คฮยอน....ใครไม่รู้...คน คนจริงๆนะ คนตายรึปล่าวก็ไม่รู้ ”

น้ำเสียงสั่นเครือของเทาเทาทำเอาเพื่อนอย่างแบ็คฮยอนถึงกับรีบกู่ไปดูเพื่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ถ้าเป็นน้ำเสียงแบบนี้แล้วนั้นแสดงว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่นอน

“.....เฮ๊ยยยยยย !! ! ”

แบ็คฮยอนถึงกับตกตะลึงก็เพราะ เห็น ชายปริศนาผู้หนึ่ง กำลังหลับแน่นิ่งอยู่เหนือผิวน้ำ ซึ่งตัวของเขากำลังติดกับเทาเทา ทำให้เทาเทา เพื่อนรักของเขาไม่กล้าขยับตัว เพราะความกลัวและตกใจจริงๆ

“ เทาเทา ลองอังมือตรงจมูกนายนั่นซิ .....ว่าตายรึยัง ”

แบ็คฮยอนบอก และเทาเทาก็รีบทำตามอย่างไม่ลังเล เพราะตนก็กลัวและก็หวังว่าจะไม่ใช่ร่างไร้วิญญาณก็พอ

“เค้ายังไม่ตาย ...เอาไงดีอ่ะ แบ็คฮยอน ”

เทาเทาส่ายหน้าและส่งสายตาไปถาม แกมแบ็คฮยอนเข้าใจและจึงเอ่ยกลับไปว่า

“ งั้น..เทาเทารออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เราจะตามคนมาช่วย...”

แบ็คฮยอนก็มองหน้าแล้วพลางรีบวิ่งออกไป หวังจะให้คนในหมู่บ้านช่วย

“ อ้อ ...มาเดี๋ยวเราช่วย เอานายนี่ขึ้นจากน้ำก่อนนะ ”

ว่าแล้วเพื่อนทั้งสองคนก็ไม่รอช้า ต่างช่วยกันพยุงร่างชายปริศนาที่นอนแน่นิ่งอยู่ ขึ้นมาด้วยความทุลักทุเล

“ รอ อยู่ตรงนี้นะ...ฉันจะรีบไปรีบมา ”

แบ็คฮยอน ก็ได้กล่าวเป็นประโยคปิดท้ายไว้ให้เพื่อนอย่างเทาเทา อยู่กับชายปริศนา ก่อนที่เขาจะวิ่งจากไป...

......

.....

.....

~ อากาศที่เริ่มเย็นยะเยือกก็เพิ่มคูณทวีขึ้นทุกชั่วขณะ หากแต่ แสงจันทร์ที่แลดูอบอุ่นได้ครอบคลุมบริเวณนั้นไว้ และทำให้สามารถเห็นสิ่งรอบๆได้ เทาเทา กำลังมองด้วยสายตาที่รู้สึกสงสารบวกกับความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ความรู้สึกที่ดูเหมือนถูกโฉลก ยังไงยังงั้น มันไม่สามารถอธิบายได้ ยิ่งแสงจันทร์นวลๆที่สาดส่องทำให้เห็นใบหน้าอันเรียวยาว และผิวที่ขาวเนียน ผมสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่งเป็นสัน กลีบปากสีชมพูอ่อนที่รับกับใบหน้า มันช่างสมบูรณ์แบบเสียจริง

“ แอ่ะ ๆ โอ๊ยยย !!! ”

เสียงจากชายปริศนาครางและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลตามร่างกายทำเอาเทาเทาถึงกับตะลึงและเกือบจะกรีดร้องออกมาเลยทีเดียว

“ นายเป็นใคร......”

ประโยคเดียวที่ชายปริศนาถามได้ เทาเทาก็เลยถามกลับไปว่า

“ เราชื่อ เทาเทา แล้วนายเป็นใคร ”

เทาเทาพยายามถามหลายครั้งแต่ชายปริศนาก็ยังนอนมองหน้าแล้วก็หมดสติไปหลังจากที่เขาพูดว่า

“ คริส......อ่ะ.....อ่ะ....”

สิ้นเสียงคำตอบของชายปริศนา มีเพียงแต่เสียงลมที่ลู่กับไผ่ในป่ากว้าง ที่เทาเทาและชายปริศนาอยู่ ณ ตรงนั้น และความเงียบก็เข้ามาครอบคลุม จนไม่มีคำพูดใดๆเลย นอกจาก

“ คริส....แปลว่าอะไร....นาย ชื่อคริสหรอ นายเป็นใคร.....แล้วเมื่อไหร่แบ็คฮยอนจะมาซักทีเนี่ย ฉันเริ่มใจไม่ดีแล้วนะ ”

 ประโยคสุดท้ายที่เทาเทาพูด มันก็จบลง..............

ปล...เฮียคริสกำลังจะแบ๊วแล้วล่ะ อดใจรออีกนิด ... ++

To Be Con ……..