สองมาเฟียมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #3 : เปิดเผยสถานะของตัวเอง1

ประชุมรวมพลครั้งใหญ่ของกลุ่มมาเฟีย ซึ่งมีแต่หัวหน้าแก็งทั้งนั้น และครั้งนี้เป้นครั้งแรกที่ยุนอาเข้ามาดูแลกิจการของผู้เป้นพ่ออย่างเต็มตัว ถึงเธอจะเป็นผุ้หญิง แต่ลูกน้องในตระกูลคิม ก็ให้ความเคารพเธออย่างดี เพราะเธอทำให้ทุกคนเห็นว่า เธอสามารถปกครองและบริหารได้แบบที่ผู้ชายทำกัน

“นายใหญ่ คุณหนูมาแล้วครับ”  ลูกน้องคนสนิทบอกกับหัวหน้าใหญ่ทันทีที่เห้นยุนอาเดินเข้ามายังห้องประชุมที่พร้อมไปด้วย มาเฟียอีกหลายกลุ่ม นายคิมจึงหันไปมองยังร่างของลูกสาวที่เดินเข้ามาใกล้ตัวเอง

“ขอโทษนะคะที่มาช้า” พร้อมเขาไปนั่งข้างๆผู้เป็นพ่อ เธอกวาดสายตาไปรอบๆ รุ้สึกว่าตอนนี้เต็มไปด้วยมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลทั้งนั้น

“แล้วยูบินเป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง”

ดีขึ้นแล้วคะ คุณพ่อ”

นายคิมยิ้มให้ลูกสาวเล็กน้อย 

กลุ่มมาเฟียที่มาร่วมตัวกันที่นี้เป้นกลุ่มที่ทำงานกันอย่างบริสุทธิ์ ไม่ยุ่งกับงานผิดกฎหมาย ถึงแม้บางคนจะมีงานที่ต้องทำกลางคืน แต่พวกเขาก็ทำอย่างถูกกฏหมาย

ยุนอามองตาผุ้เป้นพ่อจนมองไปเห็นร่างสุงใหญ่สองคนยืนด้วยกัน ถึงกับตกใจไม่คาดคิดว่าคนที่เธอเพิ่งจะนอนด้วยบนเตียงเข้าจะอยู่ในงานนี้ เธอพยายามจะหลบแต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะสายตาของทั้งสองคนประสานจองมองกันอย่างไม่ลดละ “คนที่พ่อไม่อยากเห้นหน้าเขามากที่สุด” เสียงของผู้เป้นพ่อทำให้ยุนอาตื่นจากพวัง ทำให้เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ควบคุมสติที่ตอนนี้เหลือน้อยเหลือเกินของเธอในตอนนี้

“ดีใจนะที่ได้พบหน้าหลานอีกครั้ง”  นายเชวทักก่อนเพราะเห้นยุนอา ทำให้เขาจำหน้าเด็กสาวตอนเด็กได้ แต่เนื่องจากมีปัญหากับนายคิมทำให้เธอไม่เคยพบกับนายเชวอีกเลย

“สวัสดีคะคุณอา สบายดีนะคะ” ยุนอาทักทายนายเชวเป็นอย่างดีผิดกับนายคิมที่ไม่แม้แต่จะมองนายเชว เพราะยังคาดโทษนายเชวที่ทำให้ลูกน้องคนสนิทต้องตาย

การทักทายของทุกคนจบสิ้น จากนั้นการประชุมก็ดำเนินไปด้วยดี อาจมีการโต้เถียงเล็กน้อย เพราะทุกคนต่างมีอำนาจเหมือนๆกัน แต่พวกเขาให้ความเคารพซึ่งกันและกันในการออกความเห็นในเรื่องงาน ท็อปอดมองผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ ว่าทำไมเธอดูดีและดูน่าหลงมากเพียงนี้ ไม่กลัวแม้แต่น้อยแม้อยู่ทามกลางผู้ชายที่น่ากลัวแบบนี้ อาจจะเป็นไปได้ที่เธออยู่แบบนี้ตั้งแต่เด็ก เหมือนอย่างที่พ่อของเขาพูดทักทาย ตอนพบกัน สายตาจองมองไม่ยอมละสายตาทำให้คนที่ถูกมองรู้สึกได้ ทำให้เธอไม่อย่างจะจองกลับไปหาตามสายตานั้นเลย แต่ก็ออดไม่ได้เพราะสายนั้นมันช่างอ่านกินเธอเหลือเกิน

“ไอ้คนโรคจิต เลิกมองฉันสักที” ยุนอาได้แต่พึมพัมในใจ ถ้าเกิดพูดออกไปกลัวผุ้เป็นพ่อจะสงสัย

“เป้นอะไรยุน ทำไมรุกรีรุกร้น มีอะไรหรือเปล่า” เสียงผู้เป้นพ่อเอยขึ้นทำให้ตกสะดุ้ง

“ไม่มีอะไรคะ คุณพ่อ สงสัยยังไม่ชินมั่งคะ” นั้นไงไม่ทันไรคุณพ่อก็ถามสะแล้วยังงี้ คุณพ่อจะจับได้ไหมเนี้ย อีตาบ้าก็จองซะ

“เดียวก็ชิน”  นายคิมปลอบลูกสาวอย่างเอ็นดู ทำให้คุณแอบมองอดยิ้มไม่ไม่ได้ เวลาเธอยิ้มโลกมันช่างสดใสเหลือเกิน ยุนอาได้ยิ้มให้กับผู้เป้นพ่อ

นายเชวแอบมองลูกชาย ตลอดเวลา เพราะเขาคิดว่าท็อปต้องสนใจลูกสาวของนายคิมเป้นแน่ ถ้าเป้นอย่างนั้นเขาจะสนับสนุนเต้มที ดูสินายคิมเพื่อนรักจะว่าอย่างไร คิดแล้วก็คิดขำไม่ได้ ท็อปเห็นท่าทางของผู้เป้นพ่อแปลกๆจึงอดจะถามไม่ได้

“มีอะไรหรือครับนายใหญ่” เขามักจะเรียกผู้เป้นพ่อ ว่านายใหญ่เสมอเวลาอยู่ต่อหน้าทุกคนในแก็ง

“เปล่า แค่มีความสุข” ยิ้มอย่างกวนๆให้ลูกชาย

การประชุมวันนี้จบสิ้นไปด้วยดี ทำให้งานทุกอย่างลุล่วงไปแต่โดยดี

ยุนอาขอตัวนายคิมมาเข้าห้อง ท็อปหายุนอาหาสักพัก เพราะกลุ่มมาเฟียมาเป้นจำนวนตั้งแต่นายใหญ่จนถึงลูกน้อง สักพักก็เห็นร่างบางที่คุ้นตาเดินผ่านไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระ  ยุนอาไม่ทันได้สังเกตุ มือหนึ่งก็ฉุดเธอไปยังที่หลับตาคน

“ปล่อยฉันนะ ไอ้คนโรคจิต ไอ้บ้า” ถึงแม้เธอจะไม่เห็นหน้าแต่สามารถรับรู้ได้ว่าคนที่ดึงเธอออกมาจากงานนั้น เป็นใครไปไหมได้นอกจากท็อปเพราะกลิ่นของเขามันช่างหอมติดจมูกเธอเหลือเกิน เธอไม่สามารถดิ้นออกจากร่างใหญ่ เพราะเขาทั้งแข็งแรง ทำให้เธอต้องยอมเดินตามเข้าไป กลัวคนของเธอจะเห็นแล้วจะเกิดเรื่องใหญ่

“ผมไม่คิดเลยว่าจะเจอคุณที่นี้” ร่างของเขารั้งเธอมากอดแนบชิดกับแผงอกอุ่นของเขา

“ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าคุณจะเป็นลูกชายของคุณอา เพราะคุณอาดูสุภาพกว่านายเยอะ”

“มิน่าล่ะ ผมถึงตามประวัติคุณยากเหลือเกิน”

“นี้คุณแอบค้นประวัติฉันหรอ มีสิทธิอะไรมาค้นประวัติฉัน” 

“ทำไมผมจะไม่มีสิทธิในเมื่อเราสองคนเป็นสามี ภรรยากันแล้ว”  เขายังพูดจากวนประสาทเธอด้วยสีหน้าเรียบเชย แต่กลับมีเสน่ห์ ท่ใครเห้นต้องหลงเขาแน่

“แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ คุณไม่มีสิทธิ และเลิกยุงกับฉันสักที” ยุนอาสะบัดมือของท็อปออกจากกายของเธอ แต่มันยากเหลือเกิน เพราะเขารัดเธอจนแน่น

ท็อปไม่สนใจคำพูดของยุนอาเลยสักนิดหน้าตาเขายังเรียบเชยแล้วยังยิ้มป่นกวนประสาทเธอเล็กน้อย จนทำให้ยุนอานึกหมั่นไส้กับไอ้ท่าทีแบบนี้ของเขา

“ผมไม่สนใจว่าคุณจะคิดยังไง ในเมื่อคุณเป้นของผมแล้วผมก็เป้นของคุณคนเดียว แค่นี้ก็จบ”

“คุณมันบ้า ฉันไม่ใช่ของคุณและคุณก็ไม่ใช่ของฉัน เลิกยุ่งกับฉันซะที” ยุนอาอดโมโหคนตรงหน้าไม่ได้ที่พูดเอแต่ใจตัวเองไม่เห็นเลยว่าเหตุการณ์วันนั้นเธอรุ้สึกเสียใจแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้โทษเขา เพราะเธอเองที่ไม่มีสติปล่อยให้อารมณ์ในวันนั้นเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับเธอ

 ท็อปไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงสนใจยุนอาและให้เธอมีอิทธิผลกับเขาขนาดนี้ เพราะแต่ก่อนเขาไม่เคยสนใจผู้หญิงที่นอนด้วย แค่ครั้งเดียวเขาคิดว่ามันก็พอแล้ว

“คุณโทรไปบอกพ่อของคุณว่าคุณจะไปหายูบิก่อนหรืออาจนอนที่นั้นเลย”

“ฉันไม่โทร ฉันจะกลับบ้าน และเลิกยุ่งกับฉันสักทีไม่งั้นคุณอาจไม่ตายดีแน่”

“ผมกลัวมากเลยที่รัก คุณนี้มันมาเฟียสาวชัดๆผมชอบผู้หญิงแบบคุณจริงๆ”  ท็อปพูดก้มหน้าไปใกล้ทำให้ลมหายใจทั้งสอง มันทำให้พวกเขารู้สึกดี ไม่นานกลีบปากของเธอก็ถูกกลืนหายไปกับกลีบไปของเขา ทำให้เธอเปิดปากให้ลิ้นสากของเขาเข้าไปชมความหวานของเธอ มันหอมหวานจนทำให้เธอคลิ้มไปกับรสจูบของเขา ท็อปผละออกทำให้สายตาทั้งจองมองกันเขาทำให้เธอหน้าแดง

“ไอ้คนฉวยโอกาส ฉันเกลียดคุณปล่อยฉันเดียวนี้นะ”

“คุณจะโทรดีดีหรือให้ผมเป็นคนโทรให้หะที่รัก”

คำว่าที่รักของท็อปทำให้ยุนอาหน้าแดงอีกครั้ง เพราะน้ำเสียงที่ลากยาวของท็อปมันดูน่าฟังบ่นกวนเล็กน้อยมันช่างมีเสน่ห์จริง เธอรุ้สึกว่ามันช่วยให้น่าหลงไหล่จริงจริง

“ไอ้บ้า คุณมันจอมบ่งการจริงๆฉันเกลียดคุณ” จากนั้นเธอจึงยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดสายไปยังผู้เป็นพ่อ

“ยุนอาลูกอยู่ไหน ทำไมเข้าห้องน้ำช้าจังเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” ผู้เป็นพ่อเห็นว่าลูกสาวสุดที่รักมาช้าเลยอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

“หนูไม่เป็นไรคะคุณพ่อ พอดีอดเป็นห่วงยัยยูบิไม่ได้คะ เลยว่าจะไปหามันหน่อยนะคะ” ยุนอาหันไปมองเจ้าของที่เป็นต้นเรื่องที่ทำหน้าระรื่นกับความคิดของตัวเองจนหน้าหมั่นไส้ กับท่าทางนิ่งของเขา

“หนูอาจจะนอนกับยัยยูบิเลยนะคะ อยากนอนเป็นเพื่อนมันก่อนนะคะ หนูรักพ่อนะคะ”

“พ่อก็รักลูกนะ” ทั้งสองพูดคุยกันดูน่ารัก ไม่เหมือนกับที่คุยกับเขาเลย
                                          


" มาต่อนะคะ "