ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ก้าวแรกสู่..อนาคต
..ในเช้าของวันที่แสนสดใส เสียงของธารน้ำแข็งที่ปริแตกอันแสนสดใส เสียงการลุกไหม้ของกระโจมที่แสน..เจ็บใจ!!!
"ใครมันบังอาจมาเผากระโจมแสนสุขของข้า!!!"ผมพูดในขณะที่เส้นฟางกำลังไหม้ค่อยๆปลิวเข้าผ่านหัวผมไป
"ฮ่า ฮ่า !! เห้ยไอ้บ้านั่นมันของขึ้นเเล้วเว้ย ฮ่า ฮ่า!!"เด็กชายวัยประมาณ14ปี มีผมสีแดงหน้าตาอวบอ้วนซึ่งอ่อนกว่าผม 1 ปี กำลังหัวเราะเยาะผมที่กำลังนั่งงงในดงไฟ
"เห้ยๆ มันหันมาทางหนีเเล้วหนีเร็ว!!" ไอ้อ้วนผมแดงนั่นมันหันไปบอกพรรคพวกของมัน
ฟ่อ ฟ่อ ผึง!! ตุบ!!.."เห้ย เครื่องรางของลุงฟรินท์ที่เราอุตส่าเก็บรักษาไว้บัดนี้มันได้กลายเป็นเถ้าถ่านเสียเเล้ว!! ไม่ไหวเเล้วว้อยย พวกเจ้าทั้งหมด!!หยุด!!"สิ้นเสียงผมประกาศก้อง ร่างทั้ง3 ของ เดอะเเก็ง เด็กเกรียนนั่งเกวียนเผากระโจม ก็หยุดอยู่กับที่เม็กเหงื่อไหลเเตกพลั่กโดยลักษณะที่หมือนกำลังรองรับน้ำหนักที่มากเกินตัวอยู่
"หะ หายใจ มะ ไม่ ออก!!" เสียงของหัวโจกแก็งเด็กเกรียนนั่งเกวียนเผากระโ๗มของผมมันตะโกนขึ้น
"ละ ลูกพี่ ผมรู้สึกเหมือนไม่มี อะ อ๊ากกก!!" 1ใน2ลูกกระจ๊อกของไอ้เเก็งเด็กเกรียนนั่นจู่ๆก็ร้องออกมาเเละ..
โพละ!! เลือด พุ่งกระจายออกมาจากร่างทั้ง3เหมือนกับถูกบีบอวัยวะภายในจนเเหลกเเละก็..
แหมะ!!เลือด1หยดกระเด็กมาเเปะอยู่กลางหน้าผากของเด็กหนุ่มที่ถูกเผากระโจม
"เห้ย!!เป็นเรื่องเเล้วไงใครทำอะไรไอ้พวกนี้วะ(ครับ)เนี่ย!!"ผมร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกที่เห็นฉากการตายของเด็กที้ง3อย่างน่าสะอิดสะเอียน
"หรือว่าเป็นเพราะเรื่องที่ไอ้เด็กบ้านั่นบอก"
ย้อนกลับไป นานนนนน ประมาณ5ปี ซึ่งเป็นวันเเรกขณะที่ผมหนีออกมาจากบ้านเพื่อฝึกฝนตนเอง เด็กชายในชุดสีขาวหน้าเรียวผิวซีด ในหน้าสีขาวซีดซึ่งมีสีเลือดฝาดบ่งบอกว่ามีชีวิตนั่งอยู่ริมสระน้ำแห่งหนึ่งได้เตือนกับผมว่า"จงเลือกทางของเจ้าให้ดีเจ้าจะเป็นผู้เปลี่ยนแผ่นดินแห่งนี้ด้วยพลังลึกลับในตัวเจ้าไปในทางที่พัฒนาหรือเจ้าจะเป็นผู้ทำลายอารยธรรมต่างๆของแผ่นดินนี้"
"หรือว่าจะเป็นไอ้เด็กนั่นทีเตือน..ไม่จริงมั้งคงคิดไปเอง"
กา กา กา พรึ่บ พรึ่บ กรรรรรร
"เสียงเหมือน..เอ่อ..สัตว์ป่ากำลังมุ่งหน้ามาทางนี้"ผมคิดไว้เล่นเล่นๆแต่กระนั้นเท้าของผมมันช่างกระตัญญูมันทำให้ผมอยู่บนยอดของต้นสนยักษ์ที่ตั้งอยู่กลางป่าสูงราวๆ10เมตร
"เหวอออ มันมาทางเราจริงๆด้วยเลเ้วมันยืนรออะไรกันล่ะนั่น"
"เจ้ามนุษย์ ร่างสถิตเเห่งมหาจอมมาร เหตุอันใดเจ้าจึงทำให้ป่าที่สงบสุขเกิดการนองเลือดอันน่าสยดสยองนี้ขึ้นมา"ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม ไอ้กวางตัวนั้นมันพูดกับผม..โอยลมจับ
เเล้วสติของผมก็ขาดไป
จบตอน!!555 อ่านไม่รู้เรื่องอะเดะๆเรื่อยๆเเล้วกันผมก็จับฉ่ายไปเรื่อยๆ กร๊ากกกก
"ใครมันบังอาจมาเผากระโจมแสนสุขของข้า!!!"ผมพูดในขณะที่เส้นฟางกำลังไหม้ค่อยๆปลิวเข้าผ่านหัวผมไป
"ฮ่า ฮ่า !! เห้ยไอ้บ้านั่นมันของขึ้นเเล้วเว้ย ฮ่า ฮ่า!!"เด็กชายวัยประมาณ14ปี มีผมสีแดงหน้าตาอวบอ้วนซึ่งอ่อนกว่าผม 1 ปี กำลังหัวเราะเยาะผมที่กำลังนั่งงงในดงไฟ
"เห้ยๆ มันหันมาทางหนีเเล้วหนีเร็ว!!" ไอ้อ้วนผมแดงนั่นมันหันไปบอกพรรคพวกของมัน
ฟ่อ ฟ่อ ผึง!! ตุบ!!.."เห้ย เครื่องรางของลุงฟรินท์ที่เราอุตส่าเก็บรักษาไว้บัดนี้มันได้กลายเป็นเถ้าถ่านเสียเเล้ว!! ไม่ไหวเเล้วว้อยย พวกเจ้าทั้งหมด!!หยุด!!"สิ้นเสียงผมประกาศก้อง ร่างทั้ง3 ของ เดอะเเก็ง เด็กเกรียนนั่งเกวียนเผากระโจม ก็หยุดอยู่กับที่เม็กเหงื่อไหลเเตกพลั่กโดยลักษณะที่หมือนกำลังรองรับน้ำหนักที่มากเกินตัวอยู่
"หะ หายใจ มะ ไม่ ออก!!" เสียงของหัวโจกแก็งเด็กเกรียนนั่งเกวียนเผากระโ๗มของผมมันตะโกนขึ้น
"ละ ลูกพี่ ผมรู้สึกเหมือนไม่มี อะ อ๊ากกก!!" 1ใน2ลูกกระจ๊อกของไอ้เเก็งเด็กเกรียนนั่นจู่ๆก็ร้องออกมาเเละ..
โพละ!! เลือด พุ่งกระจายออกมาจากร่างทั้ง3เหมือนกับถูกบีบอวัยวะภายในจนเเหลกเเละก็..
แหมะ!!เลือด1หยดกระเด็กมาเเปะอยู่กลางหน้าผากของเด็กหนุ่มที่ถูกเผากระโจม
"เห้ย!!เป็นเรื่องเเล้วไงใครทำอะไรไอ้พวกนี้วะ(ครับ)เนี่ย!!"ผมร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกที่เห็นฉากการตายของเด็กที้ง3อย่างน่าสะอิดสะเอียน
"หรือว่าเป็นเพราะเรื่องที่ไอ้เด็กบ้านั่นบอก"
ย้อนกลับไป นานนนนน ประมาณ5ปี ซึ่งเป็นวันเเรกขณะที่ผมหนีออกมาจากบ้านเพื่อฝึกฝนตนเอง เด็กชายในชุดสีขาวหน้าเรียวผิวซีด ในหน้าสีขาวซีดซึ่งมีสีเลือดฝาดบ่งบอกว่ามีชีวิตนั่งอยู่ริมสระน้ำแห่งหนึ่งได้เตือนกับผมว่า"จงเลือกทางของเจ้าให้ดีเจ้าจะเป็นผู้เปลี่ยนแผ่นดินแห่งนี้ด้วยพลังลึกลับในตัวเจ้าไปในทางที่พัฒนาหรือเจ้าจะเป็นผู้ทำลายอารยธรรมต่างๆของแผ่นดินนี้"
"หรือว่าจะเป็นไอ้เด็กนั่นทีเตือน..ไม่จริงมั้งคงคิดไปเอง"
กา กา กา พรึ่บ พรึ่บ กรรรรรร
"เสียงเหมือน..เอ่อ..สัตว์ป่ากำลังมุ่งหน้ามาทางนี้"ผมคิดไว้เล่นเล่นๆแต่กระนั้นเท้าของผมมันช่างกระตัญญูมันทำให้ผมอยู่บนยอดของต้นสนยักษ์ที่ตั้งอยู่กลางป่าสูงราวๆ10เมตร
"เหวอออ มันมาทางเราจริงๆด้วยเลเ้วมันยืนรออะไรกันล่ะนั่น"
"เจ้ามนุษย์ ร่างสถิตเเห่งมหาจอมมาร เหตุอันใดเจ้าจึงทำให้ป่าที่สงบสุขเกิดการนองเลือดอันน่าสยดสยองนี้ขึ้นมา"ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม ไอ้กวางตัวนั้นมันพูดกับผม..โอยลมจับ
เเล้วสติของผมก็ขาดไป
จบตอน!!555 อ่านไม่รู้เรื่องอะเดะๆเรื่อยๆเเล้วกันผมก็จับฉ่ายไปเรื่อยๆ กร๊ากกกก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น