ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ซวยซ้ำซวยซ้อนกับเสียงสั่นคลอนถ้ำใต้น้ำตก
"แห่ก แห่ก แห่ก เจ็บเหลือเกิน..มันทรมาณใคร..ใครก็ได้ ช่วยข้าที" เสียงเหมือนหญิงสาวกำลังขอความช่วยเหลือ
"หืออ เสียงอะไรน่ะ เเล้วนี่ตูอยู่ไหนฟระเนี่ย!!มืดก็มืด เหม็นกลิ่นอับคละคลุ้ง ในที่เเบบนี้มีคนอยู่ด้วยหรือ" ข้าพูดกับตัวเอง...ข้าไม่ได้บ้านะ!!พวกเจ้าที่กำลังอ่านก็เคยพูดกับตัวเองกันทั้งนั้นเเหละ
"แต่จะว่าไปข้าว่าข้ารีบหาทางออกจากที่นี่ดีกว่าน่ากลัวพิกล ปะ ชะ เห้ย!! ทำไมไม่มีทางออกฟระมีเเต่ทางเดินไปด้านหน้าเอาวะสักทีเผื่อจะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นกับข้าบ้าง"ว่าเเล้วข้าก็เดินไปเเต่หากเจ้าที่อ่านหยั่งรู้อนาคตข้าว่าเจ้าคงไม่อยยากให้ข้าไป
"กลิ่นอะไรฟระ เหม็นชิบ โวยย "
ป๊อก!! ครืดดด ป๊อก!! ครืดดด ป๊อก!! ครืดดด
"เสียงเหมือนนิทานผีหลอกเด็กเรื่องป๊อกครืดเลยเว้ยเห้ยมันคืออะไรอะ" เเล้วข้าก็เดินเข้าไปยังต้นเสียงนั่น..
มันทำให้ข้าพบกับ!!"เห้ย!!นั่นมัน!!หรือว่า!!.....มันคืออะไรวะ?" ตอนเเรกข้าก็ไม่งงนะเเต่พองงเท่านั้นเเหละ งงเลย
"หึ!!กลิ่นรำจวญใจเเบบนี้มนุษย์รึ อาา เเต่กลิ่นนี้มัน จอมราชันแห่งความว่างเปล่า..เอเรบัส ท่านจุติลงในกายเจ้ามนุษย์นี่หรือ"ตัวอะไรก็ไม่รู้ซึ่งข้ามองไม่เห็นมันกำลังพูดกับข้า..ละมั้ง
"นั่นใคร บอกข้ามา" ถามไปงั้นไม่ได้อยากรู้หรอกเเบบว่าคนเเต่งมันอยากรู้มั้ง- -?
"ข้าคือข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์แห่งท่าน ท่านจำข้ามิได้หรือท่านเอเรบัส"เเน่ะมาหาว่าตูเป็นไอ้เอเรบัสอะไรนั่นอีก
"ข้าไม่รู้จักเจ้า ข้าจะกลับละลาก่อน"ชิ่งดีฝ่าเดี๋ยวมันจับไปชั่งกิโลขายล่ะเเย่เลย
"ภายในถ้ำเเห่งนี้คือมิติที่บิดเบือนที่ท่านสร้างขึ้นมาเพื่อยามที่ท่านจุติลงมาท่านจะได้ไว้ใช้เพื่อเป็นเครื่องย้ำเตือนสติ ท่านเป็นคนสร้างเอง หากท่านไม่สามารถควบคุมพลังของท่านได้ล่ะก็ ท่านจะไม่มีวันออกจากที่เเห่งนี้ได้"ไอ้ประจวดนั่นมันบอกข้า
"เอาเถอะยังไงข้าก็ไม่มีที่ไปอยู่เเล้ว บอกข้ามาต้องทำอย่างไรบ้าง"เซ็งฟ่ะทำไมต้องมาอยู่ในที่เเบบนี้ด้วยฟระ
"ก่อนอื่นท่านต้องกิน..ไอ้นี่!!"
สับ!! อ็อค!! กรึบ!! เอื๊อก!!
"เว้ย!!มาสับคอเเล้วเอาอะไรก็ไม่รู้มาให้ข้าเเบบนี้ซี้ซั้วได้ยังไง" อะไรมันอยู่ในหัวฟระ ปวดตึ้บๆ
"จากนัเนท่านจงหลับตาเเล้วลงนอนข้าจักรอท่านฟื้นขึ้นมา อาจใช้เวลาอย่างน้อย1ปีหรือถ้านานอาจ ตลอดชีวิตของท่าน"มันพูดจบข้าก็วูบลงอีกครั้ง
เย่!!ตอนที่3จบเเล้ว55 ถึงมันจะสั้นไปหน่อยเเต่ว่าผมก็ตั้งใจนะขอบคุณนะครับสำหรับคนที่เเวะเข้ามาอ่านถึงจะไม่ได้โพสอะไรเเต่ขอขอบพระคุณยิ่งนัก T^T
"หืออ เสียงอะไรน่ะ เเล้วนี่ตูอยู่ไหนฟระเนี่ย!!มืดก็มืด เหม็นกลิ่นอับคละคลุ้ง ในที่เเบบนี้มีคนอยู่ด้วยหรือ" ข้าพูดกับตัวเอง...ข้าไม่ได้บ้านะ!!พวกเจ้าที่กำลังอ่านก็เคยพูดกับตัวเองกันทั้งนั้นเเหละ
"แต่จะว่าไปข้าว่าข้ารีบหาทางออกจากที่นี่ดีกว่าน่ากลัวพิกล ปะ ชะ เห้ย!! ทำไมไม่มีทางออกฟระมีเเต่ทางเดินไปด้านหน้าเอาวะสักทีเผื่อจะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นกับข้าบ้าง"ว่าเเล้วข้าก็เดินไปเเต่หากเจ้าที่อ่านหยั่งรู้อนาคตข้าว่าเจ้าคงไม่อยยากให้ข้าไป
"กลิ่นอะไรฟระ เหม็นชิบ โวยย "
ป๊อก!! ครืดดด ป๊อก!! ครืดดด ป๊อก!! ครืดดด
"เสียงเหมือนนิทานผีหลอกเด็กเรื่องป๊อกครืดเลยเว้ยเห้ยมันคืออะไรอะ" เเล้วข้าก็เดินเข้าไปยังต้นเสียงนั่น..
มันทำให้ข้าพบกับ!!"เห้ย!!นั่นมัน!!หรือว่า!!.....มันคืออะไรวะ?" ตอนเเรกข้าก็ไม่งงนะเเต่พองงเท่านั้นเเหละ งงเลย
"หึ!!กลิ่นรำจวญใจเเบบนี้มนุษย์รึ อาา เเต่กลิ่นนี้มัน จอมราชันแห่งความว่างเปล่า..เอเรบัส ท่านจุติลงในกายเจ้ามนุษย์นี่หรือ"ตัวอะไรก็ไม่รู้ซึ่งข้ามองไม่เห็นมันกำลังพูดกับข้า..ละมั้ง
"นั่นใคร บอกข้ามา" ถามไปงั้นไม่ได้อยากรู้หรอกเเบบว่าคนเเต่งมันอยากรู้มั้ง- -?
"ข้าคือข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์แห่งท่าน ท่านจำข้ามิได้หรือท่านเอเรบัส"เเน่ะมาหาว่าตูเป็นไอ้เอเรบัสอะไรนั่นอีก
"ข้าไม่รู้จักเจ้า ข้าจะกลับละลาก่อน"ชิ่งดีฝ่าเดี๋ยวมันจับไปชั่งกิโลขายล่ะเเย่เลย
"ภายในถ้ำเเห่งนี้คือมิติที่บิดเบือนที่ท่านสร้างขึ้นมาเพื่อยามที่ท่านจุติลงมาท่านจะได้ไว้ใช้เพื่อเป็นเครื่องย้ำเตือนสติ ท่านเป็นคนสร้างเอง หากท่านไม่สามารถควบคุมพลังของท่านได้ล่ะก็ ท่านจะไม่มีวันออกจากที่เเห่งนี้ได้"ไอ้ประจวดนั่นมันบอกข้า
"เอาเถอะยังไงข้าก็ไม่มีที่ไปอยู่เเล้ว บอกข้ามาต้องทำอย่างไรบ้าง"เซ็งฟ่ะทำไมต้องมาอยู่ในที่เเบบนี้ด้วยฟระ
"ก่อนอื่นท่านต้องกิน..ไอ้นี่!!"
สับ!! อ็อค!! กรึบ!! เอื๊อก!!
"เว้ย!!มาสับคอเเล้วเอาอะไรก็ไม่รู้มาให้ข้าเเบบนี้ซี้ซั้วได้ยังไง" อะไรมันอยู่ในหัวฟระ ปวดตึ้บๆ
"จากนัเนท่านจงหลับตาเเล้วลงนอนข้าจักรอท่านฟื้นขึ้นมา อาจใช้เวลาอย่างน้อย1ปีหรือถ้านานอาจ ตลอดชีวิตของท่าน"มันพูดจบข้าก็วูบลงอีกครั้ง
เย่!!ตอนที่3จบเเล้ว55 ถึงมันจะสั้นไปหน่อยเเต่ว่าผมก็ตั้งใจนะขอบคุณนะครับสำหรับคนที่เเวะเข้ามาอ่านถึงจะไม่ได้โพสอะไรเเต่ขอขอบพระคุณยิ่งนัก T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น