คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : come back
กลิ่นหอมลอยมาตามสายลม ปลุกผมให้ตื่น
"ใครทำอะไรกินเนี่ย ... หอมจัง?"
ผมลุกจากโซฟาและเดินตรงไปที่ครัว
"ตื่นแล้วหรอ" เสียงที่ผมโหยหามาตลอดหลายปีเอ่ยถามผม
"ฉันละเมอ"
"ดีงั้นก็ไม่ต้องกิน" ยัยนั้นพูดเสียงเข้ม ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ คิดถึงจิงๆ
"นายไปอาบน้ำก่อนเถอะจะได้ลงมากินข้าวเช้าและไปโรงเรียน"
สิ้นคำพูดนั้น ผมเดินไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย
by: toeii
"เป้นไงบ้าง" ฉันไปด้วยใจที่ลุ้น .... ก็ฉันไม่ได้ทำให้เขากินนานแล้วนิน่า
"......เอิ่ม ..... อร่อยเหมือนเดิม ^^"
"กว่าจะตอบมาได้นะ ให้ฉันลุ้นอยู่ตั้งนาน"
เขายังคงกวนประสาทฉันเหมือนเดิม
"นี่โต๊ะอี้ ... หมอนั้นดีกับเธอมากไหม?"
"เอ๊ะ!?? .... " เขาคงหมายถึง ทิชเกอร์ซินะ "อื้ม .... เขาดีกับฉันมากเลยละ แต่ในบางครั้งเขาก็ทำให้ฉันเจ็บปวดมากเหมือนกัน" ฉันตอบเขาตามความจริง
"แล้วทำไมเธอไม่เลิกกกับเขาหละ ทั้งๆที่เขาทำเธอเจ็บและเสียใจ"
"มันก็เหมือนกับนายนั้นแหละที่นายเจ้าชู้แค่ไหน ฉันก็ยอมได้เพราะฉันรักไงหละ และที่สำคัญเพราะว่าฉันเลือกแล้ว ไม่ว่าเขาจะดีจะร้ายแค่ไหน ฉันก็จะอยู่เคียง......"
ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาแทรกขึ้นมา
"กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
"..............."
"ฉันรู้แล้วว่าไม่มีใครดูแลฉันได้ดีเท่าเธออีก ... ฉันขอโทด ขอโอกาสอีกสักครั้งจะได้ไหม ... ขอร้องหละ"
".........."
"ฉันรู้ว่ามันยากแต่ได้โปรดเถอะนะ ... ฉันรักเธอจริงๆ และฉันอยากจะทำตามสัญญาครั้งนั้นให้สำเร็จอีกครั้ง"
"นายหน่ะ ... แค่เหงาหรือป่าว นายอาจจะแค่เหงาและต้องการใครสักคนแล้ว ...."
"ไม่ใช่ !! เพราะฉันรักเธอ .... ฉันคิดถึงเธอมาตลอด แต่เพราะฉันรู้ว่าฉันมันเลว"
"ขอโทดนะฉันทิ้งเขาเพื่อกลับไปหานายไม่ได้"
".........เธอรักหมอนั้นหรอ?"
"ไม่สำคัญหรอกว่าฉันจะรักหรือไม่รัก"พูดจบฉันก็ลุกขึ้น "แต่เพราะฉันเลือกแล้วต่างหาก"
.
.
.
.
.
"เธอตอบมันไปซิ ... โต๊ะอี้ ฉันก็อยากได้ยินมันเหมือนกัน" ฉันรีบหันไปมองต้นเสียงด้วยความตกใจ ทิชเกอร์
"นายมาที่นี่ได้ไง" ฉันถามด้วยความสงสัย
"เธอไม่น่าถามฉันนะเพราะฉันก็มาปล่อยจะตายไป ... แต่ฉันควรถามมากกว่า ว่าหมอนั้นมาที่นี่ได้ไง ...."พูดจบทิชเกอร์ก็เดินตรงไปหา เทรชิต "และที่สำคัญไปกว่านั้น ...... ลูกพี่ลูกน้องของเธอ...ขอโอกาสจากเธอทำไม?"
"นายมาตั้งแต่ต้นแล้วซินะ"
ทิชเกอร์ไม่ตอบอะไรแค่หันกลับมาสบตาฉันแล้วหันกลับไปจองเทรชิตต่อ
"เพราะฉันจะมาเอาหัวใจของฉันกลับคืนไปยังไงหล่ะ"
ผลัก !!
สิ้นคำพูดของเทรชิต หมัดของ ทิชเกอร์ก็กระแทกลงไปบนใบหน้าของเขาพอดี
"แกพูดใหม่อีกทีซิ" ทิชเกอร์พูดด้วยความโมโห
"พอได้แล้ว" ฉันไม่รอให้ใครได้พูดอะไรอีก "ออกไปจากบ้านฉันให้หมด"
ฉันพูดโดยไม่สบตาใครทั้งนั้น
ทุกอย่างยังเงียบอยู่โดยไม่มีใครขยับไปไหน
"พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ... ฉันบอกให้ออกไปไงเล่า .............. ได้งั้นฉันไปเอง"
พูดจบฉันไม่สนใจใครทั้งสิ้นฉันวิ่งออกไปสุดกำลังเท่าที่ฉันจะวิ่งได้ วิ่งออกไปอย่างไร้จุดหมาย ฉันรู้แค่เพียงว่า ฉันอยากจะหนีไปให้ไกล้จากตรงนี้ ออกไปในที่ที่ไม่มีใครหาเจอ
ฉันไม่รู้ว่าฉันวิ่งมานานแค่ไหน .... แต่พอเงยหน้ามาอีกทีฉันก็พบว่าฉันอยูที่สวนสาธารณะที่ไหนสักที่นึง ฉันนั่งพักอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่านานแค่ไหน จนตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว
"อยู่นี่ นี่เองฉันหาเธอตั้งนาน"
เสียงนั้นทำให้ฉันหันไปมอง
"นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่?"
ความคิดเห็น