Past love

ลำดับตอนที่ #4 : ไม่รู้ทำไม

"ลูกพี่ลูกน้อง งั้นหรอ ? ... แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกฉันหละ ?"

ฉันยังคงเงียบและนึกถึงสายตาคู่นั้น

"......"

"ฉันไปหละแล้วไว้เจอกันใหม่นะ ...... " เทรซิตพูดแทรกขึ้นมา และเดินตรงไปที่ประตูหน้าบ้าน ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ฉันเจ็บปวดเหลือเกินที่เห็นภาพนี้ ภาพที่ฉันได้แต่มองแผ่นหลังของเขาคอยๆห่างออกไป เหมือนในวันนั้น 

"เธอเป็นอะไรไปหน่ะ" ทิชเกอร์ ถามฉัน ขณะที่กำลังกินข้าวกันที่โรงอาหาร

วันนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลยตั้งแต่เช้า เพราะหมอนั้นคนเดียว

"โต๊ะอี้  เธอเหม่อทั้งวันเลยนะ? เป็นอะไรหรือป่าว"

"ป่าวหรอกฉันแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายหน่ะ"

"กลับบ้านเลยไหมเด๋วฉันไปส่ง ?"

"ไม่เปนไร ขอบใจนะ"

ถ้าการที่นายกลับมาแล้วมันจะส่งผลต่อฉันขนาดนี้ มันดีแล้วจิงๆหรอที่นายกลับมา

ฉันกำลังจะทำร้าย ผช. ที่รักฉันหรอ ?

ก๊อกๆๆ ....  ก๊อกๆๆ

"มาแล้วคะ ใครคะ " ฉันเอ่ยถามพร้อมเปิดประตูบ้าน

และเมื่อฉันเปิดประตูออกไปก็พบกับเขา  ....  เทรชิต

"นายเมาหรอ"

"อย่าสนใจเลย  ... ฉันเข้าไปได้ใช่ไหม"

ฉันไม่ได้พูดอะไรแต่เดินเข้าไปพยุงเขาที่จะยืนแทบไม่ไหวให้เข้ามานั่งที่โซฟา

"ทำไมนายถึงดื่มหนักขนาดนี้หล่ะ"

ทุกอย่างเงียบไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากเขาเลย

ฉันไม่รู้ว่าฉันปล่อยให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

"ทำไมเธอถึงคบกะหมอนั้น ?"

"นายเมามากอย่าพึ่งคุยกันเลย"

"ฉันถามว่าทำไมเธอ  ถึงคบกะหมอนั้น"

เขายังคงถามต่อ

"........"

"ฉันถามเธอไม่ได้ยินหรอไง?"

"ฉันไม่รู้ว่าจะตอบนายยังไงมากกว่า ...... " ฉันทิ้งช่วงของคำพูดและถามต่อว่า "แล้วทำไมนายถึงเลือกทางเดินแบบนั้นหล่ะ?"

".......เพราะฉันมันเลว"

"มันไม่ใช่คำตอบ"

"อย่าเลิกกับฉันเลยนะ....ฮือๆๆๆ"

ฉันได้แต่ขอร้องไม่ให้เขาทิ้งฉันไป

"เธอเลิกยุ้งกับฉันไปซะทีเถอะ .... ไร้ค่า"

สิ้นคำพูดนั้นเขาเดินจากฉันไป  ไปหา ผญ. อีกคนที่รอเขาอยู่ที่รถ

ฉันร้องไห้เสียงใจอยู่เป็นเดือนๆ ใช้เวลาที่แสนยาวนานเพื่อไม่ให้คิดถึงเขา ผช. ที่ทิ้งฉันไป "เทรชิต"  

"ฉันรักเธอนะ....โต๊ะอี้"

"......."

"ฉันขอโทด  ฉันขอ .... โท โทด"

แล้วเขาก็หลับไปทิ้งไว้เพียงฉันที่เจ็บปวดเพราะคำว่ารักจากปากของเขา