คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความฝันที่เป็นจริง
ฉันบ่นพึมพรำ ขณะ เดินลงบันไดเพื่อไปโรงเรียน
"อรุณสวัสดิ์ ... โต๊ะอี้ "
ทันทีที่ฉันได้ยินเสียงฉันลากสายตาไปมอง ในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันคือความฝันมาตั้งแต่ฉันตื่น
"เทรชิต.... นายมาที่นี่ได้ไง ??"
ฉันถามหลังจากที่เงียบมานาน
"ก็เมื่อคืนฉันนอนที่นี่ไงหล่ะยัยบ๊อง ... ความจำเสื่อมหรือไง"
"ห๊ะ .... นอนที่นี่ !!!"
"ไม่ได้เจอเธอแค่ไม่กี่ปี นอกจากจะความจำเสื่อมแล้ว เธอยังหูตึงอีกหรอ ?"
-*-
"อีตาบ้า"
ฉันแทบจะกระโดนลงมาจากบันไดเพื่อไล่เตะหมอนั้น แต่โชคไม่เข้าข้างฉันซะเลย TT^TT
ผลัก กึ๊กๆ ตุ๊บ !!!
เวลาผ่านไป 10 วิ "55555555555"
O.o
"ยังโง่เหมือนเดิมเลยนะ 555555"
TT^TT "ไม่คิดจะช่วยยังจะม่ซ้ำเติมอีกหรอ ?"
"อ๊ะๆๆ สงสารหรอกนะ เดี๋ยวจะหาว่าแกล้งเด็ก"
"เด็กอะไรกันย๊ะ ห่างกันแค่ไม่กี่เดือนอย่าคิดว่าโตกว่าฉันเยอะนักซิ"
แต่แล้วฉันก็ต้องหุบปากลงเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตากะหมอนั้น
เขาอยู่ใกล้ฉันมาก มากเหลือเกิน มากจนเหมือนมันเป็นเพียงความฝัน
"ฉันขอจูบเธอได้ไหม"
คำถามของเขาทำให้ฉันหายใจติดขัด
"ทำไมหล่ะ ? ทำไมต้องจูบ ?"
"เพราะฉันรักเธอไง และเธอก็รักฉัน....."
"แต่......"
"หรือเธอรังเกียจฉัน ?"
"ป่าวนะ ฉันไม่ได้รังเกียจนาย แต่ ... "
"แต่อะไร ?"
"นายผ่าน ผู้หญิงมาตั้งกี่คน ฉันกลัว กลัวว่านายจะทิ้งฉัน "
"นั้นแหละที่เรียกว่ารังเกียจ ... ฉันผ่านผู้หญิงมาหลายคนแล้วมันยังไง"
"ฉันไม่ได้รังเกียจ ... แต่เพราะฉันรักนานมาก มากเกินกว่าถ้าวันนึงที่นายจะทิ้งฉันไปฉันจะทำยังไง ?"
"เชื่อฉันนะ ... ฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหน เพราะเธอไม่เหมือนใครๆ เธอเข้าใจฉันทุกอย่าง และยอมฉันทุกอย่าง เชื่อฉันว่าฉันจะไม่ทิ้งเธอไป"
ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นกลับมาทำให้ฉันนึกถึงมันอีกครั้ง ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ และที่สำคัญ ฉันยังรักเขาอยู่ .....
ปัง โครม !!
เสียงนี้ปลุกให้ฉันตื่นจากอดีต
"นายเป็นใครวะ ... เขามาในบ้านแฟนฉันได้ไง"
"....."
"แกจะยั่วโมโหฉันใช่ไหม?"
"....."
"ได้แกไม่ตอบฉันถามยัยนี่เองก็ได้ ... "หลังจะสิ้นเสียงนั้นสายตาที่ดูโกรธจัดก็หันมามองฉันอย่างกับจะกินฉันเข้าไปทั้งตัว "มันเป็นใคร ? .... ฉันถามว่ามันเป็นใคร"
"เขาคือ...."
"มันเป็นใครตอบมาไวๆซิ ... เธอกำลังทำให้ฉันเดือดนะรู้ไหม?"
"เขา......"
"เธอมีความลับอะไรกันแน่โต๊ะอี้ ... เธออย่าทำแบบนี้นะ"
"......."
"โต๊ะอี้ !!"
ผลัก !!
"แกอย่ามาขึ้นเสียงกะยัยนี้นะ ... ถึงแกจะเป็นแฟนของยัยนี้ แกก็ไม่มีสิทธิ์ ที่จะทำร้ายยัยนี่แม้แต่คำพูด !!"
เขาเปลี่ยนไปแล้วซินะ ... เปลี่ยนไปมากเลย โตขึ้นมากเลย
"แกมีสิทธิ์ อะไรมาสั่งฉันวะ"
"สิทธิ์ของ .... " เขาเงียบไปและหันมาสบตาฉัน นัยตานั้นแสดงออกอย่างชัดเจนให้ฉันเห็นว่าเขากำลังเจ็บปวด และก็ขอโทษฉันในเวลาเดียวกัน ทำไมละ ทำไมเขาต้องเจ็บปวดด้วยทั้งๆที่วันนั้น เขาเป็นคนตัดสินใจเอง .... "ฉันเป็น ลูกพี่ลูกน้อง ของยัยนี่"
ทุกอย่างเงียบ เงียบอย่างกะทุกคนลืมหายใจ
เขากำลังปกป้องฉัน !!
ความคิดเห็น