แสบๆคันๆมันส์ๆปนกันไป

1

             Point : Special จุดเริ่มต้นของความหรรษา

เช้าวันนี้ ~  (07.10 น.)  

            โอ๊ยยย! เมื่อไหร่พอยท์จะตื่นสักทีนะ พอยยยยยท์ท์ท์ท์ท์ ตื่นได้แล้ววววววว >O< หญิงสาววัยกลางคนตะโกนปลุกใครคนนึง ด้วยพลัง ห้าร้อยแปดสิบ โวลต์ จนหน้าเขียวหน้าแดง

            ...

            ทำไมยังไม่ตื่นอีกนะ T_T ฮึๆ เจ็บคอ

            คร้าบบบ >O<!!!

            ผมตะโกนพลางวิ่งออกมาจากห้องของผมเอง และหยุดอยู่ตรงบันไดขั้นที่หก ผมเห็นผู้หญิงวัยกลางคน มีเท้ากาไม่ยาวมาก แค่ประมาณสองเซนฯอยู่ตรงหางตา ยืนเท้าเอวแล้วมองหน้าผมอยู่  เธอคือ ซิลดี้ น้าบุญธรรมของผมเอง ปกติแล้วเธอเป็นคนใจดีมากกกกก ยิ้มได้ทั้งวัน ชอบทำตัวเปิ่นเป็นกิจวัตร ทำซุ่มซ่ามเป็นนิสัย แต่วันนี้เธอโมโห เชื่อเถอะเดี๋ยวก็หาย^^

            วันนี้เราจะไปไหนกัน ลืมแล้วเหรอ ~~! ซิลดี้ยืนกอดอก

             แป๊บนึงงงงง ขอคิดก่อน

             Step แรก ทำหน้างงแล้วเอานิ้วชี้แตะไปที่หัวของตัวเอง (-.-)?

             Step ที่สอง ทำหน้างงอีกพักนึง แล้วรวบรวมกำลังภายใน \\\~~///

             Step ที่สาม ทำหน้างงอีกสักพักหนึ่ง แล้วก็ดีดนิ้วให้รู้ว่าจำได้แล้ว OoO

เป๊าะ!!~

            เออผมลืมไป น้าซิลดี้รอผมแป๊บนึงนะ ผมขอแต่งตัวก่อน ^^

            ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของผมตามเดิม เพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า ห้องนอนอยู่ไหนฟ๊ะ? อ๋ออยู่นี่ ตู้เสื้อผ้าอยู่ไหนฟ๊ะ? อ๋ออยู่นี่ เสื้ออยู่ไหนฟ๊ะ? อ๋ออยู่นี่ กางเกงอยู่ไหนฟ๊ะ? อ๋ออยู่นี่ กางเกงในอยู่ไหนฟ๊ะ? อยู่ไหนฟ๊ะ?? อยู่ที่ไหนฟ๊ะ??? เออๆไม่เป็นไร ใส่ซ่ำไปอีกวันก็ได้ฟ๊ะ นี่ก็เพิ่งสามวันเอง^^ ยกทรงอยู่ไหนฟ๊ะ? อ๋อไม่มีนี่หว่า ^^   

            เฮ้อ~ หลานเรา ซิลดี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่

            เสร็จแล้วคร้าบบ!!!

            ผมวิ่ง ผสมกะโดดแล้วนำมาคลุกเคล้ากับคำว่าเหาะและเอาไปคั้วกับคำว่าดิ่ง) ลงมาจากบันไดด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ แปล๊บๆ

            เฮ้ย! ทำไมเร็วจังล่ะ OoO?

            เมื่อน้าซิลดี้เห็นผมก็อุทานด้วยความตกใจพร้อมกับมองผมตาค้าง ปากหว๋อจนน้ำลายไหลย้อยหยดเยิ้มลงมาถึงตาตุ่ม จนกางเกงเปียกไปด้วยน้ำลาย (แสดงอาการแบบโคตรของคำว่าเว่อร์จริงๆ)

            ก็ผมบอกน้าซิลดี้แล้วว่าแป๊บนึงไม่ใช่เหรอครับ อีกอย่าง นี่มันก็ปกติของผมอยู่แล้วหนิ่ ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย^^

            ผมพูดแล้วยิ้มกริ่ม พลางทำตากวนประสาทใส่เล็กน้อยพอเป็นพิธี

            อ๋อ เออใช่ น้ารอแค่เกือบสิบวินาที มันปกติมากสำหรับการเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่เห็นแปลก น้อย   เท่าไหร่เลย -_-;

            น้าซิลดี้ตอบผมกลับมาอย่างงงๆ แล้วกวาดสายตามองหาอะไรบางอย่างรอบบ้าน ทายซิ หาอะไรเอ่ย ใช่ตัวกลมๆ สีส้มๆรึป่าวววว?

            พอยท์ แล้วซีอาร์ล่ะ?

            บิงโก! ใช่เลย ชื่อนี้อีกแล้ว มันอีกแล้ว ผม(ต้องจำใจ)เดินไปหาซีอาร์แมวยักษ์ที่โซฟาสีแดงตัวใหญ่แล้วเอามือไปเขย่าตัวซีอาร์อย่างไม่ค่อยสนใจอะไร

ซีอาร์ -_-

ครอกก ฟี้ฟฟฟ zzZ

ซีอาร์

ค่อก ค่อก (-.,-)zzZ

ซีอาร์ร์ร์ -_-^

            ... (=_=)^^

            ไอ้ซีอาร์~ (>O<)!!!

            ผมตะโกนปลุกซีอาร์อย่างโมโหด้วยพลังเสียงกว่า ห้าร้อยเก้าสิบเก้า เดชิเบลล์จนซีอาร์กระโดดมานั่งอยู่บนโซฟาแทบไม่ทัน

            แกจะตะโกนหาสามีแม่แกไงฮ๊า!!!

            ไอ้ซีอาร์มันตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความโมโหที่โดนผมกวนใจในเวลานอน แถมมันยังวอนหัวขาดเรียกคุณพ่อผมอีก -_-^ ทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นจนปรอทแตก บริเวณรอบตัวผมตอนนี้ดำมืดลง บรรยากาศเหมือนสุสานร้างพันปี ตอนนี้ผมคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้ว ซ้ำยังตะโกนกลับไปด้วยความโมโหว่า           

            นี่แกกล้าบังอาจเล่นถึงคุณพ่อข้าเลยเหรอ >O<!!!

            แล้วแถวนี้ยังจะมีใครอีกล่ะห๊ะ! ไอ้เพลย์บอย!!!

           ดูมันซิ ไม่กลัวผมสักนิด แล้วยังยื่นหน้าเข้าไปใกล้ผม ทำหน้ายั้วยวนกวนประสาทอีก

            ไอ้แมวอ้วน ไอ้อัปลักษณ์!!!

            ผมชี้หน้าด่าซีอาร์อย่างดุเดือด และพร้อมที่จะฆ่ามันได้ทุกเมื่อ (มั๊ง?)

            ไอ้เพลย์บอยยย! แกมาว่าข้าว่าอัปลักษณ์น่ะ ข้ายังพอรับได้ แต่แกบังอาจมาว่าข้าว่าอ้วนน่ะ ข้ารับไม่ได้ด้ด้ด้ด้ >O<!!!

            ซีอาร์กางเล็บอันแหลมเฟี้ยวออกมาแล้วขูดกำแพงผนังห้องข้างโซฟาให้เล็บคมมากขึ้นเพื่อที่จะมาตะปบผม... ฮึ ^ ไอ้แมวโง่ กรงเล็บจะริอาจมาสู้กับเขี้ยวข้าได้เหรอ ฮึ อึ ไม่มีทาง..

            เอ่อ หยุดก่อนเถอะจ่ะ น้าว่าเรารีบขึ้นรถกันเถอะจ่ะ นี่มันก็สายมากแล้ว เดี๋ยวจะไปไม่ทันเห็นตะวันตกดิน ^^;;

             น้าซิลดี้ห้ามทัพของผมกับไอ้ซีอาร์ ก่อนที่จะมีสงครามโลกครั้งที่สามเกิดขึ้น ชนิดที่คิดตื้นที่สุดที่ผมเคยได้ยินมา เพราะนี่... มันยังเช้าอยู่เลย -_-;;

            ไอ้แมวเนรคุณ อุตส่าห์ทำให้พูดได้ ยังจะมาปากดีอีก -_-^

            ผมแกล้งบ่นพึมพำพลางเหลือบตามองไปหาซีอาร์ แมวโลกมนุษย์ที่ผมอุตส่าห์เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่มันยังตัวเท่าฝ่ามือ ด้วยความ (โคตร) รัก ผมจึงเสกให้มันพูดได้ แต่พอผ่านไปหกปี... มันก็เป็นอย่างเงี๊ย -_-^

            เออใช่ หนูเซียลืมตัว T.,T

            แต่ก็อ่ะนะ ผมก็ยังอุตส่าห์ได้ยินที่ซีอาร์มันพูดพึมพำเบาๆ

            น้าว่า เราขึ้นรถกันเถอะจ่ะ ^^;

            น้าซิลดี้เปิดประตูรถให้ผมและซีอาร์ ผมและซีอาร์ เลยเดินไปขึ้นรถ โดยผมนั่งเบาะข้างคนขับที่ประจำของผมเหมือนเดิม ส่วนซีอาร์นั่งตรงกลางที่เบาะหลัง ตัวเดียว สบายจังเลยนะ พ่อคุณ เอาล่ะ เริ่มหมั่นไส้นิดๆแล้วซิ -_-;                                

บนรถของน้าซิลดี้

            พอยท์ คาดเข็มขัดด้วยจ่ะ^^

            น้าซิลดี้หันหน้ามาพูดกับผมพลางขับรถไปด้วย มันเป็นคำพูดที่ผมจะได้ยินทุกครั้งที่นั่งบนรถ แต่ผมก็ชอบคำนี้มาก เพราะ...

            ก็ผมคาดอยู่แล้วไงครับ^^

            พอผมพูดจบผมก็ดึงสายเข็มขัดหัวขึ้นสนิมที่คาดกางเกงของตัวเองอยู่ยื่นมาให้น้าซิลดี้ดู

            รู้หน่า ว่าน้าหมายถึงอะไร =_= ++

            โธ่ น้าซิลดี้รู้ทันผมอีกแล้ว =_=

            ผมพูดพลางดึงสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดตัวเองอย่างหมดอารมณ์ คิดนานนะเนี้ยมุกนี้ มันไม่น่าจะแป็กนะ... ฮืม... แป็กได้ไง... -.-? (โถ่ อนาถแท้พ่อคุณ -_-; )

             ก็จะไม่ให้รู้ทันได้ไงล่ะ เห็นขึ้นรถกี่รอบก็เล่นมุกนี้ทุกรอบ แป็กแล้วแป็กอีก เล่นอยู่นั่นไม่รู้จักเปลี่ยนมุกซ๊ะบ้าง (-_- )( -_-)(-_- )( -_-)น้าซิลดี้พูดพลางส่ายหัว

            ผมหันหน้าไปหาน้าซิลดี้แล้วพูดว่า

            งั้นผมจะเปลี่ยนมุกใหม่ละกันครับ

            ซีอาร์ คาดเข็มขัดด้วยจ่ะ^^น้าซิลดี้พูดกับซีอาร์ทางกระจกส่องหลังหน้ารถ

            ซีอาร์ทำหน้าเฉยเมยแล้วพูดกลับมาว่า

            ผมเป็นแมว ไม่จำเป็นต้องคาดหรอกครับ คาดไปก็เท่านั้นนั่นแหละ มันจะอึดอัดพุงน้อยๆอันน่ารักของผมซ๊ะเปล่า^^

            น้าซิลดี้หันหลังไปหาซีอาร์แล้วพูดว่า

            อุบัติเหตุมันอาจเกิดได้ทุกเมื่อถ้าเราประมาทนะจ๊ะซีอาร์ ถึงซีอาร์จะเป็นแมว ซีอาร์ก็ต้องคาดเพื่อความปลอดภัยนะจ๊ะ^^

             โธ่น้าซิลดี้ มันจะคาดเข็มขัดนิรภัยหรือไม่คาดก็เหมือนกันนั่นแหละครับ น้าไม่เห็นถุงไขมันนิรภัยรอบพุงของมันเหรอ อัตโนมัติจะตาย ไม่ว่าจะนั่ง จะยืน หรือจะนอนไขมันนิรภัยก็ยังคงทำงานอยู่เสมอ นี่ถ้าผมไม่ห่วงหล่อ ป่านนี้ผมคงมีเป็นชั้นแล้วล่ะครับ^^

            ผมพูดออกไปด้วยความจริงใจและใจจริง ^^

            ซีอาร์ดึงขัดนิรภัยไว้กับมือแล้วพูดกับน้าซิลดี้พลางแอบเหลือบตามองผมแป๊บนึงว่า

            ครับน่าซิลดี้ ผมจะคาดไว้ครับ แม้ว่าผมจะมีไขมันนิรภัยติดตัวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วก็ตาม แต่ผมก็ยังภูมิใจที่ผมก็ยังมีดีตรงนิรภัย T_T

            ...

            ...                        

            น้าซิลดี้ รสิบล้ออออ (OoO)!!ผมตะโกนเสียงดังลั่น

เอี๊ยดดดดดด~ ปุ้กก ก ก

            น้าซิลดี้เบรกรถกะทันหันจนซีอาร์กระเด็นออกจากเบาะหลังไปติดอยู่ที่กระจกหน้ารถเป็นตุ๊กแกกลายร่าง แล้วค่อยๆไหลลงมาเรื่อยๆอย่างหมดสภาพ

             พอยท์ ไหนรถสิบล้อOoO?น้าซิลดี้พูดพลางมองหารถสิบล้อ

             ไม่มีหรอกครับ...ผมตอบอย่างกวนๆ

            อ้าว แล้วเมื่อกี้จะตะโกนทำไมล่ะ OoO**

            ผมอมยิ้มแล้วตอบกลับไปอย่างกวนประสาทว่า

            ก็ผมบอกแล้วไงครับ ว่าจะเปลี่ยนมุกใหม่ อีกอย่างนึง อุบัติเหตุมันอาจเกิดได้ทุกเมื่อถ้าเราประมาทนะจ๊ะ^^

            ฮ้า ฮ้า ฮ้า ย้อนครับ ย้อน อย่างงี้เค้าเรียกว่าย้อนใช่มั๊ย ฮิ ฮิ ฮิ่ ค้างครับ ค้าง เล่นมุกนี้ทำเอาค้างกันเป็นแทบๆ (>5<)++

            แกเล่นมุกนี้เลยเหรอไอ้เพลย์บอย (=_=)^^

             ซีอาร์พูดพลางจับจมูกของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้เอาเรื่องอะไร สงสัยว่าจะสำนึกผิด

            เหรอ แต่พอยท์ก็ไม่หน้าเล่นแรงขนาดนี้เลยนะ

            น้าซิลดี้พูดกับผมแล้วก็ค่อยหันไปหาซีอาร์แล้วพูดว่า

            เป็นไงล่ะ น้าบอกแล้วว่าให้คาดเข็มขัด

            คราวนี้ผมจะเชื่อน้าซิลดี้แล้วครับ แต่เมื่อกี๊ผมก็กำลังจะคาดแล้วนะครับ

            ซีอาร์พูดเสียงเศร้าพลางลูบจมูกตัวเองเพราะว่าตอนที่ซีอาร์กระเด็นไปติดกระจกนั้น จมูกของซีอาร์ได้ไปกระแทกกับกระจกอย่างแรง ซีอาร์ค่อยๆคานกลับไปที่ที่นั่งของตัวเองอย่างอืดอาด

            อืดอาดนักเดี๋ยวก็ได้ไปเป็นผ้าขี้ริ้วเช็ดกระจกรถอีกรอบนึงหรอก

            ผมหันไปแขวะซีอาร์ด้วยความรำคาญ ซีอาร์จึงค้อนใส่ผมแล้วหันไปหาน้าซิลดี้

            น้าซิลดี้~  

            ซีอาร์ลากเสียงยาวแล้วทำหน้าเป็นตัวคำถาม น้าซิลดี้จึงหันไปหาซีอาร์

            จ๊ะน้าซิลดี้ตอบอย่างสั่นๆ

            เราจะไปเที่ยวที่แปซิฟิกกันเหรอครับ

            ใช่จ่ะ^^น้าซิลดี้พูดพลางหันหน้าไปยิ้มให้ซีอาร์

            ผมหันไปมองซีอาร์แล้วหันกลับมาที่เดิมอย่างไม่สนใจ ส่วนน้าซิลดี้ก็ขับรถต่อไปเรื่อยๆอย่างระมัดระวังตลอดทาง (สงสัยจะเข็ด)