คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 1: Intermission
ย้อนกลับไปช่วงเวลาที่เมลิซซ่าและว่าที่เจ้านายกำลังจะทำสัญญา —
ภายในห้องเก็บของที่มีกลิ่นเหม็นอับของกระดาษและสี ร่างอรชรของสองนางกำลังนอนกอดกันแน่นอยู่บนพื้น
บุคคลที่มีใบหน้าราวกับเด็กสาวร่างเล็กนอนคร่อมเมดสาวผมสีเงินสกปรกนอนอยู่เบื้องล่าว...
ทั้งสองบรรจงประทับรอยจูบกันอย่างหิวกระหายราวกับสัตว์ป่าที่ไม่ได้ลิ้มรสชาติของอาหารมานาน ยิ่งรุนแรง เสียงครางของทั้งสองก็ยิ่งดังขึ้น วงแขนที่โอบกอดก็บีบรัดแน่นขึ้น
ในที่สุดผู้ที่อยู่เหนือกว่าก็ผละริมฝีปากออก เมดสาวที่เพิ่งได้สัมผัสรสรักที่ขาดหายไปนานขยับศีรษะตามราวกับว่ามันยังไม่สาแก่ใจ ทว่าผู้ที่กำลังจะมาเป็นเจ้านายใช้นิ้วแตะสัมผัสหยุดริมฝีปากคู่นั้นไว้เสียก่อน
“นี่... เรามาทำสัญญากันเถอะ”
ใบหน้าของเถาวัลย์สวรรค์เมลิซซ่าภายใต้แสงสีฟ้าเริ่มมีอาการเขินอาย
“ตอนนี้เลยหรือคะ ?”
“ตอนนี้ล่ะ พลังชีวิตของเธอแทบไม่เหลือแล้วใช่ไหมเล่า” ว่าที่เจ้านายผู้มีใบหน้าราวนางฟ้าตัวน้อยกล่าว “อีกอย่าง เราต้องการให้เธอฟื้นพลังเพื่อไปช่วยซีเรียด้วย”
เสียงปืนที่ยิงถล่มเบื้องล่างเป็นสัญญานบอกว่าซีเรียยังคงต่อสู้เอาชีวิตเข้าแลกอยู่เบื้องล่าง
เมลิซซ่าชันตัวขึ้นมานั่งประจันหน้ากับว่าที่เจ้านาย เธอกุมมือของเด็กหน้าสวยที่แตะปากของหล่อนอยู่ในเวลานี้ ก่อนจะค่อยลิ้มรสนิ้วชี้ราวกับกำลังดื่มน้ำผึ้งที่แสนหอมหวานจนสาแก่ใจ
“ค่ะ... ถ้าอย่างนั้นเรามาทำสัญญากันเถอะค่ะ”
ว่าแล้วเมดสาวที่อยู่ในช่วงบานสพรั่งก็ค่อย ๆ ดึงผ้าแอพรอนออก ปลดเม็ดกระดุมทีละเม็ด ก่อนจะเผยเรือนร่างท่อนบนที่ชวนหลงไหล
ภายใต้แสงสีฟ้าอ่อนของก้อนคริสตัล แสงเงาจัดจ้านตัดผ่านบนร่างหญิงสาวยิ่งเป็นการเน้นสัดส่วนของหญิงสาวเจริญวัย นิ้วมือของเมดสาวสัมผัสร่องไหปาร้าของตน ก่อนจะลูบไล้ไปตามเนินอกที่ดูอวบอิ่ม ไล่สัมผัสตามร่องหน้าท้องที่เข้ารูปราวกับกำลังกระตุ้นอะไรบางภายในร่างกาย
จากนั้นหล่อนจึงเริ่มลูบสัมผัสใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเจ้านายตรงหน้า เมลิซซ่ากล่าวกับผู้ที่กำลังจะเป็นเจ้านายของตนอย่างสมบูรณ์ด้วยน้ำเสียงที่ติดขัดที่เกิดจากลมหายใจอันหนักหน่วง
“ไม่ต้องกลัวนะคะ เราทำกับนายหญิงคลาริสจนเชี่ยวชาญแล้ว ครั้งแรกอาจะไม่คุ้นเคยนักสำหรับเด็กสาวอย่างท่าน แต่รับรองเลยว่าท่านจะรู้สึกดีสุด ๆ ไปเลยล่ะค่ะ”
เมลิซซ่าเลียริมฝีปากราวกับอดใจที่จะรับประทานมืออาหารอันโอชะไม่ไหว
“ขนาดนายหญิงคลาริสเองยังติดใจเลยนะคะ”
ว่าแล้วเมดสาวก็กลายเป็นฝ่ายรุกในครั้งนี้ หล่อนค่อย ๆ ปลดกระดุมของว่าที่เจ้านายออกมาอย่างทนุถนอม ลูบไล้ไปตามหน้าอกอันแบนราบของอีกฝ่าย
จากนั้นทั้งสองก็ล้มตัวลงโดยมีเมดสาวเมลิซซ่านอนคร่อมว่าที่เจ้านายอย่างเชี่ยวชาญ ริมฝีปากซุกซนเริ่มล้อเล่นไปตามต้นคอระหงส์ ส่วนมืออีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่าง เธอเริ่มเปิดเกมส์รุกทางด้านล่างโดยกายลูบคลำไปตามต้นขาเนียน
ในที่สุดสัมผัสรักก็คืบคลานเข้าไปใต้กระโปรงของเด็กสาว นิ้วเรียวยาวที่เจนศึกลากผ่านไปจนถึงหน้าท้อง ก่อนจะเลื่อนสอดแทรงเข้าไปในชายขอบซับใน
ในตอนที่เมลิซซ่ากำลังย่ามใจว่าควบคุมเกมส์ได้สมบูรณ์ หล่อนก็ต้องตกใจสุดขีดกับบางสิ่งบางอย่างที่เพิ่งค้นพบภายใต้กระโปรง
“เอ๋”
ทันใดนั้นทุกอย่างก็ดูกลับตาละปัต จากที่เคยเป็นคนคุมเกมส์อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นว่าเจ้านายที่ดูสงบเสงี่ยมเมื่อสักครู่ก็พลิกตัวจับเมลิซซ่ากดกับพื้นแทน...
บัดนี้เป็นฝ่ายของเมดสาวที่มีเสียงสั่นเครือราวกับเจ้าสาวเผชิญหน้ากับค่ำคืนแรกของการแต่งงาน
“จ...จ...เจ้านาย ม...ม... ไม่ใช่ ‘นายหญิง’ ต... แต่เป็น ‘นายท่าน’ หรือคะเนี่ย ?”
“ก็เออสิ...”
“แล้วทำไมนายท่านถึง...”
“ก็ซีเรียนะสิบอกว่าทำอย่างนี้จะปลอดภัยกว่านะ ก็ตามปรกติใครเขาคิดจะสู้เมดสงครามให้โง่ล่ะ เวลาจะเล่นงานเมดสงครามเขาก็เล็งที่เจ้านายกันทั้งนั้น เพราะฉะนั้นแล้วถ้าเราปลอมตัวเป็นเมดสงครามเสียจะปลอดภัยกว่า”
“ถ้างั้น เราขอทำใจก่อน —”
ทว่าก่อนที่เมลิซซ่าจะได้กล่าวจบประโยค ร่างของเธอต้องสะดุ้งโหยงด้วยความเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“ไม่มีเวลาทำใจแล้ว ไหนบอกว่าเชี่ยวชาญเรื่องนี้ไง”
“แต่ว่า — อ๊า”
“บอกแล้วว่าเลิก ‘แต่’ ได้แล้วไงล่ะ”
“ค... ค่ะ นายท่าน”
“เอาล่ะ เราจะไปแล้วนะ”
“ด... เดี๋ยวก่อนค่ะ เรายังไม่ อะ...อ๊า ~”
“อาลาโม ~”
ว่าแล้วเสียงโหยหวนเล็ก ๆ ราวกับลูกแมวของเมดสาวก็สะท้อนก้องภายในห้องเก็บของไปพร้อมกับเสียงปืนที่คำรามอยู่เบื้องล่าง
ความคิดเห็น