คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Lady Coffe : Chapter 1
กรุ๊ง กริ๊ง เสียงของกระดิ่งหน้าร้านปลุกร่างบางให้ตื่นจากภวังค์
“สวัสดีครับ เชิญเลยครับ”ร่างบางเดินออกไปกล่าวต้อนรับลูกค้าผู้มาเยือนเสียงหวาน
“รับอะไรดีครับ”
“ขอ มอคค่าเค้ก กับ คาปูชิโนครับ อ้อ คาปูชิโนผมเอาน้ำตาล 2 ช้อนพอนะครับ”ลูกค้าผู้มาเยือนกล่าวโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองร่างบางที่กำลังง่วนอยู่กับการจดเมนูซักนิด
“ซักครู่นะครับ”ร่างบางกล่าวก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์
“ฮีบอน ช่วยทำ คาปูชิโนหน่อยสิ เอาน้ำตาล 2 ช้อนพอนะลูกค้าโต๊ะสองสั่งมา”ร่างบางกล่าวขณะที่ตนเองตัดเค้กที่อยู่ในตู้อย่างเบามือ
“นี่ ยูชอนเมื่อไรนายจะออกมาจากบริษัทห๊ะ รอแกมาตั้งนานแล้วนะ”ร่างสูงโกหกคำโตทั้งๆทีมาร้านนี้ยังไม่ถึง 15 นาทีด้วยซ้ำ
“ไอ้ คุณชาย ยุนโฮ นายจะรีบอะไรนักหนาฮะชั้นไม่ใช่ มาเฟีย นะที่นานทีจะลงมือทำงานเองซักทีหน่ะ”ยูชอนบ่นเล็กน้องเมื่อเจ้าเพื่อนตัวดีที่หวงน้องสาวไม่เข้าเรื่องจะตามเค้าไปช่วยสืบว่าทำไมทุกเย็น น้องสาวตัวดีของมันถึงได้กลับบ้านเย็นนักหนา
“เออ ไอ้ประธานบริษัท เซ็นเสร็จก็รีบมาเลย โรงเรียนมันจะเลิกแล้ว ร้านกาแฟตรงข้ามโรงเรียนนะ”
“เออ เนี่ยจะเสร็จแล้วจะแกไม่โทรมาทำให้ชั้นต้องเอามือนึงถือโทรศัพท์มันก็ไม่ช้าหรอก”
“เออ แค่นี้นะ”ร่างสูงวางสายก่อนจะละสายตาไปที่หน้าประตูโรงเรียน
“มาแล้วครับ มอคค่าเค้ก กับ คาปูชิโน ครับ”ร่างบางวางทุกอย่างที่ร่างสูงสั่งก่อนจะก้มหัวให้เล็กน้อยแล้วเดินออกมา
เสียงทักของร่างบางทำให้ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาต้องตะลึง เพราะคนตรงหน้าสวยจนเค้าเองยังบอกไม่ถูก เพราะตัวเค้าเองก็เจอผู้หญิงออกบ่อยแต่ทำไมกับผู้ชายหน้าหวานคนนี้เขาถึงได้ใจสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“เฮ้ย ยุน เป็นไรวะ”ยูชอนทัก..เพราะหลังจากที่เขาวางสายเสร็จก็รีบมาทันที
“สวย หว่ะ”ยุนโฮเพ้ออกมาเบาๆแต่สายตายังจับจ้องอยู่ที่ร่างบางที่กำลังทำงานอยู่หลังเคาน์เตอร์นั่นก็พอทำให้ยูชอนรุ้ว่าไอ้ที่ยุนโฮมันบอกว่าสวยคือ ใคร
“ผัวะ”เสียงบางอย่างที่กระทบกันอย่างแรงดังขึ้นก่อนที่ ยูชอนจะได้รับสายตาที่บ่งบอกได้ว่า-ตอนนี้กำลังอารมณ์เสียมาก-มาจากยุนโฮ
“ตบทำไม...เจ็บ”ยุนโฮเอ่ยปากถาม
“ก็ไม่มีไรหรอก แค่สงสารคนนั้นที่แกมองอยู่...กลัวว่าตัวจะพรุนซะก่อนก็เลยเตือนเฉยๆ”ยุนโฮมองคนที่อยู่ฟากตรงข้ามหน่ายๆ...ถ้าเป็นคนอื่นนะ บังอาจมาตบหัวชอง ยุนโฮ คนนี้หรอ อย่างหวังว่าจะมีชีวิตรอดเลย
“กินไรหน่อยมะสั่งเลย เดี๋ยวเลี้ยงเอง”ยุนโฮพูดแล้วตักเค้กขึ้นมากินอย่างช้าๆ
“ขอโทษ นะครับ คือ ผมขอสั่ง มอคค่าเค้กกับลาเต้นะครับ ขอครีมเยอะๆนะครับ”ยูชอนสั่งแล้วก็หันมานั่งจ้องยุนโฮต่อ
“แล้วที่เรียกมาเนี่ย จะให้ช่วยทำอะไร”ยูชอนถามเพื่อนที่นักฟากตรงข้าม
“ก็จะให้ช่วยเรื่องจีฮเยหน่ะ พักนี้กลับบ้านทีเกือบ 2 ทุ่ม ไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ จะส่งคนมาตามก็ไม่ได้เพราะเจ้าตัวดันจำหน้าได้หมดเกือบทุกคนเลย ก็เลยมาทำเองนี่ไง”ยุนโฮพูดแล้วยืดคอมองไปที่ประตูโรงเรียนแต่ก็เปล่าประโยชน์
+ + + + + + + + 15 นาที หลังจากยูชอนได้ของที่สั่งไป + + + + + + + +
ในที่สุดการรอคอยก็ได้ผลเมื่อเจ้าตัวการที่ทำให้สองหนุ่มต้องถูกสายตาแทะเล็มจากบรรดานักเรียนหญิงที่วันนี้ดูเหมือนว่าจะเยอะเป็นพิเศษไม่ว่าจะเป็นในร้านนอกร้านหรือแม้กระทั่งนักเรียนหญิงที่เดินผ่านไปมาต้องเหลียวมอง
“พี่แจจุง ผมกลับมาแล้วฮะ”แต่ดูเหมือนว่าเสียงจะไปไม่ถึงซักเท่าไร
“ทำไมวันนี้ผู้หญิงมันถึงได้เยอะแบบนี้เนี่ยฮะ จุนซู”เสียงบ่นเริ่มไหลออกมาจากปาดเด็กสาวที่เดินตามคนร่างเล็กมาด้วย
“เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันอะ ก็เดินมาด้วยกันนี่จีฮเย นี่ก็นะ”จุนซูบ่นเบาๆ
“ไปเดินไปหาพี่แจกัน ป่านนี้คงกำลังหัวปั่นกับรายการที่ต้องทำอยู่แน่เลย”จีฮเย พูดก่อนจะจับมือจุนซูแล้วเดินลากไปหลังร้านโดยที่ไม่สนใจกลุ่มนักเรียนที่กำลังมุงดูอะไรซักอย่างจนคนแน่นร้านแบบนี้
“ยุน แกลองโทรตามดิ๊ตอนนี้จีฮเยอยู่ไหนแล้วเนี่ย”ยูชอนที่เริ่มจะตนไม่ได้กับ (ฝูง)? นักเรียนหญิงที่ลุมล้อมและพร้องจะดึงทึ้งพูด
“เออ หว่ะ”แต่ขณะที่ยุนโฮกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรนั้น
เพล้ง ผัวะ พลั่ก ตุบ
“เฮ้ย รุมมันเลย”เสียงกระจกที่มาพร้อมกับนักเรียนชายอีกหนึ่งกองทัพ (เวอร์ไปแระยัยคนแต่งนิ) ทำให้นักเรียนหญิงที่ลุมล้อมเมื่อกี่หายไปกับสายลมเกือบหมด
“อะไรวะเนี่ย”ร่างสูงทั้งสอง สบถออกมาแทบจะพร้อมกันเพราะกระจกที่แตกออกมาเมื่อก็เศษกระจกกระเด็นมาโดนร่างสูงเต็มๆ
“ไม่ทราบมาเป็นอะไรมากรึเปล่าฮะ เชิญคุณทั้งสองไปที่หลังร้านก่อนแล้วกันนะฮะ”เมื่อนักเรียนหญิงที่ตาลีตาลานวิ่งออกไปเมื่อซักครู่เผยให้เห็นร่างสูงทั้งสองเต็มไปด้วยเศษกระจกก็รีบวิ่งมาดูทันที
“อ่า ได้ครับ”ยูชอนลุกก่อนคนแรกก่อนจะตามด้วยยุนโฮที่ไม่พอใจอย่างแรง...อย่าให้พ่อรู้นะว่าไอ้กลุ่มไหนมันมาตีกันแถวนี้ ปั้ดจับหักคอส่งคืนพ่อแม่ซะเลย
“ขอบคุณนะครับ”ยูชอนกล่าว
“จีฮเย พี่ฝากหยิบเครื่องปฐมพยาบาลให้หน่อย”แจจุงพูดขณะที่มือก็ยังทำหน้าที่ปักเศษกระจกบนตัวคนทั้งสอง
“เอ่อ ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่า ชื่อคนเมื่อกี้......”ยุนโฮพูดยังไม่ทันจบเจ้าของชื่อก็โผล่หน้ามาซะแล้ว
“ นี่ค่ะพี่แจ...เฮ้ย พี่ยุน”เด็กสาวทำตาโตก่อนจะชี้นิ้วไปที่ยุนโฮแล้วทำหน้าเหมือนเจอผี
………………………………….
11.14
อ่า เป็นไงกันบ้างคะ กับ lady coffee ตอนแรก
อาจจะยังไม่ค่อยดีเท่าไร และต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าหากมีคำผิด
ที่ใช้ชื่อ ว่า lady coffee นั้นมีความหมายนะคะ แต่คนเขียนจะอุบไว้ก่อนนะค๊ะ
ความคิดเห็น