นิยาย รักแลกเปลี่ยน :P

ลำดับตอนที่ #3 : รวมตอนที่1กับ2สำหรับคนอยากอ่านยาวๆ

Mafia is something to carry it on the head.
Sometimes heavy, sometimes light
Have helped it to light.
To help people.
Anyway, it must bear the following
 

จิ๊บๆ จิ๊บๆ    เสียงนกร้องยามเช้าทำให้ หญิงสาวตื่นขึ้น  เธอไปยังประตูห้องนอนบานใหญ่ อันคุ้นตา 'เฮ้อ.. ยังไม่ตาย'
 

เธอคิดในหัว  เธอเป็นทายาทมาเฟียที่ยิ่งใหญ่  ความฉลาดและ การต่อสู้ที่เก่งกาจของเธอเป็นที่หมายปองของ

หัวหน้าแก๊งค์อื่น ที่เธอคิดแบบนี้เพราะเธอต้องการจะตายจริงๆ  เธอสาวเท้าตรงไปที่ห้องน้ำห้องใหญ่ แล้วชำระล้างร่างกายที่เหม็นกลิ่นคาวเลือด   ทุกๆคืน ทุกๆวัน ราวกับเป็นวัฏจักร  "ก๊อก ก๊อก ก๊อก"   เสียงเคาะประตูดัง 3จังหวะ

แล้วหยุดลงตามด้วยเสียงผู้หญิงแก่ใจดี  "คุณหนูคะ ท่านปู่เรียกคะ"      

"เดี๋ยวตามลงไป ฉันอาบน้ำอยู่คะ " หญิงสาวตอบออกไป  

หลังอาบน้ำเสร็จ เธอจัดการแต่งตัว แล้วลงบรรไดออกจากห้องนอน ที่เหมือนเป็นคลังอาวุธ ไปห้องที่คุณปู่ของเธออยู่ ทันที

"มีอะไรคะ คายะกำลังจะเก็บของ" หญิงสาวถาม     "ปู่แค่อยากจะบอกลา" ชายแก่พูดออกมาหลังจากที่หญิงสาวถาม

"ไม่ใช่แค่นั้นใช่ไหมคะ " เธอถามต่อ เพราะ นี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญมากถึงขนาดที่ปู่ของเธอเรียกมาพบ 

"ใช่   ปู่อยากให้หนู ไปตามหาน้องชายของหนูซะ " ชายแก่ตอบเพราะเดาสีหน้าของเธอออก "น้องชายของหนูตายไป 4 ปี

แล้วไม่ใช่เหรอคะ  คนตายแล้วจะให้ไปตามหาทำไม"   หญิงสาว โพล่งออกมาอย่างเหลืออด เพราะที่ผ่านปู่ ของเธอให้เธอ

ทำงานบ้าๆบอๆ ทั้งนั้น  เช่นไปตามหามนุษย์ต่างดาว (ของเล่น)ของเด็กผู้หญิงข้างบ้าน เพราะเธอน่าสงสาร   ให้ไปช่วย

ล่าม ช้างในป่าหิมพานต์   งานอย่างนี้ใครมันจะไปทำได้กัน   "ช่าย......... เพราะน้องชายหนูยังไม่ตายไงล่ะ"  

ปู่ของเธอทำหน้าแอ๊บแบ๊ว     แล้วให้แม่บ้านลากคายะออกไป
.
.
.
.

 

"เรื่องจริงเหรอจ้ะ!!!!"  เสียงเพื่อนสนิทหนึ่งเดียวในโลกของฉันพูดขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องของฉัน
"จริงสิ" ไม่รู้จะตอบอะไรพูดออกไปอย่างนี้แล้วกัน
"จริงเหรอ"  ยังจะถามอีก
"จริง" ฉันตอบสั้นๆรอฟังเพื่อนฉันพูดต่อ
"โรงเรียนฉันมันโรงเรียนหญิงล้วนที่จะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนหญิงชาย นะ! แถมนักเรียนส่วนใหญ่ก็ดันแอนตี้ต่งชาติยกเว้นคนหล่อแล้วก็ผู้ชาย เธอจะโดนหาเรื่องเอานะ" ยัยชมพู่พูดต่อจนจบ แล้วก็พูดต่ออีกว่า 
"เธอจะตอบว่าแล้วไง   ฉันก็อยู่คนเดียวกับเธอสิ ใช่ไหม" มันพูดต่อ
"ก็คนมันโดนให้ทำภารกิจนี้ จะให้ทำยังไง " ฉันตอบ 
"เฮ้อ...ช่วยไม่ได้ ถึงแล้วมานอนหอฉันแล้วกัน  ขอให้เดินทางปลอดภัยนะจ้ะ" ชมพู่พูด เพื่อเป็นการตัดบท
"ฉันต้องไปแล้วหล่ะ" ฉันพูดต่อ   
"บายจ้ะ"
"อืม"    เครื่องขึ้นอีก 10 นาทีรีบดีกว่า   
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ระหว่างทางฉันเห็นคนรุมหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายอะไรซักอย่าง ฉันเลยชะโงกไปดู
อ้าวมนุษย์หน้าตาดีนี้เองไม่เห็นแปลกอะไร
รีบดีกว่า
.
.
.
.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"สบายจัง" ฉันพูดออกมาเบาๆ ให้ได้ยินคนเดียว   อ๊ะ! มนุษย์หน้าตาดีเมื่อกี้นี้เขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเหมือนกันนี้หน่า
"ขอนั่งด้วยนะครับ"  เขาถามขึ้น  แต่ฉันไม่ได้พูดอะไร แค่พยักหน้ารับก็พอ
"ขอบคุณครับ"  เขาพูดอีกครั้ง
อ่า.....เงียบแล้วฟังเพลงดีกว่า   นั่งเฉยๆก็น่าเบื่อไม่มีอะไรทำ  ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา  อยู่ดีๆ คนข้างๆก็ยิ้ม
 "ชื่ออะไรเหรอครับ"  เขาถามขึ้น
"นาซากิ คายะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

CR.SHL