คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : ถูกขัง O[]o!!
“ที่รักจ๋า เราจะไปโรงเรียนกันยังงงง >o<”เสียงไอ้หมอนั่นลอยเข้าสู่โสตประสาทของฉัน
“ฉัน-ไม่-ไป-กับ-นาย-เจ้า-ทึ่ม!!!!!!!”ฉันตะโกนกรอกหู
“นะชิน...ไปด้วยกันน้า >o<”หมอนั่นกำลังเรียกตัวเอง (แน่นอนว่านั่นมันชื่อฉันชัดๆT^T)
“ไม่ไงเจ้าทึ่ม!!! ฉันเบื่อนายแล้วนะ เมื่อไหร่นายจะย้ายออกไปจากที่ฉันซะทีห๊า!!!”ฉันตะคอก
“จนกว่าเธอจะยอมเป็นแฟนฉัน เข้าใจมั้ย ^w^”หมอนั่นยิ้มจนน่าจับกด
หนอย-_____-+ถึงฉันจะแพ้คนหล่อแต่ก็ไม่ใช่นายย่ะ!!!
“ไม่ มี วัน เจ้า หัว สมอง กลับ”ฉันกัดฟันพูด
“นะๆๆๆๆๆ >o<”เค้าพยายามอ้อน
เหมือนหมาโว๊ยยยยย
“วันนี้มีคอนเสิร์ตที่สตาร์ผับไม่ใช่เหรอ เย็นเจอกันนะพวก ^o^”ตาฉันยิ้มมั่งล่ะ
“ไม่นะชิน T^T”เค้าพยายามรั้งฉันไว้
ฟิ้ว....
ไม่ทันแล้วล่ะค่ะทุกท่าน ฉันลงลิฟท์ไปเรียบร้อย ฮ่าๆๆๆๆ ^[]^
ฉันขับฟีโน่สีแดงมาอย่างสบายใจ และถึงโรงเรียนอย่างปกติ
“กรื๊ดดดดดดดดดดดดด พี่ชินมา!!!!!!!”ยัยแก้มดาว ประธานแฟนคลับของวงฉันกรื๊ดลั่นทุ่ง =o=
“ชินไหนล่ะ!!!”ยัยเรนเพื่อนของเธอถาม
“ชินหญิงไงล่ะเธอ!!! พี่ชินค๊าเป็นไงมั่ง >///<”ยัยนั่นหันมาคุยกับฉัน
“ก็ สบายดีค่ะ ^^”ยิ้ม แกมรำคาญเฟ้ยยยย -_____-+
“กรื๊ดดดดดดดด!!!!!!”นักเรียนหญิงหลายคนเริ่มกรื๊ดบ้าง
จะ...เจริญ –o-
“วันนี้พี่ชินมีงานที่ไหนคะ ^o^”มีนักเรียนหญิงอีกคนถาม
ตอนนี้ ผู้หญิงกำลังรุมฉันเหมือนทุกวัน =_____=
นี่พวกเธอ ฉันไม่ใช่กอล์ฟไมค์นะยะ -_____-+
“สตาร์ผับนะ”ห้วนๆ สั้นๆ
“กรื๊ดดดดดดดดดดดดด!!!”กรื๊ดอีกแล้ว
และแล้ว ตัวเพิ่มเสียงกรื๊ดก็เดินมา
ชิน เรลล่า (มือกลอง) เคนจิ(มือกีตาร์) TT^TT
“กรื๊ดดดดด มากันครบวงแล้ววว >o<”ระงมกรื๊ดอีกครั้งค่ะ
ชักรำคาญแล้วนะ
“พวกนายมาทำไมเนี่ย!!!”ฉันดุ
“มาหาเธอแหละ ยัยชินนี่^o^”เรลล่าพูด
ไม่ต้องตกใจนะคะ มือเบสและมือกลองวงฉันเป็นผู้หญิงค่ะ =o=^
“ฮะๆ ฉันเห็นยัยพวกนี้กำลังมารุมทึ้งเธอ ก็เลยเดินเข้ามาน่ะ”เสียงไอ้ชิน
“พาฉันไปเหอะ เดี๋ยวยัยเถิกมรณะก็มาหรอก =[]=!”เสียงเคนจิ
“พวกเธอมาทำอะไรกันห๊ะ กรื๊ดๆแบบนี้อ่ะหาผัวรึไง ขึ้นห้องไป จะเข้าเรียนแล้ว!!! -_-+”ตายยากมากค่ะ =..=
ปล.ยัยเถิกมรณะคืออาจาร์ยบัลลังก์เมฆ ฟังชื่อก็ลาวพอแล้วใช่ไหมคะ แถมยังหัวเถิกได้เกือบครึ่งหัวทั้งๆที่เพิ่งอายุ 47 แท้ๆ =____=^
“...”
บ๋อแบ๋ =..=
ยัยเถิกมรณะนี่ทรงพลังจริงๆ -____-;;
“คาบสี่ห้าหกโดดนะเพื่อนเลิฟทั้งหลาย เจอกันห้องซ้อม >w<”เสียงเคนจิ
“อืม”ทุกคนตอบรับ
ฉันเดินเข้าห้อง 5-E วึ่งเป็นห้องพิเศษ คือห้องนักเรียนที่การเรียนหรือความประพฤติเหลวแหลกแต่สร้างชื่อเสียงให้แก่โรงเรียน
ได้แก่ นักร้อง วงดนตรี พวกหน้าตาดีทั้งหลาย พวกถ่ายแบบ หรือแม้กระทั่งลูกคนรวยก็อยู่กันเยอะแยะ =o=
“สวัสดีค่ะ ^o^”เสียงอาจาร์ยสุพิชชาผู้สอนฟิสิกส์และหน้าตาน่ารักสุดๆเดินเข้ามา
แต่ไม่สำหรับฉันค่ะ เค้าชอบไอ้ชินนั่น แต่แยกไม่ออกว่าใครคือฉัน ใครคือชิน -_-
ฉันหลับ (แน่นอนอยู่แล้ว -_____-;;) (เจริญล่ะครับทั่น =___=^)
ครอก.... (-_____-)zZ
คาบสี่ หลังพักกลางวัน
พวกฉันทั้งสี่โดดเรียนมาซ้อมดนตรีที่ห้องซ้อม
“เอาละนะ เพลงเปิดตัวคร๊าบ >o< หนึ่ง สอง ซั่มมมม!!!!!”เสียงชินดังลั่น
เสียงเพลง When I’ve done ของ
นายชินผู้เปนนักร้องนำร้องเพลงได้เยี่ยมยอดกระเทียมดองมากมาย แต่ฉันก็เกลียดหมอนั่นอยู่ดีนั่นแหละ ไม่มีเหตุผลอะไรดีไปกว่า
ฉันรำคาญ =[]=
“เพลงที่สอง เป็นเพลงที่พวกเราคิดว่าเป็นเพลงที่ดีมากๆ เพลงนึง และเป็นเพลงที่มีโดนใจผมมากๆเลย จริงมั้ยชิน >o<”ได้ยินเสียงคนพล่ามมาถึงฉัน
“=[]=;;;;;;;;;;”ทำหน้าเบื่อโลก
เพราะอะไรนะเหรอ
เพลงนั่นก็คือ
คนที่ถูกรัก ของบอดี้แสลมไงล่ะ!!!
“ใจ...ฉันเคยถูกทิ้งเพียงลำพัง ก็รักชินไปแล้วตั้งกี่ครั้ง ผิดหวังมากี่หน ก็รักชินที่ชินไม่ได้รักเราก็ช้ำใจอย่างนี้ สุดท้ายก็โดนชินมองผ่าน... สุดท้ายชินก็ไม่ต้องการ”เสียงหมอนั่นเห่า =[]=
“แหมมมมม เลี่ยนซะนะชินคุง >.,<”เรลล่าแขวะ
“ก็อยากเป็นคนที่ชินรัก ก็อยากเป็นคนที่ถูกชินที่รักเข้าใจ ~”
หลังจากจบเสียงเห่าของเขา เสียงเบสของฉันก้ออกมาอย่างห่วยแตกสิ้นดี
“ยัยต๊อง!!! เธอทำอะไรนะฮ๊ะ!!! -___-+”เคนจิตะโกนด่า
“รับความจริงไม่ได้หงออออ >.,<”หมอนี่ทำเสียงแปลกๆ
“ไอ้กบทอดทึ่มเอ๊ย!!!”ได้เวลาฉันตะโกนด่ามั่ง
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กบทอดทึ่มเนี่ยนะ เธอใช้สมองส่วนไหนด่าเจ้านี่ ^o^”เรลล่าระเบิดหัวเราะ
“เออๆ หัวเราะกันเข้าไป =[]=”ฉันหมดความอดทน
“ฮ่าๆๆๆๆ”ทั้งสามระเบิดหัวเราะ
=[]=;;;;;;;
“เพลงต่อไป เป็นเพลง Snow Scene ของ an café คร๊าบบบ >__<”นายชินพูดด้วยเสียงอ้อนๆ ฟังเหมือนหมาหิวข้าว -_-;
ฉันรัวเบสอย่างมันส์ได้ใจ และแล้วก็...
“พวกเธอโดดเรียนอีกแล้วเหรอ !!!”ยัยเถิกมรณะเปิดประตู้ห้องซ้อมดนตรีของฉันด้วยท่าโจ๋เรนเจอร์
อะไรอีกล่ะ =[]=
“พวกเรามีงานที่สตาร์ผับวันนี้น่ะครับ ^o^”ชินตัวดีพูด
“ภัทรวดี!!! เธอพูดครับงั้นเหรอ!!! -_-+”ท่านอาจาร์ยตะโกนด่าฉัน (ที่ยังไม่รู้เรื่อง =[]=)
“ผมพิชรัชญ์ฮะ”ชินพูดยิ้มๆ
“คิกๆๆๆ”พวกเราทั้งสี่กลั้นหัวเราะ
“วันนี้พวกเธอห้ามออกจากห้องนี้จนกว่าจะเช้า ส่วนเสื้อผ้าใช้ของสหกรณ์ไปก่อน ฉันจะซื้อให้ -_-+”คำสั่งมรณะของอาจาร์ยออกมา
“แต่พวกเรามีแสดงนะคะ TT^TT”เรลล่าทำหน้าจะร้องไห้
“เรื่องของเธอ >o<”ยัยนั่นยิ้ม
“ผู้ปกครองเราละครับ TT^TT”เคนจิถาม
“ฉันรู้ว่าพวกเธออยู่อพาร์ตเม้นน่ะ แค่คืนเดียวไม่เป็นไรหรอก ข้าวเย็นอ่ะอยู่ในตู้เย็นพวกเธอน่ะ ^w^”รอยยิ้มอาบยาพิษ TT^TT
ปึ้งงงง!!!
แกร่กๆๆๆๆ
กรึ๊ก!!!
เสียงยัยเถิกล๊อคประตูจากด้านนอก
“เฮ้ย!!! OoO”เคนจิตกใจ
“เอาไงล่ะทีนี้”ฉันกังวล
“เหอะๆ ไม่รู้ -*-“เสียงไอ้ชิน =[]=
ปึ๊งๆๆๆๆ !!!!!!!!!
เคนจิถีบประตูอย่างบ้าคลั่ง แต่ไม่เป็นผล ยัยเถิกนั่นล๊อกประตูจากด้านนอกไว้แน่นหนา
“โธ่เว้ยยย!!! -_-+”คนหล่ออย่าเคนจิโมโห
อ๊ากกกก หล่อลากกกก -.,-
“ทำไงดีอ่ะTT^TT”ฉันร้อง
“เอาไม้กลองฉันทุบกระจก โอเคมะ?”เรลล่าเริ่มซีเครียด =.,=
ปึ๊กๆๆๆๆ ~ !!!
กระจก ไม่แตก TToTT
“เอาเบสเธอฝาด >.,<”ไอ้ชินเริ่มลามปามมาที่ฉัน
“ม่ายยยยยยยย TT^TT เอาขาไมค์นายฟาดไปสิ เกี่ยวไรกะช้านนนนนนนTT^TT”ฉันโวยวาย
“พอทั้งคู่เลย ยกตู้เย็นทุบกันดีกว่า -_-+”ความคิดเคนจิ
O[]o <<< สี่หน้าฉัน (เอาสมองที่ไหนคิดฟระ =[]=)
=[]= <<< สีหน้าเรลล่า (หมอนี่สมองเท่าเมล็ดถัว?)
TT^TT <<< สีหน้าชิน (ช้านยกม่านหวายยยยยย)
และในที่สุด
“อึ๊บบบบบบบบบ ฮ่า~”พวกเราต้องช่วยกันยกตู้เย็น
“หนึ่งงงง สองงงง ซั่มมมมม >.,<”เคนจิให้สัญญาณ
เคร้งงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตุ๊บ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
พวกเรา ยกตู้เย็นทุ่มใส่กระจก แน่นอนว่ามันแตก แต่ว่า
“พวกเธอ...คิดจะหนีงั้นเหรอ -_______-+”ห้องพักครูของยัยเถิกอยู่ข้างๆ TT^TT
“เปล่าครับ ผมแค่จะหาข้าวที่อาจารย์พูด แต่ตู้เย็นกลับตกลงไป TT^TT”คำแก้ตัวของไอ้ชินสมองทึ่ม
ช่วยคิดคำแก้ตัวที่ดีกว่านี้หน่อยได้ม๊ายยยย ToT
“ดีเลย งั้นวันนี้เธอไปขัดห้องน้ำกับฤทธิ์ถานันท์ละกันนะ ^o^”ยัยเถิกพูดพย้อมกับยิ้ม
ขัดส้วม กับใครนะ
ฤทธิ์ถานันท์ อันธพาลประจำห้อง C นี่นา
O[]o
“เอ่อ...อาจาร์ยขา...เราต้องไปสตาร์ผับตอนห้าโมงนะคะ ^____________^”ฉันยิ้มกว้างจนแทบจะอมหัวปังคุงได้ =_=^
“เรื่องของเธอสิ”ยัยเถิกพล่ามออกมาแล้วเดินหนีไปทันที
=_=;;;
“เอาไงละทีนี้”เคนจิถามขึ้น
“หนีสิ เดี๋ยวไปตามน้องๆแฟนคลับมาขัดห้องน้ำให้ดีกว่า >o<”ไอ้ชินทึ่มพูดขึ้น
“ฉลาดใช้ได้นี่ ^o^”เรลล่ายิ้ม
พวกฉันสี่คนจึงเดินออกไปยังห้องของยัยหัวหน้าชมรมแฟนคลับ และบอกให้พวกเค้าช่วย แน่นอนว่าพวกนั้นกรื๊ดๆ และยิ้งบอกว่าจะให้ผ้าเช็ดหน้าพร้อมลายเซนต์
...ทั้งห้องน้ำ มีแต่นักเรียนหญิง OoO!!!...
พระเจ้าช่วยม้วยมรณะ =..=
ความคิดเห็น