คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: ได้พบสบตา เมื่อเจอหน้าเธอ
“ยัยซายุ มีคนจ้องเธอมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนะ”
“เอ๋???”
“คนนั้นไง หัวทองๆ หน้าหวานๆอ่ะ”
เมลโล เพื่อนรักที่สุดของฉันบอกขึ้น จริงๆด้วย นายนั่นมองฉันใหญ่เลยอ่ะ ใครฟระน่ะ หน้าหวานมาก ใบหน้ารูปไข่ที่ถูกแต่งเติมด้วยทรงผมซอยสไลด์สีน้ำตาลทองและชี้โด่ชี้เด่เหมือนหนามทุเรียน ดวงตาสองชั้นที่แฝงไปด้วยความเศร้าและความเย็นชากำลังมองฉันอยู่ จมูกที่สันเป็นคมนั้นรับกับดวงตาสองชั้นนั้นได้อย่างดีเยี่ยม แก้มของเขาดูเป็นสีชมพูระเรื่อ คิ้วของเค้าถูกกันให้ดูประณีต ริมฝีปากที่เรียวบางสวยนั่นถูกแต่งเติมด้วยสีชมพูกำลังคลี่ยิ้มน้อยๆออกมา แต่แล้วก็
ป๊าบ!!!
ผู้ชายอีกคนหนึ่ง ใบหน้ารูปไข่และผมซอยสไลด์ด้วยความชำนานสีน้ำตาลทองเข้ม ดวงตามคมชั้นเดียวของเค้าแฝงด้วยความขี้เล่น จมูกโด่งไร้สิวเสี้ยนนั่นตั้งตระหง่านอยู่กลางดวงตา คิ้วโก่งได้รูปของเค้านั้นถูกกันด้วยความประณีต ริมฝีปากที่เรียวบางสีชมพูรูปกระจับกำลังหัวเราะและเค้าก็ตบศีรษะผู้ชายคนแรก
“ซายุ ไปดูพี่เนียร์เต้น B-Boy ที่ตึกเก่ากันเหอะ”เมลโลบอก
“ไปซิ ฉันชอบดูเค้าเต้น B-Boy”ฉันตอบเสียงค่อนข้างดัง
ว่าแล้ว ฉันกับเมลโลก็ค่อยๆเดินไปยังตึกเก่า
พี่เนียร์และพรรคพวกกำลังเต้น B-Boy อยู่อย่างเมามันส์ แต่แล้ว ผู้ชายคนแรกเมื่อกี้นี้ก็เดินเข้าไปท้าพี่เนียร์เต้น B-Boy
เค้าค่อยๆบรรเลงลีลา B-Boy ออกมาอย่างชำนาน แต่แล้วก็
ปึ้ง~!!!
เค้าล้มไม่เป็นท่า อ๊ากกกกก~หัวแตกเลยนี่ ทุกคนกำลังหัวเราะเยาะหมอนั่น แต่ฉันกำลังโกรธอย่างสุดขั้ว ไอ้พี่เนียร์นั้นขว้าคอเสื้อเค้ามา แล้วก็
ปลั่ก~หมัดขวาของไอ้พี่เนียร์โดนเต็มๆหน้าหมอนั่น
“เฮ้ย!!!พวกแกน่ะหยุดรังแกคนอ่อนแอซักทีเด่!!! ไอ้หมอนั่นทันหัวแตกแล้วแกยังจะไปชกมันอีก ไอ้ปลาไหลเอ้ย!!!”ทายซิเสียงนี้ใครพูด
คำตอบ : ตัวปากเปราะ (ฉันเองT^T)
และฉันก็ใช้เท้าถีบ(ไอ้ปลาไหล)พี่เนียร์นั่นทันที
พี่เนียร์และพรรคพวกยกมือไหว้ฉันและจากไป รวมถึงทุกคนยกเว้นฉัน ผู้ชายสองคนนั่น และเมลโล
อุว่ะฮะฮะฮ่า สะจาย~
“ขอบคุณครับ”ผู้ชายคนแรกพูด
“หน้าด้านดีนะเธอ~”ผู้ชายคนที่สองพูด
“สาบาญเหอะว่านี่คือคำชมของนาย...เอ่อ...”ฉันพูดและพยายามจะเรียกชื่อเค้า แต่ฉันไม่รู้จักเค้า- -^^^
“ไลท์”ผู้ชายคนที่สองตอบ
“นายอ่ะ”ฉันถามผู้ชายคนที่หนึ่ง
“ริว”ผู้ชายคนที่หนึ่งตอบ
“เธออ่ะ”ไลท์ถาม
“ซายุ”ฉันตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าที่ควร
“แล้วเพื่อนเธอล่ะ”ริวถาม
“เมลโล”ฉันตอบอย่างไม่สบอารมณ์อีกแล้ว
“ทำหน้าหยั่งกะหมานอนอาบแดด”เมลโลแขวะฉัน
“เป็นเพื่อนกันนะ”ริวพูด
เอ๊ะ เมื่อกี้ริวพูดว่าอะไรนะ เป็นเพื่อนกันนะ งั้นเหรอ แสดงว่าหมอนี่ต้องหาเพื่อนไม่ได้แน่ๆเลย ผู้ชายแท้ๆ ยอมให้ไอ้ปลาไหลนั่นต่อย- - ^ ^ ^
“เอาดิ”ฉันตอบ
มิชาพยักหน้าช้า และทันใดนั้นเอง เราก็ยิ้มและหัวเราะด้วยกันอย่างมีความสุข
…Friend…
ฉันเข้าห้องเรียนตามปกติธรรมดา ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพียงแต่
ริว เป็นเด็กใหม่ อยู่ห้องฉัน!!!
ก๊ากกกก~โลกทำไมมันกลม อย่างนี้ฟร่ะ เหอะๆ ช่างมาน ฉานไม่แคร์ โหะๆๆๆๆ
พวกเค้าหย่อนก้นลงบนเก้าอี้สองตัวที่ถูกตั้งมาเป็นพิเศษให้พวกเค้าโดยเฉพาะ และการเรียนการสอนก็เริ่มขึ้น
ฉันสังเกตได้นะว่านายนั่นแอบมองฉันตลอดเวลา...
เลิกเรียนแล้วจ้า~
“ซายุ วันนี้ไปคารากันป่ะ! ^_^”เมลโลถามฉัน
“ไปดิ๊ ไปไหนอ่ะ”
“เดอะหมอบางกาปิ ชวนไลท์กะริวไปด้วยจิ^____^”
หลังจากเมลโลพูดจบฉันกับเมลโลก็ปรี่เข้าไปหาสองคนนั่น พร้อมกับชวนสองคนนั้นไป สองคนนั้นไม่พูดอ่ะไรแต่พวกเค้าก็ยอมไปด้วย^__^
----- เดอะหมอบางกาปิ Place -----
อ่านปากของช้านนนนนะ ว่าร๊ากเท่ออออ แหละจ้าพูดอีกคร้างงงงงง ว่ารั๊กเท๋อออ~
พวกเราสามคน(ไม่รวมเมลโล)กำลังทุกข์ระทมกับเสียงที่แสนจะห่วยแตกของเมลโลไปได้สามสี่เพลง เมลโลก็ยื่นไมค์(โครโฟน)ให้ฉัน
ร้องเพลงไรดีหว่า หุหุ
เอาเพลงนี้ดีกั่ว เพลง ที่ปรึกษา ของ Golf-mike อิอิ
เสียงเพลงถูกบรรเลงขึ้น ฉันขยับปากตามเพลงนั้นไปเรื่อยๆ
ทะเลาะกับเค้ามาทีไรทีไรก็จะเป็นหน้าที่ฉัน เช็ดน้ำตาให้เธอ บอกให้เธอทำใจเย็นๆ
ต้องพูดว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็ก และในวันพรุ่งนี้เธอและเค้าก็คงเข้าใจกัน
ทุกครั้งต้องพูดคำเดิมคำเดิมว่าอย่าเอาแต่ใจนัก ให้ทำตัวดีดี คงรักกันไปได้อีกนาน
บอกเธอให้คืนดีกับเค้า แต่ใจฉันมันจะละลาย ก็กลั้นน้ำตาแทบจะไม่ไหวรู้บ้างไหมเธอ...
ทุกคนจ้องฉันอย่างอึ้งๆ โดยเฉพาะเมลโล คงเป็นเพราะว่าฉันไม่เคยร้องคาราโอเกะมาก่อนละมั้ง-_-;;;
บอกใจตัวเองว่าไม่อิจฉา ฝืนใจบอกใจว่าเราต้องไม่อิจฉา
คนอย่างเรามันเป็นแค่ที่ปรึกษา คอยให้คำปรึกษาแล้วก็จบกัน
อยากบอกกับเธอให้เลิกกับเค้า แล้วมองกลับมา มามีหัวใจให้ฉัน
รู้ดีแก่ใจว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้น มันไม่ง่ายอย่างนั้น เป็นแค่ที่ปรึกษา
...ก็ยอม...
น้ำตาของฉันมันไหลรินออกมาหลังจากเพลงนี้จบ เพลงนี้มันทำให้ฉันคิดถึงคนรักเก่าอย่างช่วยไม่ได้ เมลโลมองหน้าฉันอย่างเข้าใจ แต่สองคนนั่นยังคงงงเป็น ไลท์-ริว ตาแตก
ฉันส่งไมค์ต่อไปให้ไลท์ ไลท์กดเพลงอย่างรวดเร็วแล้วลงมานั่ง
เคยรอจะฟัง คำว่าเธอรักฉัน มันเคยดีใจ เมื่อได้ยินเธอพูดมา
แต่วันนี้เธอ รู้ บ้างไหมว่า...ฉันรอจะฟัง อีกคำ...
นายนั่นร้องเพลง โห เสียงเพราะมากเลยอ่ะ~กรี๊ดๆ
เป็นคำที่ง่ายดาย และคิดว่าตรงใจเธอ เพราะคนที่ฉันเจอ คือเธอที่เปลี่ยนไป
นายนั่นร้องเพลงขึ้นมาพร้อมกับจ้องหน้าริวตาไม่กระพริบ สองคนนี้เป็นคู่เกย์กันหรอ-_-a
ไม่ต้องบอกแล้วว่าเธอรักฉัน เข้าใจไหม มันไม่ได้ซึ้งอะไรอย่างนั้น อีกต่อไป...
คำเดียวบอกมาได้ไหม วันนี้เธอรักใคร...
ฉันคงดีใจกว่านี้ ถ้าเห็นเธอ หยุดหลอกตัวเอง
แม้ว่าต้องเจ็บ
...ก็ยอม...
(ไม่ต้องบอกแล้วว่าเธอรักฉัน: กอล์ฟ-ไมค์)
ไลท์ร้องเพลงจบก็ยื่นไมค์(โครโฟน)ให้ริว ริวลังเลอยู่ซักครู่จึงกดเพลงขึ้นมา
ฉันทำผิดหรือไงที่บอกรักเธอ เธอเลยดูเย็นชาไม่ยอมมองตาเวลาพบกัน
นึกถึงวันนั้นที่เธอตอบฉันมา...เราควรเป็นเพื่อนกัน เราเป็นเพื่อนกัน เราเป็นเพื่อนกัน
แต่เธอรู้ไหม มันไม่ง่ายจริงๆ ที่ผู้ชาย กับผู้หญิงจะเป็นเพื่อนกัน...
ฉันเข้มแข็งไม่พอที่ฉันจะคิดกับเธอเหมือนเดิม ในเมื่อความรู้สึกที่มีมันเกินเพื่อนไป
ฉันเข้มแข็งไม่พอเพราะฉันไม่อาจเห็บคำนั้นไว้
เธอแสนดีกว่าใคร ให้คิดอย่างอื่น
...ไม่ได้จริงๆ...
ในระหว่างร้อง ริวเอาแต่จ้องฉัน มีอะไรรึเปล่าน้า ~ หรือนายจะกินตับฉัน O_o อย่าคิดมากเลย คิดไปก็ปวดกะโหลก…
ความคิดเห็น