Love mission ภารกิจรักพิชิตหัวใจเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : Is you VS Memory

 

ตอนที่ 1

Is You VS Memory

 

            MATINA PUB

          09 : 37 P.M. 

 

            บนแดนซ์ฟลอร์ต่างแน่นขนัดไปด้วยหนุ่มๆสาวๆที่พากันเคลื่อนไหวร่างกายอย่างเร่าร้อน ตามทวงทำนองเพลงแสนร้อนแรง แต่กลับมีเพียงฉันที่นั่งตัวเกร็งอยู่บนโต๊ะ รอเพื่อนๆที่ออกไปแดนซ์กระจายซึ่งหายไปกันเกือบชั่วโมงครึ่งแล้ว ให้ตายเถอะ!แดนซ์บ้าพลังกันจริงๆเลยแหะเพื่อนฉัน -*-

            วันนี้เป็นวันเกิดของยัยเชอร์รี่ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่ยัยนี่จะต้องมาจัดปาร์ตี้วันเกิดในผับแบบนี้ ทั้งๆที่พวกเรายังเป็นนักเรียนอยู่เลย ถึงแม้ว่าจะมีอายุครบสิบแปดปีบริบูรณ์แล้วก็เถอะ แต่ยังไงฉันก็คิดว่ามันไม่สมควรอยู่ดี ที่ยอมมาเนี่ยเพราะเห็นแก่ยัยเชอร์รี่ เพื่อนที่คบกันมานานนับสิบปีหรอกนะ ฉันถึงยอมมาที่นี่เนี่ย แต่ก็อย่างว่าแหล่ะเพื่อนๆของฉันมีแต่แรงๆทั้งนั้น แต่ละคนมากันในชุดเดรสสายเดี่ยวบ้างล่ะเกาะอกบ้างล่ะ ส่วนฉันน่ะเหรอเสื้อแขนยาวสีขาวกับกางเกงยีนต์ซีดๆขาดๆขาสั้นก็เซ็กซี่พอละ

            “เมมโมรี่ที่ร้ากกกก...ทำมายไม่ออกไปเต้นจ๊ะ”

            ยัยเชอร์รี่เดินเซกลับมาที่โต๊ะ โดยมีเทรย์ แฟนของยัยนี่คอยพยุงเอาไว้

            “ฉันเต้นไม่เป็นน่ะ”

            “เอ๊ะๆ...เหล้าไม่เห็นลดลงเลยน้า” ยัยเชอร์รี่ชี้นิ้วมาที่แก้วเหล้าของฉัน

            “ฉะ...ฉันเพิ่งเติมใหม่น่ะ แก้วเมื้อกี้กินหมดแล้ว” ไม่อยากจะบอกเลยว่ากินเหล้าไม่เป็น แถมแก้วนี้ก็คือแก้วแรกซึ่งฉันไม่ได้แตะต้องมันเลยแม้แต่ปลายลิ้น 

            “ว้าว!เธอคอแข็งมากๆเลยน้า งั้นอีกแก้วววว...” ยัยเชอร์รี่พูดพร้อมกับหยิบขวดแบล๊คเลเบอร์เทใส่แก้วของตัวเองแล้วชูขึ้น “เอาๆ ชนแก้วๆ” 

            “ค่ะ...คือฉันเริ่มมึนๆแล้วล่ะ พอก่อนดีกว่า”

            “อะไรกันเล่า!แค่มึนๆเอง ไม่ใช่เมาสักหน่อย เอ้า!ดื่มกันๆ”

            “แต่ว่า...”

            “นี่มันวันเกิดฉันนะ เธอจะใจร้ายขัดใจฉันได้ลงคอเลยเหรอ ฮือๆ ที่รักเห็นมั้ยเพื่อนเชอร์รี่ใจร้ายที่สุดเลย” ยัยเชอร์รี่หันไปฟ้องเทรย์แล้วซบอกนายนี่อย่างออดอ้อนสุดฤทธิ์ เฮ้อ~นี่แค่ฉันไม่กินเหล้าเท่านั้นนะยังเป็นถึงขนาดนี้ ถ้าฉันไม่ยอมมางานปาร์ตี้ไม่ผูกคอตายไปเลยเหรอ -_-;

            เอาเถอะ!เคยมีคนพูดเอาไว้ว่าอย่าถือสาคนบ้า อย่าว่าคนเมา

            “เฮ้ๆ ยัยนี่ไม่อยากกิน ก็อย่าไปบังคับสิ” ยัยโรมเพื่อนที่ฉันสนิทสุดๆแต่คบกันได้แค่สองปีเท่านั้นดังขึ้น หลังจากที่ยัยนี่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆฉัน

            “นั่นน่ะสิ บังคับเพื่อนแบบนี้ไม่ดีนะ” เทรย์พูด ดีจังที่นายนี่เข้าข้างฉัน

            “ไม่เอาอะ!นี่วันเกิดของเชอร์รี่ ทุกคนต้องทำตามใจเชอร์รี่สิ ถ้าไม่ก็กลับไปซะ!”

            แต่ถึงจะเมาก็เถอะ ข้อเสียสุดๆของยัยเชอร์รี่ก็คือเอาแต่ใจนั่นแหล่ะ ฉันแอบเห็นเทรย์ทำหน้าเอือมๆด้วยนะ จะว่าไปก็น่าเห็นใจนายนี่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าทนคบยัยเชอร์รี่เอาแต่ใจคนนี้ไปได้ยังไง

            “คนนอกไม่เกี่ยวอย่ายุ่ง!” ยัยเชอร์รี่พูดกับยัยโรมแถมยังจ้องหน้าอย่างหาเรื่องอีก

            “ใครคนนอก ฉันก็เพื่อนยัยเมมโม่เหมือนกัน และที่มากันก็เพื่อนกันทั้งนั้น”

            “แต่ฉันรู้จักยัยนี่มานานกว่าเธอ!

            “ระยะเวลาไม่สำคัญเท่ากับความจริงใจที่มีให้เพื่อนหรอกย่ะ!”

            “นี่เธอ...!”

            “หยุดๆ!พอได้แล้ว เรื่องแค่นี้เอง ฉันดื่มก็ได้ไม่ต้องเถียงกันหรอกน่า เรามาสนุกกันไม่ใช่เหรอ อีกอย่างวันนี้วันเกิดยัยเชอร์รี่ ดื่มอีกนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก” ฉันยุติเพื่อนทั้งสองคนและก็ได้ผล

            “ตามใจเธอสิ” ยัยโรมบอกแล้วเดินกลับไปหาแฟนของมันที่ยังคงแดนซ์อยู่บนฟลอร์

            “เอาๆ!หมดแก้ว!!” ยัยเชอร์รี่ยิ้มร่าแล้วชูแก้วอีกครั้ง

            ฉันจ้องมองน้ำสีอำพันในแก้วอย่างหนักใจ ก่อนจะตัดสินใจยกแก้วขึ้นมาจิบ แหย่ะ~ขมชะมัด แต่เมื่อเหล่สายตาไปมองหน้ายัยเชอร์รี่ ฉันก็เจอะกับดวงตากลมโตที่จ้องฉันอยู่ ฉันจึงกลั้นหายใจดื่มรวดเดียวหมด

            “ว้าว...เพื่อนฉันคนนี้นี่เก่งจริงๆเลย” ยัยเชอร์รี่ยิ้มร่าอย่างพอใจ 

            ง่า~รู้สึกคอร้อนๆ หัวหมุนติ้ว...นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย

            และแล้วหลังจากที่เพื่อนๆทุกคนกลับมา เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงขวดเหล้ามากมายก็วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ และฉันก็ถูกยัยเชอร์รี่คะยั้นคะยอให้กินเหล้าอีกจนได้  จนในที่สุดผู้หญิงที่เคยปฏิเสธเหล้ามาตลอดก็ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หลอมละลายไปจนหมดสิ้น

           

            “เอาล่ะครับ เราขอส่งท้ายด้วยเพลงนี้ ขอให้ทุกท่านสนุกให้เต็มที่นะคร้าบบบบ!!!!”

         

            ทันทีที่ดีเจบนเวทีพูดผ่านไมค์จบ เสียงดนตรีก็ดังขึ้นท่ามกลางแสงไฟหลากสีจากสปอร์ตไลท์ที่สาดส่องไปทั่ว เสียงร้องที่ดังขึ้นทำให้สาวๆกรี๊ดสนั่นและโชว์สเต็ปการแดนซ์ที่ร้อนแรงกว่าเดิม

“กรี๊ดดด~!!เพลงนี้ฉันชอบที่สุด ออกไปแดนซ์กันต่อเถอะ” ยัยลูน่าชักชวนเพื่อนคนอื่นๆ แล้วทุกคนก็พากันย้ายออกจากโต๊ะไปที่ฟลอร์

           “เพลงสุดท้ายแล้วน้า เมมโมรี่ไปเต้นกันๆ” ยัยเชอร์รี่พยายามดึงแขนฉันให้ลุกออกจากโต๊ะ

            “เอาซี่ แต่ฉานแดนซ์ไม่ค่อยเก่งน้า” อ่า...ฉันแดนซ์ไม่เก่งจริงๆนะ และไม่ชอบการแดนซ์ด้วย ก็มันรู้สึกเขินๆทุกครั้ง แต่ทำไมตอนนี้ถึงอยากแดนซ์ขึ้นมาได้ก็ไม่รู้ เอ...แล้วทำไมเสียงของฉันมันฟังดูแปลกๆหว่า ช่างเถอะ!ไปแดนซ์กระจายกับเพื่อนๆดีกว่า ^O^ 

            ทันทีที่เดินมาถึงฟลอร์ ร่างกายของฉันก็เริ่มซึมซับจังหวะดนตรีที่ดังตูมๆในตอนนี้ นี่เพลงของบริทนีย์ สเปียรส์ ใช่มั้ย คอยดูนะ!เดี๋ยวแม่จะแสดงสเต็ปการแดนซ์ที่เซ็กซี่ยิ่งกว่าราชินีป๊อปแดนซ์คนนี้ให้ดู! 

 

Love me hate me
Say what you want about me
But all of the boys and all of the girls are begging to If You Seek Amy
Love me hate me
But can't you see what I see
All of the boys and all of the girls are begging to If You Seek Amy

 

(Britney Spears - If U Seek Amy)

 

             

            ฉันเริ่มแสดงทวงท่าต่างๆด้วยลีลาการแดนซ์แสนเซ็กซี่(รึเปล่า -_-;) จนผู้คนที่อยู่รอบๆเริ่มพากันขยับออกไปเป็นวงกว้าง เหลือเพียงแค่ฉันที่ยังคงแดนซ์อยู่ตรงกลาง เฮ้ย!นี่ฉันเต้นประหลาดเหมือนปลาไหลรนไฟรึไงถึงได้พากันกระเทิบหนีล้อมรอบฉันแบบนี้น่ะ แต่ช่างเถอะ!ฉันมาอยู่บนฟลอร์เพราะอยากแดนซ์ ใครไม่แดนซ์ก็ช่างมันสิ! แต่ไอ้กิ๊ฟหนีบผมนี่มันน่ารำคาญซะจริง ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นดึงกิ๊ฟออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่เสียดาย จำได้ว่าเพลงนี้บริทนีย์สลัดผมด้วยนี่หน่า ดีล่ะ!งั้นฉันเอามั่งแต่จะเอาให้ยิ่งกว่าเลยคอยดู!

 

          “วีววิ้วๆๆๆๆๆ...~~”

         

            เอ...พวกเขาผิวปากอะไรกันน่ะ ช่างเถอะ!แดนซ์ต่อดีกว่า

 

            หมับ!

 

            จู่ๆเอวของฉันก็ถูกโอบโดยใครบางคน เมื่อฉันหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับคนๆนั้น ทำให้ร่างกายของฉันชะงักไปชั่วขณะ ใบหน้าเรียวแหลม จมูกโด่งเป็นสัน เส้นผมซอยไสลด์ที่ถูกโกรกสีแพตตินั่มซะโดดเด่นยิ่งกว่าใครในผับ   และเจ้าของดวงตาอันเปี่ยมเสน่ห์คู่นั้น ที่สาวๆสบตาเพียงแค่แรกเห็นก็ต้องใจเต้นรวมทั้งฉัน ถึงแม้สติของฉันจะเรือนลางไปบ้างแต่ฉันก็ยังจดจำได้ดี ผู้ชายหน้าหล่อเหลาคนนี้คือ อิสยู หนุ่มฮอตอันดับสองของโรงเรียนมัธยมทรานซิส!

            “ผมขอสนุกด้วยคนสิครับ ^^” รอยยิ้มที่สามารถหลอมละลายหัวใจสาวๆอย่างร้ายกาจของเขา ทำเอาฉันตะลึง หนุ่มฮอตอันดับสองของโรงเรียนฉันกำลังขอฉันแดนซ์ด้วยอย่างงั้นเหรอ กรี๊ดดดดด~!!!!! >O<

            “ได้สิคะ” ฉันส่งรอยยิ้มหวานกลับไปให้เขา ก่อนที่เราจะเคลื่อนไหวร่างกายไปพร้อมๆกัน

           

          “กรี๊ดดดดดดดดดด...~~~!!!!!!!!!!”

 

            เสียงกรีดร้องอย่างชอบใจดังขึ้นทันทีเมื่อเขาและฉันต่างโชว์สเต็ปที่เร่าร้อนไม่แพ้กัน แต่ฉันว่าเสียงส่วนใหญ่จะเป็นเพราะทวงท่าของฝ่ายตรงข้ามที่แสนร้อนแรง จนแทบจะหลอมละลายสาวๆรอบข้างซะมากกว่า และแน่นอนว่าฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น 

            น่าแปลกที่ผู้คนต่างพากันขยับออกห่างเพื่อให้ฉันกับเขาโชว์ลีลาใส่กันได้อย่างเต็มที่ แต่ทำไมร่างกายของเราสองคนถึงได้กระชันชิดแนบแน่น ราวกับกลัวว่าจะโยกย้ายไปโดนใครเข้าอย่างงั้นแหล่ะ

            อ่า...แต่ตอนนี้รู้สึกปวดหัวตุบๆ ไม่เอานะ!ฉันยังอยากแดนซ์ต่อ T^T

            “อ๊ะ!”

 แต่ดูเหมือนร่างกายจะไม่เป็นใจนัก เพราะอาการมึนตึบที่ศีรษะทำให้ฉันเซจนล้มลง แต่ท่อนแขนแข็งแรงของมิสยูคว้าข้อมือของฉันเอาไว้ได้ทัน และดึงร่างเล็กๆของฉันเข้ามาซบที่อกกว้างของเขาพร้อมๆกับที่เพลงได้จบลง...

 

“กรี๊ดดดดดดดดดด...!!!!!!!!!!!...วีดวิ้วๆๆๆๆๆ...~~~”

 

...และนั่นก็เรียกเสียงโห่ร้องชอบใจอีกจนได้

 

            “คุณแพ้ผมแล้วนะ” 

เสียงทุ้มต่ำกระซิบลงที่ข้างหู ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดที่ซอกคอของฉัน การใกล้ชิดกันทำให้ฉันได้กลิ่นโคโลญอ่อนๆจากร่างกายของเขาด้วยล่ะ ทำไมเขาถึงได้น่าหลงใหลแบบนี้นะ แต่ก็แหงล่ะไม่งั้นเขาจะเป็นหนุ่มฮอตอันดับสองของโรงเรียนได้ยังไง แถมยังมีดีกรีเป็นถึงนายแบบที่กำลังมาแรงซะด้วย

ฉันเงยหน้าขึ้นมาทำให้สายตาสบกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มเฉียบคม ยิ่งเห็นว่าดวงตาอันเปี่ยมเสน่ห์คู่นี้กำลังสะท้อนภาพของฉันยิ่งทำให้อุณหภูมิร่างกายของฉันสูงขึ้นอย่างน่าประหลาด

สายตาคู่นี้กำลังแผดเผาร่างกายของฉันอย่างที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อนเวลาได้สบตากับผู้ชายคนไหน

ยอมรับเลยว่านายนี่น่าหลงใหลเป็นบ้า กรี๊ดดดดด~~!!!! ยิ่งมองเห็นหน้าขาวๆใสๆนี่แล้วหัวใจยิ่งเต้นรัวจนจับจังหวะไม่ถูกเลย ทั้งๆที่เมื่อตอนอยู่ที่โรงเรียนเคยเห็นเขาแค่ระยะไกลๆเท่านั้น แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขากลับห่างจากใบหน้าของฉันเพียงไม่กี่เซนติเมตร อ่า...มีโอกาสใกล้ชิดเขาขนาดนี้แล้วอยากจุ๊บริมฝีปากที่แสนเชิญชวนนี้จังเลย

แต่เพียงแค่เสี้ยวความคิดของฉันเท่านั้น ไม่กี่วินาทีต่อมาริมฝีปากของฉันกลับถูกรุกรานโดยเขาที่จู่ๆก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากของเราแนบชิดกันอย่างร้อนแรง จนฉันไม่อาจต้านทานได้

 

“วีดวิ้วๆๆๆๆๆ...~~~...กรี๊ดดดดดดดดดด...!!!!!!!!!!!”

 

ถูกอย่างที่เขาพูด...ฉันพ่ายแพ้ต่อเขาจริงๆ

แต่แล้วจู่ๆอิสยูก็ผละออกไป สายตาเปี่ยมเสน่ห์คู่นั้นมองมาที่ฉัน ราวกับตกใจอะไรบางอย่าง

“ทำไมเธอ...” 

            ฉันยืนมองเขาอย่างไม่เข้าใจปนงุนงง ทำไมเขาถึงทำสีหน้าแบบนั้นล่ะ อ๊ะ!ทำไมจู่ๆถึงสัมผัสความ

เย็นบนแก้มของตัวเองได้

            “น้ำตา...” น้ำเสียงของฉันถูกเปล่งออกมาเบาๆ หลังจากยกมือขึ้นจับที่แก้มของตัวเอง ความเย็นที่ฉันสัมผัสได้คือน้ำตาอย่างงั้นเหรอ แล้วทำไมฉันถึงร้องไห้ อ๋อ!เพราะดีใจนี่เองนี่ถูกหนุ่มฮอตอันดับสองของโรงเรียนจูบ เป็นผู้หญิงคนไหนไม่ดีใจบ้างล่ะ จริงมั้ย ^^ แต่...

            ...ทำไมความรู้สึกของฉันในตอนนี้มันถึงไม่ใช่แบบนั้น

            “ไปไกลๆเพื่อนฉัน ไอ้จอมฉวยโอกาส!!” ยัยโรมเดินเข้ามาแล้วผลักร่างของอิสยูให้ถอยไปไกลๆ

            “...” 

            “...”

            ทุกคนในผับต่างพากันเงียบกริบรวมทั้งฉันและอิสยู

            “นี่ยัยบ้า!ทำไมถึงไปขัดเพื่อนแบบนั้น!” เสียงของยัยเชอร์รี่ที่เริ่มโวยวายดังขึ้นมา

            “เธอน่ะ!หุปปากไปเลย ไม่เห็นรึไงว่ายัยนี่ร้องไห้ แล้วอย่าพูดอะไรออกมานะ ไม่งั้นฉันตั๊นหน้าสวยๆของเธอแน่!!”

            “ฉะ...ฉันอยากกลับแล้ว...ขอตัวก่อนนะ” ฉันหันไปบอกเพื่อนๆที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนจะรีบเดินแทรกร่างเล็กๆของตัวเองผ่านผู้คนจำนวนมหาศาลในผับนี้ออกไป เพราะไม่สามารถทนมองหน้าของเขาได้ เขาคนที่ขโมยเฟิรสคิสของฉันไปอย่างร้ายกาจ

 

            ใช่...ที่ฉันร้องไห้ก็เพราะเหตุนี้นั่นเอง

*************************************************************************************************************************

เปิดเรื่องใหม่แว้ววววววว!!!! ^O^

ถ้าใครเคยอ่าน  เกมรักหักเหลี่ยมหัวใจยัยหน้าใสกับนายตัว หรือ ไม่ได้ตั้งใจรักแต่ดันรักเธอหมดใจ  ก็จะคุ้นเคยกับตัวละครที่จะเป็นพระเอกและนางเอกของเราในเรื่องนี้

นั่นก็คือ  มิสยู (พระเอก)  กับ  เมมโมรี่ (นางเอก)  นั่นเองจ้า
แต่ว่าทาง  สนพ.ได้เปลี่ยนชื่อมิสยู  เป็น  อิสยู  จ้า

ยังไงก็ขอฝากตัวละคร  2  ตัวนี้ไว้ในอ้อมใจของนักอ่านทุกๆท่านด้วยนะคะ  ^^