คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Episode 6
ทางด้านเจสสิก้า คนตัวเล็กกำลังนั่งกอดเข่าคนเดียวที่ระเบียงหน้าบ้าน ซอฮยอนน้องสาวของเธอก็เข้านอนไปนานแล้ว ก็ทำยังไงคนมันปรับตัวไม่ได้ทุกๆเธอจะมียูริ นั่งอยู่ข้างๆ แต่วันนี้ไม่มียูริที่มีบ่ากว้างๆให้เธอนั่งซบ น้ำใสๆหยดลงเข่าที่เธอฟุบหน้าอยู่ความเจ็บปวด ความเหงา เริ่มครอบงำเธอตั้งแต่ ควอน ยูริ จากไป
"ฮึก ยูล.......เจสคิดถึงยูลเมื่อไรยูลจะกลับมา"
ยูริพึ่งจากเธอไปยังไม่พ้นข้ามวัน เจสสิก้าเธอร้องไห้คิดถึงยูริไม่ยอมหยุด
"ยูลสัญญากับเจสแล้วยูลต้องกลับมานะ"
เจสสิก้เหงยหน้ามองท้องฟ้าพูดกับตัวเอง ได้แต่หวังว่ายูริคงจะรัยรู้ว่า เจสสิก้าคนนี้คิดถึงเธอจนจะขาดใจ แต่เจสสิก้ายังไม่รู้ว่ายูริไม่อาจทำตามสัญญาได้ เพราะควอน ซังวูพ่อของเธอเป็นตนเหตุที่ยูริกลับมาหาเธอไม่ได้
เจสสิก้าตัดสินใจไปเข้านอน นอนลงข้างๆซอฮยอนที่หลับไปใช่เธอจะไม่รู้สึกอะไร ใบหน้าที่เปื้อนรอยคราบน้ำตายังปรากฎให้เห็น เจสสิก้าห็นเธอรู้สึกสงสารซอฮยอนเหลือเกิน เธอขยับตัวเข้าไปกอดน้องสาวของเธอและขบตาหลับได้ในที่สุด
กว่าจะผ่านไปแต่ละวันแต่ละคืนเธอคงเจ็บปวดเต็มที เบื่อเต็มที ที่ไม่มีคนตัวสูงอยู่กับเธอ
____________________________________________________________
7 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
มหาลัยและโรงเรียนควอน ยูลที่อยู่ในพื้นที่เดียวกัน เช้าวันนี้ที่โรงเรียนเสียงกรี๊ดกราดหือฮาของนักเรียนสาวซะส่วนใหญ่ ต่างแห่กันไปยืนวงล้อตอนรับกลุ่ม F4 สี่สาวมาดเท่ห์ที่เป็นที่หมายปองทั้งสาวๆซะส่วยใหญ่ หนุ่มๆก็มีนิดหน่อยเพราะไม่มีใครกล้าลองดี
แล้วจู่ๆก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินฝ่าวงล้อมมาอยู่ตรองหน้า ควอน ยูริ
"พี่สาวครับช่วยรับกล่องนี้ด้วยครับ"
ชายหนุ่มที่เป็นเด็กใหม่อยู่ปีหนึ่ง ก้มหน้าอย่างเขินๆก้มหน้ายืนกล่องของขวัญให้ยูริ
"ฉันเป็นญาติ แกตั้งแต่เมื่อไหร่"
ยูริ พูดออกไรฟัน ยืนมือรับกล่องของขวัญมาแล้วเขวี้ยงทิ้งลงพื้นก่อนจะใช้เท้าบดขยี้จนไม่เหลือชิ้นดี ก่อนจะเอาใบแดงเขวี้งลงตรงหน้าเด็กหนุ่มแล้วเดินจากไป เป็นสัญญาณว่าเขาโชคไม่ดีซะแล้ว ทันทีที่ใบแดงล่องลอยลงสู่พื้นเด็กหนุ่มก็ถูกรุมทำร้ายทันที
สาวๆที่ยืนมองดูต่างชื่นชมกับความระห่ำของยูริ แต่มีอีกคนที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของพวก F4
"ไอ้บ้า พวกเธอไม่มีปากกันหรือไง ทำไมไม่ห้ามหรือทำอะไรสักอย่างฟะ"
สิ้นคำของจอง เจสสิก้า สามสาวจอมแสบก็เดินเข้ามาล้อมเจสสิก้าไว้
"โหะ ๆๆ !!! เธอไม่รู้อะไรซะแล้วว่าพวกเอฟ4เค้าโด่งดังจะตาย"
นิโคล หนึ่งในสามสาวเอ่ยขึ้น
"พวกเธอเป็นใคร"
เจสสิก้าหันถามด้วยสายตาค้อนๆ
"เอ่อ พวกเรายังไม่แนะนำตัวซินะ ฉันนิโคล"
".ซึงยอน...."
"ฮาร่า......"
ทั้งสามคนแนะนำตัวในท่า คิกคุของตัวเอง
แต่ตลกมากกว่าหว่ะ/อยากตายเหรอไรเตอร์
"เหอะ เธอจะเรียกพวกฉันว่าสามสาวสุดสวยก็ได้นะ เธอเป็นบ้าหรือไงเค้าออกจะปลื้มเอฟ 4กันแต่เธอนี้ยังไง"
นิโคลถามเสียงดุๆ
"เอฟ4 นะเหรอเธอหมายถึงคนที่สั่งคนทำร้ายคนอื่นอย่างไร้เหตุผลนะเหรอ เลวสิ้นดี"
เจสสิก้าพูดสถบ
"เลว.....แต่เค้าโด่งดัง เค้ารวยเป็นผู้มีชาติตระกูลย่ะ ถ้าเธอยังพูดไม่ดูปากตัวเองล่ะก็เธอได้เจอปัญหาใหญ่แน่"
"แต่วันนี้ฉันขอปล่อยเธอไปก่อน"
"เรื่องอะไรย่ะ"
"ก็เรื่องที่เธอมาดูถูกเจ้าชายทั้งสี่ของพวกฉันนะซิ"
พูดจบสามสาวก็เดินสะบัดไปทันที สายตาเจสสิก้ามองตามไปอย่างอาฆาต
................................................................................................................
"อ๊าย!!!!! กรี๊ด.............>O<!!ไอ่พวกบ้าไม่มีหัวคิดเสียดายเสียดายที่ฉันเข้ามหาลัยนี้ช้าไปไม่งั้นพวกเธอไม่มีสิทธิ์ นี้มันนรกชัด ควอน ยูริ เธอมันไร้สมอง ไร้สามัญสำนึกโงงี่เง่า แถมยังชื่อเหมือนคนที่ฉันรักอีกบังอาจมาก พวกเธอมันตัวปัญหาตัวก่อกวน ฉันจะกำจัดพวกเธอ ว้าก........โฮ้ยเหนื่อย"
"เธอก็ก่อกวนเหมือนกัน ฉันนอนพักอยู่เธอมาตะโกนเสียงดังทำไม"
ยุนอาที่ป๊อบปูล่า หน้าตาหวานๆ เหมือนดั่งเจ้าชายในเทพนิยาย พูดน้ำเสียงเรียบๆใส่ เจสสิก้าที่กำลังตะโกนระบายความอัดอั้นตันใจ ที่เก็บกดจากพวกสามสาวกับพวกเอฟ4 มาตะโกนระบายบนดาดฟ้าที่ยุนอาชอบมาแอบนอนเป็นประจำ
"ขอโทษคะ คือฉันไม่รู้ว่าใครอยู่ตรงนี้ มันใช่ที่นอนที่ไหนล่ะเนี่ยนี่มันดาดฟ้านะคุณ"
เจสสิก้าพูดแล้วกล่าวน้ำเสียงสะบัดใส่ยุนอา
"ทางที่ดีฉันว่าเธออยู่เฉยๆจะดีกว่านะ ฉันเตือนเธอและวนะ"
ยุนอาพูดทำหน้าตายก่อนเดินไปโดยไม่พูดอะไรอีกเลย ปล่อยให้เจสสิก้ายืนอึ้งกับมาดและคำพูด
................................................................................
ที่ห้องอาหารหรูของมหาลัย
"กรี๊ด..............."
พวกสาวๆต่างพากันกรี๊ดทันทีที่พวกเอฟ4เดินมา
"ตุ้บ!!!โอ๊ะ O๐O!!"ไอศครีมของฉัน
ซันนี่ที่ถูกยูริเดินชน ก้มมองไอศครีมที่ตกลงพื้นแถมเปื้อนที่รองเท้าคนตรงหน้าอีก
งานเข้าอีกแล้วซันนี่
"หึ้ นี้เธอเดินยังไง"
ยูริที่ก้มมองรองเท้าที่เปื้อนไอศรีทที่ซันนี่ทำตกใส่
"คือฉันเดินไม่ทันมองค่ะ ขอโทษค่ะ"
ซันนี่พูดพร้อมยื่นกระดาษชำระให้ ยูริแล้วเดินก้มหน้าไป
"ใครอนุญาติให้เธอไป"
ยูริเอ่ยทันทีที่ซันนี่จะเดินไป เจสสิก้าที่นั่งมองอยู่เริ่มไม่พอใจกับการกระทำที่ยูริวางอำนาจออกคำสั่งกับซันนี่
"ฉันก็ขอโทษแล้วไงค่ะ"
ซันนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงข่มเความเดือดกับพวกเอฟ4 ไว้สุดขีด
"เช็ดให้ฉันซิเธอทำหกเธอก็เช็ดให้ฉัน ถ้ามันไม่สะอาดก็เลียไปเลย"
ยูริพูดทำเสียงขู่ยื่นกระดาษชำระคืนให้ซันนี่ คนตัวเล็กที่ได้ยินดังนั้นก็เริ่มอึดอัดยอมทำแตโดยดีเพราะเธอไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่
"ยังไม่หมด เลียซิ"
ยูริพูดหน้าตาย เธอยังไม่พอใจถ้ายังไม่ได้แสดงอำนาจให้ใครเห็น
'งานเข้าวะแล้วยัยเตี้ย'
ซูยองนึกอย่างเหนื่อยใจ แล้วยืนนิ่งต่อไป
"ปัง!!!!! นิมันจะมากไปละนะ"
"นิเธอลุกขึ้น สำหรับคนพวกนี้เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้ นิไม่มีมือหรือไง"
เจสสิก้าที่นั่งมองอยู่ทนไม่ได้จึงทุบโต๊ะแล้วเดินมาประคองซันนี่ที่กำลังนั่งคุกเข่าเช็ดรองเท้าอยู่ให้ยืนขึ้นซันนี่ พร้อมกับว่าให้ยูริตบท้าย
"ก็ฉันกำลังให้รับผิดชอบในสิ่งที่เธอทำไง"
"แล้วไงทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตพิถี พิถันไปได้"
"งั้นเธอก็ชดใช้แทนเค้าละกัน"
ยูริคว้าแก้วน้ำหวานโต๊ะข้างๆมาเทราดใส่หัวเจสสิก้าแล้วเดินจากไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เจสสิก้าตอนนี้เปียกและเหนียวไปหมด ซันนี่ที่ยืนอยู่ข้างๆก็อึ้งที่เจสสิก้ารับใช้กรรมแทน
ยุนอาที่เคยกล่าวเตือนเธอแล้วมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ฉันเตือนเธแล้วนะ
"ยี้..........>^<!!ไอ่พวกบ้าแก " ป้าบ!!!
"โอ้ย!!! ใครหวะ"
"เยส!!!!......."
เสียงรองเท้าของซันนี่กับเจสสิก้าในที่สุดก็ทนไม่ได้ต่อไป ที่ถูกเขวี้ยงถูกหัวใครที่หันหลังเดินไป ผู้เคราะห์ร้ายนั้นก็คือซูยองกับยูริที่รับรองเท้านั้นเต็ม ก่อนคนตัวเล็กทั้งสองจะวิ่งไปหยิบรองเท้าตัวเองคืนแล้ววิ่งหนีไป
พวกเอฟ4 ได้แต่อึ้งกับสองสาวที่กล้ามากที่ทำแบบนี้ก่อนจะเดินกลับน้องส่วนตัวของทั้งสี่ไปอย่างหัวเสีย
...........................................................................................
"ยัยนั้นเป็นใครไอ่ยูล ทำมั้ยมันถึงหึ้กเหิ้มไม่เกรงกลัวพวกเราเลยฟะ อู้ย!!แตกป่าวเนี่ยคัชชูส้นอย่างแหลม เพราะแกนั้นแหละไอ่ยูล"
ซุยองเอ่ยถามยูริอย่างอารมณ์เสียมือก็ลูบหัวที่ปูดอยู่
"เหอะ!!ร้ายพอตัวยัยสองคนนี่"
แทยอนพูดขึ้น
"ยัยซันนี่ฉันก็นึกว่าไม่แสบแล้วนะ ส่วนอีกคนเป็นใครนะไอ่ยูลฐานะทางบ้านก็ปานกลางเปิดร้านซักรีดกับร้านกิมจิแล้วมาเข้ามหาลัยนี้ได้ไงหวะ"
ซูยองถามยูริ
"จอง เจสสิก้าน่ะชื่อเหมือนคนที่ฉันรู้จักเลย แถมยังผมทองเหมือนกันอีก แสบใช่เล่น เข้ามหาลัยนี้ได้ก็เพราะพ่อฉันน่ะ ฉันเคยถามพ่อฉันแล้วแต่พ่อฉันไม่บอก"
ยูริอธบายให้ซูยองฟังอย่างเข้าใจ
"อืม มีน้องสาวด้วนนะชื่อจอง ซอฮยอนน่ารักโคตรเลยหว่ะพี่"
"หยุดเลยไอ่ยุนแกไม่เห็นเหรอไงว่าพี่สาวแสบขนาดนี้แล้วน้องสาวล่ะโหะๆๆ แล้วสาวๆในสต๊อกแกมีไม่พอเหงอไงหวะ"
ซุยองพูดเตือนยุนอาอย่างเกรงกลัวฤทธิ์เดชของสองพี่น้องคู่นี้
ขนาดซอฮยอนยังไม่ออกโรงนะเนี่ยซูยองก็เกรงกลัวซะแล้ว /เบื้องหลังเอฟ4จะเป็นแบบนี้555+
"พี่ก็ว่าไปน้องเค้าน่ารักจะตายแถมเรียบร้อยอีกต่างหาก"
ยุนอากล่าวถึงซอฮยอนแล้วทำตาหวานใส่พวกพี่ๆของเธอ
"ฉันว่าแกเพาๆลดความเจ้าชู้บ้างก็ดีนะ"
แทยอนเอ่ยเสียงเรียบเฉย
"นี้เรากลุ่มเอฟ4 ผู้มีอธิพล รวยโด่งดังนะจะกลัวไปทำไม"
ยุนอาเอ่ยขึ้นอย่างเหย่อหยิ่งเธอคิดว่าเมื่อมีสิ่งที่เธอกล่าวมาก็ทำได้ทุกอย่าง
"อ่อ เหรอบางที จอง เจสสิก้าที่ว่าเนี่ยอาจจะเป็นเด็กผมทองของแกก็ไดนะยูล"
แทยอนพูดชวนให้ยูริได้คิด มันจะเป็นไปได้ยังไง มันจะบังเอิญไปหรือเปล่า ยุริไม่ได้ติดต่อกับเจสสิก้า ไม่ได้เจอคนตัวเล็กตั้ง 7 ปีแล้ว ป่านี้เจสสิก้าคงลืมไปแล้วมั่ง
"ยุล.....ยูล ไอ่ยูล"
แทยอนตะโกนเรียกให้ยูริ ตื่นจากอาการนั่งเม่อลอยเหมือนคิดอะไรอยู่
"เอ่อ พวกพี่ยุนขอตัวนะ"
"เอ้า แล้วแกจะไปไหน"
"จะไปไหนก็ช่างมันเหอะ"
ยุนอากล่าวก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ได้บอกพวกพี่ๆว่าจะไปไหน ซูยองที่ตะโกนเรียกตามหลังก็ถูกแทยอนพูดดักคอ
...............................................................................................................................
"น่ารักอะไรอย่างนี้น่ะซอฮยอน"
ยุนอาที่มาแอบยืนมองร่างบางอย่าง ซอฮยอนกำลังเล่นเปียโนบรรเลงเพลงที่แสนจะเพราะจับใจ อย่างลุ่มหลง
"อะ อึ้ม!!!เพราะจังเลยนะ"
ยุนอาจัดเสื้อสูทของเธอก่อนเดินเข้าไปทำเสียงเข้มและท่าทางเคร่งขรึมทักซอฮยอน
ที่บรรเลงเพลงจบ
"รุ่นพี่"
ซอฮยอนรู้สึกตื่นเต้นที่คนที่ตัวเองแอบปลื้มมากล่าวชมกับซึ่งๆหน้า ได้แต่นั่งก้มหน้าอย่างเจียมๆ
"เล่นต่อซิ เพราะจังสอนฉันเล่นบ้างได้หรือเปล่า"
"ว่าไงล่ะ น้องซอ........"
"ดะ....ได้คะ"
ซอฮยอนก้มหน้าตอบน้ำเสียงติดขัด ใจเต้นรั่วไปกันใหญ่เมื่ออยู่ๆ ยุนอาก็อยากให้สอนเล่นเปียโน แถมยังทำเสียงหวานๆเรียกชื่อเธออย่างคุ้นกันอีก
"พี่ล้อเล่นน้องซอพี่ใจไม่เย็นพอหรอก แต่ตอนนี้เล่นให้พี่ฟังซักเพลงซิค่ะ"
ยุนอาพูดจบก็ไปนั่งเก้าอี้ฝั่งที่เห็นหน้าซอฮยอนได้ชัด จนร่างบางจะละลายแล้ว
(โอ้ว!!!ใจน้องซอฮยอนจะระเบิดแล้ว คุณพี่ยุนจะจ้องหน้าจะทำเสียงหวานทำไมค่ะ น้องซอจะตายแล้วค่ะ ฟู่ว!!!ใจเย็นๆ)
"ค่ะ"
ซอฮยอนพยักหน้ารับคำก่อนจะเล่นปียโนใหยุนอาฟัง ยุนอาก็ตั้งใจฟังแต่สายตาหวานๆจดจ้องมองซอฮยอนด้วยความหลงในความหน้ารักของร่างบาง
................................................................................................................
"อิตาบ้ายูริ ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะ เธอนี้มันจอมก่อกวน คนโง่ แคนนี้ต้องชำระ
ฉันเกลียดเธอ ฉันเกลียดเธอ ว้าก..........ควอน ยูริ โฮ้ย!!ฟู่ว"
เจสสิก้าขึ้นมาตะโกนด่าที่ด้านฟ้าอีกเช่นเคย เธอตะโกนด่าควอน ยูริ และถอนหายใจด้วยความโล่งที่ได้ระบาย
แต่คราวนี้พาซันนี่มาด้วย คนตัวเล็กกำลังนั่งเอามือท้าวคางตรงขั้นบันใดทำหน้าเบื่อๆอยู่
"นี่เจสเธอมาตะโกนแบบนี้ทุกครั้งที่โกรธพวกเอฟ4 เหรอ"
ซันนี่ถามเจสสิก้าที่กำลังยื่นเอาหน้ารับลมเย็นที่ ดาดฟ้า
"อืมใช่ เอะ..งแต่วันนี้ยุนอาไม่อยู่ไปไหนน้า"
เจสสิก้าพูดกับซันนี่สายตามองหายุนอาที่ชอบมาแอบนอนที่นี่ทุกครั้งที่เธอขึ้นมา แต่วันนี้ไม่เห็น
"ยุนอา ยุนอาที่อยู่กลุ่มพวกเอฟ4นะเหรอ"
ซันนี่ถามเจสสิก้าอย่าง งงๆ ก็ในเมื่อเจสสิก้าไม่ชอบพวกเอฟ4ไม่ใช่เหรอ
"ใช่ๆ เค้าชอบมานอนบนนี้น่ะ"
"อ่อ เธอเคยคุยกับเค้าแล้วเหรอ"
"อืม ไม่ใช่คุยหรอก แบบฉันมาตะโกนด่าเพื่อนของเค้าบ่อยๆ มันเสียงดังจนทำเค้าตื่น ฉันมักจะโดนเค้าบ่นน่ะ"
"เธอนี้ก็แปลกคนเนอะ มาด่าเพื่อนเค้าแล้วเค้าได้ยินเค้าไม่โกรธที่เธอไปว่าเพื่อนเค้าเหรอ"
ซันนี่ถามเจสสิก้าด้วยความอยากรู้มากมาย
"ไม่หรอกซัน เค้าพูดน้อยน่ะ พูดกับฉันประโยคสั้นๆแล้วเดินจากไป แต่ฉันว่าเค้าน่ารักดีนะ สุภาพดีออก"
"ชอบเค้าละซิ"
ซันนี่พูดแซวเจสสิก้า
"ก็ปลื้มแค่นะ เค้าสุภาพดีถึงจะดูเย็นชาไปนิด แต่ก็ดีกว่าอิตาบ้า ยูรินั่นน่ะ แต่ฉันก็มีคนรักของฉันแล้วน้า กำลังรอเค้าอยู่น่ะ"
เจสสิก้าพูดกลบความรู้สึกตัวเอง
(ไม่รู้อะไรซะแล้วเจสสิก้า ยุนยุนของพวกเรา ร้ายกาจจะตาย)
"เหอะๆ ระวังเกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้นนะเธอ"
ซันนี่ยังไม่เลิกพูดกวนเจสสิก้า
......................................................................................................................................
"เยี่ยมจังเลยน้องซอ"
ยุนอาปรบมือชอบใจ ทันทีที่ซอฮยอนเล่นจบเพลง
"ขอบคุณค่ะ"
ซอฮยอนกล่าวคำขอบคุณยุนอา
"น้องซอมีแฟนหรือยังคะ"
ยุนอาเดินเข้าไปกระซิบถามข้างหูซอฮยอน
"ยะ...ยัง ไม่มีค่ะ รุ่นพี่มี .... >///<!!"
ซอฮยอนตอบอายๆ เหงยหน้าจะถามยุนอาแต่ยุนอายังไม่ได้เลื่อนใบหน้าเธอไปไหน เป็นเหตุทำให้หน้าทั้งสองใกล้กัน ซอฮยอนได้แต่นั่งนิ่งตัวแข็งหลับตาปี้ หน้าแดงร้อนผ่าวไปหมด
"อือ....."
เมื่อเหตุการณ์เป็นใจ ยุนอาก็ฉวยประทับริมฝีปากนุ่มๆลงริมฝีปากซอฮยอนอย่างอ่อนโยน แล้วส่งลิ้นร้อนๆเข้าโพรงปากร่างบางทันที ซอฮยอนตาเบิ้กโพรงทันทีที่ร่างสูงส่งลิ้นร้อนตวัดดูดดื่มไปทั่วปาก ซอฮยอนก็แอบเคลิ้มแต่พอตั้งสติได้ เธอผลักคนตัวสูงออกแล้ววิ่งออกไป
"น้องซอ....."
"กรี๊ดรุ่นพี่"
ยุนอาจะวิ่งตามซอฮยอนไปแต่สาวสามแสบก็มารั้งไว้ก่อน
"นี้พวกเธอ ปล่อยนะรำคาญ"
ยุนอาสะบัดมือทั้งสามที่เกาะตัวเธออยู่ออกก่อนจะไปตามซอฮยอน
"ซอ ซอ อยู่ไหนน่ะ"
ยุนอาเรียกซอฮยอนอย่างร้อนใจ ซอฮยอนกำลังความคุ้มอาการให้เหมือนดังเดิม ตอนนี้หน้าของเธอมันร้อนผ่าวไปหมด ภาพที่ยุนอาจูบเธอเมื่อครู่มันฉายซ้ำอยู่ให้หัว จูบแรกของเธอเสียให้กับคนที่เธอแอบชอบ แต่ยุนอาจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าซอฮยอนแอบรักเธออยู่ ถ้ายุนอาไม่สนใจเธอแล้วคงปวดใจมากที่สุดที่มาพรากจูบแรกไป ซอฮยอนยังเงียบต่อไปจนยุนอาเดินลงไปเธอจึงออกมา
(ซอฮยอนกลัวยุนอาจะไม่รับผิดชอบ ที่มาพรากจูบแรกของเธอไป)
"ไวจัง"
ยุนอาบ่นกับตัวเองก่อนเดินกลับไปที่ห้องส่วนตัว
_____________________________________________________________
ใครอ่านไม่เม้นดูปากยูล
ยูริ:..............O๐O!!?
แทแทรักทุกคนที่อ่านแล้วเม้น
เอาไปเลย จูบอันร้อนแรง^3^!!!
...........................................................
รู้สึกว่าไรเตอร์จะหายไปสองสามวันนะ
ไปใช่ชีวิตชนบทที่ลำปาง
แล้วจะกลับมาอัพใหม่
ขอบคุณที่ทุกคนที่เข้ามาอ่านทั้งไม่เม้นและเม้น
รักทุกคน
ความคิดเห็น