(SNSD) F4 Over flowers Remembrances (YURI)

ลำดับตอนที่ #5 : Episode4

เช้านี้ที่ คฤหาถ์ของ ควอน ซังวู  กำลังดูวุ่นวายกับการเตรียมพร้อมบางอย่าง ควอน ซังวู ได้สั่งให้ คัง ลีดอง ผู้จัดการส่วนตัวที่เป็นคนร่วมเป็นหัวคิดของเขามาตลอด เรียกคนของเขามาเต็มบ้าน ดูๆแล้วเหมือนพวกบอดี้กาจที่ใส่ชุดดำอีกหลายคน พร้อมรถคันหรูอีหลายคันที่พร้อมที่จะออกไปไหนซักแห่ง

"วันนี้พวกนาย จะต้องทำภารกิจที่นายท่านได้สั่งให้ดี คังซัน เช็คคนว่ามาคบหรือเปล่า" 

"ครับ"
หัวหน้าลีดองประกาศให้ลูกน้องทุกคนได้ทราบ คังซันลูกชายของเขารับคำสั่งก็ทำการเช็คว่ามาคบหรือยัง

"ถ้าวันนี้ไม่ได้ตัวคนหนูกลับ พวกแกอย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นนะ"
หัวหน้าลีดองกำชับลูกน้องเสียงแข็ง

"ครับนาย"
พวกลูกน้องเมื่อได้ยินชัดแล้วก็ก้มหน้ารับคำสั่ง ก่อนเดินไปนั่งประจำรถของแต่ละคนก่อนจะออกรถ

"เดี๋ยว!!!อย่าพึ่งไปฉันจะไป" 
หัวหน้า ลีดอง ก้มหัวทำความเคารพแล้วเดินหลีกทางให้เจ้านายของตนที่กลับมา
       
      ควอน ซังวู ที่กลับมาจากการเคลียธุรกิจที่อเมริกาเสร็จ ก็ลงทุนบินกลับมาเพื่อไปตามลูกสาวกลับ ในวันนี้เขาใส่สูทสีดำทับเชิ้ตตัวขาว ดูมสง่าราศีน่าเกรงขาม กางเกงสีดำ รองเท้าสีดำ มันวาวกำลังเดินลงรถลีมูซีนมา ก่อนจะก้าวขึ้นรถคันหรูหลังสุด

"เชิญครับนายท่าน"
หัวหน้า ลีดองเดินตามไปเปิดประตูรถให้ ควอน ซังวูได้ขึ้นรถไปก่อน และก็ขึ้นไปนั่งข้างๆ 

  เมื่อทุกอย่างเข้าที่แล้วรถหรูทั้ง 5 คันจึงเคลื่อนออกจากคฤหาถ์หลังใหญ่
....................................................................................................
 ที่บ้านของ ซูยอง

"นี่พี่ ซูนานเท่าไหร่แล้วนะ ที่พี่ยูลหายตัวไปไม่ได้ข่าวคราวบ้างเลย"
อยู่ๆยุนอาก็ถามถึงเวลาที่ยูริหายตัวไป เพราะเมื่อวานเธอได้ยินแม่ของเธอคุยกับพ่อยูริ ว่าวันนี้จะออกไปรับยูริกลับมาด้วยตัวเอง

"1ปี ได้แล้วมั้ง ป่านนี้จะเป็นบ้างก็ไม่รู้"
แทยอนพูดคาดการ เวลาที่ยูริหายตัวไป เธอก็เป็นห่วงและคิดถึงยูริเหมือนกัน

"ก็วันนี้ลุงซัง ไปตามพี่ยูลกับลูกน้องไม่ใช่เหรอ สงสัยวันนี้มีงานเลี้ยงใหญ่แน่เลย"
ยุนอาพูดทำท่าดีอกดีใจ เพราะเธอมั่นใจว่ายูริจะต้องกลับมาแน่นอน

"พี่มั่นใจว่ายูลจะต้องกลับมากับพ่อของเขาแน่นอน"
ซูยองก็มั่นใจเหมือนกันว่ายูริจะต้องกลับมา ก่อนทั้งสามจะจบการสนทนา ก่อนจะหันไปทานอาหารฝีมือของพ่อซูยองกันต่อ

"อร่อยจังเลยพี่ซู"
ยุนอายิ้ม พูดชมฝีมืออาหารของพ่อซูยองแล้วตั้งใจทานต่อ

"ถ้าอร่อยพวกเธอก็ ท่านเยอะๆนะ"
ซูยองพูดเชื้อเชิญให้เพื่อนของเธอทานอาหารต่อ
.....................................................................................
 รถคันหรู 5 คันที่แล่นด้วยความเร็ว บนถนนที่มีจุดมุ่งหมายเข้าสู่ร้านกิมจิเล็กๆ ที่อยู่ข้างมุมตึกแห่งหนึ่ง

"นายท่านครับ ถ้าเกิดคุณหนูไม่ยอมกลับกับเราล่ะครับ"
หัวหน้า ลีดองได้ถาม ควอน ซังวู ด้วยความกังวลที่กลัวถ้ายูริไม่ยอมกลับมา

"ยูลไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้ามีเหตุผลเพียงพอ เค้าจะยอมกลับมากับเรา"
ควอน ซังวู อธิบายให้ ลีดอง ได้เข้าใจ

"ครับ ผมก็หวังไว้อย่างนั้น"
ลีดอง พูดจบจึงแอนหลังพิงเบาะ สายตาทอดมองดูข้างทางไปเรื่อยๆ

   เอี๊ยด!!!! เสียงเบรกห้ามล้อรถทั้ง 5 คันได้ จอดหน้าร้านกิมจิและร้านซักรีดแห่งหนึ่ง คนบนรถได้เดินเข้าไปในร้านแต่ก็ถูก ควอน ซังวู ยกมือห้ามไม่ให้เข้าไป ให้อยู่ข้างนอกรอ 
"นี่ยูลลูกของฉันยัง อยู่ในโซลหรือเนี่ย" 
ควอน ซังวู รู้สึกแปลกใจว่ายูริยังอยู่ในโซลไม่ได้ไปไหนไกลแต่ทำไม ลูกน้องของตนถึงตามตัวกลับมาไม่ได้ตั้ง 1ปี

"ใช้ครับ"
ลีดองก้มหน้าพูดไม่กล้าสบตากับเจ้านายของตนเอง เพราะอายที่ทำงานบกพร่องปล่อยเวลาให้ล่วงเกินตั้ง1ปี

"พวกแกนี่ จริงๆเลย ฉันไม่อยู่ด้วยพวกแกทำงานบกพร่องทุกที"
ควอน ซังวู สายหน้าชินกับการทำงานของลูกน้องตัวเอง ก่อนเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับ ลีดอง ทั้งสองคนเลือกนั่งในมุม มุมหนึ่ง

"สวัสดีครับ กี่ที่ดีครับ" 
ลุงจีฮุน เอ่ยทักทาย ควอน ซังวู ตามประสาลูกค้าทั่วไปแต่ยังไม่รู้ว่าคนนี้คือพ่อ ของ ควอน ยูริ

"สองที่ล่ะกัน"
ลีดองพูด แล้วถอดสูทออกทั้งสองนั่งรอจอเหงื่อแตกผลั่ก สายตามองสำรวจร้านทุกซอกทุกมุม

"ครับ ซูนา กิมจิสองที่"
ลุงจีฮุนรับเมนูจาก ควอน ซังวู และหันไปตะโกนให้ป้าซูนาทำจัดกิมจิใส่จาน

"ได้แล้วนี่พี่จีฮุน บริการเค้าดีๆนะ นั้นเค้าเป็นคนใหญ่คนโตของเกาหลีนะ เค้าอุส่าห์ลดตัวมาทานกิมจิร้านเรา"
ซูนากำชับ จีฮุนให้บริการ ควอน ซุงวูดีๆ

"รู้แล้วน่า"

"พ่อแม่ หนูไปตลาดกับพี่ยูล พี่เจสนะ"
ซอฮยอนตะโกนมาทางหลังร้าน

"จ่ะ แล้วหนูมีเงินยังจะไปตลาดมาเอาซิ"
ซูนารับขานซอฮยอน เรียกลูกสาวมาเอาเงิน
................................................................
"พี่ยูลไปเอาเงินที่แม่ให้หน่อยซิ ซอปวดฉิ้งฉ่องง่ะ"
ซอฮยอนวานยูริให้ไปเอาเงินแทน แล้วเธอก็วิ่งกลับไปบ้านที่อยู่หลังร้าน

"ไปซิยูล เร็วนะซอขี้เกียจรอนาน อิอิ"
เจสสิก้าแกล้งพูดเร่ง ตามหลังซอฮยอนไปจนน้องเล็กเร่งฝีเท้าวิ่งไป

"อะ ยูลเอาไปซื้อขนมแบ่งกัยนะแล้วก็ซื้อผักกาดมาให้แม่สามหัวนะ"
ป้าซูนา ยืนเงินให้ยูริ

"อย่า ไปนานนะลูก"
ลุงจีฮุนบอกกล่าวลูกสาว

"ยูล ยูล"
ทันทีที่ ควอน ซังวู เจอยูริ เขารีบลุกจากเก้าอี้เดินมาหายูริทันที

"พ่อ O๐O!!!"
ยูริก็ตกใจไม่น้อยเมื่อพ่อแท้ของเธอมาตามกลับถึงที่ ในใจก็แอบน้อยใจเหมือนกันว่าตลอด1ปีที่ผ่านมาทำไม ไม่มาตามด้วยตัวเองตั้งแต่แรก ที่เอาแตส่งลูกน้องมาตาม เจสสิก้าที่กลัวจะเป็นพวกผู้ร้ายจึงพาหนีรอดได้ทุกครั้ง แต่มาคราวนี้เห็นทีจะจนมุมจริงๆ

"ยูล เดี๋ยวๆพ่อมารับลูกกลับ กลับไปอยู่กับพ่อเถอะนะ พ่อขอร้อง นะยูล พ่อสัญญา พ่อจะดูแลลูกอย่างดี"
ควอน ซังวูรีบวิ่ง ไปคว้าแขนยูริแล้วนั่งคุกเข่าพูดอ้อนวอน ทันทีที่ยูริจะวิ่งหนีไปอีก

"คุณหนูครับยอมกลับ กับนายท่านเถอะครับ"
ลีดอง ก้มหัวทำความเคารพ อ้อนวอนให้ยูริใจอ่อนเช็ดกัน

"หา คุณหนูเหรอ"
ซูนาตกใจที่ ควอน ซังวู คือพ่อที่แท้จริงของยูริ แถมยังเป็นมหาเศรษฐีของอันดับหนึ่งเกาหลีอีกด้วย

"ไม่!!! ยูลจะอยู่ที่นี่ ปล่อย"
ยูริยืนคำขาด และสั่งพ่อบังเกิดเกล้าปล่อยมือจากแขนของเธอ

"ยูล....ยะ..ยูลนี่มันอะไรกัน ปล่อยยูลเดี๋ยวนี้นะ"
เจสสิก้าเรียกยูริแต่อีกฝ่ายไม่ขานตอบ จึงเดินออกมาจากหลังร้านแล้วเดินเข้าไปปัดมือ ควอน ซังวู ออกจากแขนยูริ

"เจส อย่าลูก ต้องขอโทษแทนลูกสาวดิฉันด้วยนะค่ะ"
ซูนา เข้าไปห้ามปรามดึงตัวลูกสาวเธอออกมา แล้วก้มหัวขอโทษ ควอน ซังวู

"อะไรกันแม่ แม่ปล่อยให้เค้าแตะต้องตัวยูลได้ยังไง แม่ไปขอโทษเค้าทำไม"
เจสสิก้าเริ่มโวยวายใหญ่แล้ว

"ก็ต้องขอโทษซิ เค้าเป็นพ่อที่แท้จริงของยูลไงลูก คุณ ควอน ซังวู มหาเศรษฐีอันดับ1 ของเกาหลี"
ซูนาก้มมองหน้าพูดกับเจสสิก้า

"ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมยูล มันไม่จริงใช่มั้ยยูลบอกเจสมาสิ"
เจสสิก้าเริ่มสติแตก ไม่เชื่อหูกับตาตัวเอง เธอเขย่าลบเล้าถามยูริด้วยน้ำตาที่พั่งพรูไหลออกมาอย่างคนคลั่งขาดสติ

"...................."
ยูริไม่มีคำตอบ เธอพยักหน้าแทนคำตัวด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเช่นกัน เจสสิก้าทรุดลงพื้นทันทีที่ยูริบอกว่ามันคือความจริง

"พ่ออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มียูล ลูก...ไปกับพ่อนะ ไปสืบ ตระกูลควอนของเรา แม่คงจะดีใจถ้ายูลกลับไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน"

"แม่ว่าหนู ไปกับพ่อเถอะยูล ถือว่าแม่ขอร้อง นะยูล"

"ใช่ๆ หนูค่อยกลับมาเยี่ยมพ่อกับแม่ เจส และน้องซอก็ได้เรายังได้เจอกันอีกนะ"
ซูนากังจีฮุนกลั้นใจพูดให้ยูริยอมกลับแต่โดยดี

"คะ ยูลจะกลับไปกับพ่อ"
     ควอน ซังวู พูดเล้าโลมจนยูริยอมกลับด้วย 
ยูริเองพูดตกลงดด้วยเสียงสั่นเครือ เมื่อควอน ซังวูเอาเรื่องแม่ของเธอมาเป็นเหตุผล
เธอจึงยอมกลับแต่โดยดี

"พี่ยูลพี่ พี่เจสไปกันได้ยัง อ้าว ทำไมบรรยากาศดูแปลกๆ พี่เจส พี่ยูล พ่อ แม่ร้องไห้ทำไม"
ซอฮยอนทที่มาทีหลังเอ่ยถามทุกคน เธองงกับเหตุการณ์ตอนนี้ที่ดูอึดอัดยังไงชอบกล

"มาหาพ่อนี่ ซอ"
ซอฮยอนเดินไปยืนข้างๆจีฮุนด้วยอาการ งงๆ

...........................ค่อยมาต่อเนอะ รักทุกคนที่มาอ่าน 
อ่านแล้วเม้น ติชมกันด้วยนะครับผม

มาต่อละ
_________________________________________________________

ไม่นะยูล เจสไม่ให้ยูลไป"
เจสสิก้าลุกขึ้นเข้าไปคว้ากอดยูริ ไม่ให้เธอไป

"พ่อ ขอเวลายูลคุยกับเจสตามลำพังได้ไหม พ่อไปรอยูลที่รถก่อน คุยเสร็จเดี๋ยวยูลตามไป"
ควอน ซังวูพยักหน้า ยูริพูดจบเดินประคองเจสสิก้าไปหลังร้าน ที่ระเบียงหน้าที่ทั้งสองชอบนั่งด้วยกัน

"ดูซิร้องไห้จนหน้าแดงหมดเลย  หมดความน่ารักเลย"
ยูริพูด เอือมมือลูบเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มใสๆเจสสิก้าเบาๆ
 
"ยูลไม่ไปไม่ได้เหรอ ยูลไปแล้วเจสจะอยู่ยังไง ใครจะคอยปกป้องเจสกับซอ"
เจสสิก้าพูดเขย่าแขนยูริ ส่งสายตาอ้อนวอน

"ยูลต้องไปเจส ยูลคิดว่าถ้ากลับไปยูลจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครฆ่าแม่ยูล ยูลเป็นความหวังเดียวของตระกูลควอนนะเจส มันจำเป็นจริงๆ ยูลสัญญานะยูลจะกลับมาหาเจสแน่นอน ยูลสัญญา ฮึก....."
ยูริพูดจบเธอดึงตัวเจสสิก้ามากอดทันที เธอกลั่นน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป ความสับสนวุ่นวาย อยากไปหรือไม่อยากไปมันตีกันไปหมด น้ำตาใสไหยดลงแผ่นหลังคนตัวเล็กอย่างไม่ขาดสาย

"ยูลมีอะไรจะให้เจส"
ยูริถอดสร้อยที่จี้มีคำว่า ควอน ยูล ใส่ให้เจสสิก้า เป็นสร้อยที่แม่เธอสั่งทำพิเศษให้ราคาคงไม่ต้องพูดถึง

"เจสใส่มันไว้นะ ควอน ยูรคนๆนี้จะอยู่เคียงข้างเจสเสมอนะ"
พูดจบยูริโน้มริมฝีปากประทับจูบรีบฝีปากนุ่มของเจสสิก้า คนตัวเล็กหลับตาพริ้มรับจูบแรกที่ยูริมอบให้เธอ ก่อนมองสบตากันและกัน

"งั้นเจสก็มีของให้ยูลเหมือนกัน รอแปบหนึ่ง"
เจสสก้าพูดด้วยเสียงเศร้าๆ เดินหายไปในห้องนอนก่อนจะเดินออกมามือเธอถืออะไรอยู่อย่างหนึ่ง

"อะไรเจส"
ยูริเอามือปาดน้ำตา สายตายังจ้องอยู่ที่มือของอีกคน

"เจสในแหวนวงนี้กับยูลนะ"
เจสสิก้าพูดแล้วยืนแหวนให้ยูริ

"เจสใส่ให้ยูลซิ"
ยูริยืนมือข้างซ้ายให้เจสสิก้าใส่แหวน มันเป็นแหวนเงินเกลี้ยงที่สลักชื่อ จอง เจสสิก้าไว้
ถึงมันจะราคาไม่มากแต่มันมีค่ามหาศาลสำหรับแทนใจของเจสสิก้า
    เจสสิก้าส่วมมันที่นิ้วนางข้างซ้ายของยูริ แหวนไม่คับไม่หลวมแต่มันพอดีกับนิ้วของยูริพอดี

  ทั้งสองมองสิ่งที่มอบเป็นตัวแทนแก่กันและกัน 
(แต่คนแต่งคิดว่ามันคือสิ่งแสดงความเป็นเจ้าของมมองกว่าหว่ะ 555+) ก่อนจะเดินประคองกันไปหน้าร้าน
_______________________________________________________
   หน้าร้าน
"กรุณารับซองเอกสารนี้ไว้ด้วยนะครับ ถือว่าเป็นการขอบคุณที่ช่วยดูแลลูกสาวผม"
ควอน ซังวูยืมซองสีน้ำตาลให้ จีฮุน

"เรารับไว้ไม่ได้หรอกครับ เรารักคูณหนู ควอนยูริเหมือนลูกของเรา เราเต็มใจอยู่แล้วครับ"
จีฮุนปฎิเสธที่จะรับมันไว้

"ได้โปรดรับไว้เถอะครับ ผมไม่สบายใจถ้าพวกคุณไม่รับมันไว้"
ควอน ซังวูพูดจนจีฮุนยอมรับมันไว้
...................................................................................................
"คุณหนู/พี่ยูล"
ทันทีที่ยูริ เดินมาทั้งสามที่รออยู่เข้าโผ่กอดทันทีก่อนจากลา

"ยูลขอโทษ ที่ต้องทิ้งพ่อกับแม่ไป"

"คุณหนู"
จีฮุนกับซุนา ประคองยูริที่คุกเข่าตรงหน้า

"ไปได้แล้วนะ คุณหนูพ่อของคุณหนูรออยู่นะ"
จีฮุนบอกกล่าวยูริ

"พ่อ แม่ เจส น้องซอ ยูลสัญญาว่าจะกลับมาหานะ"

"ยูลไปนะ"
ยูริก้มหัวเคารพพ่อและแม่ก่อนเดินออกไป ทั้งสี่คนก็ไม่มีคำพูดใดนอกจากพยักหน้ารับคำยูริ สายตาได้แต่มองตามละห้อยคนที่เดินจากไป เจสสิก้าเธอทรุดลงพื้นอีกครั้งสายตายังคงมองยูริขึ้นรถแล้วเคลื่อนไปไกลสุดตา