(SNSD) Love one for everlasting Yulsic!!! (Fic YURI)

ลำดับตอนที่ #4 : Part 4

Love one for everlasting 4

           ที่บ้านเจสสิก้าบรรยายในค่ำคืนนี้ช่าเงียบเหงา สองพี่น้องเศร้าเพราะกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงกับหัวใจดี
"เด็กๆ ป่านนี้ยังไม่นอนอีกเหรอลูก พรุ่งนี้จะตื่นทันเหรอ" คุณนายจองตะโกนจากทางด้านล่างขึ้นมาเมือเห็นไฟห้องนอนของเจสสิก้ากับซอฮยอนยังเปิดอยู่ ตอนนี้ก็ 5ทุ่มแล้วฝนยังตกไม่หนักมาหนัก

แกร๊ง!!!!เสียงเปิดประตูห้องเจสสิก้า
"พี่เจส ฉันนอนไม่หลับ ลุกมานั่งคุยเป็นเพื่อนกันหน่อยซิ" ซอฮยอนเดินก้าวเข้าห้องพี่สาวแล้วเรียกให้ตื่นมาคุยกัน แต่กลับมีเสียงสะอื้นจากร่างบางที่นอนบนเตียง ทำให้ซอยอนแปลกใจจึงเดินเข้าใกล้ๆแล้วนั่งลงข้างๆพี่สาวของตน

"พี่ร้องไห้ ทำไม ใครทำพี่บอกฉันมา" ซอฮยอนถามพี่สาวด้วยความเป็นห่วง

"เค้าไม่สนใจพี่เลย ทำไมเหรอ พี่ไม่สวย พี่ไม่ดีตรงไหน" เจสสิก้าตัดพ้ออย่างน้อยใจใครบางคน

"ใครไม่สนใจพี่เหรอ ใคร บอกหน่อย บอหหน่อยพรุ่งนี้ซอเคลียให้ก็ได้" ซอฮยอนอยากจะรู้เหลือว่าใครกันเป็นคนที่ทำให้พี่สาวของเธอเป็นถึงขนาดนี้

"ไม่ต้องหรอกทำยังไง เค้าก็ไม่สนใจพี่หรอก" เจสสิก้าพูดอย่างน้อยใจ

                 ติ้งน่อง ๆๆๆๆๆๆๆ!!! มีคนมากดกริ่งหน้าบ้านยามวิกาล แต่ว่าเขาคนนั้นตัวเปียกไปหมด

"ใครเนี่ย มาไม่รู้จักเวล่ำ เวลา เดี๋ยวซอมานะ" ซอฮยอนออกจากห้อง แล้วหยิบร่มเดินออกไปเปิดประตูหน้าบ้าน

"ไม่ต้องซอ เดี๋ยวแม่ไปเองนะ อยู่ในบ้านรอนี่แหละ" คุณนายจองพูดเดินเดินตัดหน้าซอฮยอนไปเปิดประตู

    บ้านยุนอา

"เฮ่อ ทำไมนอนไม่หลับนะ โอ้ยย ทำไมหน้ายัยกบถึงลอยเต็มหัวไปหมดเนี่ย ฮู้ยยยยยย คิดถึงเค้าทำไมเนี้ยไอ่กวาง ไอ่กวาง" ยุนอาเอามือขยี้หัวตัวเอง ตาค้างสนิทใสปิ๊งไม่มีอาการง่วงซักนิด เลยลงมาดูหนังชั้นล่าง

'สายตาแบบนั้นของเธอคืออะไรนะเวลาที่เธอเห็นฉันอยู่กับผู้หญิงคนอื่น หึง ห่วง หรือว่ารำคาญกันแน่' ยุนอากำลังนอนมองเพดาน กำลังนึกถึงสายตาของซอฮยอนที่มองมา มันชั่งเข้าใจยากจริงๆ

'โทรไปหาดีไหมเนี่ย' ถ้าโทรจะโดนด่าไหม ยุนอานึก

'โทร ไม่โทร โทร ไม่โทร โอ้ยย่ะ โทรก็โทรวะ' ยุนอาคิดลังเลในใจ จนสุดท้ายทนไม่ไหวก็เลยวิ่งขึ้นห้องไปหยิบโทรศัพท์โทรหาซอยอนทันที

“ตู้ด ตู้ด..... ฮัลโหล มีไรไอ่กวาง” ซอยอนกล่าวด้วยน้ำเสียงกวนๆ แต่เบื้องหลังกลับยิ้มเพราะที่ไม่นอนซักทีก็กำลังรอโทรศัพท์จากยุนอาเหมือนกัน

"เออ เธออาบน้ำยังซอ" ยุนอาไม่รู้จะเริ่มไงดีกับการอธิบายเรื่องเมื่อเช้าที่ฮโยมาหาเธอ

“ตากฝนมาทั้งวัน ก็อาบแล้วซิ แล้วนี่มันก็ดึกแล้วด้วย ถามอะไรโง่ๆอีกละ ตกลงโทรมาจะถามกันแค่นี้ใช่มะ งั้นวางล่ะนะ” ซอยอนแกล้งทำเป็นอารมณ์เสีย ไม่อยากคุยด้วย

"เฮ้ย เดี๋ยวซอ คือคนที่เธอเห็นเมื่อเช้า พี่เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันนะ เค้าเป็นพี่สาวที่รู้จักและสนิทกันเท่านั้นเอง ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ" ยุนอาอธิบาย

“แล้วทำไมเธอต้องมาบอกฉัน เธอจะเป็นอะไรกับใครทำไมฉันต้องรู้ด้วยยะ” ซอยอนเริ่มพูดกวนประสาทยุนอา แต่ก็พึ่งพอใจที่ยุนอาอธิบายกับเธอ

"ก็แค่อยากให้รู้ไว้ว่าฉันไม่เคย ระ.... เออ....(รักใครนอกจากเธอ)" ยุนอาหยุดคิดที่จะพูดคำๆนั้นออกมันเร็วเกินไป

“ก็แค่อยากให้รู้ว่าอะไร พูดให้มันดีๆนะ” ซอฮยอนเองก็รอฟังอยู่ แล้วก็จิตนาการไปถ้าหากยุนอาสารภาพรักกับเธอ แล้วขอเป็นแฟน เธอจะตอบตกลง วินาทีนี่เลย 

"เอ้อ ก็แค่อยากให้รู้ว่าฉันกับเค้าไม่มีไรกันไปมากกว่าพี่สาวน้องสาวแค่นั้นเอง" ยุนอาสันหาคำพูดที่จะไม่ตอบไปว่ารัก เกิดอาการไม่กล้าขึ้นมากระทันหัน ทั้งๆที่กะจะบอกวันนี้แล้วแท้ๆ

“แน่ใจนะว่าที่จะพูดมี แค่  นี่” ซอยอนเริ่มหมดหวังที่จะรอฟัง

"อืม" ยุนอายืนยันอย่างหนักแน่นว่ามีแค่นี้

"งั้นก็แค่นี้นะ ฝันดี" ซอยอนรู้สึกผิดหวังในคำตอบสิ้นดี จึงกดตัดสายทันทีแล้วโยนโทรศัพท์ที่เตียงอย่างหมดอารมณ์

"ที่ฉันจะบอกเธอ ฉันจะบอกว่าฉันไม่เคยมองใครนอกจากเธอเลยซอ เฮ่อ...ฉันรักเธอ รักเธอ รักเธอโว้ย...!!!"  ยุนอาพูดกับตัวเองปิดทีวีและเดินคอตกขึ้นห้องไป

           บ้านเจสสิก้า

"แกร๊งๆ ปัง" เสียงเปิดประตูแล้วใครบางคนก็เข้าบ้านมาพร้อมกัยคุณนายจอง เดินตัวเปียกโชกเข้ามาจนไม่เหลือสภาพ

"หวัดดี น้องซอ เจสอยู่ไหนเหรอคะ" ยูริยิ้มให้ว่าที่น้องน้องสะใภ้

"อยู่ในห้องข้างบน" ซอฮยอนพูดแล้วชี้ไปที่ห้องเจสสิก้า

"ขอรบกวนด้วยนะ คะคุณแม่^^" ยูริโค้งหัวขอโทษแม่เจสสิก้า คุณนายจองยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"อืม^^ เชิญตามสบายเลยจ่ะ วันนี้ไม่ต้องกลับแล้วนะ ค้างที่นี้แหละ" ดูจากสภาพของเจสสิก้าที่ดูไม่ประสบอาราณ์หลังจากกลับมาจากโรงเรียน ก็รู้ทันทีว่ายูริต้องมาหาเพื่อต้องการคุยกับลูกสาวของเธอแน่นอน

"ไม่ดีกว่ามั้งคะ เกรงใจ รบกวนจัดที่นอนใหม่น่ะค่ะ”

"ไม่เป็นไร หนูก็นอนห้องเดียวกับเจสสิ ห้องออกจะกว้าง" คุณนายจองพูดยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย

"ไม่ดีมั้งค่ะ" ซอฮยอนกับยูริพูดพร้อมกัน

“หนูนอนตรงโซฟาก็ได้คะคุณแม่”

"ไม่เป็นไรลูก ก็เป็นผู้หญิงด้วยกัน จะกลัวไปทำไมเนาะ ซอ" คุณนายจองยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ

"ก็ได้ค่ะ "

 “ขอบคุณมากนะคะ” ยูริโค้งในก่อนจะเดินเข้าห้องเจสสิก้าไปอาบน้ำ

            ยูริอาบน้ำเสร็จทาแป้งหอมฉุย แล้วมานั่งลงที่เตียงเบามองหน้า เจ้าหญิงน้ำแข็งที่หลับไปทั้งคราบน้ำตา

" เจ้าหญิง ยูลมาง้อแล้วนะ" ยูริกระซิบเบาๆ ข้างหูเจสสิก้า

"เฮ่อ หลับซะแล้วคนเค้าอุส่าห์มาง้อ ไม่รอองค์ชายยูลเลยนะเจ้าหญิง หมดซะภาพเจ้าหญิงน้ำแข็งเลย ดูซิละลายไม่เป็นท่าเลย" ยูริพูดแล้วเอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำตาให้เจสสิก้า จนเธอสะดุ้งกับมือเย็นที่สัมผัสตรงใบหน้า
"อือ.....ซอไปนอนได้แล้วนะพี่ง่วง”

“แต่ยูลยังไม่ง่วง”

“หะ ห่ะ ยูล" เจสสิก้าปรือตามองเล็กน้อยก่อนจะตกใจลุกพรวด เพราะคนที่ทำให้เธอร้องไห้ฟูมฟายมานั่งตรงหน้าแล้ว

"อืม ก็ยูลไงจะมาง้อเจ้าหญิงขี้งอน" ยูริพูดแล้วยิ้มจนเจสสิก้าหน้าแดงแถมอยากจะตีคนตรงหน้าด้วยความเขิน

"ฮึ้ย" เจสสิก้าดึงผ้าห่มมาปิดร่างของตัวเอง ขณะที่ร่างสูงยืนจ้องเธออย่างตาเป็นมัน วันนี้เธอยิ่งลองใส่ชุดนอนที่แม่ซื้อมาให้ใหม่ มันเป็นชุดของแม่เธอที่ซื้อมาแล้วไม่ได้ใส่มานาน ลักษณะผ้าบางๆจนเห็นเรือนร่างชัดเจน แถมเธอไม่ชอบใส่บราตอนนอนอีก

"ว่าไงล่ะ ทำไมรีบหนีกลับบ้านนักล่ะ" ยูริถามแล้วเอาหน้ายื่นเข้าไปใก้ล

"ไม่ได้หนีนะ เพียงแค่รีบกลับบ้าน หิวข้าวนะ แล้วทำไมไม่ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" เจสสิก้าตอบคำถามไม่ตรงกับใจเพราะไม่อยากจะพูด ทำไมยูริถึงซื่อบื้อแบบนี้นะ

“เหรอ ....งั้นก็ไม่งอนยูลแล้วล่ะซิ” ยูริยังไม่เลิก เอาหน้าเข้าไปใกล้

"นี่พูดปกติได้มั้ย ไม่ต้องยื่นหน้าหรือจ้องฉันอย่างกะจะกินนั้นแหละ ชุดอยู่ในตู้หยิบเอาเอง" เจสสิก้าพูดกลบเกลื่อนใบหน้าที่เริ่มแดงเริ่มร้อนผ่าวมากขึ้น

"ก็องค์หญิงของยูลทั้งสวย ทั้งน่ารัก แล้วก็ น่า กิน ขนาดนี้จะไม่ให้มองได้ยังไง " ยูริเริ่มพูดลามปาม


"เงียบไปเลยนะ ไปอาบน้ำเลยไป้" เจสสิก้าทำเป็นไล่ยูริไปอาบน้ำ ที่จริงก็เขินจะบ้าตายอยู่แล้ว
'เธอจะทำให้ฉันใจสั่นหวั่นไหวไปถึงไหนห่ะยูลหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ' เจสสิก้าเริ่มกลัวใจตัวเอง ยิ่งยูริทำปาหหวานกับเธอเท่าไรใจมันยิ่งร้อนลน 
 
"งั้นยูลไปอาบน้ำก่อนนะ ก่อนไปยูลมีอะไรจะบอก เอามือมา" เจสสืก้ายื่นมาให้แต่โดยดี ยูริเขียนคำว่า

รักนะ

“เป็นแฟนกับยูลได้ไหม ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวเสร็จจะมาเอาคำตอบ” พูดจบยูริก็หายเขาไปในห้องน้ำ

"อ้ายยยยยยย อิตาบ้า บ้าๆๆๆๆๆ" เมื่อยูริเดินเข้าห้องน้ำไปเจสสิก้าก็ลุกขึ้นมาทุบๆหมอนระเบิดอารมณ์เขินทันที 

_________________________________________THE NEXT_________________________________

�ร�71���Q Pq ��ะหน่ำลงมาทันที 

"กรี๊ดดดดดดด>=<" แถมฟ้าร้องดังจนทิฟฟานนี่กรี๊ดออกมาด้วยความกลัว

"มานี่ซิฟานี่" แทยอนรู้ดีว่าทิฟฟานี่กลัวเสียงฟ้าร้อง เลยดึงทิฟฟานี่มาอยู่ใกล้ๆ

                    ทุกคนเดินไปหลบฝนอยู่ใต้อาคารเรียน

"เหอะกรรมแก จริงๆนะไอ่ลิง555+" ซูยองพูดแล้วหัวเราะอย่างอนาถใจให้ยูริ (เหอะๆ)

"ไม่เป็นไร แกก็ฝ่าฝนไปง้อที่บ้านเลย เจสจะได้เห็นใจแกไง ผู้หญิงนะ ยิ่งเราทุ่มเทใจ ใส่ใจเค้าให้มากๆนะก็กินขาดแล้ว แล้วก็อย่าลืมคิดยังไงกับเค้าก็พูดออกไปให้หมดนะ55+" แทยอนพูดทำดเป็นสอนยูริแต่ตัวเองกลับทำไม่ได้ซะงั้น

'ชิ ทำเป็นพูดดี' ทิฟฟานี่พูดแควะแทยอนในใจ

"ว่าแต่เร็วไปมั้ง ไอ่แทที่ฉันจะบอกเจสไปอย่างงั้น" ยูริโต้แย้งขึ้น

"แสดงว่าแกไม่ปฎิเสธ ว่าแกชอบเจสจริงๆ" ซูยองพูดแซวยูริ

"ฉันรู้ว่าเจสก็มีใจให้เธอเหมือนกันยูริ ฉันดูออกนะ เธอไม่สังเกตเหรอว่าตอนที่ขึ้นแนะนำตัวมีเด็กผู้หญิงที่ กรี้ดให้เธอ แล้วตอนที่เข้ากลุ่มก็มีพวกสาวๆที่มายุ่งกะเธอ แถมไม่พอเธอก็ยังมัวไปคุยกับเด็กไม่สนใจเจส ไม่ช่วยเจสทำงาน สังเกตบ้างป่ะ เจสเขาไม่พอใจ อยู่ๆเธออารมณ์เสีย แถมยังพูดดักคอเด็กพวกนั้นที่ชอบมายุ่งกับแก อีก แล้วเจสก็ชอบแอบมองเเก เธอแอบส่งสาย เคยสังเกตบ้างหรือเปล่า" ทิฟฟานี่พูดซะยาวเหยียด

"อือ" ยูริส่ายหน้า

"เวรกรรมจริงๆ" ทิฟฟานี่พูดออกมาอย่างเหนื่อยใจในตัวเพื่อนคนนี้

"แกมันโง่ 555+พลาดแล้วล่ะ" ซูยองพูดเสริมทิฟฟานี่

"เออ แกหยุดบัดนาว ฉันจะไปง้อเจสเดี๋ยวนี้แหละ" ยูรินึกขึ้นได้แล้ววิ่งไปที่มอไซด์ รีบเสียบกุญแจแล้วบึ่งรถออกไปทันที

"โชคดีนะ" คนที่รอฝนหยุดใต้อาคารที่เหลือ ก็ตะโกนตามหลังยูริไป

             เวลาผ่านไป 4 ชั่วโมง ตอนนี้ก็จะ 3 ทุ่มแล้ว ฝนก็ยังไม่หยุดตกซักที จนตอนนี้ ยัยกระรอกน้อยนอนหลับผิงเส้าไฟฟ้าไปซะแล้ว

'เธอตอนนอนก็น่ารักกว่า ตอนตื่นเยอะเลยนะ ตื่นมาทีไรเธอก็หาเรื่องทะเลาะฉันทุกที อยากอยู่อย่างนี้นานๆจัง'
ซูยองมองหน้าคนที่นอนตรงตัก ที่เวลายามหลับไหลกับตอนตื่นเธอเหมือนเป็นคนล่ะคน ซูยองเอามือเกี่ยผมคนตัวเล็กเพื่อจะได้เห็นหน้าคนบนตักชัดๆ ปากที่เอิบอิ่มสีชมพูเห็นแล้วอยากสัมผัส ใบหน้าทีจิ้มลิ้มสดใส ทำให้คนที่มองใจเต้นไม่เป็นจังหว่ะเลยล่ะ

"เอามืออกไปเดี๋ยวนี้นะ"

“O-O” ซันนี่ละเม้อแต่ก็กลับมาหลับเหมือนเดิม ทำเอาคนตัวสูงตกใจหมดเลย

"หนาวไหม" แทยอนถอดเสื้อสูทที่เธอใส่ คลุมให้ตัวทิฟฟานี่

"ขอบใจนะ" ทิฟฟานี่รู้สึกดีที่คนที่ยืนข้างๆทำแบบนี้กับเธอ

"แทไม่หนาวเหรอ" ทิฟฟานี่ถามด้วยความเป็นห่วงกลัวแทยอนจะหนาว

"เออ ไม่หนาวหรอกไปนั่งข้างในกันเถอะ" แทยอนชวนทิฟฟานี่ไปนั่งข้างในเพราะจริงๆเธอก็หนาวเหมือนกัน เพียงแต่เธอทนไม่ได้ที่จะเห็นคนที่เธอรักต้องลำบากทนหนาว


"ห่าว ........ง่วงจังเลย" ทิฟฟานี่อาปากห่าวซะไม่เกรงใจแทยอมเลย

"ง่วงฟานี่ก็มานอนตักแทนี่ซิ" แทยอนตบตัก ทิฟฟานี่ก็นอนลงทันทีเพราะเธอง่วงจนทนไม่ไหวแล้ว

"ครื้น น น น" ฟ้าร้องดูน่ากลัวทำเอาซันนี่กับทิฟฟานี่ตกใจกลัวซะมากมาย ซันนี่ขยับตัวเข้าไปซุกในอ้อมกอดของซูยองแล้วกอดไว้แน่น แถมยังหายใจรดใส่คอเธออีก จนซูยองหน้าแดง เพราะเขินที่ถูกคนตัวเล็กจู่โจมกอดได้ขนาดนี้  

"หืม แจ๊บๆ หยองจ๋า เธอมันน่า..." ซูยองหน้าใจเต้นโครมครามทันทีทที่ซันนี่ละเม้อเรียกชื่อเธอแถมยังหายรดคอเธออีก แทยอนก็กอดปลอบทิฟฟานี่ เพราะเธอรู้ดีว่าคนในอ้อมกอดของเธอกลัวเสียงฟ้าร้องที่สุด

">< แทแท กลัว"  ทิฟฟานี่พูดด้วยเสียงสั่น ขยับตัวเข้าหาแทยอนมากขึ้น

"แทก็กอดฟานี่นี่ไง ไม่ต้องกลัวนะ" แทยอนกระชับกอดมากขึ้น แล้วก้มหน้าซบกับหน้าผากทิฟฟานี่ กลิ่นตัวหอมๆ กลิ่นแชมพูที่ติดผม ที่แตะจมูกแทยอน ทำให้แทยอนใจสั่นหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก ทิฟฟานี่เองก็อยากหยุดเวลานี้ไว้นานๆเพราะหลังจากนี้แล้วมันก็เหมือน กับที่ผ่านๆมาที่แทยอนชอบทำตัวห่างเหินกับเธอ

'เธอจะรู้บ้างไหมฟานี่ ว่าฉันรักเธอ ฉันกลัวว่าถ้าบอกเธอแล้วกลัวเธอจะเกลียดฉัน' 

แทยอนคิดในใจ แววตาเศร้ากับความรู้สึกตอนนี้อยากจะบอกความในใจเหลือเกิน แต่กลัวจะเสียเพื่อนดีๆอย่างทิฟฟานี่ไป
                   

                                  ไม่นานทั้งสี่คนก็ผล่อยหลับไปรอเวลาให้ฝนหยุดตก
_________________________________________THE NEXT_________________________________

รถของควอน ยูริ

Y2K มอไซด์ที่เร็วที่สุดในโลก คันหลายล้านเชียวล่ะ