คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Episode 5
ภายในรถที่ควอน ซังวู ยูริ และลีดองนั่งเงียบตั้งนาน
"พ่อ พ่อต้องสัญญากับยูลนะ ว่าจะต้องให้ยูลมาเยี่ยมพวกเคาทุกสัปดาห์"
ยูริ ขอให้ควอน ซังวูพาเธอมาเยี่ยมหาครอบครัวเจสสิก้าทุกสัปดาห์
"เห็นจะไม่ได้แล้วล่ะยูล เพราะหลังจากที่ยูลอยู่บ้านได้1อาทิตย์ พ่อจะว่งลูกไปเรียนที่เมืองนอก"
ควอน ซังวูเริ่มออกคำสั่ง
"หมายความว่าไงพ่อ"
ยูริรู้สึกกังวลใจกับสิ่งที่ ควอน ซังวูบอก
"อย่างที่ลูก เข้าใจลูกต้องเรียนหนังสือ ควบคู่กับเรียนการต่อสู้ ภายใน 6 ปี แล้ะกลับมาสือธุรกิจทุกอย่างแทนพ่อ"
ควอน ซังวูพูดมองไปข้างหน้า ท่าทางเรียบเฉย
"แต่ยูลไม่อยากไป./แต่แกต้องไป"
ควอนซังวูตวาดทันที ที่ยูริจะขัดคำสั่ง
ยูริเริ่มรู้สึกว่าวันแรกของการกลับมาอยู่บ้านวันแรก ก็อึดอัดซะแล้ว เธอไม่พูดอะไรต่ออีกได้แต่นั่งเงียบมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายที่เจสสิก้ามอบให้
'พ่อโกหกยูล'
ประโยคสั้นๆที่ยูริสถบในใจ แต่สายตามันบ่งบอกว่าเธออยากจะกลับไป แต่ทำไงล่ะเธอตัดสินใจไปแล้ว เธอจะแก้แค้นให้แม่เธอ
......................................................................................................
ในที่สุดรถคันหรูทั้ง 5 คันก็เคลื่อนเข้าสู่คฤห่ถ์หลังใหญ่
"พาคุณหนูไปอาบน้ำ แต่งตัวซะ"
ควอน ซังวูสั่งแม่บ้านแล้วเดินนำลิ้วไปก่อนโดนไม่สนใจยูริเลย
"ค่ะ"
คนใช้ในบ้านก้มหน้ารับคำสั่งและเดินไปที่ห้องของยูริ
........................................................................................................
"อืมเสร๊จแล้วเหรอ วันนี้พ่อจะพายูลไปบ้านลุงซานพ่อของซูยอง"
ยูริที่เดินมาเปลี่ยนจากชุดที่ดูมอมแมมเสื้อยืดตัวหลวม กับกางเกงสามส่วนสีดำ
มาเป็นชุดที่ดูดีมีสกุลเหมือนคุณหนู ควอน ยูริ คนเดิม
ควอน ซังวูพูดจบและเดินไปขึ้นรถก่อน ยูริเดินตามไป ด้วยสีหน้าไม่ดีนัก
_______________________________________________________
ที่บ้าน ซูยอง
"พี่ยูลกลับมาแล้ว"
ยุนอาเด็กที่เป็นเพื่อนยูริที่เมื่อก่อนหน้านี้ที่ยูริหายตัวไป เธอสองคนติดกันอย่างปาท่องโก๋ สองคนนี้ดูๆแล้วอย่างกะแฝดกัน
ยุนอาวิ่งเข้าไปโผ้กอดยูริด้วยความดีใจ
"มากไปละยุน"
แทยอนตะโกนยุนอาที่กำลังกอด คนที่เอาแต่ยืนนิ่งปล่อยให้เด็กเหม่งกอดรัดฟัดเหวี่ยงจนเซ
"โห้ ยูลผอมไปเยอะเลย 1ปีนี่แกได้กินอาหารเสริมบ้างป่าวหว่ะ"
แทยอนถามยูริอย่างกวนๆ ส่วนซูยองก็ก้มหน้าก้มตากินๆ โดยไม่สนใจเลยว่าเพื่อย ควอน ยูลกลับมาแล้ว
กินอยู่นั่นแหละ >^>!!/แล้วไงฟะ <O<~!!
"พวกแกยังเหมือนเดินเลยนะ"
ประโยคสั้นๆที่ยูริเอ่ยทักเพื่อนทักสาม
"คุยกันให้สนุกนะยูล พ่อขอตัวไปคุยกับลุงซานหน่อยนะ"
ควอน ซังวูพูดบอกยูริ เธอพยักหน้าแทนคำตอบ ควอนซังวูก่อนจะไปคุยกับ ซานกุก เรื่องงานเลี้ยงตอนรับการกลับมาของควอนยูริ
ควอน ซังวู ไม่รู้เลยว่าการประกาศให้ทุกนรู้ว่าลูกสาว ควอน ยูริของตระกูลกลับมานี้มันทำให้มีคนปองร้ายเค้ากับยูริอยู่
......................................................
"ยูลมานั่งทานอาหารฝีมือพ่อฉันซิ อร่อยนะเว้ย"
ซูยองก้มหน้ายกมือกวักยูริให้ไปนั่งทานอาหารด้วยกัน
"ใช่ๆพี่ยูล อร่อยจริงนะ"
ยุนอาลากยูริแล้วจัดยูรให้นั่งเก้าอี้
"ว่าไงยูลแกกลับมาเนี่ยมีอะไรสนุกๆเล่าให้พวกชั้นฟังมั้งง่ะ แล้วแกไปอยู่ไหนมาตั้ง1ปี ใครที่แกอยู่ด้วย แล้วเค้าดี"
แทยอนตั้งหน้าตั้งตาถามยูริมากมาย
"ก็ไม่มีไร สนุกดี"
ยูริตอบสั้นๆด้วยน้ำเสียงห้วนๆ แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้
"นี้แกเป็นไรไปหว่ะยูล อกหักหรือไง"
ซูยองวางช้อนซ้อมลง ก่อนเงยหน้าถามยูริ
"เอ๊ะๆๆ นิ้วนางข้างซ้ายพี่ยูลมีแหวนด้วย จอง เจสสิก้า ใครหว่ายูล"
ซูยองสังเกตแล้วเอ่ยถาม ยูริก็รีบเอามือลงจากโต๊ะทันที
"ไม่มีไร นิ!!!พวกแกอย่าเส้าซี้ได้ป่ะ"
ยูริสถบออกมาเบาๆ
"เอ่อ ไม่ถามก็ได้ฟะ"
ซูยองพูดแล้วสะบัดหน้าใส่ยูริที่ทำท่าทางเมินเฉย
"เอ้า ทำไมไม่กิน เอ้าเก๊กเข้าไป เก๊กเข้าไป้"
"เออ ยุนว่าพี่ซูกินไปเลยดีกว่านะ ชั่งพี่ยูลเค้าเหอะท้องไม่ได้ติดกันซะหน่อย"
ยุนอาพูดประชดทั้งซูยอง ทั้งยูริเอาซะแทยอนหัวเราะ
ป้าป!!!! ซูยองตบหัวยุนอาแล้วส่งสายตาค้อนๆที่เจ้าตัวพูดประชด
"พี่ซูอ่า....พูดเล่นนิดเดียวเอง"
ยุนอาลูบหัวเบาทำสายตาแอ๊บแบ๋วใส่ซูยอง
"มั่วแต่เถียงกัน ดูนั้นยูลมันกินซะอิ่มแล้ว เรียบเลย"
แทยอนพูดชี้ไปทางจานตรงหน้ายูริ
"อร่อยดีนิซู อิ่มจัง"
ยูริพูดยิ้มๆ ทำหน้าทะเล้น
"อ่าว ไอ่นี่ยังไงฟะฟรอม์จังนะ เป็นไงอร่อยใช่ป่ะทานอีกซิถ้าอร่อย"
ซูยองพูดมือดันจานอาหารไปตรงหน้ายูริ
"อ่าว เด็กพ่อมีข่าวดีจะบอกทุกคน"
"อะไรข่าวดีอะไร"
ยุนอาตื่นเต้น OvO!!เกินไปยุนตลอดเลยนะแก
"ลุงซังเค้าจะจัดงานเลี้ยงให้ยูล งานนี้ก็พวกเราต้องไปร่วมงานด้วยนะ"
"จริงอ่ะพ่อ" ซุยองถาม ซานกุกผู้เป็นพ่อด้วยสายตาแวววาว
"ใช่แล้ว ลุงจะจัดงานต้อนรับที่ ยูลกลับมาอยู่กับพวกเรา"
ควอน ซังวู กับ ชเว ซานกุกเดินมาพร้อมกันแล้วแล้วพูดบอกข่าวดีแกเด็กๆ
"เย้...............วู้ๆๆๆ"
ยุนอากับซูยองยืนขึ้นแล้วกระโดดโลดเต้นดีใจกันใหญ่ ส่วยแทยอนนั่งมองทั้งสองอย่างเอือม และยูรินั่งกอดอกทำหน้านิ่งเฉยต่อไป
"ยังไงก็พรุ่งนี้นะเด็กๆ ซูยองงานนี้ พ่อหนูเป็นคนทำอาหารเลยนะ ป่ะยูลกลับ"
ควอน ซังวูพูดไปทำหน้ายิ้มละรื่นก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ
_________________________________________________________
"เอ่อ พวกพี่คิดว่าเหมือนพี่ยูลเหมือนไม่ดีใจเลยเนอะ"
ยุนอาพูดขึ้นมาลอยๆ
"ยูลมันดูแปลกๆเมื่อก่อนมันออกจะทะเล้น แต่ตอนนี้พูดน้อย รั่วน้อย ชอบทำหน้าเบื่อโลก อาการมันเหมือนพวกคนอกหัก แบบถูกพรากคนรักยังไม่รู้"
(ก็แน่ล่ะถูกพรากจากเจสสิก้านี่หว่าคุณซู)
ซูยองสถยายอาการของยูริมาเป็นชุด
"ก็คอยดูไปละกันยูลพึ่งกลับมา อาจจะยังไม่คุ้นก็ได้ ต้องปรับตัวอีกเยอะ"
แทยอนพูดออกหน้าแทนยูริ
............................................................................................
"พ่อวันนี้ยูลไม่ทานนะ ทานกับพวกซูยองมาแล้ว ยูลขอตัว"
ยูริเดินบอกควอน ซังวู แล้วเดินกลับขึ้นห้องไป
"อืม"
ควอน ซังวูพยักหน้ารับคำบอกยูริ แล้วก้มหน้าทานอาหารต่อไปโดยไม่หันไปมองยูริเลย
'นี้เหรอที่สัญญาจะดูแลอย่างดี ออกคำสั่ง บ่งการ ไม่ใส่ใจ เย็นชากับลูก โกหก'
ยูรินึกพล่ามในใจตลอดที่เดินไปที่ห้อง
"แกร่ง ปัง!!!! ฮึก.......ยูลคิดถึงเจส ยูลอยากกอดเจสไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนยูลเลย"
ทันทีที่ยูริถึงห้อง ก็ล้มตัวลงนอนกอดหมอนแน่น มองแหวนที่มือข้างซ้ายของเธอผ่านม่านน้ำตาที่อัดอั้นตันใจสุดๆ ในใจ ในหัวสมองที่มีแต่ภาพคนตัวเล็กอย่าง
จองเจสสิก้า จีฮุน ซูนา ซอฮยอน เธอคิดถึงพวกเค้านึกถึงภาพที่นั่งหัวเราะด้วยกัน มีความสุขด้วยกัน ภาพที่เธอจูบให้สัญญาว่าจะกลับไปหาคนตัวเล็กของเธอ แต่ตอนนี้เธอต้องผิดสัญญาเพราะควอน ซังวูพ่อเธอบังคับในไปเรียนเมืองนอก
"ทำไมต้องเป็น แบบนี้ ทำไม ทำไม ทำไมหว่ะ ฮือ อือ สิก้า!!!"
ยูริกำหมัดแน่น ทุบระบายความโกรธลงที่เตียงนอนอย่างบ้าคลั่งก่อนจะถูกเขวี้ยงทิ้งไป ยูริสถบกับตัวเองเรียกชื่อเจสสิก้าด้วยความโมโหกับตัวเองและพ่อของเธอ ก่อนจะฟุบหลับไป
พอละเนอะเจอกันตอนหน้าครับ
ได้แค่นี้อ่ะครับแต่งสดนี้อยากลำบากจังเลยเนอะ
แล้วจะมาอัพใหม่นะครับผม
ใครอ่านแล้วเม้นยูริจะไปเลื้อยถึงที่บ้าน
ใครอานไม่เม้นเจอรังสีอำมหิตของแทๆ จะอยู่ไม่สุข
ความคิดเห็น