ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (SNSD) F4 Over flowers Remembrances (YURI)

    ลำดับตอนที่ #4 : Episode3

    • อัปเดตล่าสุด 22 ม.ค. 54


            ถึงอาหารในทุกวันจะซ้ำจำเจ แต่ทุกคนในบ้านก็ไม่เคยเบื่อ กลับมีความสุขเสียด้วยซ้ำที่ทุกคนเข้าใจกันพูดคุยกัน หยอกล้อหัาเราะด้วยกัน

              กลางดึกวันนี้ สามพี่น้องนั่งระเบียงหน้าบ้านที่ประจำของพวกเธอ นั่งมองดูดาวด้วยกัน ฤดูนี้เป็นฤดูหนาวท้องฟ้าจึงมีดาวนับล้านดาวเต็มไปหมด วันนี้ทั้งสามมานั่งรอรอดูดาวตก อย่างไม่กระพริบตา โดยเฉพาะน้องเล็ก เธออยากลองอธิฐานสักครั้งเผื่อว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมา

    "
    อะ!! พี่ยูล พี่เจส ดาวตกรีบอธิฐานเร็วเข้า"ซอฮยอนเป็นคนแรกที่เห็นดาวตก เธอทำเสียงตื่นบอกพี่ทั้งสองของเธอ และรีบหลับตาลง เอามือผสานกันไว้กลางอก และอธิฐานก่อนเพื่อน

           
    ทั้งสามอธิฐานในสิ่งที่ตัวเองอย่างให้เป็นจริง

    ซอฮยอน...(ขอให้พ่อแม่ของหนูได้เป็นเศรษฐี ขอให้หนูไดเป็นนักเปียโนที่โด่งดัง ขอให้พี่ยูลพี่เจสรักกันอยู่กับพวกเราไปนานๆ) พร3ขอที่ซอฮยอนได้ขอ อยากให้มันเป็นจริง

    เจสสิก้า...(ขอให้เงินทองไหลมาเทมา ขอพ่อแม่ของลูกมีความสุข ขอให้ ควอน ยูริได้อยู่กับลูกไปนานๆ)"ลูกรักเค้า" ล้อเล่น*-*
       
    คำอธิฐานสุดท้ายเจสสิก้าถึงแม้เธอรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เธอยังอยากมีหวัง

    ควอน ยูริ...(ลูกขอให้พ่อแม่จงมีแต่ความสุข หากลูกจะได้จากครอบครัวนี้ไปจริงๆ ขอให้ท่านจงนำพาให้เราได้เจอกันอีก)
       
    ยูริอธิฐานเหมือนเธอจะรู้ดีว่าวันไม่ใดก็วันหนึ่ง เธอต้องได้จากพ่อแม่ เจสสิก้าและซอฮยอนแน่ๆ
    ..........................................................................
     "
    พี่สองคนอธิฐานอะไรกันน่ะ"
    ซอฮยอนเมื่ออธิฐานเสร็จก่อน เธอก็หันไปถามเจสสิก้ากับยูริ

    "
    ถ้าบอกก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ซิจ๊ะน้องซอ"เจสสิก้าพูดสาหน้า จ้องไปที่ซอฮยอน

    "
    ใช่ เค้าบอกว่าจะไม่ศักดิ์สิทธิ์"ยุริก็เชื่อเหมือนกับที่เจสสิก้าพูดเหมือนกัน จนกว่ามันจะเป็นจริงถึงบอกได้(มั้ง^-^)

    "
    ห่าว!!! ^O^" พี่คะซอง่วงนอนซอไปนอนก่อนนะ"
    ซอฮยอนรู้สึกว่าง่วงแล้ว เธอบอกพี่สาวทั้งสองก่อนจะเดินหานไปในห้องนอน

    ....................................................................
     
    ตอนนี้ก็เหลือ ยูริกับเจสสิก้าอยู่สองคน ต่างฝ่ายต่างนั่งเงียบมองหน้าสลับกันไปมา จนสุดท้ายเจสสิก้าจึงพูดขึ้นก่อน

    "
    ยูล....ถ้าสมมุติวันพรุ่งนี้ พ่อที่แท้จริงของยูลมารับกลับยูลจะทำไง"
    เจสสิก้าพูกก้มหน้าบีบมือตัวเอง เธอกำลังพยายามห้ามใจห้ามน้ำตาไม่ให้มันไหล

    "
    เฮ้อ...ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะเจส"
    ยูริถอนหายใจก่อนจะพูดด้วยสีหน้งกังวลเหมือนกัน

    "
    เจสกลัว กลัวว่าถ้ายูลไปแล้วเราจะไม่ได้เจอกันอีก"เจสสิก้าซบลงตรงไหล่ของยูริ เธอพูดตามความรู้สึกในใจของตัวเองด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

    "
    อย่าคิดมากซิเจส ยูลยังไม่ได้ไปไหนซะหน่อย ยังอยู่ตรงนี้ กับเจสไง"
    ยูริเอามือขยี้หัวเจสสิก้าเบาๆ แหย่ให้เธอหัวเราะ
     
    "
    มันก็มีสักวันแหละ เฮ้อ...แต่ยังไงก็ชั่งเถอะเราจะผ่านมันไปด้วยกันใช่มั้ยยูล"

         
    เจสสิก้ายิ้มมองจ้องสบตากับยูริ  เธอโอบกอดยูริแน่นเหมือนกลัวว่าจะหนีไปไหน ยูริก็โอบกอดเจสสิก้าตอบ ทั้งสองต่างรู้อยู่แก่ใจดีกอดนี้อาจเป็นกอดสุดท้าย ทั้งสองจุงอยากจะให้มันเป็นกอดที่ยาวนาน เจสสิก้าเองหลับตาพริ้ม หน้าซบไหล่คนตรงหน้า จนเคลิ้มหลับไปในอ้อมกอด นอกจากพ่อแม่และน้องเธอไม่เคยมีใครทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย อบอุ่นได้เท่า ควอน ยูริคนนี้แล้ว
           10
    นาทีผ่านไป
    "
    เจส.....เจส"
    ยูริถึงลมหายอุ่นๆของเจสสิก้าที่พ่นรดคอ จึงขยับตัวเจสสิก้าออกจากอ้อมกอด เรียกชื่อคนตรงหน้าเบาๆ ที่ตอนนี้เธอได้หลับปุ๋ยไปแล้ว

    "
    หว้า...หลับซะแล้ว อึ้บ"เช่นเตยวันนี้ยูริทำหน้าที่อุ้มแบกเจสสิก้ามาตั้งแต่ช่วงบ่ายจนถึงตอนนี้เธอก็ยังต้องอุ้มคนตัวเล็กไปนอนอีก (แบกเป็ด *U*!!)
    .......................................................................
    "
    คุณจะว่าไปแล้ว เด็กสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักดีนะ" 
    ซูนา แม่ของเจสสิก้าได้คุยกับสามีของเธอ

    "
    ใช่แล้วล่ะคุณ ดูซิอ้อนลูกยูลซะจนหลับไปเลย"

    "5555+"
            
    ลุง จีฮุนกับป้าซูนา พ่อแม่ของเธอทั้งสองที่แอบมองดูเด็กสองคน จากในห้องนอนต่างพากันหัวเราะคิกคัก กับความน่ารักของเจสสิก้า ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นควอน ยูริ ที่ทำให้เด็กแก่นเฟี้ยวอย่างเจสสิก้า กลายเป็นคน อ่อนโยน แถมยังขี้อ้อนอีกต่างหาก
    ................................................................

       
    ค่ำคืนนี้เหมือนในทุกๆวัน ที่เจสสิก้า ยูริ ซอฮยอนนอนด้วยกันอย่างมีความสุข ซอฮยอนกับเจสสิก้าวันนี้ทั้งสองกอดล็อกตัวยูริ เอาซะจนไม่ให้ดิ้นเลย เมื่อซอฮยอนคลายกอดหันหน้าไปทางหน้าต่าง แต่อีกคนกลับเบียดซุกตัวเข้าหายูริ 
          
    ซอฮยอนผูกพันกับยูริเหมือนพี่น้องกันเหมือนดั่งเชือกตัดไม่ขาด แต่เจสสิก้ากับยูริเด็กสาวอายุ 14 ทั้งคู่จะโตพอที่จะรู้จักคำว่ารักและผูกพันมากแค่ไหน เพราะทั้งบางทีทั้งสองอาจไม่รู้เลยว่า ตัวเองได้เผลอใจรักกันเกินกว่าพี่นองไปซะแล้ว (อิอิ เป็นตั้งแต่เด็ก)

    ........................................
    สั้นไปหน่อยนะครับตอนนี้

    ตอนต่อไปตามหายูลกัน


    ดูปากแทๆ: อ่านต่อไป (555+)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×