ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 1
บรรยากาศตอนบ่ายสองแม่ลูกคู่หนึ่ง ผู้เป็นแม่ขับรถเบนซ์คันสีดำออกบ้านหรูหลังใหญ่มากับลูกสาวสองคน มีคนมองตามทั้งสอง อยู่มุมประตูบ้านข้างๆ อย่างไม่ละสายตาแล้วขับรถออกรถตามทั้งสองไป รถเบนซ์คันสีดำได้จอดไว้ฝั่งตรงข้ามของ SUPPERMARKET แห่งหนึ่ง
"นี่!!แม่บอกให้หนูรออยู่ในรถไงล่ะ ทำไมหนูไม่ฟังแม่เลยถ้าหนูข้ามแล้วถูกรถเฉี่ยวชนเอาแม่จะทำยังไง"
ผู้เป็นแม่ตำหนิเตือนลูกสาวที่ลงรถเดินข้ามถนนฝั่งตรงข้ามมาหา
"ก็หนูร้อนนี่ค่ะคุณแม่ หนูอยากกินไอศครีมแม่ซื้อให้หนูหนึ่งอันซิค่ะ"
สาวน้อยผมดำ น่าตาจิ้มลิ้มน่ารักวัย13ขวบ ทำตาอ้อนผู้เป็นแม่ให้ซื้อไอศครีมของโปรดให้ทาน
"ได้จ่ะ แต่หนูต้องสัญญากับแม่ก่อนนะว่า ต่อจากนี้หนูจะต้องเชื่อฟังที่แม่บอก"
ผู้เป็นแม่ชูนิ้วก้อยเกี่ยวกับลูกสาวแทนคำสัญญา กับลูกสาวที่มักทำด้วยกันเป็นประจำ
"ได้ค่ะ หนูจะเชื่อฟังแม่จะไม่ดื้อค่ะ"
สาวน้อยผมดำรับคำแม่ของเธออย่างหนักแน่น ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาเลือกไอศครีม
"ทั้งหมด 1500 วอนค่ะ ขอบคุณค่ะ"
พนักงานชี้แจงราคาของ ที่เย็นนี้เธอตั้งใจซื้อไปทำอาหารเย็นให้ลูกสาวกับสามีที่รักเธอทาน
"ขอบคุณค่ะ ป่ะ สาวน้อยจับมือแม่ไว้"
หญิงสาวรับถุงจากพนักงาน เดินจูงมือลูกสาวที่รักของเธอกลับรถ
............................................................................................................
"ปัง ปัง..............!!!"
ลูกกระสุนปริศนา ถูกยิงมายังรถเบนซ์คัยสีดำที่สองแม่ลูกเข้าไปนั่ง ทำให้ผู้คนระแวกนั้นตื่นตระหนก กับเหตุการณ์เมื่อครู่ เสียงกระสุนได้กลบเสียงผู้คนที่หวีดร้องตกใจ คนในรถด้วยสัญชาตญาณของผู้เป็นแม่เมื่ออันตรายมาเยืยนลูก เธอเอาตัวเข้าบังรับลูกกระสุนแทน กอดและกดตัวลูกสาวให้มอบลง ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเพราะเป็นใคร ใครก็รักชีวิตตนเอง เมื่อชายชุดดำปรากฎตัวบนตึกแห่งหนึ่ง การสาดยิงลูกกระสุนก็หยุดลงทันที
"เธอ เป็นยังไงบ้าง ลงมากับฉันแล้วเธอจะปลอดภัย"
เด็กสาวผมทองยืนมือหาเด็กสาวผมดำที่ยังช็อคกับการสูญเสียครั้งใหญ่ที่ใครก็ไม่คาดคิด
"มะ....แม่ไม่นะ แม่ฟื้น แม่ฟื้นซิแม่ แม่.......เอาแม่ของชั้นคืนมา"
เด็กสาวบนรถไม่สนใจคนที่กำลังมาช่วยเธอ เธอเอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นกับร่างที่ไร้วิญญาณของแม่เธอ จนในที่สุดเธอก็หมดสติฟุบลงไปกับร่างแม่ของเธอ
"ขอโทษนะ เฮ้ยตุ้บ!!!"
เด็กสาวผมทองก็ตัดสินใจลากตัวเด็กสาวผมดำลงมา คนที่ถูกลากได้รู้สึกตัวพยายามจะลุกเดิน เธอไม่มีแม้แต่แรงจะเดิน เด็กผมทองจำเป็นต้องพยุงเธอเดินไปด้วยกัน
เพื่อความอยู่รอดเป็นพยานให้แม่เธอต่อไป เด็กสาวจึงยอมไปกัยคนที่มาช่วยเธอ ผู้คนเข้ามุ่งดูหญิงสาวในรถที่ถูกสาดกระสุนใส่ ร่างเธอนองไปด้วยเลือด จึงมีผู้หวังดีโทรแจ้งตำรวจให้ (เอ่อ พึ่งคิดได้เนอะ)
..........................................................
"ว่าไง"
ชายชุดดำคุยโทรศัพท์กับคนที่บ่งการ
"เรียบร้อย ครับนาย"
ชายชุดดำ รายงานผลงานของตนเองที่ทำได้สำเร็จ แต่ก็ไม่รู้ว่าสาวน้อยที่อยู่กับแม่ของเธอได้รอดชีวิตไป
.........................................................
"พ่อ แม่!!!หนูกลับมาแล้วเปิดประตูให้หนูหน่อย"
เด็กสาวผมทองยืนตะโกนหน้าบ้าน แขนทั้งสองข้างยังพยุงเด็กสาวผมดำอยู่ แต่ตอนนี้มันเริ่มไม่ไหวแล้ว
"รอเดี๋ยวนะ"
แม่ของเธอรีบวิ่งมาเปิดประตูให้ทันที เพราะเสียงลูกสาวของเธอฟังดูแล้วเหมือนจะมีเรื่องร้าย
"O๐O!!! นะ...หนูไปทำอะไรมาลูก ทะ..ไมถึงเลือดถึงได้โชกขนาดนี้"
แม่ของเด็กสาวผมทองออกอาการตกตะลึงทันทีที่เห็นลูกสาวตัวเองกับเด็กอีกคนเลือดโชกไปทั้งตัว ก่อนจะพาเด็กทั้งสองเข้ามาในบ้าน เด็กผมดำนอนหลับอย่างอ่อนเพลีย
"แล้วตกลงยังไงลูก หนูพอจะเล่าให้แม่ฟังได้มั้ย"แม่ของเด็กสาวผมทองคาดคั้นถามลูก
"คือ หนูอยู่ในเหตุการณ์เหมือนกัน แต่หนูช่วยเค้าไม่ได้ แม่เค้าถูกยิงตาย ส่วนเค้ารอดมาอย่างหวุดหวิด หนูพาเค้าหนีมาค่ะแม่"
เด็กสาวผมทองอธิบายทุกอย่างให้แม่ของเธอฟัง
"โธ่ น่าสงสาร แล้วหนูรู้ไหมว่าเค้าเป็นลูกเต้าเลาใคร แล้วถ้าเค้าตื่นเราจะติดต่อกับทางครอบครัวเค้ายังไง"
แม่ของเด็กผมทองกังวลเป็นห่วง ว่าเธอจะพัดพรากจากครอบครัว
"ให้เค้าอยู่กับเราไปก่อนนะ แม่นะหนูว่าถ้าพวกนั้นรู้ว่าเค้ามีชีวิตอยู่กลับไปก็ไม่มีประโยชน์มีแต่อันตราย"
เธอขอร้องแม่ของเธอให้เค้าอยู่ด้วยกันไปก่อน
"อย่างนั้นก็ได้ จะอยู่ตลอดไปแม่ก็ไม่ว่าหรอก"
ด้วยความสงสารแม่เธอจึงไม่กล้าขัด
................................................................
กลางดึกบ้านของครอบครัวเด็กสาวผมทอง
"แม่...แม่กลับมาหาหนูนะ แม่พาหนูไปด้วย แม่ แม่"
คนที่นอนอยู่สะดุ้งตื่นหวาดผวากับฝันร้าย เธอไม่มีกระจิตกระใจที่จะกลับไปนอนต่อ เพราะหลับตาลงทีไรภาพที่แม่เธอถูกยิงมันก็หวนกลับมาทุกที เธออกมานั่งระเบียงหน้าบ้าน นั่งมองท้องฟ้ายามดึกมองดูดาวบนฟ้าผ่านม่านน้ำตาที่แสนเจ็บปวดใจ หว่าเหว่
"เอ่อ ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ อากาศมันเย็นนะ เธอชื่ออะไรเหรอ ชั้นจอง เจสสิก้าเรียกเจสเฉยๆก็ได้"
เจสสิก้าทักทายคนที่เอาแต่นั่งเม่อลอย ด้วยน้ำเสียงสดใสหวังให้คนที่นั่งเงียบอยู่พูดอะไรบ้าง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ กลับเป็นเสียงสะอื้นของคนข้างๆแทน
"นี่เธออย่าร้องไห้นะฉันไม่ชอบเลย ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะร้องตามจริงนะ"
เจสสิก้าห้ามปรามในคนข้างๆหยุดร้องไห้ เธอดึงคนที่ร้องไห้มากอด หน้าซบลงตรงไหล่เล็กๆของเจสสิก้า
"ฉันคิดถึงแม่ ฉันคิดถึงแม่ อึก.."
คนที่ซบไหล่เจสสิก้าคร่ำครวญหาแต่แม่ของเธอ น้ำเสียงแสดงถึงความเจ็บปวดในใจ ในหัวสมองของเธอยังกึกก้องไปด้วย เสียงแม่ของเธอที่สัญญากันเมื่อช่วงบ่าย เสียงปืน เสียงผู้คนวุ่นวาย เธอพยายามทำใจกับสิ่งเลวร้ายพวกนั้นแต่มันก็ทำไม่ได้
"เธอยังมีแม่นะ เธอยังมีพ่อ มีน้องสาว และฉันที่จะอยู่ข้างๆเธอ เป็นกำลังใจให้เธอตั้งแต่นี้ไปนะ เธอจะต้องเข้มแข็งนะ วันนี้เธอร้องไห้ ร้องออกมาให้หมด แล้วพรุ่งนี้ฉันว่าต้องดีกว่า ต้องดีกว่าวันนี้แน่นอน ไหล่ของชั้นจะซับน้ำตาเธอเอง"
เมื่อจบคำปลอบโยนของเจสสิก้า คนที่ซบไหล่ร้องไห้ออกมาอย่างหนัดแล้วพล่อยหลับไปเพราะความอ่อนเพลียอีกครั้ง เจสสิก้าจึงพาไปนอนบนฟูกอุ่นๆ แล้วเธอก็ล้มตัวนอนลงข้างๆเป็นเพื่อน
ตอนที่1 เอาแค่นี้พอก่อนนะครับตอนหน้า
คุยกันสะดวกแน่ครับมีชื่เรียกละ
อาจจะทำให้คนอ่านรำคาญบ้างนะครับ
กับเด็กสาวผมดำกับผมทอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น