แก้งป่วน ก๊วนปิศาจ

ลำดับตอนที่ #6 : 5 : กลับบ้าน

5 : กลับบ้าน

- หลังเลิกเรียน -

“กลับบ้านดีๆนะทูน่า”โรเซียโบกมือลา เนื่องจากเธอเป็นปิศาจ การจะออกไปเดินท่อมๆกลางโลกมนุษย์แบบนี้คงอันตรายกับการโดนล่ามาก เธอต้องกลับด้วยทางลับพิเศษที่ทูน่าเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“อื้ม บายน้า”ทูน่าโบกมือลา

......เดินกลับบ้านคนเดียวแบบนี้มันน่ากลัวแฮะ รีบกลับเลยดีกว่า......

“ว๊ายยยยยยยย”

“เฮ้อ...มีอะไรกันอีกเนี่ย”ทูน่าถอนใจยาว วันนี้เธอเหนื่อยเกินกว่าจะไปสอดรู้สอดเห็นอะไรอีกแล้ว

ใจจริงทูน่าคิดจะหนีไปเงียบๆ ไม่รู้ไม่เห็นเอาเลย แต่ด้วยหัวใจที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนั่นแหละ เธอถึงได้ตัดสินใจ...

“เอ้า ลองเลียบๆเคียงๆดูหน่อยคงไม่เสียหาย”ทูน่าถอนหายใจ เด็กสาวกระโดดขึ้นไปยืนบนกำแพง แล้วเดินไต่ๆไปจนถึงที่หมาย

“อะไร? ขูดรีดเงินคนอื่นเขาอีกแล้วเหรอ”ทูน่าถอนหายใจ คนแบบนี้อยู่ไปก็รกโลก จากที่คิดจะดูเฉยๆ ทูน่าเล่นกระโดดไปกลางวงเลย

“เฮ้ๆพี่ชาย ทำแบบนี้ไม่ดีนา”ทูน่ายิ้มเย็น

“อะไรวะ! แกมาจากไหน!!!”ชายหนุ่มตะโกน

“จุ๊ๆ เงียบๆซี่ไอ้หน้าตัวเมีย”ทูน่ายิ้ม แต่คำพูด...

เปรี๊ยง!

ไม่รอให้ใครตะโกนซ้ำ เด็กสาวซัดหมัดอัปเปอร์คัตงามๆใส่ชายหนุ่มทันที

“โอ๊ย!”

“อุ๊ยๆๆๆๆ ขอโทษนะคะ พอดีเส้นมันกระตุก”ทูน่ายิ้มอย่างชั่วร้าย ก่อนจะหันมาทางหญิงสาวที่เป็นเป้าหมายเมื่อครู่

“พี่รีบหนีไปก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูจัดการ...”ทูน่าเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง

......ชุดนักเรียนโรงเรียนแชงกรีล่า!!!......

“พี่เป็นนักเรียนแชงกรีล่าเหรอเนี่ย!?!”ทูน่าเหวอไปเลย

“อ...อือ”พี่สาวพยักหน้าน้อยๆ

“เวรกรรม ยิ่งไม่อยากมีข่าวบ้าอะไรอยู่ด้วย โธ่ถัง”ทูน่าตบหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด

“เฮ้ย รุม!!!”หัวโจกสั่งการ และเหล่าลูกกะจ๊อกทั้งหลายก็มารุมกินโต๊ะสองสาวทันที

“อะไรวะ หน้าตัวเมียจริงๆด้วย รุมกันเนี่ย”ทูน่าหน้าซีด หลบแทบไม่ทันเพราะเธอมัวแต่เหม่อ

ผัวะ!

“บ้าชิบ เล่นใช้อาวุธกันอีกจ่างหาก”ทูน่าคราง เมื่อไม้หน้าสามฟาดลงมาเฉียดๆพี่สาวคนข้างๆไปนิดเดียว

เพี๊ยะ!

ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย แส้หนามสีแดงสดก็พุ่งเข้าใส่หนึ่งในลูกกะจ๊อกนั้น แล้วตวัดขาของมันอย่างแรงจนล้มโครมลงกับพื้น แถมด้วยแผลจากการโดนหนามเกี่ยวด้วยเสียหลายแผล

“แล้วเธอจะมัวแต่ทำอะไรอยู่ฮะ! ใช้เวทย์ได้ไม่ใช่เหรอ!!!”เสียงตะโกนดังลั่น

“โรส?”

“ที่นี่มันไม่ใช่โรงเรียนเก่าที่เราใช้เวทย์ไม่ได้นะ!!!”โรเซียที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ตะโกนก้อง

“เอ้อ...ลืม”ทูน่าอ้าปากค้าง

......เธอลืมไปได้ยังไง!!!......

“โอ้...ถึงเวลาสนุกแล้วสิ”ทูน่ายิ้มเย็น

“แอร์ เบลดด์”

“เนี่ย ยัยทูน่า เธอเซ่อซะจนลืมไปได้ยังไงฮะว่าที่แชงกรีล่าเขาไม่ห้ามเรื่องเวทย์มนต์น่ะ!”โรเซียบ่นเสียยืดยาว ระหว่างที่ทำแผลให้ทูน่ากับรุ่นพี่ไปพลางๆ

“แหะๆ ก็คนมันลืมง่ะ”ทูน่าคราง

“เอ้อ ขอให้ลืมไปจนถึงชาติหน้าละกัน!!!”โรเซียสบถอย่างหัวเสีย ข้างตัวเธอมีแส้สีกุหลาบวางสงบนิ่งอยู่ข้างซ้าย และกล่องปฐมพยาบาลอยู่ข้างขวา

“แล้วคิดยังไงถึงไปก่อเรื่องอีกล่ะ หา?”โรเซียถาม

“ไปช่วยรุ่นพี่อ่า”ทูน่าคราง พลางชี้ไปที่รุ่นพี่อีกคนที่โรเซียทำแผลให้แล้ว

“เอ่อ...คือน้องเขามาช่วยพี่น่ะจ๊ะ ตอนนั้นพี่กำลังโดนขูดรีดเงินอยู่พอดี”พี่สาวยิ้มบาง

“แล้วพี่ชื่ออะไรคะ?”โรเซียถาม

“อ้อ พี่ชื่อ ซากุระซึกะ จ๊ะ”พี่สาวยิ้ม “เป็นคนญี่ปุ่น สายเลือดนักเวทย์เต็มตัวนะจ๊ะ”

“อ๋อ คนญี่ปุ่นนี่เอง มิน่าภาษาถึงได้แปร่งๆ”ทูน่าพยักหน้ารับ

“ที่นี่มีหลายเชื้อชาติดีเนาะ”โรเซียคราง

“อย่าว่าแต่เชื้อชาติเลย หลายเผ่าพันธุ์ด้วยเหอะ”ทูน่ากุมขมับ

“ซากุระ!!!”

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ต้นเสียงตะโกน คือร่างสูงสมส่วนของชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังวิ่งหน้าตั้งเข้ามาทางนี้ ดวงตาสีแดงเข้มราวกับโลหิตเบิกตากว้างอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนสาว ผมสีดำชี้ตั้งดูขัดหูขัดตาคนปากหาเรื่องอย่างทูน่าเป็นที่สุด แต่ทูน่าก็รู้สึกได้ว่าคนคนนี้ดูไม่เลวร้ายนัก

“เป็นยังไงบ้างซากุระ!!!”ชายหนุ่มหอบแฮ่กๆ ย่อตัวเอามือยันหัวเข่าตัวเองเอาไว้กันล้ม

“ไม่เป็นไร้ ไม่เป็นไรเลยจ้า~”ซากุระซึกะยิ้มกว้าง “พวกเด็กๆเขาช่วยชั้นเอาไว้น่ะ”

“เด็กๆ?”ชายหนุ่มทำหน้างง

“อะแฮ่ม อยู่นี่ค่ะ”

“เฮ้ย ขอโทษๆ”ชายหนุ่มรีบฉุดทูน่าให้ลุกขึ้น เพราะความรีบร้อนจัดของเขา ทำให้ไม่ได้สังเกตเลยว่าเขาชนทูน่าจนล้มโครม

“แล้วเด็กๆพวกนี้...”ชายหนุ่มหันมาทางพวกเธอสองคน

“ทูน่า กับ โรเซีย เด็กม.4 ที่ดังๆนั่นไง”ซากุระซึกะบอก

“หา! ทูน่า!!!”ชายหนุ่มอ้าปากค้าง

“เอ่อ...แล้วพี่ชายเป็นใครล่ะคะ”ทูน่ากลั้นใจถาม

“เอ้อ ใช่ๆ พี่ชื่อลูฟ์ฟี่ อยู่ห้อง 5 – A น่ะ”ชายหนุ่มแนะนำตัว

“...ครึ่งปิศาจ...”โรเซียพึมพำ

“เอ๊ะ รู้ได้ไงน่ะ?”ลูฟ์ฟี่ขมวดคิ้ว

“ยัยนี่เป็นปิศาจเลือดแท้น่ะพี่”ทูน่าหันไปทางเพื่อนสาว

“หา!?!”ซากุระซึกะหันขวับ

“ดูไม่เหมือนเลยใช่ป่ะล่ะ”ทูน่ายิ้มกริ่ม

“ภูมิใจซะเหลือเกินนะยัยทูน่า”โรเซียเอ่ยเสียงเย็น

“ก...กลัวแล้วจ้า”ทูน่าหน้าซีด ยกสองมือยอมแพ้

“เฮ้อ ไหนๆก็บอกไปแล้วก้อ...ช่างมันเหอะ”โรเซียถอนหายใจ

“โรเซียค่ะ อยู่ห้อง 4 – SS เป็นชาวปิศาจเต็มตัวค่ะ”

“ทูน่า ห้อง 4 – SS เหมือนกัน มนุษย์ 100 % เจ้าค่า”ทูน่าดูจะภูมิใจซะเหลือเกิน

“แล้วพี่ชายเป็นครึ่งอะไรคะ อยากรู้ๆ”ทูน่าทำตาเป็นประกาย

“ครึ่งเอล์ฟครึ่งปิศาจน่ะ”ลูฟ์ฟี่รู้สึกเอ็นดูรุ่นน้องทั้งสองขึ้นมา เพราะความมีอัธยาศัยดี คุยด้วยง่าย แต่ก็ยังมีการลงท้ายด้วย “ค่ะ” เพื่อแสดงให้เห็นว่ายังเคารพเขาที่เป็นรุ่นพี่

“เอ๋~~~ เอล์ฟเหรอคะ”โรเซียทำตาโต

“ไม่จริงน่า”ทูน่าร้อง

ปัจจุบัน เผ่าพันธุ์ที่หาได้ยากที่สุดก็คือเผ่ากอปลิน เพราะถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ รองลงมาก็คือเผ่าเอล์ฟ เพราะเป็นเผ่าที่ค่อนข้างเก็บตัว เผ่านี้รังเกียจมนุษย์มากเป็นพิเศษ เนื่องจากหาว่าป่าเถื่อน ไร้อารยะธรรม

“จริงๆนะ”ลูฟ์ฟี่ยิ้ม

“ไม่เชื่อ~”ทูน่าลากเสียงยาว

“เอ้า นี่ไง”ลูฟ์ฟี่ปัดปอยผมสีดำของตัวเองออก โชว์หูยาวๆเรียวแหลมของเอล์ฟให้ประจักษ์แก่รุ่นน้องทั้งสอง

“โหย~~~”ทูน่าทำตาวาวราวกับเด็กได้ของเล่นใหม่

“พอเลยๆยัยทูน่า ทำตาแบบนี้ทีไรมีเรื่องทุกที”โรเซียปราม

“อะไรกัน แค่อยากได้มั่งอ่ะ”ทูน่าทำแก้มป่อง

“อยากได้เท่านั้นพอ อย่าไปตัดหูคนอื่นเขามาต่อละกัน”โรเซียว่า

“เฮ้ย!”ลูฟ์ฟี่ผงะ

“อะไรฟระ ชั้นไม่โหดร้ายขนาดนั้นนะ”ทูน่าแยกเขี้ยว

“ไม่จริงอ่ะ”โรเซียปฏิเสธชัดเจน แถมหันไปทางลูฟ์ฟี่เป็นการเตือนด้วย

“ระวังนะพี่ ยัยนี่น่ะซาดิสถ์ดีๆนี่เอง เห็นอะไรแปลกๆเป็นไม่ได้ อยากได้ไปหมด แล้วก็มักจะชอบแย่งมาจากคนอื่นเขา เมื่อก่อนขูดรีดรุ่นน้องมาเยอะ หนูรู้”

“จริงเหรอ”ซากุระซึกะคราง

“ล้อเล่นค่ะล้อเล่น”ทูน่าและโรเซียรีบประสานเสียง เมื่อเห็นซากุระซึกะดูตะเชื่อจริงๆเข้าซะแล้ว

“อ้าว”

“ยัยนี่มันซื่อน่ะ ใครหลอกอะไรมาก็เชื่อหมด”ลูฟ์ฟี่บอก

“มิน่าล่ะ”ทูน่าถอนหายใจ เธอเกือบกลายเป็นปิศาจในสายตารุ่นพี่ซะแล้ว

...อยากจะบอกว่ารัก อยากจะฉุดรั้งเธอ...

“อ๊ะ โทรศัพท์มา”ลูฟ์ฟี่ล้วงๆหาโทรศัพท์ในกระเป๋า

“ฮัลโหล...อะไรนะ?......เออ โอเคๆ จะรีบกลับ”

“มีอะไรเหรอลูฟ์ฟี่”ซากุระซึกะถาม

“แม่เธอโทรมาตามน่ะสิ”ลูฟ์ฟี่ว่า

“อ้า! สายแล้ว!!!”ซากุระซึกะร้อง

“งั้นพี่ๆไปก่อนนะทั้งสองคน บ๊ายบาย”ซากุระซึกะโบกมือลา

“ขอบใจที่ช่วยซากุระไว้นะทั้งสองคน”ลูฟ์ฟี่รั้งท้าย

“เอ้อ แล้วเธอกลับมาทำไมอ่ะ โรส?”ทูน่าถาม

“ลืมเอานี่ให้เธอนั่นแหละ”โรเซียยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้

“อะไรอ่ะ?”ทูน่าถาม

“แผนที่โรงเรียน ชั้นลอกมาหมดแล้ว พรุ่งนี้...เรามาหาทางแอบเข้าโรงเรียนด้วยกันดีกว่า”

“เฮ้ย! เด็กเลวน่ะมีแค่ชั้นคนเดียวพอแล้วย่ะ!”ทูน่าค้าน

“ไม่เอาหรอก เพื่อนกันทั้งที ถ้าเธอเป็นเด็กเลวคนเดียวก็แย่สิ”โรเซียค้านเสียงแข็ง

“แถมให้เธอเจอเรื่องสนุกๆคนเดียวอย่างวันนี้น่ะไม่เอาแล้วนะ”

“อ้อ เหตุผลที่แท้จริงนี่เอง”ทูน่าแสยะยิ้ม

“ใช่ เพราะงั้น...มาเป็นเด็กเลวกันดีกว่า!!!”

###############################################################