ลำดับตอนที่ #47
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : The Beginning :จุดเริ่มต้นของตำนาน [จบ]
########################################
The Beginning :จุดเริ่มต้นของตำนาน [จบ]
“เฮฟเฟตัส! เคเรส! ไทรอน!!!”ครีอุสตะโกนเรียกหา
“หายไปไหนกันหมดนะพวกนั้น”ครีอุสมุ่นหัวคิ้ว
“เจ้าหาใครรึเทพอัศวินครีอุส”
“อ้อ พระสังฆราช”ครีอุสยิ้มอ่อนใจ “เหล่าหัวหน้าเทพอัศวินหายตัวไปครับ ไม่เหลือเลยซักคน ข้าจึงกำลังออกตามหาพวกเขาอยู่”
“เจ้าลองเรียกหาเนเฟล รึไม่ก็เทมเพสรึยัง พวกเขาอ่านสายลมได้น่าจะรู้นี่”ฮาเดส [หรือพระสังฆราช] เอียงคอน้อยๆ
“เรียกจนคอแทบแตกแล้ว”ครีอุสกดเสียงต่ำ
“...งั้นข้าจะช่วยหาอีกแรงแล้วกัน”พระสังฆราชถอนหายใจ
“หัวหน้าเทพอัศวินเทอร์มิส เจ้าอยู่ที่นี่รึเปล่า”ฮาเดสเคาะประตู
ชิ้ง...
“ไม่อยู่งั้นเหรอ”ฮาเดสขมวดคิ้วมุ่น
......พวกเขาจะหายไปไหนได้...
“...ข้าควรออกไปหาข้างนอก...”พระสังฆราชมองเครื่องแบบที่ตนสวมใส่อยู่
“ออกไปในสภาพนี้คงไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงข้างในข้าก็มีชุดเครื่องแบบของข้าอยู่แล้ว”ฮาเดสพูดปลอบใจตัวเอง
ฟิ้ว!!!
ร่าง ของฮาเดสกระโดดออกจากหน้าต่างระเบียงด้วยความพลิ้วไหวแต่รวดเร็วยิ่งกว่าครี อุส แม้จะอยู่ในชุดพระสังฆราชสีขาวสะอาดแต่ความสามารถในการพรางตัวของฮาเดสก็ไม่ ได้ลดลงเลย การเคลื่อนไหวที่ราวกับสายน้ำแต่รวดเร็วราวกับสายล ทำให้แม้ชุดจะเป็นสีขาวแต่ก็ไม่ได้ดึงดูดสายตาใครเลย ถึงจะกระโจนเข้ามาในส่วนตลาดที่มีคนพลุกพล่านก็ตาม
“...จะหาคนต้องใช้วิธีนี้แหละนะ”ฮาเดสหลับตาลง เปิดพลังสัมผัสเพื่อค้นหาตัวเทพอัศวินองค์อื่นๆ ทว่า...
ฟึ่บ!
“อุ๊บ!!!”ฮาเดสสะดุ้ง มือหนาที่เข้ามารวบร่างของตนเอาไว้จากด้านหลังปิดปากแน่น
......กล้ามาเล่นกับข้างั้นเหรอ!......ฮาเดสคิดอย่างโกรธจัด
ฟิ้ว!!!!!
เข็มเงินเล็กๆที่ซ่อนอยู่ในถุงมือสีขาวซัดเข้าใส่ร่างด้านหลังอย่างรวดเร็ว พร้อมกับการสะบัดตัวลื่นหลุดอย่างชำนิชำนาญ
“ถอยไป!”ฮาเดสตวาด ร่างบางกระโดดเตะชายที่อยู่ด้านหลังของตนแบบไม่ให้ตั้งตัว
โครม!!!!!
แต่ฮาเดสยังไม่หยุดแค่นั้นแน่ๆ เทพอัศวินหนุ่มดึงมีดสั้นออกจากที่ซ่อนลับใต้ผ้าคลุมไหล่สีขาวก่อนจะพุ่งเข้าไปหมายปลิดชีพ
เคร้ง!!!
“เจ้าคิดจะฆ่าเทมเพสรึยังไง”เสียงเย็นเอ่ย
“อ...ไอซอท!”ฮาเดสร้องอย่างไม่อยากเชื่อ
“อูยส์ เจ็บๆๆๆๆๆ”คนที่โดนฮาเดสถีบล้มค่อยๆลุกขึ้นมา ซึ่งคนคนนี้ก็คือเทมเพสจริงๆ แถมในมือยังมีเข็มเงินที่ฮาเดสซัดออกไปอยู่ด้วย
“นี่คือวิธีทักของท่านเหรอพระสังฆราช ไม่สิ ฮาเดส”
พรึ่บ!
เสียงของเฮฟเฟตัสว่า ก่อนที่มือจะกระชากผ้าคลุมหน้าของพระสังฆาชออก
“หวา!”ฮาเดสสะดุ้ง แต่ก็โดนอาร์เมลกับเอกอนร่วมมือกันจับล็อคลงกับหลังคาไม่ให้ดิ้นหนี
ตึง!
“เอา ล่ะ...ความจริงถูกเปิดโปงแล้ว ช่วยสารภาพมาให้หมดและร่วมมือกับเราดีๆนะ...ฮาเดส”เทอร์มิส หัวหน้าผู้คิดแผนการเดินออกมาหยุดอยู่ตรงหน้าฮาเดสในคราบพระสังฆราช แถมยิ้มด้วยรอยยิ้มเย็นเสียจนฮาเดสหนาววูบ
“นี่...พวกเจ้า...”
“ช่วยเล่าให้ฟังแต่ต้นได้มั๊ยฮาเดส...ว่าทำไมครีอุสถึงทำบ้าแบบนี้มาตั้งเจ็ดปี”ตาของเคเรสวิบวับไปด้วยน้ำ ทำให้ฮาเดสหน้าเสียทันที
“...ข้า...เอ่อ...ข้า...”
“ถือว่าขอร้องล่ะนะฮาเดส”ไทรอนขอร้องอีกคน
“...อึก...”
“เล่าไปก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ?”อาเทมิสหรี่ตาลง
“...พอเถอะ...ข้ายอมแพ้แล้ว...”ฮาเดสพูดเสียงอ่อย
“...นี่พวกเขาหายไปทั้งคืน...ขนาดฮาเดสยังหายไปอีกคน...หมายความว่ายังไงกันนะ!”ครีอุสขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“ชอบทำให้ข้าปวดหัวกันนักใช่มั๊ยเนี่ยไอ้พวกนี้! กลับมาข้าจะสั่งลงโทษซะให้เข็ด!!!”ครีอุสตะคอก
วิ้ว...
ตึง!!!
“อุ๊บ!”ครีอุสแทบกระอัก เมื่ออยู่ๆก็มีของ “หนักๆ” มาทับตัวเอาไว้
“...อึ๊ก...”
“เทมเพส!?!”ครีอุสร้องอย่างตกใจ
“...ครี...ครีอุส...หนี...”
โครม!!!
“เอกอน!”ครีอุสหันไปอีกด้าน ที่เอกอนถูกซัดปลิวเข้ามาอัดกับกำแพงของวิหารเทพ
“อั๊ก!!!”เอกอนกระอักเลือดออกมา สีหน้าดูเจ็บปวดมาก
“ใครทำพวกเจ้ากัน!”ครีอุสร้องอย่างตกใจ รีบชะโงกหน้าออกไปดูข้างนอก
เคร้ง! เคร้ง!
“เจ้าต้องจบชีวิตที่นี่แหละ ประมุขแห่งความตาย!!!”
“บ้าเอ๊ย เซฟิวรอธ!!!”ครีอุสหน้าเสียทันที
“หา?”เทมเพสและเอกอนหันขวับ
......ยุ่งแล้ว!......
“พวก เจ้าสองคนอยู่ที่นี่ เทพอัศวินเทมเพส เทพอัศวินเอกอน”ครีอุสกระโดดลงมาทางหน้าต่างทันทีเพื่อไม่ให้พวกเขาได้ถาม อะไรเกี่ยวกับความ “ไม่งาม” ในคำพูดเมื่อครู่
“ปีกปักษาเทพ!”ครีอุสร่ายเวทย์
พรึ่บ!
พลั่ก!!!
“อั๊ก!”เคเรสโดนคลื่นพลังของเซฟิวรอธผลักทีเดียวปลิว
“เคเรส!”เฮฟเฟตัสเสียสมาธิจนได้ เทพแห่งเปลวเพลิงหันตามร่างของเพื่อนที่ปลิวหวือไป
“เฮฟเฟตัส ข้างหน้า!”ไทรอนรีบร่ายเวทย์โล่ปราการไทรอน แต่...
กึง!!!!!
เซ ฟิวรอธฟาดดาบลงมาตรงๆเพียงครั้งเดียว โล่ปราการไทรอนก็แตกสลายไม่มีชิ้นดี แถมประมุขแห่งความตายในยามเอาจริงนั้นก็น่ากลัวยิ่งกว่าเทพแห่งการต่อสู้ เคลอสเสียอีก เซฟิวรอธตวัดกรงเล็บมือซ้ายซ้ำ ซัดร่างเฮฟเฟตัสปลิวไปกับเคเรส
“อ๊าก!!!”
วิ้ง!
ร่างของทั้งสองหยุดชะงักก่อนที่จะชนเข้ากับกำแพงวิหารแห่งเทพด้วยลำแสงจางๆที่โอบล้อมแผ่นหลังของทั้งสองคนเอาไว้
“...ประมุขแห่งความตาย...กล้าขนาดมาเหยียบหน้ากันถึงถิ่นงั้นเหรอ...”
พั่บ...พั่บ...
ร่างสูงค่อยๆลงมายืนที่พื้นท่ามกลางสายตาตกตะลึงของคนรอบข้าง
“ครีอุส...ปีก...”
“ปีก ปักษาเทพ...เวทย์มนต์แห่งแสงสว่างขั้นสูงที่เรียกปีกสีทองสองข้าง ใช้ร่วมกับเวทย์ปีกแห่งเทพเพื่อเพิ่มความเร็วงั้นเหรอ...วิธีการต่อสู้ เหมือนเจ้าหนูไลท์จริงๆด้วย”เซฟิวรอธอดยิ้มไม่ได้
“ดาบเทพครีอุส”ครีอุสเอ่ย
ปั่บ
ดาบเทพครีอุสราวกับมีชีวิต มันโผล่ออกมาจากกลางอากาศตามคำเรียกของเจ้าของในทันที
“ถ้ามาดีก็ดีไป แต่ถ้าทำร้ายพวกเขา...ถึงเป็นเจ้าข้าก็ไม่ละเว้น”ครีอุสเอ่ยดุดัน และยิ่งโกรธเข้าไปอีกเมื่อเห็น...
...ร่างสีดำที่เปรอะเปื้อนไปด้วยรอยไหม้และเลือด...
ถึงเทอร์มิสจะยังยืนอยู่ได้ แต่บาดแผลที่ได้รับก็ไม่ใช่น้อยๆใบหน้าขาวนั้นซีดลงเพราะเสียเลือดไม่น้อย ทำครีอุสโกรธจนแทบระเบิด!
“จะโกรธทำไม เจ้าไม่ได้เป็นเพื่อนของพวกเขานี่”เซฟิวรอธลอยหน้าลอยตาตอบ
“นี่แก...”
“หรือ ข้าพูดผิด หน้าที่ของเทพอัศวินครีอุสที่มีต่อพวกเขาคือผู้นำกับผู้ตาม หายไปแค่สิบคนสิบเอ็ดคนก็ไม่เดือดร้อนเจ้าซักหน่อย ยังมีอีกเป็นโขยง”เซฟิวรอธปัดผมที่ปรกหน้าตนออกไป “ข้าแค่มาหาอะไรกิน แล้วเจ้าก็รู้ว่าวิญญาณของเทพอัศวินน่ะมันมีพลังมหาศาลแค่ไหน กินไปแล้วคงอิ่มไปเป็นสิบๆปีเชียว...”
“ถึงอย่างนั้นก็ห้ามแตะต้อง!”
เคร้ง!!!
ครีอุสโจมตีทันทีโดยไม่รอให้เซฟิวรอธพูดจบ ถึงประมุขแห่งความตายจะเอาดาบมากั้นเอาไว้แต่ก็รู้สึกถึงความร้อน เพราะไอเทพรอบตัว
ตึก
เซฟิวรอธรักษาระยะห่างทันที ไม่เช่นนั้นคงเป็นตนเองที่จะโดนไอเทพเผาจนเกรียม
“พวก เขาเป็นเพื่อนของข้า! ไม่ใช่แค่ผู้ตามหรือเพื่อนร่วมงาน! เจ้าลองแตะต้องพวกเขาแม้แต่ผมซักเส้นดูสิ! ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!!!!!”ครีอุสตวาด
“ไม่งามนะเนี่ย เทพอัศวินครีอุสพูดเรื่องฆ่าๆแกงๆ”เซฟิวรอธยิ้มแห้ง
“ข้าทำจริงแน่ถ้าเจ้ายังคิดบ้าๆอย่างการกินวิญญาณพวกเขา!”
“จุ๊ๆ ยังเป็นเด็กเลือดร้อนอยู่เลยนะเนี่ย ความเยือกเย็นของหัวหน้าเทพอัศวินไปไหนหมด”เซฟิวรอธแหย่ [รู้สึกพี่แกจะชอบรังแกเด็ก]
“อยากตายใช่มั๊ย...เซฟิวรอธ”ครีอุสกดเสียงต่ำ
“เขาตายมาตั้งเกือบห้าพันปีมาแล้ว เจ้ายังจะให้เขาตายอีกกี่ครั้งล่ะครีอุส”
เฮือก!
“เห็นมั๊ย ข้าบอกแล้วว่าวิธีนี้ได้ผลที่สุด”
“เอกอน! เทมเพส!”
“เจ้าไม่น่าพูดก่อนเลย ข้ายังอยากดูครีอุสหลุดอีกซักหน่อย”เฮฟเฟตัสเบ้หน้า
“ใช่ๆ หายากนะเนี่ย”เคเรสเห็นด้วย
“หา!?! นี่มันหมายความว่า...”
“ก็หมายความว่าพวกเราหลอกเจ้าไง ครีอุส”
“...เทอร์มิส...”ครีอุสคราง
“คุยกันดีๆล่ะเจ้าหนูทั้งหลาย หวังว่าจะไม่มีคราวหน้า ข้าไม่ชอบรับบทคนชั่วเท่าไหร่”เซฟิวรอธยิ้ม
“แต่ท่านทำได้เหมือนจริงมากจนพวกเรายังกลัวเลย”เนเฟลพึมพำ
“โธ่ ยังไงข้าก็เป็นประมุขแห่งความตายนะ ถ้าไม่ชั่วซะบ้างก็แย่สิ”เซฟิวรอธยิ้มแห้ง
“ท่านน่ะไม่เหมือนประมุขแห่งความตายตั้งแต่คิดแผลงๆรับเลี้ยงเด็กแล้วล่ะครับ”ไอซอทเอ่ย
“เออ ก็จริงของเจ้า”เซฟิวรอธยักไหล่ หันไปมองครีอุสที่ยังเหวอ
“เอาล่ะ ปรับความเข้าใจกันให้เรียบร้อย ข้าถือว่าหมดหน้าที่ของข้าล่ะนะ แล้วอย่าลืมข้อตกลงของเราด้วยล่ะเจ้าหนูเทอร์มิส”
“ครับ”เทอร์มิสพยักหน้ารับ เซฟิวรอธจึงจากไปอย่างวางใจ
“นี่เจ้าร่วมมือกันหลอกข้างั้นเหรอ!!!!!!”ครีอุสร้อง
“ใช่สิ”เทมเพสลอยหน้าลอยตาตอบ
“พวกเจ้า...”
“แล้วทีเจ้าล่ะครีอุส หลอกพวกเรามาเจ็ดปีนี่สนุกมั๊ย”เทอร์มิสย้อน
“...เทอร์มิส...ข้า...”ครีอุสเสียงอ่อยทันที
“อย่างเจ้าน่ะ ถ้าไม่ถูกจับได้คาหนังคาเขาก็ไม่ยอมรับใช่มั๊ยล่ะ”ไทรอนยิ้ม
“นี่พวกเจ้ารู้ได้ยังไง...”ครีอุสคราง
“...ข้าเอง...”
“ฮาเดส!!!”
“ข้าทนไม่ได้หรอกนะครีอุส เจ้าทรมานตัวเองมามากไปแล้ว”ฮาเดสระเบิดอารมณ์ เขาทนเห็นครีอุสต้องอดทนมามากเกินพอแล้ว!
“เจ้า น่ะเอาแต่อ้างว่าเพื่อพวกเรา แล้วเจ้าคิดรึเปล่าว่าพวกเราดีใจมั๊ยที่เจ้าต้องมาทรมานตัวเองแบบนี้น่ะ !!!”เทอร์มิสกระชากคอเสื้อครีอุส
“เทอร์...เทอร์มิส”ครีอุสอ้าปากค้าง
“ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องเดือดร้อน!!!”อาร์เมลตะโกน
......อาร์เมลเนี่ยนะ!?!......
“ข้าก็ด้วย! ฮาเดสเล่าให้พวกเราฟังหมดแล้วว่าเพราะพวกเราไม่ยอมรับเทพไลท์แต่แรกใช่มั๊ยล่ะ!!!”เอกอนเสริม
“...เอกอน...อาร์เมล...”
“เจ้า ก็รู้ว่าที่พวกเราพูด...เพราะพวกเราไม่เข้าใจ! เรารับใช้เทพของพวกเรามาตั้งหลายปี อยู่ๆให้ย้ายไปสังกัดเทพไลท์ข้าก็ทำใจไม่ได้หรอก! แต่ข้าไม่ได้หมายความว่าต้องการให้เจ้าทำตัวแบบนี้เพื่อให้พวกเรายอมรับเทพ ไลท์นะ!!!”อาร์เมลว่า
“พวกเราเองก็รู้สึกผิดที่ไม่ยอมรับเทพไลท์ ตั้งแต่แรกเหมือนกัน! แต่เจ้าก็ไม่เข้าใจ! เจ้าทำตัวแบบนั้นน่ะรู้ตัวบ้างมั๊ยว่าพวกเรากังวลเกี่ยวกับเจ้ามากแค่ไหน !!!”เฮฟเฟตัสแยกเขี้ยว
“ห่วงอะไรไม่เข้าท่า”ไอซอทถอนาหายใจ “เจ้าน่าจะรู้จักพวกเราดีกว่าใครแท้ๆ”
“ไม่ มีใครพอใจหรอกที่เจ้าต้องทรมานตัวเองน่ะครีอุส! พอได้แล้ว!!!”เทอร์มิสตวาด “เจ้าดูรอบข้างเจ้าซิ! พวกเราน่ะพร้อมจะอยู่กับเจ้าตลอดเวลา! แต่ทำไม...ทำไมเจ้าต้องทำตัวห่างเหิน...ทำไมต้องทำแบบนั้น!!!!”
“...ข้า...”ครีอุสหลบตา
“พอได้แล้วครีอุส ให้มันจบลงตรงนี้เถอะ”
“กลับมาเป็นเจ้า...ที่พวกเรารู้จักได้แล้ว”
- วันต่อมา -
ฟุ่บ!
อักขระส่งสารเด้งขึ้นท่ามกลบางโต๊ะประชุม ทำให้เทพเกือบทุกองค์สะดุ้ง
“ท่านเซฟิวรอธอีกรึเปล่าน่ะ”เทพเนทรัวจะร้องไห้แล้ว
“ไม่หรอก...สีอักขระเป็นสีทอง”เทพคลาวด์ส่ายหัว “ครีอุสน่ะ”
“ครีอุส? นั่นเจ้าหรือ?”เทพไลท์เปิดผนึกอักขระ
“ท่านไลท์ ข้าคงไม่ได้รบกวนเวลาท่านหรอกใช่มั๊ย?”เสียงครีอุสที่ตอบกลับมาทำให้พวกเขาถอนหายใจโล่งอก
“ไม่หรอก เจ้ามีอะไรรึ?”เทพไลท์ถาม
“ท่านจัสติสอยู่ด้วยหรือเปล่าขอรับ?”
“เทอร์มิส???”เทพไลท์ขมวดคิ้วน้อยๆ
......ทำไมเทอร์มิสถึงอยู่ข้างๆครีอุส......
......หรือว่า......
เทพไลท์ยิ้มน้อยๆ
......ท่าทางจะตกลงเรื่องนั้นได้แล้วสินะ...ดีจริง......
......ครีอุสจะได้พ้นจากความทรมานซักที......
“ท่านไลท์?”ครีอุสย้ำ แต่เทอร์มิสหายไปไหนแล้วไม่รู้
“อ้อ! อยู่สิอยู่”เทพไลท์เพิ่งได้สติ รีบส่งอักขระให้เทพจัสติส
“มีอะไรรึเทอร์มิส”เทพจัสติสขมวดคิ้ว
“เทอร์มิสพูดต่อไม่ได้แล้ว ข้าพูดเอง”เสียงครีอุสลอดมา ก่อนจะ
“......”
“อะไรนะ!!!!!”เทพจัสติสตะโกนลั่น
“.........”
“นี่เจ้า! ออกห่างๆจากเทอร์มิสเดี๋ยวนี้นะเจ้าครีอุส!!!!!”เทพจัสติสตวาด
“เรื่องสิ!!! ลองท่านหาเรื่องให้ข้าอีกทีข้าจะเอาอักขระไปให้ท่านเซฟิวรอธ คอยดู!!!”เสียงครีอุสตะโกนลั่น
บึ๊ม!!!!!
อักขระเวทย์ระเบิดตรงหน้าเทพจัสติส เกิดควันโขมงจนเทพทั้งหลายสำลักกันระนาว
“แค่กๆๆๆ ครีอุสเขา...เขาว่าอะไร”เทพมูนชายน์ถาม
“เจ้าครีอุส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เทพจัสติสตะโกนอย่างโกรธจัด
“อาการแบบนี้...ลูกสาวโดนงาบแหง”เทพโกลด์แสร้งทำเป็นพึมพำ แต่ได้ยินกันทั่วห้อง
“พรืด!”
“คิกๆๆๆ”
เทพบางองค์ยังเกรงใจเทพจัสติสก็เลยพยายามกลั้นเสียง แต่เทพไลท์นี่ลงไปหัวเราะกลิ้งเลย
“อย่าให้คำสาปคลายนะ! ข้าลงไปโลกมนุษย์ได้เมื่อไหร่เจ้าตายแน่ ครีอุส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
########################################
The Beginning :จุดเริ่มต้นของตำนาน [จบ]
“เฮฟเฟตัส! เคเรส! ไทรอน!!!”ครีอุสตะโกนเรียกหา
“หายไปไหนกันหมดนะพวกนั้น”ครีอุสมุ่นหัวคิ้ว
“เจ้าหาใครรึเทพอัศวินครีอุส”
“อ้อ พระสังฆราช”ครีอุสยิ้มอ่อนใจ “เหล่าหัวหน้าเทพอัศวินหายตัวไปครับ ไม่เหลือเลยซักคน ข้าจึงกำลังออกตามหาพวกเขาอยู่”
“เจ้าลองเรียกหาเนเฟล รึไม่ก็เทมเพสรึยัง พวกเขาอ่านสายลมได้น่าจะรู้นี่”ฮาเดส [หรือพระสังฆราช] เอียงคอน้อยๆ
“เรียกจนคอแทบแตกแล้ว”ครีอุสกดเสียงต่ำ
“...งั้นข้าจะช่วยหาอีกแรงแล้วกัน”พระสังฆราชถอนหายใจ
“หัวหน้าเทพอัศวินเทอร์มิส เจ้าอยู่ที่นี่รึเปล่า”ฮาเดสเคาะประตู
ชิ้ง...
“ไม่อยู่งั้นเหรอ”ฮาเดสขมวดคิ้วมุ่น
......พวกเขาจะหายไปไหนได้...
“...ข้าควรออกไปหาข้างนอก...”พระสังฆราชมองเครื่องแบบที่ตนสวมใส่อยู่
“ออกไปในสภาพนี้คงไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงข้างในข้าก็มีชุดเครื่องแบบของข้าอยู่แล้ว”ฮาเดสพูดปลอบใจตัวเอง
ฟิ้ว!!!
ร่าง ของฮาเดสกระโดดออกจากหน้าต่างระเบียงด้วยความพลิ้วไหวแต่รวดเร็วยิ่งกว่าครี อุส แม้จะอยู่ในชุดพระสังฆราชสีขาวสะอาดแต่ความสามารถในการพรางตัวของฮาเดสก็ไม่ ได้ลดลงเลย การเคลื่อนไหวที่ราวกับสายน้ำแต่รวดเร็วราวกับสายล ทำให้แม้ชุดจะเป็นสีขาวแต่ก็ไม่ได้ดึงดูดสายตาใครเลย ถึงจะกระโจนเข้ามาในส่วนตลาดที่มีคนพลุกพล่านก็ตาม
“...จะหาคนต้องใช้วิธีนี้แหละนะ”ฮาเดสหลับตาลง เปิดพลังสัมผัสเพื่อค้นหาตัวเทพอัศวินองค์อื่นๆ ทว่า...
ฟึ่บ!
“อุ๊บ!!!”ฮาเดสสะดุ้ง มือหนาที่เข้ามารวบร่างของตนเอาไว้จากด้านหลังปิดปากแน่น
......กล้ามาเล่นกับข้างั้นเหรอ!......ฮาเดสคิดอย่างโกรธจัด
ฟิ้ว!!!!!
เข็มเงินเล็กๆที่ซ่อนอยู่ในถุงมือสีขาวซัดเข้าใส่ร่างด้านหลังอย่างรวดเร็ว พร้อมกับการสะบัดตัวลื่นหลุดอย่างชำนิชำนาญ
“ถอยไป!”ฮาเดสตวาด ร่างบางกระโดดเตะชายที่อยู่ด้านหลังของตนแบบไม่ให้ตั้งตัว
โครม!!!!!
แต่ฮาเดสยังไม่หยุดแค่นั้นแน่ๆ เทพอัศวินหนุ่มดึงมีดสั้นออกจากที่ซ่อนลับใต้ผ้าคลุมไหล่สีขาวก่อนจะพุ่งเข้าไปหมายปลิดชีพ
เคร้ง!!!
“เจ้าคิดจะฆ่าเทมเพสรึยังไง”เสียงเย็นเอ่ย
“อ...ไอซอท!”ฮาเดสร้องอย่างไม่อยากเชื่อ
“อูยส์ เจ็บๆๆๆๆๆ”คนที่โดนฮาเดสถีบล้มค่อยๆลุกขึ้นมา ซึ่งคนคนนี้ก็คือเทมเพสจริงๆ แถมในมือยังมีเข็มเงินที่ฮาเดสซัดออกไปอยู่ด้วย
“นี่คือวิธีทักของท่านเหรอพระสังฆราช ไม่สิ ฮาเดส”
พรึ่บ!
เสียงของเฮฟเฟตัสว่า ก่อนที่มือจะกระชากผ้าคลุมหน้าของพระสังฆาชออก
“หวา!”ฮาเดสสะดุ้ง แต่ก็โดนอาร์เมลกับเอกอนร่วมมือกันจับล็อคลงกับหลังคาไม่ให้ดิ้นหนี
ตึง!
“เอา ล่ะ...ความจริงถูกเปิดโปงแล้ว ช่วยสารภาพมาให้หมดและร่วมมือกับเราดีๆนะ...ฮาเดส”เทอร์มิส หัวหน้าผู้คิดแผนการเดินออกมาหยุดอยู่ตรงหน้าฮาเดสในคราบพระสังฆราช แถมยิ้มด้วยรอยยิ้มเย็นเสียจนฮาเดสหนาววูบ
“นี่...พวกเจ้า...”
“ช่วยเล่าให้ฟังแต่ต้นได้มั๊ยฮาเดส...ว่าทำไมครีอุสถึงทำบ้าแบบนี้มาตั้งเจ็ดปี”ตาของเคเรสวิบวับไปด้วยน้ำ ทำให้ฮาเดสหน้าเสียทันที
“...ข้า...เอ่อ...ข้า...”
“ถือว่าขอร้องล่ะนะฮาเดส”ไทรอนขอร้องอีกคน
“...อึก...”
“เล่าไปก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ?”อาเทมิสหรี่ตาลง
“...พอเถอะ...ข้ายอมแพ้แล้ว...”ฮาเดสพูดเสียงอ่อย
“...นี่พวกเขาหายไปทั้งคืน...ขนาดฮาเดสยังหายไปอีกคน...หมายความว่ายังไงกันนะ!”ครีอุสขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“ชอบทำให้ข้าปวดหัวกันนักใช่มั๊ยเนี่ยไอ้พวกนี้! กลับมาข้าจะสั่งลงโทษซะให้เข็ด!!!”ครีอุสตะคอก
วิ้ว...
ตึง!!!
“อุ๊บ!”ครีอุสแทบกระอัก เมื่ออยู่ๆก็มีของ “หนักๆ” มาทับตัวเอาไว้
“...อึ๊ก...”
“เทมเพส!?!”ครีอุสร้องอย่างตกใจ
“...ครี...ครีอุส...หนี...”
โครม!!!
“เอกอน!”ครีอุสหันไปอีกด้าน ที่เอกอนถูกซัดปลิวเข้ามาอัดกับกำแพงของวิหารเทพ
“อั๊ก!!!”เอกอนกระอักเลือดออกมา สีหน้าดูเจ็บปวดมาก
“ใครทำพวกเจ้ากัน!”ครีอุสร้องอย่างตกใจ รีบชะโงกหน้าออกไปดูข้างนอก
เคร้ง! เคร้ง!
“เจ้าต้องจบชีวิตที่นี่แหละ ประมุขแห่งความตาย!!!”
“บ้าเอ๊ย เซฟิวรอธ!!!”ครีอุสหน้าเสียทันที
“หา?”เทมเพสและเอกอนหันขวับ
......ยุ่งแล้ว!......
“พวก เจ้าสองคนอยู่ที่นี่ เทพอัศวินเทมเพส เทพอัศวินเอกอน”ครีอุสกระโดดลงมาทางหน้าต่างทันทีเพื่อไม่ให้พวกเขาได้ถาม อะไรเกี่ยวกับความ “ไม่งาม” ในคำพูดเมื่อครู่
“ปีกปักษาเทพ!”ครีอุสร่ายเวทย์
พรึ่บ!
พลั่ก!!!
“อั๊ก!”เคเรสโดนคลื่นพลังของเซฟิวรอธผลักทีเดียวปลิว
“เคเรส!”เฮฟเฟตัสเสียสมาธิจนได้ เทพแห่งเปลวเพลิงหันตามร่างของเพื่อนที่ปลิวหวือไป
“เฮฟเฟตัส ข้างหน้า!”ไทรอนรีบร่ายเวทย์โล่ปราการไทรอน แต่...
กึง!!!!!
เซ ฟิวรอธฟาดดาบลงมาตรงๆเพียงครั้งเดียว โล่ปราการไทรอนก็แตกสลายไม่มีชิ้นดี แถมประมุขแห่งความตายในยามเอาจริงนั้นก็น่ากลัวยิ่งกว่าเทพแห่งการต่อสู้ เคลอสเสียอีก เซฟิวรอธตวัดกรงเล็บมือซ้ายซ้ำ ซัดร่างเฮฟเฟตัสปลิวไปกับเคเรส
“อ๊าก!!!”
วิ้ง!
ร่างของทั้งสองหยุดชะงักก่อนที่จะชนเข้ากับกำแพงวิหารแห่งเทพด้วยลำแสงจางๆที่โอบล้อมแผ่นหลังของทั้งสองคนเอาไว้
“...ประมุขแห่งความตาย...กล้าขนาดมาเหยียบหน้ากันถึงถิ่นงั้นเหรอ...”
พั่บ...พั่บ...
ร่างสูงค่อยๆลงมายืนที่พื้นท่ามกลางสายตาตกตะลึงของคนรอบข้าง
“ครีอุส...ปีก...”
“ปีก ปักษาเทพ...เวทย์มนต์แห่งแสงสว่างขั้นสูงที่เรียกปีกสีทองสองข้าง ใช้ร่วมกับเวทย์ปีกแห่งเทพเพื่อเพิ่มความเร็วงั้นเหรอ...วิธีการต่อสู้ เหมือนเจ้าหนูไลท์จริงๆด้วย”เซฟิวรอธอดยิ้มไม่ได้
“ดาบเทพครีอุส”ครีอุสเอ่ย
ปั่บ
ดาบเทพครีอุสราวกับมีชีวิต มันโผล่ออกมาจากกลางอากาศตามคำเรียกของเจ้าของในทันที
“ถ้ามาดีก็ดีไป แต่ถ้าทำร้ายพวกเขา...ถึงเป็นเจ้าข้าก็ไม่ละเว้น”ครีอุสเอ่ยดุดัน และยิ่งโกรธเข้าไปอีกเมื่อเห็น...
...ร่างสีดำที่เปรอะเปื้อนไปด้วยรอยไหม้และเลือด...
ถึงเทอร์มิสจะยังยืนอยู่ได้ แต่บาดแผลที่ได้รับก็ไม่ใช่น้อยๆใบหน้าขาวนั้นซีดลงเพราะเสียเลือดไม่น้อย ทำครีอุสโกรธจนแทบระเบิด!
“จะโกรธทำไม เจ้าไม่ได้เป็นเพื่อนของพวกเขานี่”เซฟิวรอธลอยหน้าลอยตาตอบ
“นี่แก...”
“หรือ ข้าพูดผิด หน้าที่ของเทพอัศวินครีอุสที่มีต่อพวกเขาคือผู้นำกับผู้ตาม หายไปแค่สิบคนสิบเอ็ดคนก็ไม่เดือดร้อนเจ้าซักหน่อย ยังมีอีกเป็นโขยง”เซฟิวรอธปัดผมที่ปรกหน้าตนออกไป “ข้าแค่มาหาอะไรกิน แล้วเจ้าก็รู้ว่าวิญญาณของเทพอัศวินน่ะมันมีพลังมหาศาลแค่ไหน กินไปแล้วคงอิ่มไปเป็นสิบๆปีเชียว...”
“ถึงอย่างนั้นก็ห้ามแตะต้อง!”
เคร้ง!!!
ครีอุสโจมตีทันทีโดยไม่รอให้เซฟิวรอธพูดจบ ถึงประมุขแห่งความตายจะเอาดาบมากั้นเอาไว้แต่ก็รู้สึกถึงความร้อน เพราะไอเทพรอบตัว
ตึก
เซฟิวรอธรักษาระยะห่างทันที ไม่เช่นนั้นคงเป็นตนเองที่จะโดนไอเทพเผาจนเกรียม
“พวก เขาเป็นเพื่อนของข้า! ไม่ใช่แค่ผู้ตามหรือเพื่อนร่วมงาน! เจ้าลองแตะต้องพวกเขาแม้แต่ผมซักเส้นดูสิ! ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!!!!!”ครีอุสตวาด
“ไม่งามนะเนี่ย เทพอัศวินครีอุสพูดเรื่องฆ่าๆแกงๆ”เซฟิวรอธยิ้มแห้ง
“ข้าทำจริงแน่ถ้าเจ้ายังคิดบ้าๆอย่างการกินวิญญาณพวกเขา!”
“จุ๊ๆ ยังเป็นเด็กเลือดร้อนอยู่เลยนะเนี่ย ความเยือกเย็นของหัวหน้าเทพอัศวินไปไหนหมด”เซฟิวรอธแหย่ [รู้สึกพี่แกจะชอบรังแกเด็ก]
“อยากตายใช่มั๊ย...เซฟิวรอธ”ครีอุสกดเสียงต่ำ
“เขาตายมาตั้งเกือบห้าพันปีมาแล้ว เจ้ายังจะให้เขาตายอีกกี่ครั้งล่ะครีอุส”
เฮือก!
“เห็นมั๊ย ข้าบอกแล้วว่าวิธีนี้ได้ผลที่สุด”
“เอกอน! เทมเพส!”
“เจ้าไม่น่าพูดก่อนเลย ข้ายังอยากดูครีอุสหลุดอีกซักหน่อย”เฮฟเฟตัสเบ้หน้า
“ใช่ๆ หายากนะเนี่ย”เคเรสเห็นด้วย
“หา!?! นี่มันหมายความว่า...”
“ก็หมายความว่าพวกเราหลอกเจ้าไง ครีอุส”
“...เทอร์มิส...”ครีอุสคราง
“คุยกันดีๆล่ะเจ้าหนูทั้งหลาย หวังว่าจะไม่มีคราวหน้า ข้าไม่ชอบรับบทคนชั่วเท่าไหร่”เซฟิวรอธยิ้ม
“แต่ท่านทำได้เหมือนจริงมากจนพวกเรายังกลัวเลย”เนเฟลพึมพำ
“โธ่ ยังไงข้าก็เป็นประมุขแห่งความตายนะ ถ้าไม่ชั่วซะบ้างก็แย่สิ”เซฟิวรอธยิ้มแห้ง
“ท่านน่ะไม่เหมือนประมุขแห่งความตายตั้งแต่คิดแผลงๆรับเลี้ยงเด็กแล้วล่ะครับ”ไอซอทเอ่ย
“เออ ก็จริงของเจ้า”เซฟิวรอธยักไหล่ หันไปมองครีอุสที่ยังเหวอ
“เอาล่ะ ปรับความเข้าใจกันให้เรียบร้อย ข้าถือว่าหมดหน้าที่ของข้าล่ะนะ แล้วอย่าลืมข้อตกลงของเราด้วยล่ะเจ้าหนูเทอร์มิส”
“ครับ”เทอร์มิสพยักหน้ารับ เซฟิวรอธจึงจากไปอย่างวางใจ
“นี่เจ้าร่วมมือกันหลอกข้างั้นเหรอ!!!!!!”ครีอุสร้อง
“ใช่สิ”เทมเพสลอยหน้าลอยตาตอบ
“พวกเจ้า...”
“แล้วทีเจ้าล่ะครีอุส หลอกพวกเรามาเจ็ดปีนี่สนุกมั๊ย”เทอร์มิสย้อน
“...เทอร์มิส...ข้า...”ครีอุสเสียงอ่อยทันที
“อย่างเจ้าน่ะ ถ้าไม่ถูกจับได้คาหนังคาเขาก็ไม่ยอมรับใช่มั๊ยล่ะ”ไทรอนยิ้ม
“นี่พวกเจ้ารู้ได้ยังไง...”ครีอุสคราง
“...ข้าเอง...”
“ฮาเดส!!!”
“ข้าทนไม่ได้หรอกนะครีอุส เจ้าทรมานตัวเองมามากไปแล้ว”ฮาเดสระเบิดอารมณ์ เขาทนเห็นครีอุสต้องอดทนมามากเกินพอแล้ว!
“เจ้า น่ะเอาแต่อ้างว่าเพื่อพวกเรา แล้วเจ้าคิดรึเปล่าว่าพวกเราดีใจมั๊ยที่เจ้าต้องมาทรมานตัวเองแบบนี้น่ะ !!!”เทอร์มิสกระชากคอเสื้อครีอุส
“เทอร์...เทอร์มิส”ครีอุสอ้าปากค้าง
“ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องเดือดร้อน!!!”อาร์เมลตะโกน
......อาร์เมลเนี่ยนะ!?!......
“ข้าก็ด้วย! ฮาเดสเล่าให้พวกเราฟังหมดแล้วว่าเพราะพวกเราไม่ยอมรับเทพไลท์แต่แรกใช่มั๊ยล่ะ!!!”เอกอนเสริม
“...เอกอน...อาร์เมล...”
“เจ้า ก็รู้ว่าที่พวกเราพูด...เพราะพวกเราไม่เข้าใจ! เรารับใช้เทพของพวกเรามาตั้งหลายปี อยู่ๆให้ย้ายไปสังกัดเทพไลท์ข้าก็ทำใจไม่ได้หรอก! แต่ข้าไม่ได้หมายความว่าต้องการให้เจ้าทำตัวแบบนี้เพื่อให้พวกเรายอมรับเทพ ไลท์นะ!!!”อาร์เมลว่า
“พวกเราเองก็รู้สึกผิดที่ไม่ยอมรับเทพไลท์ ตั้งแต่แรกเหมือนกัน! แต่เจ้าก็ไม่เข้าใจ! เจ้าทำตัวแบบนั้นน่ะรู้ตัวบ้างมั๊ยว่าพวกเรากังวลเกี่ยวกับเจ้ามากแค่ไหน !!!”เฮฟเฟตัสแยกเขี้ยว
“ห่วงอะไรไม่เข้าท่า”ไอซอทถอนาหายใจ “เจ้าน่าจะรู้จักพวกเราดีกว่าใครแท้ๆ”
“ไม่ มีใครพอใจหรอกที่เจ้าต้องทรมานตัวเองน่ะครีอุส! พอได้แล้ว!!!”เทอร์มิสตวาด “เจ้าดูรอบข้างเจ้าซิ! พวกเราน่ะพร้อมจะอยู่กับเจ้าตลอดเวลา! แต่ทำไม...ทำไมเจ้าต้องทำตัวห่างเหิน...ทำไมต้องทำแบบนั้น!!!!”
“...ข้า...”ครีอุสหลบตา
“พอได้แล้วครีอุส ให้มันจบลงตรงนี้เถอะ”
“กลับมาเป็นเจ้า...ที่พวกเรารู้จักได้แล้ว”
- วันต่อมา -
ฟุ่บ!
อักขระส่งสารเด้งขึ้นท่ามกลบางโต๊ะประชุม ทำให้เทพเกือบทุกองค์สะดุ้ง
“ท่านเซฟิวรอธอีกรึเปล่าน่ะ”เทพเนทรัวจะร้องไห้แล้ว
“ไม่หรอก...สีอักขระเป็นสีทอง”เทพคลาวด์ส่ายหัว “ครีอุสน่ะ”
“ครีอุส? นั่นเจ้าหรือ?”เทพไลท์เปิดผนึกอักขระ
“ท่านไลท์ ข้าคงไม่ได้รบกวนเวลาท่านหรอกใช่มั๊ย?”เสียงครีอุสที่ตอบกลับมาทำให้พวกเขาถอนหายใจโล่งอก
“ไม่หรอก เจ้ามีอะไรรึ?”เทพไลท์ถาม
“ท่านจัสติสอยู่ด้วยหรือเปล่าขอรับ?”
“เทอร์มิส???”เทพไลท์ขมวดคิ้วน้อยๆ
......ทำไมเทอร์มิสถึงอยู่ข้างๆครีอุส......
......หรือว่า......
เทพไลท์ยิ้มน้อยๆ
......ท่าทางจะตกลงเรื่องนั้นได้แล้วสินะ...ดีจริง......
......ครีอุสจะได้พ้นจากความทรมานซักที......
“ท่านไลท์?”ครีอุสย้ำ แต่เทอร์มิสหายไปไหนแล้วไม่รู้
“อ้อ! อยู่สิอยู่”เทพไลท์เพิ่งได้สติ รีบส่งอักขระให้เทพจัสติส
“มีอะไรรึเทอร์มิส”เทพจัสติสขมวดคิ้ว
“เทอร์มิสพูดต่อไม่ได้แล้ว ข้าพูดเอง”เสียงครีอุสลอดมา ก่อนจะ
“......”
“อะไรนะ!!!!!”เทพจัสติสตะโกนลั่น
“.........”
“นี่เจ้า! ออกห่างๆจากเทอร์มิสเดี๋ยวนี้นะเจ้าครีอุส!!!!!”เทพจัสติสตวาด
“เรื่องสิ!!! ลองท่านหาเรื่องให้ข้าอีกทีข้าจะเอาอักขระไปให้ท่านเซฟิวรอธ คอยดู!!!”เสียงครีอุสตะโกนลั่น
บึ๊ม!!!!!
อักขระเวทย์ระเบิดตรงหน้าเทพจัสติส เกิดควันโขมงจนเทพทั้งหลายสำลักกันระนาว
“แค่กๆๆๆ ครีอุสเขา...เขาว่าอะไร”เทพมูนชายน์ถาม
“เจ้าครีอุส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เทพจัสติสตะโกนอย่างโกรธจัด
“อาการแบบนี้...ลูกสาวโดนงาบแหง”เทพโกลด์แสร้งทำเป็นพึมพำ แต่ได้ยินกันทั่วห้อง
“พรืด!”
“คิกๆๆๆ”
เทพบางองค์ยังเกรงใจเทพจัสติสก็เลยพยายามกลั้นเสียง แต่เทพไลท์นี่ลงไปหัวเราะกลิ้งเลย
“อย่าให้คำสาปคลายนะ! ข้าลงไปโลกมนุษย์ได้เมื่อไหร่เจ้าตายแน่ ครีอุส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
########################################
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น