แก้งป่วน ก๊วนปิศาจ

ลำดับตอนที่ #4 : 3 : นักเรียนแหกกฎคนแรกของเทอม

3 : นักเรียนแหกกฎคนแรกของเทอม

“จ๊าก!!! ทำแผลเบาๆเด้!!!”เสียงโวยวายจากปากของไซลิกค์ดังลั่นมาจาก “ห้องฝ่ายกิจกรรม”

“เบาๆสิครับท่านหัวหน้า”เสียงทัดทานอ่อยๆจากปากพวกลูกน้อง

“ก็มันเจ็บนี่หว่า!”ไซลิกค์ว๊าก

“ก็แล้วหัวหน้าไปโดนใครเล่นงานมาล่ะครับ ร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครกล้ามาหาเรื่อง “คณะกรรมการนักเรียน” อย่างหัวหน้านานแล้วนะครับ”

“เออ มันเป็นเด็กใหม่ว่ะ”ไซลิกค์สบถ

“โหย เด็กใหม่ซ่าตั้งแต่วันแรกเลยเหรอครับหัวหน้า”

“ไอ้เวราเนสเองก็โดนเยอะเหมือนกันล่ะว้า”ไซลิกค์เงยหน้าขึ้นมองเพดาน

“อะไรนะครับ! ขนาดเล่นงานทั้งหัวหน้าฝ่านกิจกรรม กับรองประธานนักเรียนเลยเหรอครับ!!!”

“วอนหาที่ตายซะแล้ว”

“สงสัยเบื่อชีวิตจัดว่ะ”

“แม่ง เก๋าสาดดดดดด”

ฯลฯ

“ทำแผลเสร็จแล้ว ชั้นไปก่อนนะ”ไซลิกค์ลุกออกจากห้องฝ่ายกิจกรรมไป เด็กหนุ่มตรงไปทางห้องรองประธานนักเรียนด้วยใบหน้าขุ่นมัว

แกร๊ก

“ไอ้เวราเนส ตายยังวะ”ไซลิกค์ทักคำแรก

“ยังว่ะ เสียใจด้วย”เสียงเวราเนสตอบดังมาจากโต๊ะทำงาน ในห้องมืดสนิท มีเพื่อยแสจากหน้าจอคอมพิวเตอร์เท่านั้นที่สว่างโร่

“ใช้คอมพิวเตอร์เราะ? ไหนว่าเกลียดวิทยาศาสตร์นักไง”ไซลิกค์เอียงคอน้อยๆ

“หาประวัติยัยนั่นอยู่”เวราเนสกัดฟันกรอดพลางย้อนไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

ในชั่วพริบตา ทูน่าก็ใช้ดาบของเธอซัดไซลิกค์ให้กระเด็นมาทับเวราเนสเอาไว้ก่อนจะลอยนวลไปได้อย่างสบาย โดยที่เขาแม้แต่จะขยับตัวยังทำไม่ได้ เพราะไซลิกค์ทับตัวเองอยู่ แถมยังอาการร่อแร่เอาเรื่อง แน่นอนว่าถ้าคนที่เธอเล่นงานเป็นเวราเนส ย่อมไม่มีทางทำได้เลย แต่เธอกลับไปเล่นงานไซลิกค์ ราวกับรู้ว่าไซลิกค์ต่อสู้ได้ไม่เก่งเทียบเท่าเขา

“แล้วได้อะไรแล้วมั่งล่ะ?”ไซลิกค์ยื่นหน้ามาดูจอคอมพิวเตอร์

“ชื่อทูน่า ย้ายมาจากโรงเรียนมัธยมต้นแห่งโลกเวทย์มนต์ ปัจจุบันมาเรียนต่อที่โรงเรียนเรา ม. 4 คลาส...”

“SS แหงอยู่แล้ว พลังระดับนั้น”ไซลิกค์แทรก

“เออ คลาส SS ห้องเดียวกับแกนั่นแหละไซลิกค์”เวราเนสยิ้มเยาะ

“ไม่อยากอยู่ห้องเดียวกันเลยว่า Shit!!!”ไซลิกค์สบถ

“จากประวัตินี่บ่งบอกว่าตอนอยู่โรงเรียนเก่าแม่นั่นมีผลการเรียนด้านเวทย์มนต์ดีพอสมควร แต่ที่ถนัดคือการใช้ดาบคู่ และเมื่อก่อนยังเป็นผู้กุมอำนาจของนักเรียนในโรงเรียนที่แม้แต่อาจารย์ยังทำอะไรไม่ได้ด้วย”

“เก๋ามาตั้งแต่รุ่นพ่อ~”ไซลิกค์ยังไม่วายล้อเล่น

“เฮอะ แต่มาที่นี่คงต้องโดนพวกเราเล่นงานกันหน่อยล่ะ ว่ามั๊ยไซลิกค์”เวราเนสหัวเราะชั่วร้าย ความแค้นที่มีต่อทูน่าพุ่งทะลุจุดเดือดไปแล้ว

“แน่นอน ชั้นไม่ปล่อยยัยนั่นไว้แน่”ไซลิกค์แยกเขี้ยว

“ถ้าเอลิน่ารู้ว่ายัยนี่เล่นงานนายซะร่อแร่ คงแปรพักต์ไปอยู่กับยัยนี่แน่”เวราเนสว่า

“ยัยเอลิน่าไม่ชอบหน้าชั้นอยู่แล้ว คงแทบจะไปกราบขอบคุณยัยปลาทูน่าเชียวล่ะที่ทำชั้นบาดเจ็บได้เนี่ย”ไซลิกค์หัวเสียน้อยๆเมื่อนึกถึงเพื่อนอีกคนในคณะกรรมการนักเรียน “เอลิน่า” ที่เป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ของโรงเรียน

“พวกนายสองคนก็ไม่ยอมญาติดีกันซะทีนี่นา”เวราเนสทำเสียงอ่อนใจ

“ไม่มีทาง!!!”ไซลิกค์ปฏิเสธเสียงแข็ง

- พักเที่ยง -

“พักแล้วๆ”ทูน่ายืดแขนยืดขาอย่างเหนื่อยๆ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรเรียนเลย อาจารย์คนที่เข้ามาในตอนแรกก็แค่อาจารย์ประจำชั้นเรียน “ปรกติ” ที่มาโฮมรูมเท่านั้น แล้วก็ว่างตลอด

“ไม่เห็นมีอะไรให้เมื่อยเลยทูน่า”โรเซียส่ายหน้าเหนื่อยๆ

“หึๆๆๆๆๆๆ ช่วยไม่ได้นี่นา”ทูน่าหัวเราะน้อยๆ

“หัวเราะน่ากลัวอีกแล้วนะ”โรเซียเหงื่อตก

“ขอโทษ เวลาเธอหัวเราะน่ากลัวกว่าชั้นอีก”ทูน่าย้อน

“ก็ชั้นมันปิศาจตัวจริงนี่นา ไม่เหมือนเธอหรอก”โรเซียฉีกยิ้มกว้าง

“จ้า จ้า...แต่หิวแล้วล่ะ ไปกินข้าวเที่ยงกัน”ทูน่าลากโรเซียออกจากห้องเรียน

จ้อก แจ๊ก จ้อก แจ๊ก

“โห...เด็กนักเรียนโรงเรียนเราเยอะเอาเรื่องนะเนี่ย”ทูน่ากวาดตามองซ้ายมองขวา

ชิ้ง...

ทว่า...พอทันทีที่สองสาวก้าวเท้าเข้าไปในโรงอาหาร เด็กๆทุกคนก็เงียบกริบยิ่งกว่าป่าช้า

‘เด็กใหม่...ทูน่า’

‘อนาคตน่ากลัวจริงๆ’

‘ตัวอันตราย...อย่าเข้าไปยุ่ง’

“ยัยทูน่า แกไปก่อวีรกรรมอะไรมาอีกเนี่ย ทำไมคนมองแกแบบนั้น”โรเซียกระซิบ

“ไม่รู้สิ”ทูน่ายักไหล่อย่างไม่หยี่ระ

“เอาเหอะ ชั้นเบื่อแล้ว แกน่ะก่อเรื่องประจำ”โรเซียถอนหายใจหน่ายๆ “ไปๆ ไปซื้ออาหารซะ ชั้นจะนั่งจองโต๊ะให้”

“เอาไรอ่ะ?”ทูน่าถาม

“หาซุปครีมอย่างง่ายๆละกัน ไม่หิวมาก”โรเซียตอบ

ทูน่าเดินจากไปไม่ถึงสามนาที ก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาทางโรเซีย

“เอ่อ...นั่งด้วยได้มั๊ย?”เด็กหนุ่มถาม

“อ้อ ได้สิได้”โรเซียพยักหน้ารับ

เด็กหนุ่มแปลกหน้ายิ้มเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับโรเซีย เขาดูเป็นเด็กเรียบร้อยๆ เข้ากับคนง่าย สังเกตได้จากรอยยิ้มที่ปรากฎอยู่นหน้าตลอดเวลา ผมยาวถึงกลางหลังมัดรวบเอาไว้แล้วเอามาพาดบ่า สีผมและสีดวงตาเป็นสีฟ้าน้ำทะเลทั้งคู่

“เอ่อ...นาย...ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างของห้องรึเปล่าเนี่ย”โรเซียรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตา

“จำกันได้ด้วยเหรอ?”เด็กหนุ่มยักคิ้วงงๆ

“ก็คุ้นๆหน้าอ่ะ”โรเซียตอบ

“อื้ม ใช่แล้ว ชั้นอยู่ห้อง 4 – SS ห้องเดียวกับเธออย่างที่ว่านั่นแหละ”เด็กหนุ่มยิ้ม “อ้อ ลืมไป ชั้นชื่อดิออนนะ”

“อือ ส่วนชั้นโรเซีย”โรเซียแนะนำตัวบ้าง

“เธอนี่โชคดีจัง หาโต๊ะจองได้แบบนี้”ดิออนเปิดประเด็นคุย

“เปล่าหรอก ยัยทูน่าเห็นน่ะ”โรเซียปฏิเสธ

“ทูน่า? ใช่คนที่ไปมีเรื่องกับเวราเนสรึเปล่า???”ดิออนถาม

“เวราเนส? ใครกัน?”เสียงทูน่าว่า

“อ้าว พูดถึงเธออยู่พอดีเลย”ดิออนยิ้มให้ทูน่า

“นี่ใครอ่ะ โรส?”ทูน่าถาม

“ดิออน เพื่อนร่วมห้องที่นั่งริมหน้าต่างไง”โรเซียบอก

“อืม...ไม่ทันสังเกตแฮะ”ทูน่าครุ่นคิด

“ก็เข้าห้องปุ๊บก็หลับปั๊บ จะไปเห็นได้ยังไงกัน”โรเซียแขวะ

“เชอะๆ ไม่สนใจเธอดีกว่า”ทูน่าหันไปทางดิออนเพื่อนใหม่ “ว่าแต่ใครกันเหรอ เวราเนสที่ว่าน่ะ”

“เธอเป็นเด็กใหม่นี่นา ถึงว่าสิ”ดิออนคราง

“เออๆ แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ?”ทูน่าชักรำคาญ

“ก็...เธอเคยรู้รึเปล่าว่าที่นี่น่ะ ทำไมถึงไม่มีห้องปกครอง”ดิออนถาม

“ไม่รู้สิ เมื่อเช้าดูแผนที่แล้วก็ไม่เห็นเหมือนกัน”โรเซียชิงตอบแทน

“นั่นก็เพราะ...โรงเรียนจะไม่มีอาจารย์มาคอยดูแลความประพฤตินักเรียนอย่างจริงจังหรอกนะ อาจารย์แกสนแต่การรักษาความปลอดภัยจากภายนอกก็แทบแย่กันแล้ว”ดิออนลดเสียงลง

“ทำไม? ที่นี่มันมีอันตรายจากภายนอกเยอะเหรอ?”ทูน่าถามบ้าง

“ก็เพราะที่นี่เป็นโรงเรียนชื่อดังน่ะสิ พวกโรงเรียนอื่นๆเลยพยายามหาทางกำจัดโรงเรียนเรา เพื่อที่ตัวเองจะได้ดังขึ้นมาแทน”ดิออนว่า

“เหมือนการชิงอำนาจสินะ”โรเซียกระพริบตาปริบๆ

“ใช่เลย แบบนั้นล่ะ”ดิออนยิ้ม “แล้วคราวนี้ อาจารย์ที่ดูแลแต่ภายนอก ก็เลยมอบหมายอำนาจดูแลภายในให้กับคนกลุ่มนึง ซึ่งก็คือ “คณะกรรมการนักเรียน” อันประกอบด้วยนักเรียนอัจฉริยะหรือไม่ก็เก่งกาจเว่อร์ๆเอาไว้”

“หมายความว่า ไอ้คณะกรรมการนักเรียนที่ว่าเนี่ย คือแหล่งรวบรวมเด็กเก่งๆระดับสุดยอดเอาไว้ให้เป็นเหมือนผู้คุมอำนาจภายในใช่มะ?”ทูน่าสรุป

“ราวๆนั้นแหละ”ดิออนพยักหน้าหงึกหงัก “แล้วเวราเนสที่ว่าเนี่ย...ก็คือรองคณะกรรมการนักเรียน พูดง่ายๆคือคนที่เก่งกาจเป็นอันดับ 2 ของแชงกรีล่าแห่งนี้”

“แต่ชั้นไม่เห็นจะคุ้นหูเลยชื่อเนี้ย”ทูน่าว่า

.....หรือว่า...จะเป็นหนึ่งในสองคนเมื่อเช้าวะ?......ทูน่าแอบคิด

“จะรู้จักไม่รู้จัก เธอก็เล่นงานเวราเนสอย่างที่ไม่เคยมีใครกล้าทำไปแล้วล่ะ ตอนนี้ชื่อเธอถูกปิดเงียบซะจนรู้กันทั้งโรงเรียนแล้ว”ดิออนกระซิบ

“โห...ปิดเงียบดีจังเนาะ”ทูน่าประชด

“เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่น่ะสิ ไม่เคยมีใครกล้าเล่นงานเวราเนสกับไซลิกค์มาก่อน และถึงกล้าก็ไม่มีฝีมือพอ”อีกเสียงว่า

###############################################################