แก้งป่วน ก๊วนปิศาจ

ลำดับตอนที่ #2 : 1 : เข้าเรียนวันแรก

1 : เข้าเรียนวันแรก

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เปรี๊ยง!!!

เสียงนาฬิกาปลุกที่เด็กสาวเกลียดแสนเกลียดดังลั่นสนั่นบ้าน พร้อมกับเสียงโครมครามที่เกิดขึ้นอย่างน่าแปลกใจ

“เอาแล้วไง...นาฬิกาจะพังมั๊ยเนี่ย”พี่สาวที่อยู่ข้างล่างพึมพำเบาๆ

“แม่ว่าพัง”คุณแม่ยังสาว [?] หัวเราะน้อยๆ

“พ่อก็ว่างั้น”คุณพ่อสุดที่รักของลูกสาวทั้งสองละสายตาจากหนังสือพิมพ์ฉบับเช้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปชั้นสองที่ลูกสาวคนเล็กของบ้านกำลังหลับอยู่

“เวลล์ แม่ว่าไปปลุกน้องเถอะลูก”คุณแม่เร่ง

“ค่า~”ผู้เป็นพี่สาวลากเสียงยาว

ปัง!!!

“ทูน่า!!! จะตื่นไม่ตื่นหา!!!”เสียงแหวของพี่สาวสุดที่รักเสียดแทงเข้าไปถึงชั้นประสาทหูจนสั่นไปหมด น้องสาวคนเล็กจำต้องลุกขึ้นจากเตียงอย่างช่วยไม่ได้ และข้างๆเตียงของเธอคือซากนาฬิกา ที่แน่นอนว่าพังเละเทะไม่มีชิ้นดี ฟันเฟืองและเข็มนาฬิกากระจัดกระจายไปทั่ว

“งืมๆ...พี่อ่า...จะปลุกทามมาย”เด็กสาวถาม

“เลิกงัวเงียแล้วไปล้างหน้าล้างตาซะ กับข้าวเย็นหมดแล้ว”พี่สาวถอนหายใจหน่ายๆ

“งืมๆ”ผู้เป็นน้องเดินเข้าห้องน้ำในสภาพสะโหลสะเหลตาจะปิดไม่ปิดแหล่ จนพี่สาวชักรำคาญ ลูกถีบไร้ปราณีเลยช่วยส่งน้องเข้าห้องน้ำเร็วขึ้น

ตึกๆๆๆๆๆๆ

“แม่ขา~ หิวแล้ว~~~~~”เด็กสาวลากเสียงยาว

เสียงตึงตังของบันไดบ่งบอกว่าลูกสาวคนเล็กของบ้านกำลังวิ่งลงบันได้มาด้วยความเร็วแสง จนผู้เป็นพ่อกุมขมับ

“ทูน่า พ่อบอกกี่ทีแล้วว่าห้ามวิ่งลงบันได”คุณพ่อสุดที่รักปราม

“ค่า~~~~”เด็กสาวลากเสียงเป็นเชิงประชด

‘ทูน่า’ ลูกสาวคนเล็กของบ้าน วิ่งหน้าตั้งลงมา เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ผมยาวเลยลงไปถึงกลางหลังที่หวีอย่างลวกๆพลิ้วไหวทุกครั้งที่เธอก้าวเดิน สีผมและสีตาเป็นสีดำอมม่วงที่เมื่อต้องแสงจะสะท้อนสีม่วงอ่อนๆออกมาราวกับอัญมณีที่เปล่งแสงแวววาว แต่เจ้าตัวเคยสนใจมันมั๊ย? บอกได้เลยว่า “ไม่มีทาง”

“หิวๆๆๆๆ มีอะไรให้กินมั๊ยคะแม่”ทูน่าทำตาปิ้งๆใสแจ๋วให้ผู้เป็นมารดา

“เสียใจ พี่ซัดเรียบหมดแล้ว”เวลล์แยกเขี้ยว

‘เวลล์’ พี่สาวของทูน่า ใบหน้าที่ถอดแบบมาราวกับพิมพ์เดียวกัน ทำให้คนที่ไม่รู้จักอาจจะแยกสองพี่น้องให้ออกไม่ได้ง่ายๆ สีผมและสีดวงตาของเวลล์เป็นสีเดียวกับน้องสาวไม่มีผิด แต่แตกต่างกันที่ทรงผมของเวลล์จะเป็นผมซอยสไลด์เก๋ ผิดกับน้องสาวที่ไม่เคยคิดจะดูแลหรือรักสวยรักงามเลย

“อะไร นอกจากชื่อเป็นปลาวาฬแล้วยังเขมือบเยอะตามชื่ออีกเหรอ?”น้องสาวอ้าปากค้าง

“เดี๋ยวมีเฮๆ”พี่สาวเขม่น

“ค่า”ทูน่าทำหน้าหงอยๆ

“อาหารอยู่ในเตาอบโน่น พี่เรียกเวทย์ไฟไปอบไว้เอง ไม่งั้นเย็นหมดพอดี”พี่สาวบอก

“เย้! รักพี่เวลล์ที่สุดเลยยยยยย”ทูน่ากระโดดกอดคอพี่สาวเข้าให้ ก่อนจะวิ่งจู้ดเข้าห้องครัว

ถึงอายุจะแตกต่างกันถึง 4 ปี แต่ทูน่ากลับเป็นเด็กที่โตเร็วมาก ตอนนี้เธอสูงกว่าผู้เป็นพี่สาวแล้วด้วยซ้ำ นั่นยิ่งทำให้แยกสองพี่น้องไม่ออกเข้าไปใหญ่ เวลล์เลยตัดบทโดยการไปตัดผมให้เป็นคนละทรงกับน้องสาวซะก่อนจะโดนเข้าใจผิดไปมากกว่านี้อีก เพราะแน่นอนว่าคนอย่างทูน่า มีรึจะยอมทำตัวตามอย่างแฟชั่นเช่นการไปซอยผมหรืออะไรเทือกๆนี้

......ก็ขนาดแต่งหน้าแม่คุณยังไม่เคยแม้แต่จะเหลือบแล ทาแป้งแต่ละทีนี่แทบจะต้องเอาแป้งทาเทใส่มือแล้วบังคับให้ทา ผมก็ยุ่งซะอย่างกับไม่เคยเจอหวี แถมยังมัดผมไม่เป็นจนต้องเสียเวลามานั่งมัดผมให้ทุกวันอีก......

เวลล์ได้แต่ถอนหายใจกับน้องสาว เพราะแม่คุณน่ะห้าวซะจนน่าจะไปเกิดเป็นผู้ชายซะให้รู้แล้วรู้รอด ไม่งั้นก็เป็นทอมไปเลย แต่นี่ก็ไม่ใช่อีก ยิ่งคิดแล้วยิ่งกลุ้มกับอนาคตของทูน่าซะจริงๆ

“อิ่มแล้วค่า!!!!!”ทูน่าตะโกน

“งั้นก็รีบไปโรงเรียนซะที สายแล้วนะ”เวลล์เตือนเวลา

“โธ่ เปิดเรียนวันแรกทั้งที ประเดิมไปสายตั้งแต่ครั้งแรกเลยไม่น่าสนุกกว่าเหรอพี่เวลล์”ทูน่ายิ้มแฉ่ง

“สนุกกับผีสิ รีบไปได้แล้ว!!!”เวลล์เร่ง

กิ๊ง ก่อง...กิ๊ง ก่อง

“สายแล้วๆๆๆๆ”นักเรียนมากหน้าหลายตาวิ่งหน้าตั้ง พยายามจะให้ทันก่อนประตูโรงเรียนจะปิด

“ฮุๆๆๆๆ”ทูน่าหัวเราะน้อยๆมองดูนักเรียนจำนวนมากพยายามเข้าไป โดยที่เธอยังไม่ได้ขยับออกไปจากใต้ร่มไม้ที่ยืนอยู่เลย

“หัวเราะซะน่ากลัวเชียวยัยทูน่า”เพื่อนสาวข้างๆตัวเอ็ด

“ก็มันน่าสนุกนี่นาโรส ฮุๆๆๆๆๆ”ทูน่าหัวเราะราวกับนางมาร

โรเซีย หรือ โรส [อันหลังคือชื่อที่ทูน่าตั้งให้] เธอเป็นเพื่อนของทูน่ามาตั้งแต่ยังอยู่ชั้นประถม สูงเลยไหล่ของทูน่าไปเล็กน้อย ผมยาวเป็นลอนสีเงินและดวงตากลมโตสีกุหลาบ บวกกับการที่เธอชอบใส่ชุดกระโปรงยาว ทำให้ดูเป็นเด็กน้อยน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาหลายๆคน แต่ใครจะรู้บ้างว่า เด็กสาวคนนี้มีสายเลือดของ “ปิศาจ” อยู่เต็มตัว

“เธอหัวเราะซะน่ากลัวยิ่งกว่าปิศาจตัวจริงอย่างชั้นซะอีก”โรเซียทำเสียงแหยๆ

“แต่ชั้นเป็นมนุษย์เดินดินธรรมดาๆเองน้า~”ทูน่าทำตาบ้องแบ๊วน่าสงสาร [และน่าถีบในสายตาโรเซีย]

“เจ้าค่า แม่คุณมนุษย์ แต่ถ้าเราไม่รีบตอนนี้ล่ะก็สายแน่”โรเซียดูนาฬิกาข้อมือ

“เธอเข้าไปก่อนเลยโรเซีย จองที่ให้ด้วยนะ”ทูน่ายิ้ม

“นี่เธอ...จะประเดิมสายตั้งแต่วันแรกเลยรึไง?”โรเซียถาม

“โอ้แน่น้อน คิดว่าชั้นเป็นใครกันล่ะ หึๆๆๆๆๆๆ”ทูน่าหัวเราะเย็นๆ

“เป็นมนุษย์ที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่ชั้นเคยพบมาน่ะสิ”โรเซียพึมพำ

ปึ้ง!!!

เสียงรั้วเหล็กของโรงเรียนปิดลงดังลั่น

“เอาล่ะ คราวนี้เราก็เป็นเด็กสายเต็มตัวแล้วสิน้า~”ทูน่าแสยะยิ้ม

“แล้วจะเข้าโรงเรียนยังไงดีนะ”ทูน่านิ่งคิด

โรงเรียนแชงกรีล่า เป็นโรงเรียนชื่อดังติดอันดับหนึ่งของประเทศ และอันดับสองของโลกเวทย์มนต์ แต่หากมองจากสายตาของมนุษย์ธรรมดาๆไร้เวทย์แล้วมันจะเป็นโรงเรียนนานาชาติชื่อดังที่หรูหราโอ่อ่า ทำให้มีผู้มาสมัครสอบมากมายเพื่อหวังว่าจะได้จบจากที่นี่ และยังแอบหวังว่าจะได้ร่ำเรียนกับพวกเชื้อสายต่างๆที่ไม่ใช่แค่มนุษย์เท่านั้น แชงกรีล่าเป็นโรเรียนที่เปิดกว้าง ดังนั้นบางทีเราอาจจะมีแวมไพร์เป็นเพื่อนร่วมชั้น หรือมีเทพเป็นรุ่นน้องก็ยังได้

แต่สำหรับทูน่า เธอไม่อยากมาเรียนที่นี่เอาซะเลย หากไม่ติดที่ว่ามันเป็นโรงเรียนที่เวลล์ พี่สาวของเธอเรียนจบไปแล้วล่ะก็ ให้ตายเธอก็ไม่มาเรียนที่นี่แน่

“อ๊ะๆ ใช่แล้ว”ทูน่าคิดออก

“แอร์ เบลดด์”ทูน่าเรียก

วิ้ง!!!

ดาบคู่เล่มงามสีขาวสะอาดทั้งสองด้ามด้ามโผล่เข้ามาในมือของทูน่า เด็กสาวตวัดมันเบาๆเป็นวงกลมรอบๆตัวเธอ

“วิน สตรอมจ์”ทูน่าพึมพำเบาๆ

ครืน!!!

ฉับพลัน สายลมเอื่อยเฉื่อยสบายๆก็กลายเป็นพายุขนาดย่อมๆ ตรงเส้นที่ทูน่าเอาดาบวาดเป็นวงกลมรอบๆตัวเธอเอาไว้ สายลมพัดร่างของเด็กสาวปลิวขึ้นฟ้าไปในทันที

“กระโดดข้ามกำแพงสูงขนาดนี้ก็ต้องไม้นี้ล่ะ!”ทูน่าแสยะยิ้มอย่างพอใจ

...แต่คำว่าโชคชะตากลั่นแกล้งคนท่าทางจะเป็นความจริง...

“เฮ้ย มีเด็กแอบเข้ามาคนนึงแน่ะ เวราเนส”เด็กหนุ่มที่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง บังเอิญเห็นทูน่าเข้าโดยบังเอิญ

“นายว่าไงนะ ไซลิกค์?”เด็กหนุ่มอีกคนลุกขึ้นจากเก้าอี้

ไซลิกค์ เด็กหนุ่มที่เป็นคนเห็นทูน่า เขาเป็นเด็กหนุ่มหน้ามน ส่วนสูงน้อยกว่าเพื่อนอีกคนนิดหน่อย แต่ก็ยังถือว่าสูงได้ ผมและดวงตาเป็นสีฟ้าอ่อนๆเหมือนกันทั้งคู่ แต่แววตากลับแสดงออกอย่างชัดแจ้งว่าเป็นคนเจ้าเล่ห์พอตัว สังเกตได้จากอาการยิ้มเยาะจากริมฝีปากบางอย่างถูกใจ เมื่อพบเห็นคนแหกกฎของโรงเรียน

ส่วนอีกคน ก็คือเวราเนส เด็กหนุ่มเป็นคนร่างสูง และยังเป็นคนที่สูงที่สุดในโรงเรียนแล้วด้วย ผมสีน้ำตาลเข้มยาวเลยหลังไปเสียอีก โดยที่เจ้าตัวมัดรวบเอาไว้แค่ตรงปลายหน่อยๆเท่านั้น ดวงตาคมกริบสีดำสนิท ดูแฝงไปด้วยพลังอำนาจที่ทำให้คนอื่นหวาดกลัวได้ แต่ที่แปลกคือตรงส่วนหูของเขาที่โผล่พ้นปอยผมออกมา กลับไม่ใช่ใบหูทั่วๆไป มันไม่ได้เป็นทั้งใบหูกลมมนแบบมนุษย์ หรือใบหูเรียวยาวแบบเอล์ฟ มันกลับเป็นปีก...ปีกค้างคาวสีแดงเข้มราวกับสีของโลหิต ซึ่งคนที่มีหูแบบนี้แน่นอนว่ามีอยู่คนเดียว...

...รองประธานนักเรียนแห่งโรงเรียนแชงกรีล่า...

“นั่นไง เด็กแหกกฎ”ไซลิกค์ชี้เลยออกไปเบื้องล่าง

“โฮ่...ใจกล้าน่าดูแฮะเด็กคนนั้น”เวราเนสแสยะยิ้มเหี้ยม ปีกค้างคาวสั่นน้อยๆอย่างตื่นเต้นที่จะได้ลงโทษคน [...เอ่อ...]

“ป่ะ ไปประเดิมรับน้องกันเลยดีกว่า”ไซลิกค์ชวน

###############################################################