คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 13 : โดดเรียน
13 : โดดเรียน
- เช้าวันต่อมา -
กิ้ง...ก่อง......กิ้ง...ก่อง
“ทูน่า~~~”
“งาย~ โรสสส”
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เสียงร้องลั่นหน้าโรงเรียน เรียกสายตาของเกือบทุกคนให้หันไปทางนั้น แล้วก็ต้องกลั้นหัวเราะกันแทบไม่ทัน เมื่อ...
“ทูน่า! แกไปทำอะไรม๊า~~~~~~~”โรเซียร้องลั่น เมื่อเพื่อนสาวที่เมื่อวานยังดูดีๆ เป็นปลาทูน่าสายพันธุ์ดุกว่าปิรันย่าอยู่เลยแท้ๆ วันนี้กลับกลายสภาพไปเป็นปลาทูน่าสายพันธุ์ใหม่อีกแล้ว...
...สายพันธุ์แพนด้า...
“หยุด! อย่าถามอะไรทั้งนั้น!!!”ทูน่าทำหน้าสยองจากใจจริง
“อะไร? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”โรเซียขมวดคิ้ว
“......”ทูน่าดูสายตาเอาเรื่องของเพื่อนสาว ก็รู้เลยว่าถ้าไม่ตอบดีๆก็คงโดนเค้นคอแหงๆ แถมวิธีการของแม่คุณยังไม่น่าพิศมัยเท่าไหร่ด้วยจากที่เธอเคยเจอมา ก็เลยเอ่ยปากบอกใบ้ไปแค่สองคำ
“...พี่เวลล์...”
“อึก”โรเซียสะอึกทันที แค่สองคำเธอก็รู้แล้วว่าอะไรเกิดขึ้นกับเพื่อนสาวที่รักคนนี้
“แล้วพวกแกจะมองอะไร มองแย่งโล่รึไง ห๊ะ!!!”ทูน่าระบายอารมณ์ใส่คนรอบข้าง
“คิก!”
“หัวเราะกันได้นะคุณเอลิน่า”เสียงดิออนครางอ่อยๆ
“ก็มันน่าหัวเราะจริงๆนี่นา”เอลิน่าหัวเราะ ตอนนี้เธอรวมกลุ่มอยู่กับคนอื่นๆในห้องประชุมคณะกรรมการฯ และไม่ได้มีแต่เธอเท่านั้นเสียด้วยที่หัวเราะ เวราเนสและไซลิกค์ลงไปกลิ้งกับพื้นเลย
“น่าสงสารคุณทูน่า”ดิออนจ้องมองจากหน้าต่างลงไปข้างล่าง
“สมน้ำหน้ามากกว่าว๊อย กร๊ากกกกกก”เวราเนสฮาแตก
“ช่ายๆ 555+”ไซลิกค์เองก็ร่วมวงด้วย
“จะหัวเราะกันอีกนานมั๊ย”
“อุ๊บ คิกๆ ขอ...ขอโทษทีเฟเรียส”เวราเนสพยายามกลั้นหัวเราะ
“...”เฟเรียสหรี่ตาลงนิดๆ แต็ทำให้เวราเนสและไซลิกค์รีบเก็บอารมณ์ แล้วลุกขึ้นมานั่งได้ในพริบตา
“ดี”เฟเรียสแสยะยิ้มน้อยๆ เขาดีดนิ้วหนึ่งครั้ง ตั้งกระดาษขนาดย่อมก็ร่วงปุลงมากลางโต๊ะประชุม
“ตอนนี้เรามีภารกิจใหม่”เฟเรียสเกริ่นย่อๆ แต่เรียกรอยยิ้มไม่น่าไว้วางใจให้ปรากฏบนใบหน้าของหลายๆคนในห้อง และมีส่วนน้อย [ซึ่งก็คือดิออนคนเดียว] ทำหน้าหน่ายใจ
“เอ...ดิออนกับเอลิน่าไปไหนกันนะ”โรเซียหันรีหันขวาง
“ช่างหัวพวกนั้นเหอะ แต่ตอนนี้ถ้าชั้นไม่นอนล่ะแย่แน่”ทูน่าฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“จ้า จ้า”โรเซียถอนหายใจ แต่ก็ลอบมองเพื่อนสาวจนทูน่าหลับสนิทไปแล้ว
“ฝากบอกอาจารย์ว่าชั้นไปห้องน้ำทีนะ”โรเซียฝากกับเพื่อนข้างหน้า แล้วตัวเธอก็เผ่นออกนอกห้องไป
......ต้องหาที่ที่ไม่มีคน......โรเซียยิ้มบาง
......ใช่แล้ว...หลังโรงเรียนไง!......
โรเซียหันซ้ายหันขวา เมื่อแน่ใจว่าสายตาของคนในห้องเรียนไม่ได้หันออกมาข้างนอก เธอก็...
ครืด...
โรเซียเปิดประตูระเบียงอย่างรวดเร็ว แล้วกระโดดลงจากระเบียงไปเลย
แกร๊ก
เฟี้ยบ!
โรเซียสลัดข้อมือ เรียกแส้หนามกุหลาบของตนออกมา แล้วฟาดอย่างรวดเร็วไปที่ขอบประตู ดันให้ประตูปิดสนิทเช่นเดิมเพื่อพรางหลักฐานว่ามีคนกระโดดลงมาจากตรงนั้น
......ฝีมือการลงพื้นของเรายังเทียบทูน่าไม่ได้......
......แต่เราเอาแส้แทนเชือกได้อยู่แล้ว......
โรเซียสลัดแส้อีกครั้ง คราวนี้มันรัดเข้ากับเสาหน้าต่างชั้นสอง แล้วเธอก็ใช้แรงเหวี่ยงกับแรงดึงส่งตัวเองลงพื้นอย่างปลอดภัย
“ขอบคุณวิทยาศาสตร์ที่สอนเรื่องแรงเหวี่ยง ฮ่าๆๆๆๆ”โรเซียหัวเราะร่วน ก่อนจะรีบเก็บแส้แล้วเผ่นแนบไปหลังโรงเรียน
“จะเอา...แบบนั้นจริงๆเหรอ”
“ของมันแน่อยู่แล้ว เพื่อโรงเรียนของพวกเรานะเว๊ย”
“แต่นั้น...มันจะดีเหรอ”
“เออ ดีสิวะ!”
“ถ้างั้นหัวหน้าจะเอายังไง”
“อย่างแรก เราต้องจัดการที่หัวของพวกมันก่อน เฟเรียส ดี ไพรอนเช่ห์คนนั้น”
“แล้วทำไมต้องเป็นหมอนั่นล่ะครับหัวหน้า มันแค่เด็กม.ห้า ไม่สู้จัดการพวกม.หกซะล่ะ?”
“วะ ก็เพราะมันเป็นประธานนักเรียนน่ะสิ ถ้าเราจัดการประธานนักเรียนได้ เราก็จะยึดอำนาจไปเลย แบบนั้นมันดีกว่าไล่เก็บรายตัวไม่ใช่รึไง แล้วยังได้ควบคุมคนอื่นๆในคณะกรรมการอีก สองต่อเลยนะเว๊ย”
“แต่ผมว่า...ไล่เก็บม.หกที่ดูจะเป็นก้างขวางคอให้เรียบร้อยก่อน แล้วเราค่อยจัดการคณะกรรมการก็ยังไม่สายนะครับ”
“ไอ้บ้า! คิดว่าชั้นปีนึงมันจะมีกี่คนกัน!”ผู้เป็นหัวหน้าตะโกน “แล้วยิ่งชั้นม.สี่นะ ยิ่งเยอะเข้าไปอีก แกบอกได้มั๊ยว่ากี่คน!!!”
“สามร้อยเก้าสิบหกคน”
“เอ๋?”
“นักเรียนม.ปลายปีหนึ่งของโรงเรียนเรามีสามร้อยเก้าสิบหกคน ไม่ขาดไม่เกิน”
“ก...แก...”
“สวัสดี ท่านประธานนักเรียนของโรงเรียน “รันโซมง” ท่านชิดะ ทาคุโมะ”เฟเรียสโค้งตัวลงน้อยๆด้วยท่าทางมีมารยาท แต่แววตานั้นไม่ใช่เลย
“ส่วนอีกสองสามคนที่อยู่ข้างๆท่านคือคณะกรรมการนักเรียนของรันโซมงสินะ แหม แขกสำคัญอุตส่าห์มาเยือนทั้งที ทางแชงกรีล่ากลับไม่ได้เตรียมการต้อนรับ ในนามของรองประธานต้องขออภัยด้วย”เวราเนสยิ้มเย็น
“แต่แหม...มาด้วยเป้าหมายร้ายๆแบบนั้นไม่ต้องต้อนรับอะไรมากก็ได้มั๊ง”เอลิน่าหัวเราะคิกคัก
“แก...พวกแกโผล่มาจากไหนกัน”
“ตราบใดที่ยังอยู่ในแชงกรีล่า มันก็คืออณาเขตของพวกเรา เราสามารถไปได้ทุกที่ไม่เห็นแปลก”ไซลิกค์โผล่ออกมาจากประตู หรือก็คือทางออกเพียงทางเดียวของโกดังนี้
“ฉลาดดีนี่ ที่เลือกโกดังเก็บของของโรงเรียนเป็นที่ซ่อน แอบลอบเข้ามาวางแผนชั่วในโรงเรียน คิดจะกำจัดพวกเราแล้วยึดแชงกรีล่าไปแบบบนั้นน่ะ”ไซลิกค์หัวเราะแผ่วๆ
“แต่...แชงกรีล่าน่ะไม่หมูเหมือนโรงเรียนก่อนๆที่พวกแกกำจัดไปหรอกนะ”เฟเรียสสวมถุงมือสีขาวที่มือทั้งสองข้าง
“ในนามประธานนักเรียน ขอยื่นคำสั่ง”เฟเรียสเอ่ยท่ามกลางความเงียบ
“หัวข้อคำสั่งล่ะครับ”เวราเนสดูจะสนุกสนานเหลือเกิน
“คำสั่งสังหาร”
“รับ...ทราบ!”
ตูม!!!!!
“เสียงอะไรกันน่ะ”โรเซียสะดุ้ง
“เสียงระเบิดครับนายหญิง!”
“จะโผล่มาทำไมเดวิล”โรเซียรีบยัดเจ้าลูกแมวขนสีน้ำตาลอ่อนนั้นกลับเข้าไปในกระเป๋ากระโปรง
ที่โรเซียพาดาร์คเดวิลมาโรงเรียนด้วย ก็เพราะเธอกะจะให้มันทำงานอะไรให้ซักอย่างสองอย่าง แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่ต้องปิดบังทูน่า เพราะอาการของเจ้าตัวเมื่อเช้า ที่ดูก็รู้ว่าแค่ขยับตัวแม่คุณยังไม่อยากเลย
“เอาล่ะ เอาเป็นว่าแกออกมาทำหน้าที่ก่อนแล้วกัน”โรเซียดึงเจ้าลูกแมวตัวเล็กขึ้นมา
“แง้ว! มันเจ็บนะนายท่าน!!!”
“หุบปากน่า”โรเซียว่า “ฟังนะ หน้าที่ของแกคือหาห้องคณะกรรมการนักเรียนให้เจอให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม”
“แต่แค่ดูตามแผนที่โรงเรียนก็ได้นี่ครับ แม้ว~”
“ตลกล่ะ ถ้ามันมีในแผนที่ก็ดีสิยะ”โรเซียแยกเขี้ยวใส่เจ้าปิศาจแมว
“ไม่มีเหรอ เหมียว”
“ไม่มีย่ะ”โรเซียตอบชัดถ้อยชัดคำ
“เดี๋ยวชั้นจะไปที่โกดังเก็บของหลังโรงเรียน กะจะไปวาด “อาคม” ที่นั่น แกไปหาห้องคณะกรรมการนักเรียนให้เจอแล้วรีบเผ่นมาหาชั้น โอเค้?”
“คร้าบ นายน้อย”เจ้าแมวทำหูลู่หางตก
ปั่บ ปั่บ
“เรียบอาวุธครับหัวหน้า”ไซลิกค์ทำท่าปัดๆมือตัวเองอย่างน่าหมั่นใส้
“แหวะ ทำไปก็ไม่เท่หรอกย่ะ”เอลิน่าแลบลิ้น
“โอ้ ช่างน่าสงสารยัยทอมที่ไม่มีเซนส์ทางความหล่อเหลาของเรา”ไซลิกค์แสร้งทำหน้าตาสงสารเต็มที่
“ไอ้ไซลิกค์ แกตาย!!!”เอลิน่าลุกพรวด
“ไม่ดีนะคะพี่เอลิน่า~”ไซลิกค์ดัดเสียง “ถ้าเจนนี่อยู่ที่นี่คงพูดแบบนี้แหละมั๊ง หึๆๆๆๆๆ”
“แต่นี่เจนนี่ไม่อยู่ และถึงน้องห้ามชั้นก็ไม่ฟังว๊อย!!!”เอลิน่าชักดาบซามูไรเล่มยาวขึ้น
ปัง!!!
“ไร้สาระ”เฟเรียสพูดเรียบๆ ปืนด้ามยาวสีดำสนิทในมือมีควันกรุ่นๆ ส่วนกระสุนน่ะเหรอ...
......พุ่งผ่านหน้าเอลิน่าและไซลิกค์ไปฝังอยู่ในกำแพงฝั่งตรงข้ามแล้วไงล่ะ......
“เหอ...ไม่มีเกรงใจเลยนะแก”เวราเนสเหงื่อตก ถึงจะคบกันมานานแค่ไหนแต่ก็ยังไม่ชินกับการกระทำของเพื่อนคนนี้อยู่ดี
ตึกๆๆๆๆ
ปัง!
“แฮ่กๆ ทุกคน...แย่แล้วครับ”ดิออนที่เป็นคนดูต้นทางรีบวิ่งเข้ามาในโกดัง
“เกิดอะไรขึ้น ดิออน”เฟเรียสถาม
“เอ่อ...คุณโรเซีย...กำลังมาทางนี้”
###############################################################
ความคิดเห็น