แก้งป่วน ก๊วนปิศาจ

ลำดับตอนที่ #13 : 12 : ความจริงที่รับไม่ได้ [กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ]

12 : ความจริงที่รับไม่ได้ [กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ]

“...เฟเรียส ชั้นขอพาตัวน้องสาวสุดที่ร๊ากกกกก~ ไปคุยกันตามประสาพี่น้องหน่อยน้า~...”เวลล์ยิ้ม ก่อนจะลากทูน่าไปโดยที่เจ้าตัวไม่มีทางต่อต้านได้เลย

“ท...ทูน่าเอ๊ย ชั้นจะทำบุญให้แกนะ”โรเซียพนมมือเหนือศีรษะ

“ส่วนพวกนาย...ตามชั้นมา”เฟเรียสหรี่ตาลง

เฮือก!

เอลิน่าสะดุ้งเฮือก ขนแขนตั้งชันด้วยความเย็นยะเยือกหนาวสันหลัง

“ม...มาสเตอร์”

“ชั้นบอกว่ายังไง?”เฟเรียสพูดนิ่งๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

“ฮือๆ ทำบุญให้ชั้นกับดิออนด้วยก็ดีนะโรเซีย”เอลิน่าคราง รีบอุ้มร่างไร้สติของดิออนจากไป

“ง่า...ปล่อยชั้นทิ้งไว้คนเดียวอีกเนาะ”โรเซียร้อง

ตึก ตึก ตึก

เฟเรียสเดินนำลิ่วๆจนเอลิน่าเริ่มหอบแล้ว

“แฮ่กๆ”

......ตรงนี้คงใช้ได้......เฟเรียสกวาดตามองรอบๆ แถวนี้เป็นซอกหลืบของอาคารเรียนที่เงียบสงบและมืดสนิทเพราะไม่มีความจำเป็นต้องใช้

“เอลิน่า คาราส และ ดิออน แรกนาร็อค”เฟเรียสหันกลับมายิ้มเหี้ยม...

“...คงรู้นะว่าชั้นจะทำอะไร...”

“อึก!”

ดาร์ค • เรียม

“จ...จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

- คาบบ่าย -

“...หายไปไหนกันหมด...”โรเซียพึมพำ เด็กสาวเหลียวซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่เห็นเพื่อนๆเลยซักคน

“คงไม่มาหรอก”

“...นาย...”โรเซียหรี่ตาลง เด็กหนุ่มตรงหน้าดูคุ้นๆกับที่ทูน่าเล่าให้ฟังขึ้นมาตงิดๆ

“ไซลิกค์ โซล...หนึ่งในสองคนที่โดนเพื่อนเธอเล่นเอานั่นแหละ”ไซลิกค์แบะปาก ดูจะไม่อยากพูดถึงเรื่องอัปยศที่เกิดขึ้นเลย

“อ้อ...ไซลิกค์”โรเซียทำเสียงเยาะๆ

“ชะ เป็นแค่เพื่อนกันยังไม่พอ นี่ยังนิสัยแบบเดียวกันรึไง”ไซลิกค์ทรุดตัวลงนั่งข้างๆโรเซีย

“มานั่งตรงนี้ทำไมไม่ทราบ”โรเซียขู่ และคงจะแยกเขี้ยวไปแล้วถ้าเธอมี

“ขอโทษ ปรกติชั้นนั่งหลังห้องประจำอยู่แล้ว”ไซลิกค์ยิ้มอย่างเป็นต่อ “พอดีว่าใครๆเขาก็รู้ เลยจองที่หลังห้องเอาไว้ให้อยู่แล้ว คนมันเพื่อนเยอะก็แบบนี้แหละ ไม่เหมือนใครบางคนหรอก ตั้งแต่เข้ามามีเพื่อนกี่คนแล้วล่ะ หือ?”

“นี่...แก!”

“จุ๊ๆๆ ไม่เอาน่า ชั้นไม่อยากหาเรื่องผู้หญิงหรอกนา ไม่งั้นเดี๋ยวแฟนชั้นบ่น”ไซลิกค์ยิ้ม

“คนอย่างนายมีผู้หญิงที่ไหนรับได้?”โรเซียประชด

“ไม่รู้ซิ แต่อย่างน้อยๆตอนนี้ก็มีเป็นร้อยล่ะ หรืออาจจะมากกว่านั้นก็ได้ใครจะรู้ ชั้นไม่เคยนับจำนวน”ไซลิกค์หัวเราะร่วน

“นี่นายเห็นผู้หญิงเป็นตัวอะไรกันยะ”โรเซียกำหมัดแน่น

“ไม่รู้ซิ”ไซลิกค์ลอยหน้าลอยตาตอบ

“เดี๋ยวซิ...แล้วนายอยู่ห้องนี้ด้วยเหรอ!!!”โรเซียเพิ่งคิดได้

“เพิ่งถามเนี่ยนะ”ไซลิกค์ขมวดคิ้ว “เห็นชั้นมานั่งตรงนี้ แล้วคิดว่าจะเรียนที่ไหนล่ะถ้าไม่ใช่ห้องนี้น่ะ”

“ม...ไม่จริงน่า”โรเซียคราง

“ไอ้เวราเนสอยู่ม. 5 – SS ส่วนชั้น...ไซลิกค์คนนี้ก็อยู่ชั้น 4 – SS หรือก็คือห้องนี้ไง ยินดีที่ได้รู้จักนะนักเรียนใหม่ คริๆๆๆๆๆๆๆ”ไซลิกค์หัวเราะน่ากลัว

“ม่ายเจงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”โรเซียร้องลั่น

- หลังเลิกเรียน -

- - บ้านของโรเซีย - -

ปัง!

“ไอ้หมอนั่น...อภัยให้ไม่ได้!!!”โรเซียถีบประตูปิดอย่างแรงจนสิ่งมีชีวิตทุกผู้ทุกคนในบ้านสะดุ้งเฮือก

“ท่าน...ท่านโรเซียขอรับ”ลูกแมวตัวน้อยก้าวเข้ามาอย่างหวาดๆกับอารมณ์ของนายตน

“หุบปาก เดวิล”โรเซียสั่ง ทำเอาปิศาจรับใช้ไม่กล้าหือเลย

เดวิล หรือ ดาร์ค – เดวิล [เผ่าปิศาจจะมีนามสกุลอยู่หน้าชื่อ] ปิศาจแมวขนสีน้ำตาลอ่อนๆ เป็นปิศาจใต้บังคับบัญชาของโรเซียที่เป็นนาย เพราะหากว่ากันตามจริงนั้น ตระกูล ไธมีส ของโรเซียเป็นตระกูลปิศาจชั้นสูงที่มีพลังค่อนข้างโดดเด่นในโลกปิศาจ ทำให้มีปิศาจบริวารมากมาย อย่างเจ้าแมวปิศาจตัวนี้เป็นต้น

“ไอ้เจ้าไซลิกค์นั่น...ไม่แปลกใจเลยที่ทูน่าจะซัดปากมันซักอั๊ก!!!”โรเซียแทบคลั่งกับความปาก...ของเพื่อนร่วมห้อง

“ไม่สิๆ...ถ้าเป็นเราต้องเอาซักหลายๆอั๊กท่าจะดีกว่านี้...ใช่...มันต้องแบบนั้น”โรเซียพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์

......ท่านโรเซี๊ย!...ที่จะทำอะไรหัดสงสารคนรับใช้อย่างเราๆหน่อยเถอะคร้าบ!!!!!......ดาร์ค – เดวิลโอดครวญในใจ แต่ไม่กล้าหือนายของตนหรอก ไม่งั้นคง......

###############################################################