แก้งป่วน ก๊วนปิศาจ

ลำดับตอนที่ #11 : 10 : หลบนางมาร

10 : หลบนางมาร

“แฮ่ก...แฮ่ก”ชั้นหอบแฮ่กๆ

“พ...พ้นแล้วมั๊งโรส”ทูน่าหันกลับไปมองข้างหลัง

ตอนนี้พวกเราทั้งสองคนแอบมาหลบอยู่ตรงซอกตึกที่เรียกได้ว่าเป็นอีกฟากโลกของลานซ้อมดาบก็ว่าได้ ส่วนเหตุผลที่พวกเราหนีมาน่ะเหรอ?

......ก็พี่เวลล์น่ะสิ!!!!!......

รายนั้นน่ะ เห็นเงียบๆหงิมๆ แต่เป็นพี่ยัยทูน่าเต็มตัวเลย ความโหด โฉด ชั่ว พูดว่าเป็นทูน่ายกกำลังสองยังไม่พอเลย พวกเราสองคนเจอมาแค่ครั้งเดียวก็ขอบาย ไม่เอาอีกแล้ว!!!

“ฮือ~ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ทูน่าเอามือกุมหัวแล้วครางอย่างน่าสงสาร ถ้ามองในสายตาคนอื่นคงถูกหาว่าเป็นโรคจิตแน่ แต่กับชั้นที่เพิ่งเจอพี่เวลล์มาด้วยกันหยกๆน่ะเข้าใจดีเชียว

“ทำไม~ ทำไมพี่เวลล์ถึงต้องมาโผล่เอาตอนนั้นด้วยนะ”ทูน่าโอดครวญ

“ไม่น่าเลยยยยยยย”ชั้นร้องบ้าง

“ฮือ~~~~~”แล้วพวกเราสองคนก็ประสานเสียงกันคราง

“เอ๊ะ พวกเธอมาทำอะไรแถวชั้นหกน่ะ?”เสียงหนึ่งถาม

“...เอ่อ...”ชั้นเงยหน้าขึ้นไปมอง แล้วก็ต้องตกตะลึงอีกครั้ง

“โรเซีย!”

“พี่ซากุระ!”

“นี่พวกเธอสองคนมาทำอะไรแถวชั้นนี้?”พี่ซากุระกระซิบ “นี่มันชั้นของพวกม. 6 นะทั้งสองคน”

“ใครจะไปรู้ล่ะพี่ คิดได้แค่หนีไปให้ไกลที่สุดเท่านั้นแหละ”ทูน่าตอบแล้วหันกลับไปครวญครางต่อ

“หนี? พวกเธอหนีใครมา?”พี่ซากุระถาม

“พี่สาวของทูน่าค่ะ”ชั้นตอบ ว่าตรงๆก็คือชั้นไม่อยากเสี่ยงพูดชื่อจริงของพี่เวลล์ซักเท่าไหร่ เพราะดูจากปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมห้องก็รู้แล้วว่าพี่เวลล์ของพวกเราต้องเป็นคนเด่นคนดังมาก่อนแน่ๆ

“เฮ้อ...ช่วยไม่ได้สินะ”

แกร๊ก

“ที่นี่คือห้องม. 6 – B ห้องของพี่เองจ๊ะ”พี่ซากุระพาพวกเราสองคนมาหลบในห้องเรียนของม.6 เพราะช่วงเช้าวันนี้พวกพี่ๆไม่มีเรียน

“ไงซากุระ พาเด็กมากินตับเหรอ”เสียงเพื่อนชายคนหนึ่งของพี่ซากุระแซว

จะให้อธิบายรูปร่างยังไงดีล่ะ...บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าพี่เขาดูน่ารักแบบเด็กๆมากเลยล่ะ สีผมกับสีตาเป็นสีน้ำตาลไหม้เหมือนๆกันทั้งคู่ ผมซอยสั้นทำให้ดูหน้าอ่อน ทั้งๆที่ถึงไม่ทำทรงนั้นก็ดูหน้าอ่อนอยู่แล้วนะเนี่ย แล้วไหนยังจะดูดนมกล่องเป็นเด็กๆอีก

......ตายแล้ว...ทำไมดูพี่เขาหน้าอ่อนพอๆกับพวกเราเลยล่ะเนี่ย!......

“ไม่เอาน่าออเดอร์ส”พี่ซากุระยิ้มบาง “แค่พาน้องมาหลบเท่านั้นแหละ”

......อ้อ...ชื่อออเดอร์ส......

......เฮ้ย! แล้วเราจะจำชื่อพี่แกไปทำไมเนี่ย!!!......

“หลบอะไรล่ะ?”พี่ออเดอร์สถาม

“หลบนางมารน่ะสิพี่หน้าอ่อน”ทูน่าแบะปาก

“โหย...แทงใจดำอ่ะ”พี่ออเดอร์สยิ้มบาง “แล้วน้องๆสองคนชื่ออะไรมั่งอ่ะซากุระ?”

“อ้อ น้องคนนี้ชื่อทูน่า อีกคนนั่นชื่อโรเซีย”พี่ซากุระแนะนำตัวพวกเรา

“ทูน่ากับโรเซีย? ใช่เด็กเฮี้ยวๆที่มีเรื่องกับไซลิกค์กะเวราเนสป่ะ?”พี่ออเดอร์สถาม

......ก็แหงสิ...ชื่อพวกเรามันโหลนักรึไง......

“เฉพาะทูน่าค่ะพี่ออเดอร์ส หนูไม่เกี่ยว”ชั้นยิ้มบางๆให้ยัยทูน่า

“หน็อย โยนกันงี้เลยนะยัยโรส”ทูน่าแยกเขี้ยว

“ฮะๆๆ”พี่ออเดอร์สกับเพื่อนๆของพี่เขาหัวเราะร่วน

“เอาล่ะ งั้นพวกเธอหลบๆอยู่แถวนี้จนกว่าจะถึงเวลาข้าวเที่ยงนะทูน่า โรเซีย”พี่ซากุระบอก “อ้อ ออเดอร์ส ในฐานะที่ชั้นเป็นหัวหน้าห้อง ก็ขอฝากดูแลน้องๆให้ด้วยนะ”

“อะไรฟระ ใช้อำนาจผิดที่ผิดทางนี่หว่า”พี่ออเดอร์สบ่นอุบอิบ

“แล้วพี่ซากุระจะไปไหนเหรอคะ?”ชั้นถาม

“เอ่อ...พี่จะไปหาลูฟ์ฟี่น่ะ”พี่ซากุระตอบ

“งั้นรีบไปรีบมาล่ะ ไม่งั้นชักช้าเดี๋ยวยัยทูน่าจะงาบหัวเพื่อนพี่เอาซะก่อน”ชั้นยิ้มเย็น ทำเอารุ่นพี่บางคนหน้าซีดทีเดียว

“เอ๊ะยัยโรส เห็นชั้นเป็นตัวอะไรยะ?”ทูน่าแยกเขี้ยวใส่

“ปลาทูน่าสายพันธุ์ใหม่ที่ดุยิ่งกว่าปิรันย่าเลยมั๊ง”ชั้นพูดกลั้วหัวเราะ

“ตลกตายล่ะ!!!”ทูน่าขึ้นเสียง

“ฮะๆๆๆๆ แต่พี่เห็นด้วยกับน้องโรเซียนะ”พี่ออเดอร์สแทรก

###############################################################