คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ [1] เมืองเซ็ตติ้งซัน
บทนำ [1] เมืองเซ็ตติ้งซัน
“อะไรนะครับท่านพี่? จะมีแขกมาเมืองเซ็ตติ้งซันของพวกเราเหรอครับ?”เสียงตะโกนของคุณหนูทำเอาพวกเราทุกคนที่อยู่ในห้องสะดุ้งโหยง เมโลดี้ที่กำลังทาเล็บอยู่ถึงกับทำยาเปื้อนนิ้วตัวเองไปเลย
“ครับ...ครับ...เข้าใจแล้วครับ”คุณหนูวางสายลง สีหน้าของคุณหนูดูตื่นเต้นมากจนผมอดสงสัยไม่ได้ แต่การเป็นพ่อบ้านย่อมไม่สามารถถามถึงเรื่องส่วนตัวของคุณหนูกับนายท่านได้
“โจซัวๆๆๆๆๆๆ มีเรื่องน่าสนุกเกิดขึ้นด้วยแหละ”คุณหนูวิ่งมาหาผม
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะคุณหนู?”เมโลดี้ถาม
“เดือนหน้าจะมีแขกจากเมืองตรงข้ามฝั่งทะเลมาเยี่ยมพวกเราแหละ”คุณหนูยิ้มกว้างทีเดียว
“เมืองตรงข้ามฝั่งทะเล? อ้อ พวกงมงายน่ะเหรอ?”เทียนฉาเอ่ย
“พวกงมงายเหรอครับ?”ผมไม่เข้าใจเลย อะไรคือพวกงมงายกันนะ?
“หมายถึงพวกบ้านนอกที่อยู่อีกฟากทะเลน่ะสิยะ นายไปตกข่าวอยู่ที่ไหนเนี่ย”เมโลดี้บ่นผมอีกแล้ว “โลกนี้น่ะแบ่งเป็นสองส่วน ทั้งสองส่วนเป็นแผ่นดินใหญ่เหมือนกันทั้งคู่ แต่ถูกกั้นด้วยทะเลมรสุมทำให้ไม่ค่อยมีใครข้ามเขตกันนัก แถมฝั่งนั้นน่ะโบราณจะตาย ขนาดไฟยังใช้คบเพลิงอยู่เลย”
“โบราณขนาดนั้นเชียวเหรอครับ”ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะย้อนยุคไปอีกซักสองสามร้อยปีล่ะมั๊งเนี่ย
“ใช่ๆ แถมยังมีความเชื่องมงายเรื่องเทพมั่งล่ะ เรื่องวิญญาณมั่งล่ะ เวทย์มนต์บ้างล่ะ ของแบบนั้นมีจริงที่ไหนกัน”เกรนเสริม
“แต่โอกาสก็ใช่จะไม่มีนี่ครับ”ผมวางตัวเป็นกลางดีกว่า เพราะผมยังไม่เคยไปที่อีกฟากทะเลยเลยด้วยซำ
“มันไม่เหมือนกันนะโจซัว”เมย์บอก “อย่างอมนุษย์น่ะยังพอเป็นไปได้ แต่ยังไงมันก็ยังเป็นสิ่งที่วิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้ ไม่เหมือนวิญญาณซักหน่อย”
“แล้วอย่างพลังเลือดที่แวมไพร์ใช้ล่ะครับ”ผมไม่เข้าใจเลย ของแบบนั้นวิทยาศาสตร์ก็พิสูจน์ได้เหรอ?
“พลังนั่นน่ะวิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้แล้วล่ะ มันเป็นเพราะตัวเร่งปฏิกิริยาที่ผสมอยู่ในเลือดของพวกนายเองนั่นแหละ”เทียนฉากางหนังสือพิมพ์อ่านต่อไป ท่าทางเขาจะไม่สนใจแขกจากต่างถิ่นเลย
“มันน่าสนใจออกเนาะโจซัว ขนาดฉันนะยังไม่เคยไปที่อีกฟากทะเลเลย อยากรู้จังว่าพวกเขาจะเป็นคนยังไง จะมีคนเหาะได้รึเปล่าก็ไม่รู้สิ”
ท่าทางคุณหนูจะยังไม่เลิกเรื่องการบินกับการเหาะจริงๆ
“มันก็อาจจะเป็นไปได้นะครับคุณหนู”ผมยิ้มให้กำลังใจ แน่นอนว่าผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าจะมีเรื่องแบบนั้นจริงๆรึเปล่า แต่ที่แน่ๆคือคุณหนูดูจะตั้งความหวังไว้มากจริงๆ
“นั่นสิคะ มันอาจจะมีจริงก็ได้ใครจะรู้”เมโลดี้ก็ให้กำลังใจคุณหนูเหมือนกัน
“พี่ชายโทรมาบอกฉันไว้ก่อน เพราะเขาต้องการให้ฉันไปต้อนรับกลุ่มคนที่มาจากทางโน้นพร้อมๆกับเขาน่ะ ฉันตอบตกลงไปแล้วด้วยแหละว่าจะไป โจซัวกับเมโลดี้ก็ต้องไปด้วยนะ! แน่นอนว่าอาเทียนฉา พี่เมย์แล้วก็พี่เกรนด้วย!!!”คุณหนูยิ้มร่า
และแน่นอนว่าอะไรที่ทำให้คุณหนูพอใจ...พวกเราไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว
“อ๊ะ จริงด้วยสิ แล้วไม่ต้องไปบอกฮีโร่คนอื่นๆเหรอคะ”เมโลดี้ถาม “เดี๋ยวเกิดพวกเขาคิดว่าเป็นคนจากศาสนจักรขึ้นมาอีกจะทำยังไงล่ะคะ”
“จริงด้วยสิ ฉันดีใจจนลืมคิดไปเลย”คุณหนูสะดุ้ง “ขอบใจที่เตือนนะเมโลดี้ งั้นชั้นจะไปบอกทุกคนเดี๋ยวนี้แหละ”
“เดี๋ยวครับ แล้วคุณหนูจะติดต่อพวกเขายังไงล่ะครับ”ผมร้อง
“พวกเราสี่คนตกลงกันไว้ว่าถ้ามีอะไรจะติดต่อกันทางเมลน่ะ!”คุณหนูตะโกนตอบ แต่ตัวคุณหนูน่ะวิ่งไปไกลแล้ว
ท่าทางคุณหนูจะตื่นเต้นจริงๆเรื่องที่จะมีคนจากอีกฟากทะเลมาที่นี่ เอาเถอะ ขอแค่อย่าให้พวกเขามาก่อความวุ่นวายเหมือนพวกศาสนจักรผมก็พอใจแล้วล่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น