คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
��������� ฉัวะ!!!
��������� เด็กสาวในผ้าคลุมสีดำเอามีดแทงใส่บุรุษอายุราวๆ ห้าสิบ เธอใส่ฮู้ดปกปิดใบหน้าแต่ก็ทำให้เห็นผมสีทองแซมออกมาเล็กน้อย ซึ่งเงางามและอาจจะน่าดูชม ถ้าหากว่าผมของเธอนั้นไม่ได้เต็มไปด้วย...เลือด
��������� เธอเหลือบไปเห็นคนที่คิดจะลอบกัดเธอจากด้านหลังจึงเบี่ยงตัวหลบ ก่อนที่จะใช้มีดสังหารอันเดิมแทงใส่ท้องของผู้ลอบทำร้าย กดมีดนั้นจนทะลุลำไส้ แล้วรูดขึ้นไปถึงหน้าอกเป็นทางยาวจนผู้ถูกแทงร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะสิ้นสติ เนื่องจากอวัยวะภายในถูกตัดเป็นสองส่วนพร้อมกับร่าง
��������� ผู้กระทำมองร่างที่หล่นลงพื้นด้วยความเย็นชา มองศพประมาณห้าสิบที่ถูกฆ่าด้วยฝีมือของเธอเอง ซึ่งแต่ละศพนั้นมีสภาพน่าสยองเป็นอย่างมากชนิดที่ต้องเบือนหน้าหนี เพราะบางศพถูกแล่จนเห็นกระดูก บางศพมีช่องโหว่ตรงหน้าอก ข้างๆ ร่างนั้นได้มีก้อนเนื้อหัวใจเต้นตุ้บๆ บางศพนั้นนัยน์ตาเบิกโพลงแต่ไร้ซึ่งลูกตา บ้างก็ถูกปาดคอจนเห็นลูกกระเดือก
��������� "แค่กๆ!!" บุรุษอีกคนที่น่าจะตายไปแล้วลุกขึ้นมาจากกองซากศพที่น่าจะตายหมดแล้วมองเด็กสาวอย่างเคียดแค้น ก่อนจะตะโกนราวกับว่าจะไม่ได้พูดให้คนตรงหน้าได้ฟังอีก �"แก...ไอ้ตระกูลฮาร์มีเทียส! ไอ้ตระกูลตกต่ำไร้ยาง....อะ....อาย...." เขาพูดได้เพียงแค่นั้น เด็กสาวก็ปามีดทะลุหัวของผู้ที่ด่าว่าตระกูลของเธอ เศษสมองส่วนหนึ่งนั้นได้ติดมากับคมมีดนั้นด้วยเช่นกัน
��������� เด็กสาวยิ้มเย็น เดินผ่านร่างไร้วิญญาณจำนวนมากเพื่อเอามีดสังหารสีเงินย้อมเลือด เธอใช้ผ้าคลุมเช็ดมีดนั้นและพูดตอบกับศพที่ไม่สามารถฟังหรือพูดอะไรได้อีกแล้ว
��������� "ความผิดครั้งนี้ มิได้เป็นความผิดของตระกูลฮาร์มีเทียสแต่อย่างใด แต่คนที่ผิดนั้น คือนายผู้ว่าจ้างที่ทำให้ท่านต้องตายต่างหาก" เสียงราวกระดิ่งเงินของเธอพูดด้วยน้ำเสียงแกมสมเพช แหงล่ะ...เธอไม่ได้ผิดสักหน่อย คนที่จ้างต่างหากล่ะที่ผิด
��������� เธอว่าเสร็จก็โยนการ์ดใบหนึ่งเสียบกับพื้นดังฉึก ซึ่งด้านหลังเป็นลายหมากรุกสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ส่วนลายด้านหน้ามีรูปดวงจันทร์เสี้ยวสีเหลืองนวลลอยอยู่บนนภาตอนกลางคืน และมีเงาสะท้อนของดวงจันทร์นั้นในน้ำ แต่จันทร์เสี้ยวที่ถูกสะท้อนนั้น...กลับเป็นสีแดงเลือด ข้างล่างรูปนั้นมีเขียนไว้ว่า 'The Killer of Moon Shadow�'
��������� เธอสาวเท้าไปที่ประตู หันหลังไปมองภาพที่เติมไปด้วยเลือดและอวัยวะราวกับโศกนาฏกรรมที่เธอสร้างขึ้นอีกครั้ง ทำเสียง หึ ในลำคอ แล้วเดินจากไป....
��������� ...วันรุ่งขึ้น...
��������� ในวันนี้ก็มีเสียงอื้อดังตามปกติ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่เปลี่ยนไป เนื่องจากว่าเสียงอื้ออึงนั้นมาจากประชาชนชาวบ้านที่อยู่หน้าคฤหาสถ์หลังหนึ่งต่างหาก
��������� "โอ้! ใครกัน ช่างโหดเหลือเกิน!!!" หนึ่งในชาวบ้านที่เห็นภาพนั้นอุทานพลางพยายามมองหน้าไปทางอื่น
��������� "พระเจ้า...! ใครกัน ทำได้ลงคอ เฮ้!!! ซาร่าห์!!! เป็นอะไรไปน่ะ!!" อีกหนึ่งในชาวบ้านอุทาน ก่อนที่จะตะโกนเสียงดังเมื่อมีคนที่จู่ๆ ก็สลบเมื่อเห็นภาพเดียวกัน
��������� "ขอโทษนะครับทุกท่าน!!!!!! แต่ช่วยถอยจากที่เกิดเหตุหน่อยครับ!!!" ชายวัยกลางใส่ชุดตำรวจหลายคนตะโกนพลางดึงให้ชาวบ้านที่กำลังมุงดูเหตุการณ์ถอย ที่เกิดเหตุนั้นเป็นคฤหาสถ์สีขาวสวยงาม แต่มีกลิ่นคาวอะไรบางอย่างพร้อมกับเลือดที่หลั่งชโลมพื้นราวกับจิตรกรทำสีแดงหกใส่ภาพ หลายคนที่เห็นภาพศพตรงหน้าก็กรีดร้อง บางคนวิ่งออกนอกฝูงชนไปอาเจียน ถึงกับสลบเหมือดเลยก็มี แม้แต่ตำรวจที่เห็นศพมานักต่อนักยังหันหน้าหนี บางคนถึงกับปิดตาปี๋เพิ่อไม่ให้เห็นภาพตรงหน้า แต่ก็มีชายในเครื่องแบบสารวัตรเดินเข้าไปท่ามกลางซากศพจำนวนมากนั้นพลางปิดจมูกเพิ่อไม่ให้ได้กลิ่นคาวเลือด เขามองไปรอบๆ พร้อมกับสวดภาวนา ก่อนพูดขึ้น
��������� "ขอให้ท่านทั้งหลายไปสู่สุคติด้วยเถิด" พอเขาพูดจบ สายตานั้นก็เหลือบไปเห็นการ์ดที่ปักอยู่กับพื้น เขาเดินไปหยิบการ์ดนั้นพลางพลิกไปพลิกมา แล้วกัดฟันกรอด ก่อนที่จะตะโกน "ไอ้ตระกูลนักฆ่าต่ำช้านั้น...ยัยนักฆ่าเงาจันทร์ เป็นมันอีกแล้ว!!!!"
��������� เสียงจ้อกแจ้กของชาวบ้านนั้นเงียบกริบไปในทันที หน้าซีดเป็นกระดาษ
��������� "อะ...อะไรกัน!! นี่พวกคุณยังหาไม่ได้แม้แต่ข้อมูลส่วนตัวของ 'คนๆ นั้น' เลยรึอย่างไรกัน!" ชายผู้หนึ่งตะโกน
��������� "ใจเย็นๆ ครับ ทุกท่าน จะให้พวกเรารู้เรื่องอะไรได้ล่ะ ก็นักฆ่าเงาจันทร์นั่นน่ะ ไม่เคยทิ้งหลักฐานอะไรไว้กับศพเลย นอกเสียจากการ์ดบ้าบอคอแตกนี่" ตำรวจแย้งอย่างสุภาพ
��������� "ขี้โกงนี่นา!!! กินเงินภาษีเล่นนี่หว่า" อีกคนเริ่มประท้วง ทำให้ประชาชนหลายๆ คนเริ่มประท้วงตาม ตำรวจก็จากไปโดยไม่สอบสวนต่อ ปล่อยให้บาทหลวงและสัปเหร่อมาทำหน้าที่เก็บศพแทน
��������� ....โดยที่ไม่มีใครหันมามองที่ต้นไม้สูงต้นหนึ่งเลยสักนิด....
��������� เด็กสาวตัวการสมญานักฆ่าเงาจันทร์มองดูเหตุการณ์นั้นตลอด ก่อนที่จะกระโดดไปอีกต้นหนึ่ง และอีกต้นหนึ่งอย่างแม่นยำ เธอกระโดดไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะพ้นตัวเมืองๆ นั้น
ความคิดเห็น