ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เรื่อง ฉันรักนายผู้ชายเอาแต่ใจ [ ฮันเกิงVSฮีซอล ] 4 8%
นี่มันก็เกือบ 2 เดือนแล้วสินะที่ฮันเกิง มารับมาส่งผมที่บ้าน จะบอกความลับอะไรให้ฟังนะ อย่าแอบเอาไปบอกฮันหล่ะ.....เดี๋ยวนี้พอผมอยู่ใกล้ฮันเกิงทีไรหน้าผมมักจะแดงอย่างไม่รู้สาเหตุ หัวใจที่เคยสงบนิ่งกับเต้นรัวเหมือนกลองที่ตีเร่งจังหวะ เวลาฮันโดนตัวผมทีไรเหมือนจะมีไฟฟ้าสปากออกมาจากผิวหนังทำให้ผมสะดุ้งเฮือกซะทุกครั้ง และผมก็รู้สึกหงุดหงิดเมื่อฮันไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นหรือพวกเคะๆทั้งหลาย อาการแบบนี้ มันคืออะไรกันนะ? ใช่ความรักอย่างที่คนอื่นเค้าพูดกันรึเปล่า? แต่ช่างมันเหอะผมมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น วันนี้ผมตื่นแต่เช้าเพื่อมาโบกมือลาพ่อกับแม่ที่จะไปฉลองวันครบรอบแต่งงาน 20 ปีของพวกท่าน 55+ผมมีความสุขชะมัด เพราะหลังจากนี้บ้านทั้งหลังจะเป็นของผมเพียงผู้เดียว55+
“ขับรถดีๆนะฮะพ่อ” ผมกอดพ่ออันเป็นที่รักและหอมแก้มพ่อไปฟอดใหญ่
“แล้วไม่หอมแม่บ้างรึไง?” แม่ทำหน้างอนๆผมก็เลยกอดและหอมแก้มแม่บ้าง
“ฮีนิมลูกรักแม่ไม่อยู่บ้านอย่าลืมรถน้ำต้นไม้หล่ะ”
“ต้นหญ้าที่แม่ปลูกไว้อ่ะหรอ” ผมมองไปยังแปลงดอกไม้ที่เหมือนว่าแม่จะปลูกหญ้าซะมากกว่าดอกไม้ เพราะแม่ไม่เคยถอนหญ้าเลย มันเลยกลายสภาพจากแปลงดอกไม้เป็นแปลงหญ้า
“อันนั้นหล่ะลูก” แม่ยิ้มแหย๋ๆให้ผม
“อืม (ถ้าไม่ลืม)”
“ถ้าทำอาหารอย่าลืมปิดแก็สหล่ะ”
“อืม (ถ้าได้ทำ)”
“อย่าพาเพื่อนมานอนบ้านหล่ะ”
“อืม (ผมจะชวนฮันหลังจากที่แม่ไป)
“อย่าลืมให้อาหาร ฮันเจฮีบอม หล่ะ”
“อืม (ถ้าผมได้กลิ่นเน่าจากแมวตายผมจะเอาไปฝังไว้ในแปลงหญ้าของแม่)”
“อย่าเปิดประตูบ้านให้คนแปลกหน้าหล่ะ”
“อืม (ถ้าหล่อก็ไม่แน่)
“อ้อ!!ที่สำคัญ อย่าเอาเท็ดดี้กับบอมแบมไปเดินเล่นที่สวนสาธารนะ” ผมก้มหัวให้แม่หงิกๆ อยากรู้อ่ะดิ ว่าเท็ดดี้กับบอมแบมตัวอะไรคือตัวอะไร?
“คร้าบๆๆหมดยังอ่ะ”
“หมดแล้วจ๊ะ แม่กับพ่อไปแล้วนะ” แม่หอมแก้มผมหนึ่งทีก่อนจะเดินขึ้นรถไป
“บ๊ายบายฮะ เที่ยวให้สนุกนะ” ผมโบกมือลาพ่อกับแม่ด้วยใบหน้าที่ชื่นมื่น แล้วหันกลับมามองบ้านหลังใหญ่โตที่ต่อจากนี้ไปคิม ฮีซอลคนนี้จะเป็นผู้ปกป้องบ้านหลังนี้เอง 55+ อย่างแรกต้องโทรไปชวนฮันมาอยู่เป็นเพื่อน ผมหยิบมือถือเครื่องสวยขึ้นมาแล้วกดไปยังเบอร์ที่ขึ้นชื่อว่า ฮันนี่
“ยอโบเซโย” เสียงทุ้มนุ่มลึกของฮันนี่เซ็กซี่แฮะ
-ฮันนี่ ทำไรอยู่อ่ะ-
“อาบน้ำให้ หรงหรง อยู่อ่ะทำไมหรอ?”
-คือว่าแม่ชั้นไม่อยู่บ้านตั้งอาทิตย์นึงแหละ มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยสิ.....ที่บ้านชั้นเลี้ยงสัตว์ด้วยนะอย่างน่ารักเลยชื่อ เท็ดดี้- ฮันเกิงใจอ่อนแน่เพราะไอ้หน้าหล่อนิ รักสัตว์ยิ่งชีพ
“ชื่อ เท็ดดี้ ท่าทางน่ารักแฮะ ตัวไรอ่ะ หมาหรือแมว”
-จระเข้น่ะ น่ารักมากเลยแหละ- ^U^
“ตะ ตะตัวอะไรนะ เมื่อกี้ฟังไม่ค่อยชัด” ))-_-)
-จระเข้น่ะ ชื่อเท็ดดี้ มันผูกโบว์สีแดงไว้ที่หัวด้วยนะ น่ารักสุดๆ และก็ชั้นมีอีกตัวชื่อ......ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด..” ผมยังไม่ทันพูดจบเลยสายก็ถูกตัดไปแล้ว อะไรกันสัตว์เลี้ยงของผมออกจะน่ารัก ยังไม่ทันแนะนำบอมแบมให้รู้จักเลย ไม่ได้ๆผมต้องโทรหาฮันใหม่
-นี่!! วางสายทำไมอยากตายรึไง- น่าโมโหชะมัดกล้าวางสายใส่ คิม ฮีซอล
“ชั้นคงตายแน่ถ้าไปอยู่ใกล้เท่าเท็ดดี้ของนายฮีซอล”
-นายไม่ชอบเท็ดดี้ งั้นหรอ ชั้นมีอีกตัวนึงนะน่ารักกว่าเท็ดดี้ อีก ชื่อ บอมแบม-
“คราวนี้ตัวอะไรอ่ะ งู หรือ อีกัวน่า”
-ปล่าวววววชั้นไม่เลี้ยงสัตว์น่าเกลียดอย่างนั้นหรอก-
“แล้วนายเลี้ยงตัวอะไร”
-สิงโตแอฟริกา ถ้านายดูดีๆมันเหมือนกับเชาว์ๆ( พันธ์หมาขนฟูๆ) มากเลยนะ น่ารักเหมือนกันเลย”
“สิงโต กับ หมามันเหมือนกันตรงไหนฟระ”
-สิงโตชั้นห้องกระดิ่งด้วย ขุดดินหากระดูกก็ได้นะ หรือว่าจะโดนของให้รับก็ได้- ผมกำลังอวดบอมแบมให้ฮันเกิงฟังเผื่อว่าเค้าจะเปลี่ยนใจมานอนบ้านผม
“เชิญนายน่ารักไปคนเดียวเหอะ ถ้าชั้นไปนอนบ้านนายไม่เท็ดดี้ ก็บอมแบมของนายต้องกินชั้นเป็นอาหารมื้อดึกแน่” เดี๋ยวนี้เถียงคำไม่ตกฟากว่าที่แฟนใครวะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น