ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรื่อง วันป่วน [ ชีวอนVSลีทึก ] 2
เม้นท์ให้ด้วยนะคะ แล้วอย่าลืมไปอ่านฟิก Friend กะ ฟิก See. หล่ะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ครับ ผมยินดีเป็นลูกเขยให้คุณแม่ครับ” ชีวอนพูดออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำและหนักแน่น
“ครับ ผมยินดีเป็นลูกเขยให้คุณแม่ครับ” ชีวอนพูดออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำและหนักแน่น
“กรี๊ด!! ชีวอนนี่นายพูดบ้าอะไรน่ะ” ลีทึกตะโกนออกมาเหมือนคนเสียสติ เพราะตอนนี้หัวใจของเค้าเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมา แถมหน้าของเค้าก็ร้อนเผล่าเหมือนเลือดมันจะซึมออกมาซะงั้น
“ก็บอกว่าจะเป็นแฟนพี่ และก็จะเป็นลูกเขยของแม่พี่ไง เมื่อกี้ไม่ได้ยินรึไง” ชีวอนพูดออกมาด้วยหน้าที่ตายด้านสุดๆ หน้าของลีทึกที่แดงอยู่แล้วก็แดงขึ้นมาอีก
“ใครบอกว่าจะเป็นแฟนนายกันชีวอน นายอย่ามาจิจ๊ะเอาเองนะ”
“งั้นเอางี้แล้วกัน เอ่อ!! พี่ลีทึกมาเป็นแฟนกันนะ”
“ทำไมนายพูดง่ายอย่างงี้เนี่ยชีวอน นายไม่ได้ชอบชั้นซะหน่อยอย่ามาพูดแบบนี้นะ”
“ใครบอกว่าผมไม่ชอบพี่ ผมชอบพี่จะตาย แต่แค่ไม่แสดงออกก็เท่านั้นเอง” ลีทึกพยายามคิดว่าทำไมชีวอนมันยังทำหน้าตายด้านได้อีกนะ นี่เค้าสารภาพรักชั้นนะ เค้าไม่คิดจะอายบ้างเลยรึไง
“ชะ ชีวอน อะไรเข้าสิงนายรึเปล่า” ลีทึกถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“เปล่า ผมรักพี่จริงๆ เป็นแฟนกันนะ” คราวนี้ชีวอนทำเสียงและหน้าให้จริงจังขึ้น ดวงตาสีดำของเค้าเผยให้เห็นความจริงใจที่มุ่งมั่น
“เอ่อ...คือ....ชั้น...คือ.......” ลีทึกอ้ำอึ้งๆไม่รู้จะตอบคำถามชีวอนอย่างไงดี
“คืออะไรหล่ะ...บอกผมมมาสิ” ชีวอนคะยั้นคะยอคนที่ทำหน้าลำบากใจสุดๆ
“คือ ชั้นไม่เชื่อสิ่งที่นายพูดหรอกนะ”
“ทำไมล่ะ ผมพูดออกมาจากใจนะ”
“ชั้นขอโทษชีวอน ถ้านายรักชั้นจริงนายต้องพิสูจน์สิชั้นถึงจะเชื่อคำที่นายพูดได้” ลีทึกมองหน้าชีวอนด้วยสายตาที่เอาจริงไม่แพ้กัน ชีวอนถึงกับยิ้มกว้างเมื่อเค้ารู้วิธีของการพิสูจน์รักแท้แล้ว
“ยิ้มอะไรน่ะชีวอน” ลีทึกถามอย่างสงสัย
“ผมมีวิธีพิสูจน์ว่าผมรักพี่จริงแล้ว.....ตามมา” ชีวอนจูงมือลีทึกขึ้นมาบนบ้านและเดินตรงไปยังประตูที่แขวนป้ายไว้ว่า จองซู
“นายพาชั้นมาบนนี้ทำไม ปล่อยนะชีวอน” ลีทึกพยามยามสะบัดมือชีวอนออก แต่แรงของเค้ารึจะสู้แรงของร่างสูงได้
“ก็จะพาพี่มาพิสูจน์ไง เข้าไปข้างในสิ” ชีวอนพลักลีทึกเข้ามาในห้อง แต่ลีทึกกับเอามือรั้งบานประตูเอาไว้อย่างเหนี่ยวแน่น
“ไม่เอาชั้นไม่เข้า อ้า!!! ชั้นไม่พิสูจน์แล้ว”
“ต้องพิสูจน์สิ..ก็ผมอยากพิสูจน์นิ” เมื่อชีวอนพูดจบริมฝีปากของเค้าก็ประกบมาที่ริมฝีปากของลีทึกโดยทันทีแล้วมอบรสจูบอ่อนโยน นิ่มนวลก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้นก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากนั้น เนิ่นนานที่ไม่ได้สัมผัสร่างบาง เนิ่นนานที่ไม่ได้ลิ้มความหวานนี้ พอสัมผัสที่ทำเอาใจเตลิด ทำเอาอารมณ์พุ่งพล่านมากกว่าเก่า ร่างสูงค่อยๆเลื่อนมือเข้าไปในเสื้อก่อนจะเคล้นคลึงยอดสีชมพูนั้น ชีวอนจึงค่อยๆพาร่างบางไปที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง ชีวอนสูดดมความหอมจากซอกคอก่อนจะเปลี่ยนเม้มแรงๆจนเกิดรอยแดงเป็นการตีตราจอง อาภรณ์ทีละชิ้นค่อยๆหลุดออกตามการเลื่อนของมือหนา พื้นที่ทุกส่วนบนหน้าอกเนียนถูกจับจองด้วยรอยตีตราอยู่ทั่วเรือนร่าง มือหนาค่อยๆไล่ลงมาจนแท่งเนื้อชมพูก่อนจะขยับขึ้นลงอย่างเคยชิน จังหวะถูกแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น แรงขึ้น ร่างบางครางเสียงไม่ได้ศัพท์พลางจิกผ้าปูที่นอนบิดกระเส่าไปมา พร้อมกับเสียงครางหวานหู ร่างสูงจึงใช้ปากครอบงำแท่งนั้นก่อนจะใช้ลิ้นดุนดันมัน พลางหยอกล้อเล่นกับมันนึกว่ามันคือ ไอศกรีมรสหวานก็ไม่ปาน น้ำขุ่นขาวข้นถูกปล่อยออกมาเต็มปากของร่างสูง ก่อนจะดูดกลืนอย่างกระหาย พลางสอดนิ้วเข้าสำรวจนำทาง วนไปมาจนเจอจุดดีสำหรับคนสวย ร่างบางครางเสียงดังอย่างกระเส่าปานจะขาดใจตาย ก่อนจะกระตุกด้วยแท่งเนื้ออีกอันที่สอดเข้าทางนั้นที่เปิดรอรับอยู่แล้ว ชีวอนขยับกายช้าๆ ก่อนจะเร็วขึ้นจนร่างบางเสียวซ่านจนต้องหาจิกเล็บลงไปเพื่อหาที่ระบาย การกระทำที่เร่าร้อนบวกกับอารมณ์ที่พุ่งพล่านเลยทำให้ร่างสูงยิ่งกระตุ้นในร่างบางเร่าร้อนขึ้นไปอีก ทั้งสองครางพร้อมกันผสมปนเปกันไปดังลั่นห้อง ก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาเข้าช่องทางรักและเปรอะหน้าท้อง
“พี่จำได้มั๊ยที่เราเคยมีอะไรกันครั้งที่แล้วตอนที่พี่เมา” ชีวอนถามลีทึกที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของตัวเองที่ทำท่าว่าจะหลับเต็มทน
“อืม จำได้สิ” ลีทึกตอบมาอย่างเชื่องช้า เสียงของเค้าเหมือนคนหมดแรง
“พี่จำได้ใช่มั๊ยว่าตอนนั้นผมสารภาพรักกับพี่มาแล้วครั้งนึง...แต่พี่ไม่ยอมให้คำตอบผม ตอนนี้พี่ต้องให้คำตอบผมนะ ”
“อืม ชั้นจะเป็นแฟนนาย อย่าคิดนอกใจชั้นนะ อย่าทำให้ชั้นเจ็บเหมือนตอนที่คังอินทิ้งชั้นไป เพราะถ้าชั้นเสียนายไปชั้นคงทนไม่ได้” จู่น้ำใสๆก็ไหลออกมาจากดวงตาลีทึก เค้าคิดว่าถ้าชีวอนทิ้งเค้าไปจริงๆเค้าจะทำอย่างไร เค้าจะอยู่ได้มั๊ย
“ผมไม่ทิ้งพี่ไปหรอกผมสัญญา” ชีวอนกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น เพื่อว่าร่างบางจะสบายใจขึ้นมาบ้าง
“อืม ชั้นรักนายนะชีวอน” ลีทึกยิ้มหวานออกมาให้ร่างสูง
“ผมก็รักพี่ฮะ” ชีวอนหอมลงไปบนแก้มนุ่มของลีทึก
“ขอต่อรอบสองได้มั๊ย!!!” ชีวอนถามออกมาอย่างเขินๆ
“ก็ได้....แต่คราวนี้ชั้นขอเป็นคนเริ่มก่อนแล้วกัน” ว่าแล้วลีทึกก็พลิกตัวขึ้นไปค่อมบนตัวชีวอน และเกมส์รักร้อนแรงก็เกิดชึ้นมาอีกครั้ง
“ชั้นจะได้หลานก็คราวนี้แหละ ฮิ ฮิ” คุณนายปาร์คหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเสียงดังลงมาจากข้างบน
.
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น