ฉันนี่แหละโปเกม่อนลีกแชมป์(หญิง)คนใหม่! (Pokemon)

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของการเดินทาง

                           สวัสดีค้าา เราเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องที่บลาๆๆ(ถ้ายังไม่รีไรท์ก็เรื่องแรกนะแหละ =w=) ฝากติดตามผลงานด้วยน้า ปล.รีไรท์ทยอยทีละตอนจ้า

_____________________________________________________________________________________________

(ฮิคาริ)

"ฮ้า.....\(-o-) /ง่วงจังเลย~" ฉันลืมตาในห้องที่คุ้นเคย บนเตียงสีฟ้าอ่อน วอลล์เปเปอร์สีเหลืองลายปิกะจู เช้านี้อากาศสดใสดีจัง

อ้อ เกือบลืมแนะนำตัว ฉันชื่อฮิคาริค่ะ เป็นนางเอก(แน่นะ?)ของเรื่องนี้ 

ใช่แล้ว เช้านี้แหละฉันจะได้ออกเดินทางแล้ว >o<

ไรท์//ถามว่าทำไมนางเอกของเราถึงได้ดี๊ด๊าขนาดนี้ละก็... -_-



(ย้อนกลับไปเมื่อวาน)

 ติ๊งต่อง~~ (เสียงกริ่งเชยโพดๆ)

แม่ฮิคาริ//ใครเหรอ ฮิคาริไปดูทีสิ  ไม่ทำได้มั้ยแม่ ขี้เกียจอ่ะ=_=

แต่แน่นอนว่าถ้าเป็นคำสั่งแล้วไม่ทำงานก็เข้าสิคะ แต่ทว่า..เมื่อฉันไปเปิดประตูก็พบว่าเป็นดอกเตอร์เจนีเฟอร์ O[]o !!!!!!!!!!!!!!

ดร.เจนนี่(ชื่อใหม่//ไรท์//โดนถีบ)//ดีจร้า หนูฮิคาริ ฉันมาที่นี่จะมาคุยเรื่องการเดินทางน่ะ พอดีว่าชั้นคิดว่าเธอเป็นเด็กที่มีความสามารถมากอ่ะนะ เพราะงั้นเธอช่วยมารวบรวมสมุดภาพให้หน่อย แล้วเธอกับหลานชั้นจะได้โปเกม่อนคนละตัวนะ แล้วก็พรุ่งนี้ไปที่แล็บฉัน เจอกัน 8 โมงนะ บายจ้ะ ว่าแล้วคุณเธอก็หายไปกับสายลม...

มาไวไปไวดีแท้...แต่ก็นะ ฉันจะได้ออกเดินทางแล้วโว้ยยย >o<



กลับมา ณ ปัจจุบัน หลังจากทำกิจวัตรประจำวันเสร็จหมดแล้ว

แม่//เร็วๆเข้าสิ ลูกก็รู้ว่าปล่อยให้ด็อกเตอร์รอนานๆมันไม่ดีนะ ว่าแต่จัดกระเป๋ายังจ๊ะ 

ฉัน//เรียบโร้ยค่า

แม่//เสื้อผ้า

ฉัน//เรียบร้อยค่ะ

แม่//จักรยาน

ฉัน//พอแล้วค่ะแม่ ครบแล้วค่ะ ไปนะคะ  ฉันต้องหยุด(และชิ่ง) ก่อนที่จะมีรายการยาวเหยียดตามมารวมทั้งอาจจะมีรายชื่อของไม่พึงประสงค์หลายตามมา

ว่าแล้วฉันก็เดินออกจากบ้านมาขี่จักรยานไปเรื่อยๆจน แต่แล้วก็เห็นก้อนกลมๆสีเขียวเหมือนโปเกม่อนอะไรซักอย่างเลยเดินเข้าไปจิ้มๆดู

"เอ ตายยังหว่า" เมื่อฉันไปดูใกล้ๆแล้วก็เห็นว่าเป็นโปเกม่อนที่ถูกทำร้ายมาอย่างหนัก

"มิน..มิน..."ไม่ได้การแล้ว!! ต้องพาไปโปเกเซนเตอร์ก่อน ว่าแล้วฉันก็เลยเอาโปเกม่อนปริศนานั่นใส่ตะกร้าหน้าจักรยานแล้วปั่นไปโปเกเซนเตอร์

 
    ณ โปเกเซนเตอร์

ติ๊ง ไฟสีเขียวหน้าห้องฉุกเฉินสว่างขึ้น เป็นสัญญาณว่าการรักษาเสร็จสิ้นแล้ว คุณจอยก็ออกมาพร้อมกับรายงานการรักษา

ฉัน//เป็นไงบ้างคะ

คุณจอย//ดีขึ้นแล้วค่ะ

ฉัน//ขอเข้าไปดูหน่อยนะคะ

หลังจากเข้าไป ถึงได้เห็นหน้าชัดๆว่าเป็นโปเกม่อนตัวสีขาว ตัวกลมๆมีขนสีเขียว แล้วมีดอกไม้อยู่บนตัว

แต่ทำไมรูปร่างแบบนี้มันคุ้นจัง=_=?เออ ช่างมันเถอะ

ฉัน//เป็นไงบ้าง ฉันถามพลางลากเก้าอี้มานั่ง เรานี่บ้าแฮะ โปเกม่อนมันไม่รู้ภาษาคนหรอก

???//ขอบใจนะที่ช่วยชั้น ชั้นคือเชย์มินโปเกม่อนแห่งความสดชื่น

ฉัน//หวาวววววว สุดยอด พูดภาษาคนได้ด้วย

เชย์มิน//ว่าแต่ทำไมเธอถึงเห็นฉันล่ะ

ฉัน//ก็ที่จริงชั้นจะไปรับโปเกม่อนตัวแรกจากดอกเตอร์น่ะ ตอนนี้ก้อคงจะสายไปแล้วล่ะม้าง T_T  ( ไรท์//เพิ่งจะมานึกได้เรอะจ๊ะเจ๊ - -)

เชย์มิน//ถ้างั้นชั้นจะเดินทางไปกับเธอเอง

ฉัน//จริงเหรอ *0* ถ้างั้นก้อต้องไปหาดอกเตอร์ก่อนไปขอโทษเค้าที่ผิดนัด ส่วนเธอพักไปก่อนนะ พอพูดจบฉันกำลังจะออกไปจากห้อง

เชย์มิน//ถ้างั้นฉันไปด้วย

ฉัน//ไหวแน่นะ รอให้หายสนิทก่อนไม่ดีเหรอ

เชย์มิน//สบายๆ-0-

        อีกด้านหนึ่ง บริเวณชายป่าแถวๆที่ฮิคาริพบเชย์มิน

???//เฮ้ย มันหายไปไหนวะ หาให้ทั่วเร็ว ไป! พร้อมกับมีชายนิรนามหลายสิบคนวิ่งตามหาสิ่งๆหนึ่งไปทั่ว...
_________________________________________________________________________________________

ถ้าสั้นไปก็ขออภัยนะค้าา